Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 4

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  political style
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Content available remote

Nadia Urbinati on populism, representation, and rhetoric: some critical remarks

100%
Ballacci G.
Filosofický časopis (Philosophical Journal)
|
2024
|
vol. 72
|
issue Special_issue_1
48-63
EN
This paper examines Urbinati’s theory of populism, with the aim of bringing to the fore a lacuna in such theory. The lacuna concerns her appreciation of the role of rhetoric in populism and more generally in democracy. If Urbinati’s general understanding of politics recognizes an important role to rhetoric, such recognition is not accompanied by a systematic analysis of what rhetoric is and how it operates. The effects of such deficiency can be appreciated in her theory of populism. On the one hand, her critical account of populism seems to hinge significantly on the kind of rhetoric and more generally of style it adopts; on the other, the question of what precisely characterizes such rhetoric and style is left mostly unaddressed. The result is that Urbinati’s account of populism loses some explanatory power, with regards to both the nature of populism and the responses to it.
2
Content available remote

Different approaches to populism: representation, style, and the future of democracy

100%
Těmín K.
Filosofický časopis (Philosophical Journal)
|
2024
|
vol. 72
|
issue Special_issue_1
124-138
EN
The four reviewed books belong among the most influential contemporary contributions to theories of populism. Approaches described by authors are different, and together they do not provide a coherent view of defining features of populism. Moreover, they remain in disagreement on whether to evaluate populism as a threat or deepening of democracy. To overcome such a difference of opinions, I propose to focus more on the role of populistic representation instead of defining features of populism. In addition, I suggest applying a populistic style approach that provides a helpful description of populism since it outlines populism as a useful and valuable concept when describing contemporary political changes and does not understand it necessarily as a democracy’s dead-end.
3
Publication available in full text mode
Content available

W poszukiwaniu ontologii populizmu – dylematy definicyjne

61%
Lipiński A.
Przegląd Politologiczny
|
2020
|
issue 1
131-148
EN
Populism has been a controversial category since the beginning of the scientific reflection on this phenomenon. As this article shows, this stems from the differences between researchers who differently hierachize the meaning of specific constitutive elements. More importantly, researchers often differ even as to which elements are necessary elements of the phenomenon. Therefore, these differences result from different views on the ontological status of populism. This leads to a tendency to use other empirical data and a different methodology. The purpose of this text is the critical analysis of the most typical and new ideas regarding ontological status of populism. The article also attempts to identify potential areas of agreement between individual approaches to populism: as a thin-core ideology, discourse, strategy and organization, political style, mobilization, discursive and stylistic repertoire, and interpretative framework.  
PL
Populizm jest kategorią budzącą spory od początku naukowej refleksji nad tym zjawiskiem. Jak pokazuje niniejszy artykuł jest to nie tylko pochodną różnicy między badaczami, odmiennie hierarchizującymi znaczenie poszczególnych elementów konstytutywnych. Co ważniejsze, badacze często różnią się nawet co do tego, które elementy są koniecznymi elementami zjawiska. Różnice te wynikają więc z odmiennych spojrzeń na status ontologiczny populizmu. Pociąga to za sobą skłonność do korzystania z innych danych empirycznych oraz odmiennej metodologii. Celem niniejszego tekstu jest krytyczna analiza najbardziej typowych, jak i nowych pomysłów dotyczących statusu ontologicznego populizmu. Artykuł usiłuje ponadto wskazać na potencjalne obszary zgodności pomiędzy poszczególnymi ujęciami populizmu: jako ideologii o cienkim rdzeniu, dyskursu, strategii i organizacji, stylu politycznego, mobilizacji, dyskursywnego i stylistycznego repertuaru, ramy interpretacyjnej.
4

Pseudo Aristides: On political style and On simple style. Attribution and the nature of treaties

58%
Podbielski H.
Roczniki Humanistyczne
|
2018
|
vol. 66
|
issue 3: Filologia klasyczna
249-267
EN
The main problem analysed in the article is the authorship of two treatises from the 2nd century AD: On political style and On simple style. The treatises have been preserved in Parisinus gr. 1741, a famous Byzantine manuscript from the 10th century kept at the National Library in Paris, as works of Aelius Aristides, one of the most eminent representatives of the Second Sophistic. Aristides lived in the years 117-180 and was the author of over 50 preserved speeches. After explaining the main reasons why contemporary scholars refuse to accept Aristides as the author of the treatises, the article presents more extensively M. Patillon’s attempt to find real authors of the treatises, made by the scholar in the latest academic edition of the treatises published within „Belles Lettres” series in 2002. His findings have been a direct inspiration for the author of this article to analyze again the testimonies of Byzantine commentators: Syrianus (5th century) and John of Sicily (10th century) in historical and literary context. In the light of this analysis it turns out that there is no basis for the division of the treatise On political style, adopted by M. Patillon, into part covering the explanation of the first seven “ideas” (& 2-128), treated as Basilikos’ (a 2nd/3rd-century sophist’s) work De ideis, and the second part including a brief theoretical explanation of the remaining five “forms” of style, treated as the work of Dionysius of Miletus, a little-known sophist. On the basis of Syrianus’ testimony there is a certain possibility that Basilikos was the author of the entire lecture on the “forms” of political style (& 2-140). But, in this case it should be explained first how the treatise De ideis, which was known to Syrianus in the 5th century and was included in the Suda in the 10th century, easily lost its author, became an anonymous work and in the very 10th century was copied in Byzantium under a different title as Aristides’ work. Similar difficulties are connected with the attribution of the treatise On simple style to Aelius Harpokration which was proposed by M. Patillon. Aelius Harpokration was a famous sophist whose rhetorical works, including On forms of style, functioned in Byzantine culture under his own name. Even if we question Byzantine attribution of these treatises to Aristides, we must continue to treat them as works of an anonymous author attributed to Aristides by tradition.
PL
Głównym, analizowanym w artykule problemem jest sprawa autorstwa pochodzących z II wieku po Chr. traktatów O stylu politycznym i O stylu prostym. Traktaty te zachowały się w przechowywanym w Bibliotece Narodowej w Paryżu, sławnym bizantyjskim rękopisie z X wieku Parisinus gr. 1741, jako dzieła jednego z najwybitniejszych przedstawicieli Drugiej Sofistyki, żyjącego w latach 117-180 Eliusza Arystydesa, autora ponad 50 zachowanych mów. Po wyjaśnieniu głównych przyczyn odmówienia mu autorstwa tych traktatów przez nowożytnych badaczy przedstawiona jest szerzej podjęta przez M. Patillona próba znalezienia ich rzeczywistych autorów, jakiej dokonał w swym najnowszym wydaniu i naukowym opracowaniu tych traktatów w serii „Belles Lettres” (2002). Jego ustalenia stały się dla autora artykułu bezpośrednią inspiracją do ponownej analizy w kontekście historyczno-literackim świadectw komentatorów bizantyjskich: Syriana (V wiek) i Jana z Sycylii (X wiek). W świetle tej analizy okazało się, że nie ma podstaw do przyjętego przez M. Patillona podziału traktatu O stylu politycznym na część obejmującą wyjaśnienie pierwszych siedmiu „idei” (& 2-128), jako dzieła De ideis sławnego sofisty Basilikosa (II/III wiek) i na część drugą, obejmującą krótkie, teoretyczne wyjaśnienie pozostałych pięciu „postaci” stylu, jako dzieła mało znanego sofisty Dionizjusza z Miletu. Na podstawie świadectwa Syriana istnieje wprawdzie pewna możliwość przyjęcia, że autorem całego wykładu o „postaciach” stylu politycznego (& 2-140) był Basilikos, ale w tym przypadku należałoby wcześniej wyjaśnić, w jaki sposób jego traktat De ideis znany w V wieku Syrianowi i w X wieku Księdze Suda tak łatwo utracił swą tożsamość autorską, stał się utworem anonimowym i w tym samym X wieku został przepisany w Bizancjum pod innym tytułem jako dzieło Arystydesa. Analogiczne trudności wiążą się z proponowaną przez M. Patillona atrybucją traktatu O stylu prostym sławnemu Sofiście Eliuszowi Harpokrationowi, jako autorowi traktatu O postaciach stylu, którego dzieła retoryczne funkcjonowały w kulturze bizantyjskiej pod jego własnym imieniem. Jeśli podważamy bizantyjską atrybucję tych traktatów Arystydesowi, musimy je więc raczej nadal traktować jako mu przez tradycję przypisane dzieła anonimowego autora.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.