Search results

1

Trójkąt Weimarski po rozszerzeniu UE – niewykorzystany intstrument polskiej polityki zagranicznej

100%

WYLIGAŁA H.

Przegląd Politologiczny

|

2010

|

issue 4

69-78

PL

Following the enlargement of the European Union, Poland was expected to become a significant creator of European policy in the Community, and an equal partner to Germany and France. This was supposed to translate into intensified activity by Poland in the Weimar Triangle. New Weimar projects were expected to provide a new core for the EU, thus sparking a European integration process. However, over the five years of Poland’s membership in the EU, the inter-governmental Weimar initiative has diminished in importance, despite diplomats’ assurances of its useful character. On the other hand, trilateral ventures in social, cultural and regional areas have blossomed. The paper analyzes external and internal factors affecting the activity of the Weimar Triangle. The unused mechanisms of the Triangle and potential cooperation fields are discussed. This is done against the background of considerations on the change in priorities of Polish foreign policy after 2004, and Berlin and Paris’s search for strategic partners in an enlarged EU. The conclusion presents the answer to the question of whether the Weimar Triangle can still be included in the arsenal of instruments of Polish diplomacy, and what prerequisites might herald its revival in the near future.

2

Organizacja i funkcjonowanie polskiej służby konsularnej w latach 1945–1949

70%

Szczepańska-Dudziak A.

Dzieje Najnowsze

|

2017

|

vol. 49

|

issue 1

PL

Funkcje realizowane przez polskie placówki konsularne w latach 1945–1949 (poza rutynowymi administracyjno-urzędowymi) były warunkowane powojenną sytuacją, brakami kadrowymi oraz celami polityki zagranicznej wyznaczonymi przez kierownictwo partii komunistycznej. W omawianym okresie polegały one na prowadzeniu akcji opiekuńczej wobec polskich obywateli, repatriacji i reemigracji, rejestracji szkód wojennych oraz działaniach mających na celu pozyskanie Polonii (często przy wykorzystaniu propagandy skierowanej przeciwko władzom polskim w Londynie). Pomimo oczywistego wpływu władz komunistycznych na struktury i formy pracy urzędów konsularnych RP, warto wspomnieć także o pozytywnych stronach ich działalności w okresie tak trudnym. Do nich niewątpliwie należą pomoc tysiącom Polaków w powrocie do kraju, w uzyskaniu rent, emerytur, odszkodowań, spadków czy wreszcie działania na rzecz poszukiwania osób zaginionych w czasie wojny. Pierwszy, omawiany okres powojennej działalności polskich urzędów konsularnych charakteryzował się także wysokim stopniem zaangażowania w sprawy opieki nad polskim obywatelami w krajach socjalistycznych, z czasem tracąc z pola widzenie tę najstarszą funkcję konsulatów. Fakt ten, jak i ograniczenie gospodarczych i handlowych funkcji konsula, był efektem wprowadzania wzorców radzieckich do organizacji polskiej służby zagranicznej po II wojnie światowej. Organization and functioning of the Polish consular service in 1945–1949Functions performed by Polish consular posts in 1945–1949 (apart from standard administrative and official ones) were conditioned by the post-war situation, staff shortage, and by goals of foreign policy set by the leaders of the communist party. In the analysed period they consisted in caring for Polish citizens, repatriation and re-emigration operations, registration of war damages, and actions aiming at gaining the Polonia (often with the use of propaganda against the Polish governments in London). It is worthy of notice that, despite obvious influence of the communist authorities on the structures and forms of work of Polish consular offices at that time, there were also some positive aspects of their operations, such as, undoubtedly, their help to thousands of Poles in coming back to Poland, in getting old-age or disability pensions, compensations, inheritances, or their actions on behalf of searching people who went missing during the war. The initial years of the analysed period of post-war operations of Polish consular offices were characterised also by a strong commitment to the problems of assistance for Polish citizens in socialist countries, but with the lapse of time this function of consulates was becoming less and less important. This, together with some limitations of economic and commercial functions of the consul, resulted from the introduction of Soviet models into the structure of Polish foreign services after the World War Second.

3

Udział Polski w operacjach pokojowych Unii Europejskiej. Dylematy i wyzwania

61%

Podgórzańska R.

Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego ACTA POLITICA

|

2015

|

vol. 32

|

issue 2

69-84

EN

One of the significant elements of the foreign policy pursued after 1989 is Poland’s engagement in the activities of the international community for strengthening the security in conflict-prone states and regions. Poland has consequently utilised the participation in peacekeeping operations, carried out under the auspices of international organisations and coalitions created ad hoc, as an instrument for implementing its foreign policy. The aim of the article is the analysis of the character, scale and motives for Poland’s involvement in the peacekeeping operations of the European Union, from the perspective of the foreign policy after 1989. The adopted construction of the article does not allow to conduct a multi-faceted analysis, but only to concentrate on selected issues, namely the motives and dilemmas of Polish engagement in the European Union’s peacekeeping operations.

PL

Jedynym z istotnych fragmentów realizowanej po 1989 roku polityki zagranicznej jest zaangażowanie Polski w działania społeczności międzynarodowej na rzecz umacniania bezpieczeństwa w państwach i regionach konfliktogennych. Polska konsekwentnie wykorzystuje udział w operacjach pokojowych prowadzonych pod auspicjami organizacji międzynarodowych i koalicji ad hoc jako instrument realizacji polityki zagranicznej. Celem artykułu jest analiza motywów i skali zaangażowania Polski w operacje pokojowe UE z perspektywy polityki zagranicznej po 1989 roku. Przyjęta konstrukcja artykułu nie pozwala na wieloaspektową analizę a jedynie na skoncentrowanie się na wybranych kwestiach, a mianowicie motywach i dylematach zaangażowania Polski w operacje pokojowe UE.

4

Anna Maria Cienciała (1929–2014) jako historyk dyplomacji

61%

Kornat M.

Dzieje Najnowsze

|

2016

|

vol. 48

|

issue 4

PL

The article discusses Anna Maria Cienciała (d. 2014), professor at the universities of Montreal and Kansas City, an outstanding Polish historian working in the USA, and without doubt one of the prominent historians of twentieth–century diplomacy. First and foremost, Professor Cienciała was the author of the fundamental monograph: Poland and the Western Powers 1938–1939 (1968), which she gave the subtitle: Study in the Interdependence of Eastern and Western Europe. She was also the editor of the reminiscences of Józef Beck about his mission in 1932–1939, and published several score valuable articles and studies about international politics in the first half of the twentieth century. For many years Professor Cienciała studied Polish inter–war foreign policy and indubitably created its highly convincing interpretation. In doing so she defended the validity of the balance policy and was of the opinion that the Polish–German agreement of 26 January 1934 served the interests of Poland. Furthermore, she maintained that the “collective security” mission was an illusion and supported the correctness of the decision made by Minister Józef Beck regarding the ultimatum addressed to Czechoslovakia on 30 September 1938. Rightly opposing the views of Western historians proclaiming the need for Polish–Soviet cooperation, Professor Cienciała declared that in 1939 there were no real chances for the inclusion of the Soviet Union into an anti–German coalition. She arrived at important findings while interpreting British policy as based on a thesis assuming the existence of special spheres of British interests on the Continent (the Mediterranean Sea basin and the frontier along the Rhine). Professor Cienciała perceived Polish policies in 1939 as devoid of a political alternative: the acceptance of German territorial demands resulted in the status of a vassal of the Great Reich and obtaining Soviet aid was impossible. Polish diplomacy was also incapable of gaining the immediate active assistance of the Western Powers in a defensive war against Germany.

5

Stosunki polsko-niemieckie i europejskie kryzysy

51%

Malinowski K.

Środkowoeuropejskie Studia Polityczne

|

2015

|

issue 2

35-52

EN

Polish-German relations are an example of good collaboration. They also offer considerable potential for even closer cooperation. The crises in the euro zone brought Warsaw and Berlin closer to one another, especially during the Polish presidency of the EU. The present conflict with Russia, however, has resulted in complications. Ironically, it may contribute to Germany’s better understanding Polish expectations regarding security. From Poland’s point of view, the partnership with Germany is being significantly tested within the framework of the North Atlantic Alliance. Germany is trying to accommodate Polish postulates by becoming involved in NATO spearhead forces and facilitating closer military contacts. Polish-German relations will long continue to depend on the nature of German leadership and the role of Poland in the EU, which is not ultimately defined.

PL

Stosunki polsko-niemieckie charakteryzuje dobra współpraca. Dysponują one wysokim potencjałem kooperacji i mogłyby się stać się jeszcze bliższe. Kryzys w strefie euro zwłaszcza w okresie polskiej prezydencji w UE zbliżył Warszawę i Berlin. Jednak obecny konflikt z Rosja przyniósł komplikacje. Paradoksalnie może on przyczynić się do lepszego zrozumienia przez Niemcy polskich oczekiwań w zakresie polityki bezpieczeństwa. Z polskiego punktu widzenia partnerstwo z Niemcami podlega obecnie ważnemu sprawdzianowi w ramach Sojuszu Północnoatlantyckiego. Niemcy starają się wyjść naprzeciw polskim postulatom, angażując się w tworzenie szpicy NATO i zacieśnianie kontaktów wojskowych. Stosunki polsko - niemieckie jeszcze długo będą uwarunkowane charakterem niemieckiego przywództwa i nie do końca zdefiniowaną rolą Polski w UE.

6

Unia Europejska w okresie zmian. Co z kryzysu wynika dla Polski

51%

Grela M.

Zarządzanie Publiczne / Public Governance

|

2012

|

issue 3(21)

27-43

PL

Autor − dyplomata i ekonomista − analizuje problemy Unii Europejskiej ostatnich lat, związane ze zmianami w gospodarce światowej − z globalizacją i pojawieniem się nowych ośrodków wpływów ekonomicznych. Kryzys w UE, a zwłaszcza w strefie euro ma charakter strukturalny. Związany jest z osłabieniem konkurencyjności większości krajów europejskich, problemami demograficznymi i różnicami interesów politycznych. Integracja europejska znajduje się w punkcie zwrotnym. Autor stara się odpowiedzieć na pytanie − co z obecnej sytuacji w UE wynika dla Polski. Wskazuje na dotychczasowe osiągnięcia naszego kraju oraz na słabości −w polskiej polityce wewnętrznej i europejskiej. Podejmuje również sprawę przystąpienia Polski do strefy euro i wiąże to ze zdolnością do przeprowadzenia reform strukturalnych sprzyjających innowacyjności i konkurencyjności polskiej gospodarki.

EN

The Author − diplomat and economist − examines the problems of the European Union in recent years, associated with changes in the world economy − globalization and the emergence of new centers of economic influence. The crisis within the EU, especially in the euro zone is structural. It is associated with the weakening of the competitiveness of a number of European countries, demographic problems and differering political interests of the member states. European integration is at a turning point. The author tries to answer the question of the impact of the current crisis for Poland's economic and political interests. Points to the achievements of Poland in recent years and the weaknesses of the Polish internal and foreign policy. He makes a number of comments on prospects of Polish accesssion to the euro zone and claims that a successful membership in the zone rests upon Poland's ability to carry out structural reforms to enhance innovation and competitiveness of the Polish economy.

7

Działalność polityczno-kulturalna Macieja Loreta w Rzymie przed wybuchem Wielkiej Wojny

51%

Wojtanowska-Bąk N.

Dzieje Najnowsze

|

2018

|

vol. 50

|

issue 3

PL

7 II 1911 r. na mocy uchwały Rady Narodowej powołano do życia Biuro Prasowe w Rzymie, będące filią francuskiej Agence Polonaise de Presse. Kierownictwo nad rzymską placówką objął Maciej Loret, lwowski historyk i wieloletni członek Ekspedycji Rzymskiej PAU. Dzięki zabiegom Loreta zapoznano włoską opinię publiczną oraz kręgi polityczno-kulturalne ze sprawą polską, a nawiązane kontakty z prasą oraz światem parlamentarnym i naukowym umożliwiły efektywniejszą akcję propagandową w czasie Wielkiej Wojny. On 7 February 1911, a resolution of the National Council established the Press and Information Office in Rome, which was a branch of the French Agence Polonaise de Presse. Head of the Agence was appointed Maciej Loret, a historian from Lwow and longtime member of the Rome Expedition of the Polish Academy of Learning in Kraków. Thanks to Loret’s efforts, the Italian public opinion as well as political and cultural circles got to know the Polish question, and the contacts he established with the press, academic institutions and the parliamentary world enabled a more effective propaganda campaign during the Great War.

8

Geopolitical Imagination of the Political Elites of the Third Polish Republic: An Outline of the Problem

51%

Macała J.

Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne

|

2019

|

vol. 64

62-79

PL

Artykuł dotyczy kształtowania się wyobraźni geopolitycznej polskich elit politycznych po 1989 roku. Bazą źródłową tekstu są najważniejsze oficjalne dokumenty dotyczące polityki zagranicznej III RP: exposé kolejnych premierów oraz tzw. małe exposé ministrów spraw zagranicznych. Dla ich analizy zastosowano analizę dyskursu oraz analizę systemową, traktując treść dokumentów jako społeczny konstrukt. Wyobraźnia geopolityczna lokowała Polskę w Europie, w niebezpiecznej strefie między Niemcami a Rosją oraz na granicy dwóch cywilizacji. Wyjście z tego „fatalizmu geografii” było zasadniczym celem elit III RP. Stąd orientacja na Zachód, żeby zapewnić sobie wyjście z peryferyjności, bezpieczeństwo i rozwój. Dla uzasadnienia takiej przebudowy swoich imaginacji elity posługiwały się idealizowanym obrazem Zachodu. Ułatwiało to akceptację dokonanego wyboru geopolitycznego przez społeczeństwo oraz związane z nim silne ograniczenie autonomii geopolitycznej i ekonomicznej Polski. Wehikułami na drodze na Zachód był bandwagoning wobec USA i Niemiec, co uzasadniało na ogół klientelizm wobec nich. W różnych kombinacjach powracały po 1989 roku wyobrażenia o kluczowej roli Polski w regionie postkomunistycznym, żeby wzmocnić jej pozycję w stosunku do Zachodu i Wschodu. W przypadku kierunku wschodniego celem Polski było przesunięcie wyobrażonych granic Zachodu na naszych sąsiadów, głównie na Białoruś i Ukrainę. Musiało to spowodować negatywną reakcję Rosji, uważającej ten obszar za swoją strefę wpływów. Rosja była w naszych wyobrażeniach traktowana jako obcy i wróg, a zmiana tego stanu rzeczy byłaby konsekwencją pożądanej przez polskie elity okcydentalizacji Rosji. Wydaje się, że w latach 1989–2015 można mówić o pewnej wspólnocie interpretacyjnej, której załamanie przynoszą rządy PiS po 2015 roku. W ich wyobrażeniach odsuwamy się od zachodniej Europy, zdając się na uległość wobec Amerykanów oraz na współpracę regionalną pod polskim przywództwem. Polityka zagraniczna PiS stała się zakładnikiem podważających liberalną demokrację wewnętrznych zmian ustrojowych. Ich krytyka w państwach UE powoduje izolację i zdaje na serwilizm wobec Waszyngtonu. Z kolei Trójmorze jest zbyt podzielone i słabe, żeby wydźwignąć pozycję Polski. Wydaje się, że ponowne zbliżenie do rdzenia UE może nam dać pewną swobodę i lepszą asekurację w polityce zewnętrznej.

EN

The article deals with the issue of the development of geopolitical imagination of Polish political elites following 1989. The source database of the text are the most important official documents regarding the foreign policy of the Third Polish Republic: the policy statements of subsequent prime ministers and the so-called small policy statements of the ministers of foreign affairs. Discourse analysis and system analysis were used to analyse them, treating them as a social construct. Geopolitical imagination placed Poland in Europe, in the dangerous zone between Germany and Russia and on the border of the two civilizations. The escape from this “fatalism of geography” was the main goal of the elites of the Third Polish Republic. Hence the orientation towards the West, to ensure the exit from peripherality, security and development. To justify such a remodelling of their representations, the elites put forward an idealized image of the West. It facilitated the acceptance of the geopolitical choice made by the society and the associated severe limitation of Poland’s geopolitical and economic autonomy. The vehicles on the way to the West were bandwagoning towards the USA and Germany, which justified clientelism towards them. In various combinations, the representations about Poland’s key role in the post-communist region re-emerged following 1989 to strengthen its position in relation to the West and the East. As for the eastern direction, Poland’s goal was to move the imaginary borders of the West towards our eastern neighbours, mainly Belarus and Ukraine. This must have led to the negative reaction from Russia, which considered this area its sphere of influence. Russia was imagined by us to be an alien and enemy, and the change of this state of affairs would be a consequence of the Westernisation of Russia so desired by the Polish elites. It seems that in the years 1989–2015, one could speak of a certain interpretative community, which the LaJ (Law and Justice/Prawo i Sprawiedliwość) governments broke down following 2015. The LaJ foreign policy has become a hostage of those undermining the liberal democracy of internal political system changes. Their criticism in the EU states isolates and pushes towards servility to Washington. In turn, the Three Seas Initiative is too divided and weak to leverage Poland’s position. It seems that re-approaching the EU’s core may give us some freedom and better protection in external policy.

9

The Eastern Dimension of the EU’s and Poland’s Policy

51%

Sydoruk T., Tyshchenko D.

Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne

|

2016

|

vol. 52

209-220

PL

Artykuł stara się oszacować, w jakim stopniu Polska sprawuje władzę i wykorzystuje wpływy w ramach polityki wschodniej Unii Europejskiej (UE) od początku XXI wieku do chwili obecnej, skupiając się na właściwościach ostatniego wkładu Polski w politykę Unii, mianowicie programu Partnerstwa Wschodniego (EaP). W artykule poddano również badaniu wyzwania i dyskusje dotyczące polskiej strategii wobec Europy Wschodniej. Autorzy dowodzą, że główne punkty polskiej polityki wschodniej koncentrują się wokół następujących zagadnień: 1) Niewłaściwa uwaga przywiązywana do tej polityki będzie skutkować utratą statusu na arenie międzynarodowej; 2) Polska nie powinna być ograniczana rolą statysty we francusko-niemieckim projekcie dla Europy; 3) Perspektywa europejska jest jedynym bodźcem zdolnym pobudzić proces reform w Europie Wschodniej; 4) Porażka w promowaniu takiej perspektywy może prowadzić do społecznego i ekonomicznego zachwiania w regionie, a tym samym do pchnięcia go w kierunku udziału w projektach reintegracyjnych odbywających się w przestrzeni postsowieckiej pod dyktando Moskwy; 5) Partnerstwo Wschodnie powinno być postrzegane jako krok w kierunku integracji z Unią Europejską; 6) Europa będzie liczyć się z Polską tylko jako liderem regionu; 7) Rosyjski neoimperializm stanowi wyzwanie dla bezpieczeństwa Polski i wymaga zdecydowanej reakcji.

EN

The article seeks to assess the degree to which Poland exercises power and influence in the Eastern policy of the European Union (EU) from the early 21st century until now, focusing on the attributes of Poland’s latest contribution to the EU policies – the Eastern Partnership (EaP). The article examines also challenges and discussions on Polish strategy towards Eastern Europe. The authors prove that the main points of Poland’s Eastern policy are that the improper attention to it will result in loss of status positions in the international arena; Poland should not be limited by the role of the architect artist in Franco-German project in Europe; European perspective is the only incentive that can encourage the reforms in Eastern Europe; the failure to provide such a perspective would lead to social and economic instability in the region and the drift towards the participation in reintegration projects in post-Soviet space with Moscow; the Eastern Partnership should be considered as a step towards the joining the EU; Europe will take Poland into consideration only as a regional leader; Russian neo-imperialism is a challenge for Poland’s security and needs a strict reaction.

10

Polska „piastowska” vs „jagiellońska”. Odmienność wizji relacji z Niemcami jako determinanta poglądów na polską politykę zagraniczną

51%

Kubera J.

Acta Politica Polonica

|

2016

|

vol. 38

|

issue 4

65-80

EN

The article presents the results of an analysis of the Polish parliamentary discourse in the years 2009–2015 on Germany, its significance in the European Union and its impact on the premises of Poland’s foreign policy, and the German role in EU. The results of the analysis allow to distinguish two sides of this discourse. The first called “Piast” stresses the need of a close strategic cooperation between Poland and Germany. The other side of this discourse, called “Jagiellonian”, believes that Warsaw should look for allies not in Berlin, but among eastern EU countries. The article presents some selected aspects of Poland’s foreign policy, in which there is a correlation between belonging to one of the two options and representing attitudes in four thematic areas: changes within the EU, eastern policy of the EU, energy and climate policy and security policy.

PL

Artykuł prezentuje wyniki analizy dyskursu parlamentarnego w Polsce w latach 2009–2015 dotyczącego Niemiec, ich znaczenia w Unii Europejskiej oraz wynikających z tegozałożeń polskiej polityki zagranicznej. Przeprowadzone badania pozwoliły wyróżnić dwie strony tego dyskursu. Pierwsza, zwana „piastowską”, podkreśla konieczność bliskiej, strategicznej współpracy Polski z Niemcami. Druga strona dyskursu, zwana „jagiellońską”, uważa, że Warszawa powinna szukać sojuszników nie w Berlinie, ale wśród podobnych do siebie wschodnich państw UE. W artykule przedstawione zostały wybrane aspekty polskiej polityki zagranicznej, w których obserwować można powiązanie między przynależnością do strony „piastowską” lub „jagiellońską” a reprezentowaniem określonych poglądów w czerech obszarach tematycznych: przemian UE, polityki wschodniej, polityki energetyczno-klimatycznej i polityki bezpieczeństwa.

11

Dyplomacja PRL wobec kryzysu karaibskiego w 1962 roku

51%

Kieć K.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica

|

2020

|

issue 106

157-189

EN

The Ministry of Foreign Affairs and the head of Polish diplomacy at that time, Adam Rapacki, considered the Caribbean Crisis to be extremely dangerous for Poland. It was due to the fact that Warsaw maintained good economic relations with Washington. Since establishing diplomatic relations with Havana, relations between the Polish People’s Republic (PPR) and Cuba had developed slowly. From 1960, PPR was forced to help Cuba, while not drawing any benefits from exchange trade. Larger commitment to improve relations with Castro’s regimes was forced by Moscow. Poland was the last member of Eastern Bloc to establish relations with Havana. The United States of America reacted to these events in an extremely nervous manner. The administration of President John Kennedy threatened to cancel economic cessions granted to Poland. In this context, Adam Rapacki’s visit to Havana in June 1961 seemed provocative from the USA point of view. British diplomacy, however, interpreted the Polish minister’s speech at the University of Havana differently and maintained that Rapacki was careful not to offend the United States of America. Moreover, the Foreign Office believed that he was forced to make this foreign visit. When the Cuban Missile Crisis began, the Polish Ministry of Foreign Affairs tried to avoid any actions that could be seen as provocative by U.S. Navy forces, conducting a naval blockade of the island. The USSR did not inform its allies about the plan of placing the missiles on Cuba, which testified to the lack of sovereignty of the PPR and other Eastern Bloc states. The Polish Ministry of Foreign Affairs did not make any active moves regarding the crisis, but still tried to obtain the most reliable information on the events. The most informed person was PPR’s ambassador in Washington, while those in Havana and Moscow had incomplete data. In addition, after the biggest threat of the outbreak of thermonuclear war has passed, it was the PPR that provided information about Fidel Castro’s critique of Moscow’s position towards the crisis.

PL

Ministerstwo Spraw Zagranicznych oraz ówczesny szef polskiej dyplomacji Adam Rapacki uważali kryzys karaibski za niezwykle groźny dla Polski. Wynikało to z faktu, że Warszawa utrzymywała dobre relacje gospodarcze z Waszyngtonem. Od czasu nawiązania relacji dyplomatycznych z Hawaną stosunki między PRL a Kubą rozwijały się wolno. Od 1960 r. PRL była zmuszona okazywać pomoc Kubie i nie czerpała zysków z wymiany handlowej. Szersze zaangażowanie na rzecz poprawy stosunków z reżimem Castro było wymuszone przez Moskwę. Polska jako członek bloku wschodniego nawiązała relacje z Hawaną najpóźniej ze wszystkich krajów wchodzących w jego skład. Na wspomniane ruchy Stany Zjednoczone Ameryki zareagowały w sposób niezwykle nerwowy. Administracja prezydenta Johna Kennedy’ego groziła cofnięciem cesji gospodarczych udzielonych Polsce. W tym kontekście wizyta Adama Rapackiego w Hawanie w czerwcu 1961 r. wydawała się z punktu widzenia USA prowokacyjna. Inaczej wystąpienie polskiego ministra odebrali brytyjscy dyplomaci, którzy utrzymywali, że podczas przemówienia na Uniwersytecie w Hawanie Rapacki starał się nie obrażać Stanów Zjednoczonych. Dodatkowo Foreign Office uważało, że został on zmuszony do złożenia owej wizyty zagranicznej. W momencie, gdy rozpoczął się kryzys rakietowy na Kubie, polskie MSZ starało się za wszelką cenę uniknąć działań, które mogły zostać odebrane jako prowokacja przez siły US Navy, prowadzące morską blokadę wyspy. O zamiarach dotyczących rozmieszczenia pocisków atomowych na Kubie ZSRR nie poinformowało swoich sojuszników, co świadczyło o braku suwerenności PRL oraz innych państw bloku wschodniego. MSZ nie podejmowało żadnych aktywnych ruchów w tej kwestii, ale starało się pozyskać najbardziej wiarygodne informacje na temat rozgrywających się zdarzeń. Najlepiej poinformowany był ambasador PRL w Waszyngtonie, a jego odpowiednicy w Hawanie i Moskwie mieli niekompletne dane. Dodatkowo, po ustaniu największego zagrożenia związanego z wybuchem wojny termonuklearnej, to PRL przekazywała informacje o krytyce Fidela Castro kierowanej wobec Moskwy, a dotyczącej kryzysu.

12

Polish Paradiplomacy. Current State and Perspectives

51%

Ksenicz I.

Przegląd Politologiczny

|

2023

|

issue 2

51-66

PL

Artykuł prezentuje wyniki badań przeprowadzonych przez autora w ramach działania naukowego MINIATURA 4 Narodowego Centrum Nauki. Projekt miał charakter pilotażu, którego celem było opracowanie wstępnej diagnozy i kierunków rozwoju współpracy jednostek samorządu terytorialnego z rządem w zakresie dyplomacji samorządowej. W ramach badania zostało przeprowadzonych 11 wywiadów z przedstawicielami środowisk odpowiedzialnych za kreowanie polskiej paradyplomacji: samorządowcami, pracownikami administracji rządowej oraz ekspertami. Wyniki badań wstępnych wskazują, że polska dyplomacja samorządowa, postrzegana jako instrument polityki zagranicznej, przeżywa poważny kryzys. W celu jego przezwyciężenia należy zastanowić się nad modelem polskiej paradyplomacji szanującym interesy obu stron: rządu i samorządu terytorialnego.

EN

The article presents the results of the research conducted by the author within the framework of the National Science Centre action MINIATURA 4. This was a pilot project aiming to yield a preliminary diagnosis and suggest directions of development for the cooperation between local government units and the central government in the field of paradiplomacy. As part of the study, 11 interviews were conducted with the representatives of the milieus responsible for Polish paradiplomacy: local government officials, civil servants and experts. The results of the preliminary research indicate that approached as an instrument of foreign policy, Polish local diplomacy is experiencing a severe crisis. In order to overcome it, one should consider a model of Polish paradiplomacy that respects the interests of either side, namely the central and the local government.

13

Sylwetki polskich dyplomatów na Pacyfiku

41%

Siekiera J.

Polonia Journal

|

2015

|

issue 1-2

247-267

EN

The paper aims to illustrate profiles of important Polish diplomats in relations between Poland and the Pacific. The characteristics of the Pacific region, its geopolitical position towards Europe, the relatively small trade, as well as limited diplomatic ties do not pose a priority direction to Polish diplomacy. However, as been shown by Western scholars, the role of Oceania gradually increases, neglecting the existing supremacy of the Atlantic Community. Warsaw efforts to maintain and then to deepen friendly relations with the Pacific are caused by various reasons. There is a need for establishment strategic partnerships on the political and economic basis. This is crucial for Poland, which looks to strengthening its role on the international arena. Polish ambassadors and consuls, including honorary consuls work on many areas of bilateral cooperation, often beyond the obligations under the Vienna Convention. That is the daily work of Polish diplomats, which allows bringing closer two distant regions (in both geographic and social sense) for our mutual benefit. Some significant names have to recalled already here: John Roy--Wojciechowski, former Honorary Consul of Poland in Auckland, whose multidimensional activity influenced development of Polish--New Zealand relations, Bożena Jarnot, Honorary Consul in Hawaii, involved in popularising Polish culture in the UK and Paweł Milewski, Polish Ambassador to Australia and Papua New Guinea, who is the Foreign Ministry envoy to establish further diplomatic relations with the Pacific.

PL

Referat ma na celu przedstawienie ważnych dla relacji Polska-Pacyfik postaci polskich dyplomatów. Specyfika regionu Oceanu Spokojnego, jego położenie względem Europy, relatywnie mała wymiana handlowa, a także nieliczne stosunki dyplomatyczne z państwami Pacyfiku Południowego sprawiają, iż nie jest to kierunek priorytetowy polskiej dyplomacji. Jednak, jak wskazują zachodni badacze, rola Oceanii stopniowo acz znacząco rośnie, deklasującym tym samym dotychczasowy prym Wspólnoty Atlantyku. Starania Warszawy o nawiązanie, a następnie pogłębianie przyjaznych relacji z państwami Pacyfiku spowodowane są m.in. potrzebą ustanowienia partnerstwa strategicznego na gruncie politycznym i ekonomicznym. Ma to kluczowe znaczenie dla Polski, która dąży do umocnienia jej roli na arenie międzynarodowej. Polscy ambasadorzy oraz konsulowie zawodowi, a także honorowi, działają na wielu płaszczyznach współpracy bilateralnej, nierzadko wykraczając poza obowiązki wynikające z Konwencji Wiedeńskich. To dzięki codziennej pracy dyplomatów z Polski, dwa tak odległe geograficznie i społecznie regiony mogą współdziałać na rzecz obopólnych korzyści. Już teraz należy wymienić nazwiska Johna Roy-Wojciechowskiego, byłego Konsula Honorowego RP w Auckland, którego wieloaspektowa aktywność znacząco wpłynęła na rozwój relacji polsko-nowozelandzkich, Bożeny Jarnot – Konsul Honorowej na Hawajach, angażującej się w popularyzację polskiej kultury na Wyspach oraz Ambasadora RP na Australię oraz Papuę Nową Gwineę, Pawła Milewskiego, który jest wysłannikiem MSZ w ustanawianiu kolejnych stosunków dyplomatycznych na Pacyfiku.

14

Refugees/migrants and border security in the annual address of Poland’s foreign ministers in the years 2014–2016

41%

Pochyły P.

Przegląd Politologiczny

|

2017

|

issue 3

89-102

PL

Od 2014 roku mieliśmy do czynienia w Europie z “gwałtownym przyspieszeniem”. Rosja zajęła Krym, wybuchł konflikt na Ukrainie. W roku następnym wystąpił kryzys uchodźczy. Cel artykuł to przedstawienie stosunku ministrów spraw zagranicznych Polski w latach 2014–2016 do uchodźców/migrantów i bezpieczeństwa granic państwowych w dorocznych exposé. Ministrowie spraw zagranicznych Polski realizowali w analizowanym okresie generalnie adaptacyjny charakter polityki w odniesieniu do kwestii uchodźców i migrantów, a strategiczny wobec zabezpieczenia granic (wzrost znaczenia NATO, współpraca regionalna).

EN

The article presents the attitudes of Poland’s foreign ministers towards refugees/migrants and border security in the years 2014–2016 expressed in their annual address. The research problem is to determine whether the ministers presented in their address generally accepted long-term strategies for all directions of foreign policy, or whether their activities in the analysed area were merely adaptive, adjusted to the current political situation in the world. The temporal scope is to determine the response after the annexation of Crimea by Russia in late February 2014 of the ministers of the Civic Platform – Polish People’s Party (PO-PSL) government in 2011–2015, and the Law and Justice (PiS) government, that came into power on 16 November 2015. The content of the address and transcripts of the proceedings of the Foreign Affairs Committee of the Polish Parliament during which the ministers discussed the theses of their speeches are the primary sources.

15

Selected Forms of Activity of the Foreign Affairs Committee of the Sejm and the Main Directions of Polish Foreign Policy

41%

Pochyły P.

Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne

|

2021

|

vol. 71

178-197

PL

W artykule analizie poddano wybrane aktywności Komisji Spraw Zagranicznych Sejmu RP w powiązaniu ich z głównymi kierunkami polskiej polityki zagranicznej. Teza: Komisja Spraw Zagranicznych pełni dopełnieniową/ uzupełniającą rolę w kontroli nad kierunkami polskiej polityki zagranicznej, a w Polsce zachowywano balans między władzą wykonawczą a ustawodawczą w tym zakresie. Problemem badawczym było określenie skali zainteresowania Komisji wydarzeniami na świecie poprzez określoną reakcję oraz zdefiniowanie szczególnego obszaru geograficznego, który z tej aktywności będzie wynikał. Posługiwano się metodą analizy ilościowej, do badań wykorzystano program PS Imago Pro 7.0. Rezultat badań pozwolił na wyciągnięcie wniosków, że zainteresowanie Komisji o charakterze opiniotwórczym i interwencyjnym poprzez publikację stanowisk, formułowanie dezyderatów w zdecydowanej większości objawia się wobec spraw najważniejszych dla Polski: Białoruś, Polacy na Litwie, Kaukaz, co jest zgodne z podstawowymi kierunkami polskiej polityki zagranicznej.

EN

The article analyzes selected activities of the Foreign Affairs Committee of the Sejm of the Republic of Poland in connection with the main directions of Polish foreign policy. For the purpose of consideration of the thesis, it was assumed that the Foreign Affairs Committee has a complementary/supplementary role in the control of the directions of Polish foreign policy, and in Poland there was a balance between executive and legislative power in this area. The research problem was to determine the scale of the Committee’s interest in world events through a specific response and to define the specific geographic area that would result from this activity. The method of quantitative analysis was used, PS Imago Pro 7.0 program was used for the research. The result of the research allowed to draw conclusions that the Committee’s interest of opinion-forming and intervention through the publication of statements, as well as formulating recommendations in the vast majority is manifested in relation to the most important issues in the immediate environment of Poland: Belarus, the situation of Poles in Lithuania, the events in the Caucasus, which is consistent with the basic directions of Polish foreign policy.

16

Problem Kłajpedy na łamach wileńskiej prasy obozu narodowego w okresie międzywojennym

41%

Jakubik M.

Studia Maritima

|

2017

|

vol. 30

135-150

EN

In the interwar period Klaipeda was one of the conflictual points in post-Versailles Europe. It was a place of rivalry between neighboring states – Lithuania, Germany and Poland, so the city became the focal point of interest in the European public eye several times. Because of the Klaipeda seaport importance and its geographical location also the Vilnius press was very interested in the situation of this region. Among the journals representing different political groups were periodicals related to the national movement parties: „Dziennik Wileński” (Vilnius Daily) and „Głos Narodowy” (National Voice) which were the most important ones. Theirs journalists commented on current events and presented the ideas of solution of problems existing in the city. They also judged the actions of all involved groups and countries. Special attention was given to the issue of belongingness of the Klaipeda Region, the significance of its seaport in Poland’s economical development and the role of Klaipeda in the international policy. The article analyzes the information, opinions and concepts concerning the Klaipeda question, published in „Dziennik Wileński” and „Głos Narodowy” in the period of the Second Polish Republic.

PL

W okresie dwudziestolecia międzywojennego Kłajpeda była jednym z punktów zapalnych powersalskiej Europy. Ścieranie się na jej terenie interesów Litwy, Niemiec, a także Polski sprawiało, że kilkukrotnie stawała w centrum zainteresowania europejskiej opinii publicznej. Z racji znaczenia kłajpedzkiego portu, a także jego bliskości geograficznej przez całe dwudziestolecie sytuacją Kłajpedy żywo interesowała się także prasa wileńska. Wśród pism reprezentujących poszczególne opcje polityczne istotne miejsce zajmowały gazety związane z ugrupowaniami obozu narodowego – „Dziennik Wileński” oraz „Głos Narodowy”. Na ich łamach szeroko komentowano bieżące wydarzenia, prezentowano koncepcje rozwiązania istniejących na terenie miasta i okręgu problemów oraz oceniano postępowanie wszystkich zaangażowanych stron. Szczególną uwagę poświęcano sprawie przynależności państwowej tego terytorium, roli portu kłajpedzkiego w rozwoju gospodarczym północno-wschodnich województw Polski oraz znaczenia Kłajpedy w polityce międzynarodowej. Niniejszy artykuł stanowi analizę informacji, poglądów i koncepcji publikowanych na łamach omawianych pism.

Refine search results

Trójkąt Weimarski po rozszerzeniu UE – niewykorzystany intstrument polskiej polityki zagranicznej

Organizacja i funkcjonowanie polskiej służby konsularnej w latach 1945–1949

Udział Polski w operacjach pokojowych Unii Europejskiej. Dylematy i wyzwania

Anna Maria Cienciała (1929–2014) jako historyk dyplomacji

Stosunki polsko-niemieckie i europejskie kryzysy

Unia Europejska w okresie zmian. Co z kryzysu wynika dla Polski

Działalność polityczno-kulturalna Macieja Loreta w Rzymie przed wybuchem Wielkiej Wojny

Geopolitical Imagination of the Political Elites of the Third Polish Republic: An Outline of the Problem

The Eastern Dimension of the EU’s and Poland’s Policy

Polska „piastowska” vs „jagiellońska”. Odmienność wizji relacji z Niemcami jako determinanta poglądów na polską politykę zagraniczną

Dyplomacja PRL wobec kryzysu karaibskiego w 1962 roku

Polish Paradiplomacy. Current State and Perspectives

Sylwetki polskich dyplomatów na Pacyfiku

Refugees/migrants and border security in the annual address of Poland’s foreign ministers in the years 2014–2016

Selected Forms of Activity of the Foreign Affairs Committee of the Sejm and the Main Directions of Polish Foreign Policy

Problem Kłajpedy na łamach wileńskiej prasy obozu narodowego w okresie międzywojennym