Search results

1

Wykorzystanie quasi-państw w polityce zagranicznej Federacji Rosyjskiej

100%

Legucka A.

Roczniki Nauk Społecznych

|

2016

|

vol. 8(44)

|

issue 1

11-29

PL

Celem niniejszego artykułu jest odpowiedź na pytanie, w jakim celu Rosja wykorzystuje quasi-państwa w swojej polityce zagranicznej. W teorii polityki zagranicznej państwa dążą do realizacji czterech podstawowych celów: 1. wzrostu bezpieczeństwa państwa, 2. wzrostu prestiżu i pozycji międzynarodowej, 3. wzrostu siły państwa, 4. optymalizacji reguł funkcjonowania środowiska międzynarodowego. Rosja pomaga przetrwać quasi-państwom takim, jak: Abchazja, Osetia Południowa, Naddniestrze i (za pośrednictwem Armenii) Górskiego Karabachu, gdyż dzięki nim kontroluje strefę swoich wpływów w regionie b. ZSRR. Od 2014 r. w Doniecku i Ługańsku na Ukrainie budowane są nowe quasi-państwa, co potwierdza tezę o efektywności tego instrumentu w polityce zagranicznej Federacji Rosyjskiej.

EN

The aim of this article is to address the question: how is Russia using the quasi-states in its Foreign Policy? Generally, country’s foreign policy is focused to achieve four main goals 1) to increase its security; 2) to increase its international position and prestige; 3) to enhance its strength; and 4) to optimize the rules in the international environment. Russia helps to survive such quasi-states as Abkhazia, South Ossetia, Transnistria and (through Armenia) also the Nagorno-Karabakh because thanks to them Russia controls its sphere of influence in the post-Soviet area. Since 2014 in Donetsk and Lugansk (Ukraine) Russia is creating another quasi-states, what confirms the effectiveness of the quasi-states as an instrument in the Russia’s foreign policy.

2

Refleksje o historycznych reminiscencjach i podstawowych celach polityki międzynarodowej Rosji w przemówieniu Władimira Putina z 18 marca 2014 r.

100%

Marciniak W.

Społeczeństwo i Polityka

|

2020

|

issue 2(63)

147-164

PL

Rosyjska agresja na Ukrainę w 2014 r. wywołała kryzys międzynarodowy i skutkowała sankcjami Unii Europejskiej przeciw Federacji Rosyjskiej. 18.03.2014 r. w Moskwie podpisano układ o włączeniu Republiki Krym (wraz z miastem Sewastopol) do Rosji. Tego dnia prezydent Władimir Putin wygłosił przemówienie, w którym uzasadniał aneksję fragmentu terytorium Ukrainy. Odniósł się w nim także do międzynarodowej pozycji Rosji po upadku Związku Radzieckiego po kryzys ukraiński. Wydarzenia ostatnich kilku dekad Rosji wypełniły dużą część przemówienia prezydenta. Punktem odniesienia do ich interpretacji zdaje się być teza Putina z 2005 r. o upadku ZSRR jako „największej geopolitycznej tragedii XX w.”. Jego zdaniem od 1991 r. narastał konflikt państw Zachodu z Rosją, spowodowany ekspansją polityczną państw NATO (głównie USA) na Wschód. Rosja nie może zaś dać się zepchnąć na margines stosunków międzynarodowych. Celem rosyjskiej polityki zagranicznej jest zatem odzyskanie miejsca, jakie w relacjach z Zachodem zajmował niegdyś Związek Radziecki.

EN

The Russian military aggression against Ukraine in 2014 triggered an international crisis and was causing the European Union’s sanctions against Russian Federation. On 18 March 2014 in Moscow the treaty on accession of the Republic of Crimea (including Sevastopol) to Russia was signed. On that day president Vladimir Putin delivered a speech, in which he justified annexation part of Ukrainian territory. He also reffered to international position of Russia since the collapse of the Soviet Union until the Ukrainian crisis. Events of the last few decades history of Russia took up a large part of the president’s speech. It seems that a referent point to their interpretation is Putin’s thesis from 2005 about the collapse of the Soviet Union as “the greatest geopolitical tragedy of the 20th century”. He claimed that since 1991 the conflict between the West and Russia has continued to grow coused a political eastward expansion of NATO countries (mainly the United States). Russia shall not be pushed to the margins of international relations. The aim of the Russian’s foreign policy is to recover a position that the Soviet Union had in relations with the West.

3

Kto stoi po stronie dobra? Wartości w rosyjskiej polityce zagranicznej

67%

Lisiakiewicz R.

Zarządzanie Publiczne / Public Governance

|

2017

|

issue 1(39)

83-96

PL

Autor niniejszego artykułu stawia tezę, że podstawowym problemem w relacjach Rosja–Zachód jest odniesienie obu podmiotów do szeroko rozumianej sfery wartości politycznych w obszarze stosunków międzynarodowych. Pogląd ten jest rozwijany na trzech głównych płaszczyznach: 1) podstawowego paradygmatu interpretacji stosunków międzynarodowych w Rosji, czyli realizmu; 2) konsekwencji tego podejścia dla miejsca Rosji w stosunkach międzynarodowych; oraz 3) znaczenia dla Rosji współpracy gospodarczej z partnerami zachodnimi.

EN

The author of this paper argues that the basic problem in relations between Russia and the West concerns political values shared by these entities in the area of international relations. This paper examines the problem on the three basic levels: (1) the basic paradigm of interpretation of international relations in Russia, i.e. realism; (2) the consequences of this approach for Russia’s place in international relations; and (3) the importance for Russia of economic cooperation with Western partners.

4

Ideologiczne aspekty zaangażowania Rosji w syryjskiej wojnie domowej 2011–2017

59%

Kościelniak K.

Krakowskie Studia Międzynarodowe

|

2017

|

issue 3

233-258

PL

Tekst przedstawia politykę historyczną Rosji w kontekście syryjskiego sekularyzmu – ukazuje nową rundę zmagań pomiędzy anglosaskim optymizmem dotyczącym islamu na Bliskim Wschodzie a historycznym rosyjskim realizmem. Po pierwsze, wspierana przez Rosję świecka partia Baas zapewniła trwałą integrację mniejszości Syrii w pewien typ społeczeństwa i systemu politycznego gwarantującego wolność religijną w przeciwieństwie do systemów radykalnego islamu. Po drugie, Rosja wykorzystuje pamięć zbiorową alawitów i chrześcijan odnoszącą się do sunnickich prześladowań oraz kontrowersyjne alianse USA, utwierdzając swe wpływy zagraniczne, głównie w regionach związanych z prawosławiem. Po trzecie, Stany Zjednoczone i niektóre kraje UE osądzają działalność al-Assada według własnej perspektywy po 1990 r., tzn. eksperymentu wdrażania standardów wielokulturowego społeczeństwa. Z kolei Rosja ocenia sytuację w regionie z perspektywy co najmniej 200 lat, które obfi towały w wiele dramatycznych wydarzeń, z najbardziej bolesnym: ludobójstwem Ormian. Problemem jest to, że w przypadku ewentualnego upadku rządów Baszara al-Asada Zachód nie będzie w stanie zapewnić mniejszościom długoterminowego bezpieczeństwa według swoich demokratycznych standardów. W tej sytuacji alawici i chrześcijanie upatrują w Rosji gwaranta bezpieczeństwa i wolności religijnej. Zachodnie wsparcie dla „demokracji” na Bliskim Wschodzie i Azji Centralnej przerodziło się w pasmo konfl iktów i zaowocowało niebywałym rozwojem radykalnego islamu.

EN

This article presents an overview of the principal results of research on the historically-oriented policy of Russia’s activity in the Middle East in the context of the case of Syrian- Ba’thist secularism. Firstly, supported by Russia the secular approach of the Syrian Baath Party has provided integration of the Alawites, Christians and other minorities into the political system and society. Secondly, Russia has used memories of many religious warfare and Islamic (Sunni) persecution of Alawites and Orthodox Christians. Using this kind of collective memories, Russian policy has linked many Christian nations. Thirdly, one of the misunderstandings is that the United States and some EU countries judge Assad and Syria by the modern standards of post 1990 Western Europe; Putin and Russia are judging matters in the context of over two hundred years of confl icts and persecutions. Probably, it is a new round of competition between the Anglo-Saxon liberal optimism and historical Russian pessimism. The problem is that in the case of Assad’s fall Washington and none of its Western allies are able to provide long-term security for Syrian minorities according to their democratic standards. Paradoxically, the Alawites and Christians automatically see Russia as a natural protector of human rights at least in terms of religious freedom. Unfortunately, today’s western support for ‘democracies’ in the Middle East (Afghanistan, Iraq, Syria, and Libya) has been unsuccessful.

Refine search results

1 Krakowskie Studia Międzynarodowe

1 Roczniki Nauk Społecznych

1 Społeczeństwo i Polityka

1 Zarządzanie Publiczne / Public Governance

1 Kościelniak K.

1 Legucka A.

1 Lisiakiewicz R.

1 Marciniak W.

1 2020

2 2017

1 2016

Wykorzystanie quasi-państw w polityce zagranicznej Federacji Rosyjskiej

Refleksje o historycznych reminiscencjach i podstawowych celach polityki międzynarodowej Rosji w przemówieniu Władimira Putina z 18 marca 2014 r.

Kto stoi po stronie dobra? Wartości w rosyjskiej polityce zagranicznej

Ideologiczne aspekty zaangażowania Rosji w syryjskiej wojnie domowej 2011–2017