Search results

1

On the Role of Reverse Perspective in "Marylin Diptych" by Andy Warhol. An Attempt at a Semiotic Analysis

100%

Widota A.

Kwartalnik Neofilologiczny

|

2018

|

issue 2

2

Тенденции поп-арта в творчестве Леди Гага

84%

Zaytseva M.

Path of Science

|

2017

|

vol. 3

|

issue 2

2.1-2.15

RU

В статье выявлена связь между творческими принципами популярной певицы Леди Гаги(Lady Gaga) и культовой личности поп-арта – Энди Уорхола (Andy Warhol). На основе анализа исполнительской практики Леди Гаги выявлены особенности ее исполнительского стиля, сформировавшегося под воздействием эстетики поп-арта. Прослежена динамика становления и развития исполнительского стиля Леди Гаги.

EN

The article reveals the connection between the creative principles of the popular singer Lady Gaga and the cult personality of pop art – Andy Warhol. On the basis of analysis of Lady Gaga’s performance practice, the features of her performing style, formed under the influence of the aesthetics of pop art are revealed. The dynamics of formation and development of the performing style of Lady Gaga is followed.

3

Obrazy do Czytania. Rauschenberg, Rosenquist, Salle, Brauntuch

84%

Pręgowski F.

Sztuka i Dokumentacja

|

2020

|

issue 23

215-229

EN

The essay investigates the category of contemporary painting which transforms the visual component into textual. This is the case of Robert Rauschenberg’s combined paintings and silkscreens from 1950s and 1960s, which offer the viewer a specific kind of collage. By juxtaposing images derived from various aesthetic modes, Rauschenberg enforced the reading of his work part-by-part. Such a composition did not remain a holistic unity - a Gestalt - as was the case of the abstract painting from that period (eg. Kenneth Noland’s), since it evoked a strictly discursive experience based on syntactic relations between the signs / images. The article focuses on the discursive turn and its impact on the reception of both pop-art such as Rauschenberg’s and James Rosenquist’s paintings, and the work of artists from the American movement partly deriving from pop-art, that is The Pictures Generation, with David Salle and Troy Brauntuch among them. The aim is to employ allegory and palimpsest as a conceptual frame to read contemporary painting not only as a product of mass culture in the age of mechanical (and digital) reproduction, but also as discursive structures, deconstructing cultural myths and their essential internal contradictions

PL

Tekst dotyczy współczesnego malarstwa, które wizualnym elementom kompozycji nadaje charakter tekstualny. Jest to między innymi przypadek tzw. combines i sitodruków Roberta Rauschenberga z lat 50. i 60. XX wieku, w których artysta stosował specyficzną formę kolażu. Zestawiając szereg wizerunków pochodzących z różnych obszarów stylistycznych, Rauschenberg zmusił widza do odczytywania jego prac kawałek po kawałku. Powstałych w ten sposób kompozycji nie sposób odbierać jako jednorodnego Gestalt, jak w przypadku powstającego w tym czasie malarstwa abstrakcyjnego (np. Kennetha Nolanda), ponieważ wykorzystują one doświadczenie dyskursywne, polegające na szukaniu relacji syntaktycznych pomiędzy znakami /obrazami. W eseju podjęto wątek dyskursywnego zwrotu i jego wpływu na recepcję amerykańskiego pop-artu na przykładach prac Rauschenberga i Jamesa Rosenquista, a także artystów należących do nurtu wywodzącego się po części z pop-artu, czyli The Pictures Generation - Davida Salle’go i Troya Brauntucha. Jako narzędzia metodologiczne wykorzystano między innymi pojęcia palimpsestu i alegorii łączące elementy wizualne z tekstualnymi. Pozwoliło to traktować wybrane przykłady współczesnego malarstwa nie tylko w kategoriach produktu kultury masowej w dobie mechanicznej (a także cyfrowej) reprodukcji, ale odczytać je jako strukturę dyskursywną, dokonującą dekonstrukcji kulturowych mitów i ich wewnętrznych sprzeczności.

4

K fenomenologii masového umění a kultury

67%

Josl J.

Filosofický časopis (Philosophical Journal)

|

2024

|

vol. 72

|

issue 1

55-65

EN

The study presented here stems from the interpretation of pop-art found in the work of Petr Rezek and Walter Biemel. According to these authors, we find in pop art procedures and forms linked with new types of art, such as film, the photograph, or comics, but without these works themselves being film, the photograph, or comics in the usual meaning of the word. The given form is instead reflected in these works. These authors similarly highlight that this is the case with the use of technology, which is used in pop art both on the level of content and in the form of production, and gives rise to the phenomenon of repetition. This repetition is not however the mere multiplication of things, but a reflection of technical reproduction itself. On the basis of both authors’ interpretations of pop art works, the study determines the moments that the phenomenology of mass art must explore. Specific emphasis is placed by the author on the transformation of our conception of the being of things. The solidity and impenetrability of things disappear and the medial, liquid moment of objects is accentuated. Both the thing and the work become a passage and a place of distribution. Our intentionality does not stop at the object itself, but is diverted further, to our own person in kitsch, to the human of flesh, to rational supercivilization, but alternatively to profit and commerce as well. Even though this character of mass culture is usually understood negatively in the phenomenological tradition, the author reaches the conclusion that what is presented in pop art is, instead of being a bad world, a different world.

CS

Předložená studie vychází z interpretace uměleckých děl pop-artu v pracích Petra Rezka a Waltera Biemela. Podle těchto autorů v pop-artu nacházíme postupy a formy spojené s novými druhy umění, jako jsou film, fotka, či komiks, ovšem aniž by tato díla sama byla filmem, fotkou, či komiksem v běžném slova smyslu. Daná forma je v těchto dílech spíše reflektována. Podobně, upozorňují tito autoři, je tomu s použitím techniky, která se v pop-artu uplatňuje jak na úrovni obsahu, tak i ve formě produkce a dává vyvstat fenoménu opakování. Toto opakování ovšem není pouhým zmnožením věcí, ale reflexí technické reprodukce samé. Na základě interpretací děl pop-artu u obou autorů jsou ve studii určeny momenty, které musí fenomenologie masového umění prozkoumat. Zvláštní důraz autor klade na proměnu našeho pojímání bytí věci. Pevnost a neproniknutelnost věci mizí a je zdůrazněn mediální, tekutý, moment předmětů. Věc i dílo se stávají průchodem a místem distribuce. Naše intencionalita se nezastavuje na předmětu samém, ale je přesměrována dále, k naší vlastní osobě v kýči, k člověku v mase, k racionální nadcivilizaci, ale případně i k zisku a komerci. Přestože je tento charakter masové kultury ve fenomenologické tradici obvykle chápán negativně, dospívá autor k závěru, že to, co se v pop-artu ukazuje, je spíše než špatný svět, svět odlišný.

Refine search results

1 Filosofický časopis (Philosophical Journal)

1 Kwartalnik Neofilologiczny

1 Path of Science

1 Sztuka i Dokumentacja

1 Josl J.

1 Pręgowski F.

1 Widota A.

1 Zaytseva M.

1 2024

1 2020

1 2018

1 2017

On the Role of Reverse Perspective in "Marylin Diptych" by Andy Warhol. An Attempt at a Semiotic Analysis

Тенденции поп-арта в творчестве Леди Гага

Obrazy do Czytania. Rauschenberg, Rosenquist, Salle, Brauntuch

K fenomenologii masového umění a kultury