Search results

1

Commitment to community and political involvement: A cross-cultural study with Italian and American adolescents

100%

Crocetti E., Jahromi P., Buchanan C.

Human Affairs

|

2012

|

vol. 22

|

issue 3

375-389

EN

The purpose of this study was to test whether personal commitment to community was related to political involvement in two cultural contexts: Italy and the USA. Participants were 566 adolescents (48.2% males) aged 14–19 years (M = 16 years; SD = 1.29): 311 Italians and 255 Americans. Participants filled out a self-report questionnaire. Analyses of variance revealed that American high school students reported higher levels of personal commitment to community than did their Italian peers and that many forms of political involvement were significantly more common among American adolescents. Structural equation modeling analyses revealed that personal commitment to community was strongly and positively associated with involvement in political activities in both adolescent samples. Thus, fostering personal commitments to community could potentially lead youth to political engagement.

2

Social media in campaigning — citizens and politicians in the 2010 Swedish election

100%

Bergström A.

Central European Journal of Communication

|

2011

|

vol. 4

|

issue 2(7)

241-258

EN

Within the last few years, social media have emerged and offer network possibilities for political communication. There are large expectations of social media in campaigning and many politicians turned to such networks in the 2010 Swedish election. In spite of the high level of internet penetration and use in Sweden, people seem reluctant to go online for politics. Survey data collected in an e-panel was analyzed with a focus on social media to reveal to what extent internet users contact politicians, the information value of these channels and what users expect from politicians during campaigning. Even among frequent users such as the e-panel members, involvement in politics and politicians in social media is rather low. People tend to view social media as an information channel for politics rather than a conversation medium. Politicians should respond to questions if requested, but not assume the position of friends in peoples’ networks.

3

Nadzieja podstawowa oraz orientacja pozytywna jako predyktory zaangażowania politycznego młodych

94%

Turska-Kawa A.

Przegląd Politologiczny

|

2016

|

issue 1

7-20

EN

The paper presents a study aimed at finding psychological determinants for the political involvement of young people. The study involved verification of the importance of predictors such as basic hope (measured with the Basic Hope Inventory BHI-12 by Jerzy Trzebiński and Mariusz Zięba) and positive orientation (measured with the Positivity Scale, adapted into Polish by Mariola Łaguna, Piotr Oleś and Dorota Filipiuk) for the dependent variables presented as three autonomous factors: electoral participation, other forms of political participation, and civic attitude. Taking into account the theoretical assumptions connected with the variables, it was hypothesized in the study design process that those variables could play a significant role in political involvement. They were assumed to be among the potentially significant foundations generating community behaviors and leading to the development of attitudes oriented towards neighbors and the common good. The study (N=422) confirmed these expectations; the bivariate model proved to be the weakest predictor of electoral participation, but was a much better determinant for other forms of political participation and civic attitude.

PL

Przedstawiany artykuł mieści się w nurcie badań poszukujących psychologicznych uwarunkowań zaangażowania politycznego młodych. W badaniach zweryfikowano znaczenie predyktorów nadziei podstawowej (mierzonej Kwestionariuszem Nadziei Podstawowej – BHI-12 Jerzego Trzebińskiego i Mariusza Zięby) i orientacji pozytywnej (mierzonej Skalą Orientacji Pozytywnej w polskiej adaptacji Marioli Łaguny, Piotra Olesia oraz Doroty Filipiuk) dla zmiennej zależnej, przedstawianej jako trzy autonomiczne czynniki: partycypacja wyborcza, inne formy partycypacji politycznej oraz postawa obywatelska. Mając na uwadze założenia teoretyczne zmiennych w procesie projektowania badań postawiono hipotezę, że zmienne te mogą odgrywać istotną rolę w zaangażowaniu politycznym. Założono, że może to być jeden z istotnych fundamentów generujących zachowania wspólnotowe i kształtujących postawy ukierunkowane na drugiego człowieka i dobro wspólne. Przeprowadzone badania (N = 422) potwierdziły przypuszczenia, przy czym model dwuzmiennowy okazał się najsłabszym predyktorem partycypacji wyborczej, z kolei dla innych form partycypacji politycznej oraz postawy obywatelskiej okazał się lepszą determinantą.

4

The New Edition of the New Silk Road – the South Caucasus Case

84%

Skiert-Andrzejuk K.

Polish Journal of Political Science

|

2018

|

vol. 4

|

issue 2

79-94

EN

The South Caucasus consists of three states – Georgia, Armenia, and Azerbaijan. The region is a natural corridor from the East to the West, from Asia to Europe, and from the North to the South, from Russia to the Middle East. This location is the main potential of the region, which lies in the possibility to create routes for the transmission of products, and the most important – energy resources. The aim of the article is to analyze China’s strategy towards the South Caucasus, including the New Silk Road project. Because of the location of the region, the South Caucasus has been the subject of competition, but also of cooperation of many geopolitical ‘players’ – such as the United States, Russia, the European Union, and also China. The main tool of Chinese foreign policy towards not only the South Caucasus, but also in global dimension, has become the New Silk Road. This concept established towards the South Caucasus states, uses the ‘cluster approach’, which means that China seeks to develop relations with all the countries in the region in a parallel way, not to establish any different ways of cooperation with each of the South Caucasus state, like other global powers do.

5

Udział obywateli w wyborach i referendach w Polsce po 1989 roku

67%

Leszczyńska K.

Eastern Review

|

2018

|

vol. 7

49-71

RU

Необходимо отметить, что несмотря на то, что выборы и референдумы отличаются друг от друга по своему характеру, источник факта политического абсентеизма граждан в обоих случаях находится в одинаковом наборе факторов. В целом поляки не выражают высокого доверия демократии и настроены скептически к тому, что их голос имеет какое-либо значение. Несмотря на то, что избирательная партиципация поляков является предметом многих исследований, тема все еще нуждается в дальнейшем анализе и дискурса. Целью статьи является конфронтация результатов явкиво всех видах общепольских голосований в 1989–2015 гг., а также выделение главных причин относительно низкого уровня активности избирателей в выборах и референдумах.

EN

Although elections and referenda are different in their character, the absence at the vote is promoted by many similar factors.Poles generally lack faith in democracy and the belief that their vote really counts. The turnout in only 35% of national elections held since 1989 till present day exceeded 50%. There are two types of absence ballot, “intentional” absences resulting from the voter’s inner conviction that this is what they want to do, and abstention forced by a random event (sudden illness, death of a loved one, an accident) or non-random event (disability, chronic illness).The main reasons for the planned non-participation in elections in principle do not change with each vote, but are accented with varying frequency.

6

Political Bias Media in the Light of the Provisions of the Polish Constitution of 1997

67%

Grabowski R.

Przegląd Prawa Konstytucyjnego

|

2019

|

issue 6 (52)

93-102

EN

The political involvement of media may raise doubts, particularly when these are the cas- es of political bias. Many Polish journalists perceive this phenomenon critically and try to counteract it, creating codes of journalistic ethics. Their impact, however, is not com- mon, so they remain ineffective. This problem should be considered while analyzing the Polish constitutional provisions and laws. None of the provisions of the Polish Consti- tution of 1997 does prohibit journalists or media political commitment. Media in Po- land have but to fulfill an important function of informing the sovereign (nation) about all the activities of public authorities. To this end, the legal standards guarantee media freedom of action. Associated with the position of media power is to serve social objec- tives, which is to provide information. Legal norms do not require neutrality, nor do they impose political commitment. It should also be remembered that media are a part of the Polish political system.

PL

Zaangażowanie polityczne mediów może budzić wątpliwości, zwłaszcza gdy są to przy- padki skrajne, charakteryzujące się stronniczością polityczną. Liczni polscy dziennikarze postrzegają to zjawisko krytycznie i starają się temu przeciwdziałać, tworząc kodeksy ety- ki dziennikarskiej. Skuteczność oddziaływania na środowisko tego rodzaju aktów należy ocenić jako niewielki, co jest zapewne związane z ich niewiążącym charakterem. Wydaje się, iż sygnalizowane postawy – związane z politycznym zaangażowaniem mediów – na- leży postrzegać uwzględniając polskich przepisy prawne, konstytucyjne i ustawowe. Ża- den z przepisów Konstytucji RP z 1997 r. nie zakazuje dziennikarzom ani szeroko rozu- mianym mediom politycznego zaangażowania. Jednocześnie należy mieć świadomość, że media w Polsce mają do spełnienia istotną ustrojowo funkcję informowania suwerena (narodu) o wszystkich działaniach władz publicznych. W tym celu zostały ustanowione normy prawne gwarantujące mediom wolność działania. Normy prawne nie wymaga- ją przy tym neutralności, ani też nie nakazują politycznego zaangażowania. Oceniając tego rodzaju postawy należy mieć zatem na uwadze społeczną oraz ustrojową rolę me- diów, jako istotnego elementu polskiego systemu politycznego.

7

20 Years of Social Dialogue in Poland

67%

Gardawski J.

Studia Iuridica

|

2016

|

vol. 60

53-76

PL

Autor prezentuje podsumowanie rozwoju europejskiego dialogu społecznego po II wojnie światowej, zaczynając od lat 60-tych. Pokazuje główne trendy w rozwoju tego dialogu, z jednej strony w krajach starej Unii Europejskiej, a z drugiej strony w krajach postkomunistycznych. W szczególności koncentruje się na rozwoju dialogu społecznego w III Rzeczpospolitej. Autor dzieli proces tego rozwoju na kilka okresów. Pierwszy okres obejmuje lata do 2001 r. W tym czasie podstawową trudnością we wdrażaniu dialogu społecznego była słabość związków zawodowych i dominacja rządu nad partnerami społecznymi. Instytucja dialogu społecznego została w Polsce ukształtowana dopiero w rezultacie fali strajków spowodowanych obawą przed prywatyzacją i skutkowała powołaniem Trójstronnej Komisji. Po 2001 r. i przyjęciu ustawy o Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych i wojewódzkich komisjach dialogu społecznego dostęp do Trójstronnej Komisji uzyskały organizacje pracodawców oraz kolejne związki zawodowe. Niezależnie od tego polskie związki zawodowe mają ciągle ograniczoną zdolność mobilizowania klasy robotniczej i nadal są podatne na wpływy polityczne. Patrząc na funkcje Trójstronnej Komisji i dialogu społecznego, nie ma wśród nich dążenia do ujednolicenia interesów i osiągania ważnych celów socjalnych.

Refine search results

1 Central European Journal of Communication

1 Eastern Review

1 Human Affairs

1 Polish Journal of Political Science

1 Przegląd Politologiczny

1 Przegląd Prawa Konstytucyjnego

1 Studia Iuridica

1 Bergström A.

1 Buchanan C.

1 Crocetti E.

1 Gardawski J.

1 Grabowski R.

1 Jahromi P.

1 Leszczyńska K.

1 Skiert-Andrzejuk K.

1 Turska-Kawa A.

1 2019

2 2018

2 2016

1 2012