Search results

1

Wspólna Polityka Bezpieczeństwa i Obrony w pracach VIII Grupy Roboczej Konwentu Europejskiego

100%

Barcik J.

Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego

|

2006

|

vol. 1

116-127

PL

W artykule omówiono problematykę Wspólnej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony w trakcie obrad VIII Grupy Roboczej Konwentu Europejskiego. Autor rozważa potencjalne konsekwencje bardzo szerokiego ujęcia Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa w artykule 17. Traktatu o Unii Europejskiej, która obejmuje wszelkie sprawy dotyczące bezpieczeństwa Unii, w tym stopniowe określanie wspólnej polityki obronnej, która mogłaby doprowadzić do wspólnej obrony. We wnioskach podkreślono, że w pracach konwentu pojawiły się rekomendacje dotyczące dalszego rozszerzenia współpracy na poziomie ponadnarodowym, otwierające w przyszłości drogę do szerszego zastosowania metody wspólnotowej w ramach Wspólnej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony. Tym samym kwestia ta jawi się jako jedna z najistotniejszych płaszczyzn wewnątrzunijnych konsultacji politycznych oraz potencjalnie perspektywiczny kierunek, wokół którego rozwijać miałby się nowy etap integracji w ramach UE.

2

Problem destabilizującego gromadzenia i rozpowszechniania broni strzeleckiej i broni lekkiej oraz amunicji w prawie Unii Europejskiej

88%

Sobczak J.

Cybersecurity and Law

|

2019

|

vol. 2

|

issue 2

175-192

PL

Coraz bardziej zauważalny staje się problem destabilizującego gromadzenia i rozpowszechniania broni strzeleckiej i broni lekkiej oraz amunicji, nawet do tego stopnia, że stosowne regulacje przyjęła również Unia Europejska. Rada Europejska przyjęła strategię dotyczącą zwalczania nielegalnego gromadzenia broni strzeleckiej i broni lekkiej oraz amunicji do tych rodzajów broni, obejmującą przy tym również nielegalny handel nimi. Strategia ta wzywa do tego, aby wesprzeć przyjęcie prawnie wiążącego instrumentu pozwalającego na śledzenie i oznaczanie broni strzeleckiej i broni lekkiej oraz amunicji do tych rodzajów broni. Przyjmując międzynarodowy instrument umożliwiający śledzenie, takiej broni państwa zobowiązują się do przyjęcia wielu środków zapewniających odpowiednie oznaczanie i rejestrowanie tej broni oraz do zacieśnienia współpracy w śledzeniu nielegalnego handlu nią.

3

European Union defence policy – treaty dimension

75%

Potocki Ł.

Facta Simonidis

|

2017

|

vol. 10

|

issue 1

147-161

PL

Polityka obronna stała się w ostatnim czasie jednym z komponentów wymiaru zewnętrznego Unii Europejskiej odpowiadając niejako na zapotrzebowanie bycia graczem strategicznym na arenie międzynarodowej nie tylko w kwestiach ekonomicznych. Artykuł przedstawia ewolucję wymienionej polityki od lat dziewięćdziesiątych XX wieku po rozwiązania obecne. Punktem wyjścia jest analiza traktatowa zasad zaprezentowanych w poszczególnych dokumentach, począwszy do Traktatu z Maastricht po Traktat z Lizbony. Ponadto ukazana została specyfika UE jako podmiotu prawnomiędzynarodowego i procedury decydowania w sprawach zewnętrznych.

EN

Defence policy has recently become one of the components of the external dimension the European Union policy, reflecting, in a sense, on the need to be a strategic player in international relations and not only in economic matters. This article presents the evolution of this policy from the 90s to the present solutions. The starting point is a treaty analysis of the principles presented in each document starting with the Maastricht Treaty to the decision in the Treaty of Lisbon. In addition, the specificity of the EU as an international legal entity, and the procedure for deciding on external issues was shown.

4

Polityka obronna Unii Europejskiej – wymiar traktatowy

75%

Potocki Ł.

Facta Simonidis

|

2017

|

issue 10

147-160

PL

Polityka obronna stała się w ostatnim czasie jednym z komponentów wymiaru zewnętrznego Unii Europejskiej odpowiadając niejako na zapotrzebowanie bycia graczem strategicznym na arenie międzynarodowej nie tylko w kwestiach ekonomicznych. Artykuł przedstawia ewolucję wymienionej polityki od lat dziewięćdziesiątych XX wieku po rozwiązania obecne. Punktem wyjścia jest analiza traktatowa zasad zaprezentowanych w poszczególnych dokumentach, począwszy do Traktatu z Maastricht po Traktat z Lizbony. Ponadto ukazana została specyfika UE jako podmiotu prawnomiędzynarodowego i procedury decydowania w sprawach zewnętrznych.

EN

Defence policy has recently become one of the components of the external dimension the European Union policy, reflecting, in a sense, on the need to be a strategic player in international relations and not only in economic matters. This article presents the evolution of this policy from the 90s to the present solutions. The starting point is a treaty analysis of the principles presented in each document starting with the Maastricht Treaty to the decision in the Treaty of Lisbon. In addition, the specificity of the EU as an international legal entity, and the procedure for deciding on external issues was shown.

5

Szkocja – stare siły zbrojne w nowym państwie

63%

Hanczewski P.

Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne

|

2021

|

vol. 70

77-94

EN

Since its victory in the 2011 Scottish Parliament election, the Scottish National Party has made serious efforts with the aim of gaining full independence for Scotland. This article presents plans of the SNP in the field of Scotland’s defense policy, seeking answers to the question of importance of such a policy for the SNP and also to the question whether the SNP plans would allow to create armed forces suitable for Scotland’s foreign policy and ever-changing international environment.

PL

Od roku 2011 Szkocka Partia Narodowa prowadzi działania zmierzające do wystąpienia Szkocji ze Zjednoczonego Królestwa. Artykuł przedstawia koncepcje SNP i kolejnych rządów szkockich w dziedzinie polityki obronnej, odpowiadając na pytania, jaką rolę kwestie obronności odgrywają w ich planach oraz, czy realizacja tych planów umożliwi Szkocji zbudowanie sił zbrojnych dostosowanych do długofalowej polityki zagranicznej tego państwa, zmieniającej się sytuacji międzynarodowej oraz nowych zagrożeń.

6

MIĘDZY WSCHODEM A ZACHODEM. PROBLEM BEZPIECZEŃSTWA MILITARNEGO UKRAINY

63%

Żyła M.

Ante Portas – Studia nad Bezpieczeństwem

|

2016

|

vol. 1(6) Kryzys ukraiński i jego znaczenie dla bezpieczeństwa międzynarodowego: aspekty militarno-polityczne

249-269

PL

Celem niniejszego artykułu jest próba ukazania dylematu, przed jakim stanęły władze niepodległej Ukrainy w kontekście zapewnienia i utrzymania bezpieczeństwa. Autor zwrócił w nim szczególną uwagę na środowisko bezpieczeństwa, w którym od uzyskania niepodległości w 1991 r. funkcjonuje państwo ukraińskie Następnie na tle środowiska bezpieczeństwa i aktualnej sytuacji geopolitycznej ukazał działania kolejnych ugrupowań sprawujących władzę, podejmowane na rzecz budowy bezpieczeństwa militarnego państwa. Artykuł rozpoczynają rozważania dotyczące potencjału militarnego Ukrainy, a dopiero po nich ma miejsce znacznie obszerniejsze odniesienie do ukraińskiej polityki bezpieczeństwa. W poprawnie funkcjonującym organizmie państwowym czynnik militarny jest podporządkowany funkcjonalnie polityce i strategii bezpieczeństwa. Jednak potencjał i możliwości operacyjne ukraińskich sił zbrojnych do 2014 r. nigdy nie były budowane jako pochodna polityki bezpieczeństwa państwa.

EN

The aim of the article is to show the dilemma faced by the authorities of independent Ukraine in the context of ensuring and maintaining security. The author has focused specifically on the security environment in which the state of Ukraine has been functioning since the gaining of independence in 1991. Then the author has shown, against the background of current security environment and political situation, the activities of subsequent power holding groups endeavoured for the sake of building military safety of the country. The article begins with deliberations relating to the military potential of Ukraine, and only after that does it refer more extensively to Ukrainian security policy. In appropriately functioning organism of the state the military factor has been functionally subordinated to politics and security strategy. Yet until 2014 the potential and operational capabilities of Ukrainian armed forces were never build as a derivate of state security policy.

7

Koncepcja polityki obronnej Chińskiej Republiki Ludowej na trzecią dekadę XXI wieku

63%

Lasoń M.

Krakowskie Studia Międzynarodowe

|

2020

|

issue 1

109-120

EN

The evolution of the international security system, including the role played by each state, is one of the main subjects for researchers in international relations. Many of them focus on the policy of the People’s Republic of China and try to predict when they start to play the role of a great power (superpower). They emphasize that China has to develop the military capabilities, necessary to be able to replace the USA as the most influential country in the world. Therefore, the aim of the article is analyzing China’s defense policy and its armed forces tasks. It was assumed that their main tasks would be defending the existing internal order and supporting the implementation of the country’s foreign policy goals. The analysis is based on source materials which are available in English and science articles.

PL

Ewolucja międzynarodowego systemu bezpieczeństwa, w tym roli odgrywanej przez poszczególne państwa, jest jednym z głównych przedmiotów zainteresowania badaczy stosunków międzynarodowych. Wielu z nich koncentruje swe dociekania na polityce Chińskiej Republiki Ludowej i przewidzeniu, kiedy zaczną one odgrywać rolę mocarstwa globalnego. Podkreślają, że w tym celu konieczna jest rozbudowa zdolności wojskowych tego państwa, niezbędnych, aby móc zastąpić USA jako najważniejsze państwo świata. W związku z tym celem artykułu jest analiza polityki obronnej Chin, która ma m.in. projektować rozwój zdolności sił zbrojnych. Za ich główne zadania przyjęto obronę istniejącego porządku wewnętrznego państwa oraz wsparcie realizacji celów jego polityki zagranicznej. Analizę oparto na materiałach źródłowych tłumaczonych na język angielski.

8

Zmiany w polityce obronnej Szwecji po 2014 roku

63%

Lasoń M.

Krakowskie Studia Międzynarodowe

|

2019

|

issue 1

133-145

EN

The aim of the article is to analyze the changes that took place in the defence policy of Sweden after 2014. The annexation of the Crimea Peninsula by the Russian Federation, the creation of the socalled People’s Republics in the East of Ukraine, along with military provocations aimed in Sweden, led to the reconstruction of defence policy. The Swedish authorities have recognized that they don’t have enough capabilities to meet the challenges of a potential crisis or war. Regardless of the assessment that it’s unlikely. Therefore, thanks to obtaining a political consensus around defence policy, the process of its change was initiated. Including increasing expenditures and expanding the armed forces. It’s necessary for the implementation of the total defense concept pursued by Sweden during the Cold War. Taking into account the conditions that must be met in the 21st century. The analysis was carried out primarily on the basis of source and neorealistic approach to the policy of small states in the defense field.

PL

Celem artykułu jest analiza zmian, jakie zaszły w polityce obronnej Szwecji po 2014 r. Aneksja Krymu przez Federację Rosyjską, powstanie tzw. republik ludowych na Wschodzie Ukrainy wraz z prowokacjami wojskowymi wymierzonymi m.in. w Szwecję, doprowadziły do rekonstrukcji polityki obronnej. Władze Szwecji uznały, że nie posiada ona wystarczających sił i środków, by moc sprostać wyzwaniom potencjalnego kryzysu lub wojny, niezależnie od oceny stopnia jej prawdopodobieństwa. W związku z tym dzięki uzyskaniu konsensusu politycznego wokół polityki obronnej rozpoczęto proces jej zmian, w tym zwiększenia wydatków i rozbudowy sił zbrojnych. Służyć to ma wprowadzeniu w życie koncepcji obrony totalnej, realizowanej przez Szwecję w czasie zimnej wojny, z uwzględnieniem uwarunkowań, jakim sprostać musi w XXI w. Analizę przeprowadzono przede wszystkim w oparciu o materiały źródłowe i neorealistyczne podejście do polityki państw małych w dziedzinie obronnej.

9

Współpraca międzyinstytucjonalna UE–NATO – nowe ramy na rzecz wzmocnienia zdolności obronnych UE po roku 2012

63%

Przybylska-Maszner B.

Krakowskie Studia Międzynarodowe

|

2018

|

issue 4

69-85

EN

The aim of the article is to analyze the factors determining the state of relations between the European Union and NATO in the period 2012–2018. The issue presented in the article was based on the assumption that EU–NATO relations are characterized by significant dynamics leading to the transformation of existing cooperation ties. The principle of correlation, based on supplementing the potential tasks of both organizations, as well as the principle of asymmetry, resulting primarily from the American advantage in the North Atlantic Alliance, are modified. Growing threats to European security, being a consequence of the stabilization disorder in the region of the Eastern and Southern Neighborhood of the European Union, affect the strengthening of interdependence, and coincide with the process of changes in the internal structures of both organizations. Crisis response situations significantly increase the involvement of both strategic partners to strengthen existing links. Defining the determinants affecting mutual cooperation should be emphasized the existing dysfunctionality, which is based on political animosities regarding the role of both entities in the new European political order, as well as European limitations in the real possibilities of influence in the region.

PL

Celem artykułu jest analiza czynników warunkujących stan relacji Unia Europejska – NATO po roku 2012. Przedstawione zostały istniejące struktury powiązań międzyinstytucjonalnych oraz najważniejsze zmiany w relacjach obu organizacji. W artykule oparto się na założeniu, iż w analizowanym okresie relacje UE–NATO cechuje znacząca dynamika prowadząca do przekształcenia istniejących więzi współpracy. Dotychczasowa zasada korelacji zadań oparta na uzupełnianiu potencjału obu organizacji, jak i zasada asymetryczności, wynikająca przede wszystkim z przewagi amerykańskiej w Sojuszu Północnoatlantyckim, ulegają modyﬁ kacji. Narastanie zagrożeń dla bezpieczeństwa europejskiego, będące konsekwencją destabilizacji w rejonie wschodniego i południowego sąsiedztwa Unii Europejskiej, wzmocnienia współzależność, a jednocześnie zbiega się z procesem zmian struktur wewnętrznych obu organizacji. Powtarzające się sytuacje wymagające wspólnego reagowania na kryzys znacząco zwiększają zakres zaangażowania obu strategicznych partnerów na rzecz wzmocnienia istniejących powiązań. Określając determinanty wzajemnej współpracy, podkreślić należy istniejącą dysfunkcjonalność, której podłożem są animozje polityczne dotyczące roli obu podmiotów w nowym układzie sił strategicznych, a także europejskie ograniczenia w zakresie realnych możliwości oddziaływania w regionie.

10

EU-NATO Partnership in 2017–2018 – Towards a New Model of Effective Response to Threats

51%

Przybylska-Maszner B.

Przegląd Strategiczny

|

2019

|

issue 12

103-115

PL

Celem artykułu jest wskazanie czynników warunkujących stan relacji Unia Europejska – NATO po roku 2017. Przedstawione zostały istniejące determinanty tych relacji, jak i istniejące struktury powiązań międzyinstytucjonalnych obu organizacji. W celu właściwego rozpatrzenia wskazanych problemów badawczych zastosowano dobór jakościowy źródeł w postaci wybranych aktów prawnych i dokumentów typu soft law omawianych organizacji. Pytania badawcze stawiane w prowadzonej analizie dotyczą źródeł i przejawów dynamiki zmian w relacjach. Odpowiedź na nie udzielona została w oparciu o ukazane determinanty zachowań uczestników procesu decyzyjnego omawianych organizacji. W artykule oparto się na założeniu, iż w omawianym okresie dotychczasowa zasada korelacji zadań UE–NATO oparta na uzupełnianiu potencjału obu organizacji uległa modyfikacji. Powtarzające się sytuacje wymagające wspólnego i wielowymiarowego reagowania na kryzys znacząco zwiększyły obszar możliwego zaangażowania obu strategicznych partnerów i przyczyniły się do wzmocnienia istniejących powiązań. Intensyfikacja działań na rzecz rozwoju WPBiO UE występuje w okresie, gdy znacząco wzrosła liczba sporów politycznych dotycząca roli obu podmiotów w nowym układzie sił strategicznych. Europejskie ograniczenia w zakresie realnych możliwości wojskowego oddziaływania w regionie, umniejszają szanse na efektywną kooperację obu podmiotów.

EN

The purpose of this article is to understand the factors determining the state of European Union-NATO relations since 2017. Current determinants of these relations are discussed alongside the structures of interinstitutional links between the two organizations. In order to properly investigate the research problems identified, qualitative selection of sources in the form of legal acts and ‘soft law’ documents of the organizations concerned has been employed. The research questions addressed in the analysis concern the sources and dynamics of changes in these relations. The answers are based on an examination of the determinants of behavior of participants in the decision-making process of both organizations. The article is based on the assumption that, in the period analyzed, the hitherto principle of correlation of tasks based on the two organizations mutually complementing their respective potentials, has been modified. Recurrent situations calling for a joint and multidimensional response to cri- ses have considerably widened the potential scope of strategic commitment of both partners and contributed to their links becoming stronger. Intensified activities aimed at developing the EU’s CSDP have occurred while political disputes regarding the role of both entities in the new balance of strategic forces have significantly multiplied. European limitations on ex- ercising an actual military influence in the region impede the chances of effective cooperation between the two entities.

11

Znaczenie rozmieszczenia baz i instalacji wojsk armii amerykańskiej w Europie w XXI w. dla wzrostu bezpieczeństwa europejskiego na przykładzie Rzeczypospolitej Polskiej i Republiki Federalnej Niemiec

51%

Stankiewicz J.

Krakowskie Studia Międzynarodowe

|

2020

|

issue 2

149-170

PL

Celem artykułu jest wyjaśnienie uwarunkowań mających wpływ na zainteresowanie rozmieszczeniem baz wojskowych USA w Polsce przez rządy obu tych państw. Autor koncentruje swoją analizę na polityce wewnętrznej rządu polskiego oraz przyczynach zaangażowania w realizację tego typu projektów podawanych przez administracje USA. Istotne w artykule jest również wykazanie napięć na tym tle, występujących w stosunkach bilateralnych między Polską a Republiką Federalną Niemiec. Rozważania dotyczą okresu sprawowania urzędu prezydenta w USA przez Baracka Obamę i Donalda Trumpa. Jest to zabieg zasadny z uwagi na ich odmienne stanowiska w przedmiotowej kwestii. Autor oparł analizę na dostępnych dokumentach, publikacjach naukowych i publicystycznych, komunikatach rządowych, umowach międzynarodowych i artykułach naukowych.

EN

The aim of the article is to explain the conditions influencing the interest in the deployment of US military bases in Poland by the government offices of both countries. The author focuses his analysis on the internal policy of the Polish government and the reasons for involvement in the implementation of this type of projects announced by the US administration. It is also important in the article to show the tensions in this context that occur in bilateral relations between Poland and the Federal Republic of Germany. The considerations concern the period during which Barack Obama and Donald Trump were in office in the US. This is a legitimate procedure due to their different positions on the issue in question. The author based the analysis on available documents, scientific and journalistic publications, government communications, international agreements and scientific articles.

12

Bezpieczeństwo państw członkowskich Unii Europejskiej w procesie integracji europejskiej przestrzeni powietrznej

51%

Markiewicz T. M.

|

2016

|

vol. 5

|

issue 4

56-76

PL

Niniejszy artykuł stanowi próbę oceny wpływu dwóch priorytetowych programów realizowanych przez UE w obszarze transportu lotniczego – programu legislacyjnego dotyczącego jednolitej europejskiej przestrzeni powietrznej (SES) oraz programu modernizacji technicznej europejskiego systemu zarządzania ruchem lotniczym (SESAR) – na bezpieczeństwo i obronność państw członkowskich. Mimo iż programy te nie mają bezpośredniego zastosowania w odniesieniu do strony wojskowej, wiele opracowanych w toku ich rozwoju przepisów prawnych i rozwiązań operacyjno-technicznych oddziałuje pośrednio na działalność lotnictwa wojskowego i innych wojskowych użytkowników europejskiej przestrzeni powietrznej. Autor analizuje relacje między normami prawnymi z zakresu SES a działalnością wojskową w państwach członkowskich UE, wskazuje na potrzebę współpracy władz lotnictwa cywilnego z władzami wojskowymi (na poziomie politycznym, operacyjnym i technicznym) oraz na możliwe korzyści wynikające z tej współpracy dla obu stron.

EN

The aim of this article is to assess the impact of two priority programmes implemented by the EU in the area of air transport on the security and defence of EU Member States. The two programmes under considerations include: the legislative programme on the Single European Sky (SES) and the programme of the technical modernization of the European air traffic management system (SESAR). The above programmes do not directly apply to the military air transport and yet a variety of legal provisions and operational and technical solutions created in the course of their development indirectly influence the activities of military aviation and other military users of the European airspace. The paper examines the relationship between legal standards from the scope of the SES and military activities in EU Member States. It highlights the need for cooperation of civil aviation authorities with relevant military authorities (at the political, operating and technical level). It also notes the possible benefits of this cooperation for both parties.

13

Studenci uczelni państwowych o perspektywach służby wojskowej, wojsku i obronności. Komunikat z badań.

45%

Sińczuch M.

Bezpieczeństwo Obronność Socjologia

|

2018

|

issue 9/10

29-44

PL

W artykule przedstawiono wybrane wyniki badania studentów dotyczącego ich planów związanych z podjęciem służby w wojsku, w służbach mundurowych, a także zaintere-sowania formułą ochotniczego szkolenia wojskowego realizowanego w czasie studiów. Większość studentów polskich uczelni państwowych (studia dzienne) deklaruje patrio-tyzm, zaufanie do wojska i szacunek dla żołnierzy WP. Badani uważają ich za dobrze wyszkolonych i przygotowanych do walki w obronie ojczyzny. Około połowa respon-dentów popiera poszczególne decyzje rządu zmierzające do wzmocnienia potencjału obronnego Polski. Około 15% studentów rozważa zawodową lub terytorialną służbę wojskową, a 30% jest wstępnie zainteresowanych udziałem w ochotniczym szkoleniu wojskowym dla studentów w ramach programu Legia Akademicka.

EN

Majority of Polish students declares patriotism and proud of Poland’s history. More than 60% of respondents trust to the armed Forces and declares respect to Polish Soldiers, who are founded as well trained and prepared to possible future military conflicts. Around half of the students support particular decisions of government connected with rising up military readiness of Poland. Around 15% of respondents declares preliminary interest in professional military service or territorial military service. Twice high number (30%) declares willingness of participation in voluntary military training dedicated for students.

14

Zmiany w polityce obronnej wybranych państw Unii Europejskiej w latach 2014–2017

38%

Lasoń M.

Rocznik Integracji Europejskiej

|

2019

|

issue 13

93-113

EN

The aim of the article is to identify and analyse the relationship between events in Ukraine in 2014 and changes in defense policies of selected European Union countries. The author assumes that at least some of the countries belonging to the European Union have changed their defense policy. They limited the reduction of defense expenditures and even started to increase them. Especially countries bordering on the Russian Federation. Verification of this hypothesis can be carried out on the basis of defense white papers published in 2014–2017 or similar documents. Moreover, by analyse of the actions which have been taken to implement the adopted assumptions. The neorealistic approach was considered to be the right research perspective.

PL

Celem artykułu jest wskazanie relacji pomiędzy wydarzeniami, które miały miejsce na Ukrainie w 2014 roku i latach następnych, a zmianami w politykach obronnych wybranych państw Unii Europejskiej. Autor zakłada, że przynajmniej część z państw należących do Unii Europejskiej zmieniła swoją politykę obronną. Ograniczyła redukcję wydatków obronnych, a nawet rozpoczęła ich zwiększanie. Szczególnie w państwach graniczących z Federacją Rosyjską. Weryfikację tej hipotezy można przeprowadzić w oparciu o publikowane w latach 2014–2017 białe księgi obronności, lub dokumenty o tożsamym charakterze. Ponadto poprzez wskazanie działań (lub ich braku) realizowanych przez rządy państw zgodnie z przyjętymi założeniami. Za właściwą perspektywę badawczą uznano podejście neorealistyczne.

Refine search results

Wspólna Polityka Bezpieczeństwa i Obrony w pracach VIII Grupy Roboczej Konwentu Europejskiego

Problem destabilizującego gromadzenia i rozpowszechniania broni strzeleckiej i broni lekkiej oraz amunicji w prawie Unii Europejskiej

European Union defence policy – treaty dimension

Polityka obronna Unii Europejskiej – wymiar traktatowy

Szkocja – stare siły zbrojne w nowym państwie

MIĘDZY WSCHODEM A ZACHODEM. PROBLEM BEZPIECZEŃSTWA MILITARNEGO UKRAINY

Koncepcja polityki obronnej Chińskiej Republiki Ludowej na trzecią dekadę XXI wieku

Zmiany w polityce obronnej Szwecji po 2014 roku

Współpraca międzyinstytucjonalna UE–NATO – nowe ramy na rzecz wzmocnienia zdolności obronnych UE po roku 2012

EU-NATO Partnership in 2017–2018 – Towards a New Model of Effective Response to Threats

Znaczenie rozmieszczenia baz i instalacji wojsk armii amerykańskiej w Europie w XXI w. dla wzrostu bezpieczeństwa europejskiego na przykładzie Rzeczypospolitej Polskiej i Republiki Federalnej Niemiec

Bezpieczeństwo państw członkowskich Unii Europejskiej w procesie integracji europejskiej przestrzeni powietrznej

Studenci uczelni państwowych o perspektywach służby wojskowej, wojsku i obronności. Komunikat z badań.

Zmiany w polityce obronnej wybranych państw Unii Europejskiej w latach 2014–2017