Search results

1

Prawo do wypoczynku osób pracujących na własny rachunek – uwagi de lege ferenda

100%

Barwaśny M.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica

|

2019

|

vol. 88

97-109

EN

The subject of this study is the issue related to the right to rest of the self-employed. The current provisions of the Constitution of the Republic of Poland of 2 April 1997 in this matter are not unambiguous and they should be reviewed. First of all, they are not in compliance with acts of international law. Secondly, they do not reflect the current socio-economic realities. In the author’s opinion, the subjective scope of the right to rest should be extended to the self-employed who meet the criteria set out in the study.

PL

Przedmiotem niniejszego opracowania jest kwestia związana z prawem do wypoczynku osób samozatrudnionych. Obecne przepisy Konstytucji RP z 2.04.1997 r. w tej materii nie są jednoznaczne i należałoby dokonać ich rewizji. Po pierwsze, nie są zgodne z aktami prawa międzynarodowego. Po drugie, nie odzwierciedlają obecnych realiów społeczno-gospodarczych. Zdaniem autora, zakres podmiotowy prawa do wypoczynku powinien być rozszerzony na osoby samozatrudnione, które spełniają – określone w opracowaniu – kryteria.

2

Praca na własny rachunek a wykonywanie działalności na terenie innych państw członkowskich Unii Europejskiej

71%

Szypniewski M.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica

|

2022

|

vol. 101

215-222

EN

The purpose of the following study is to analyze the forms of temporary activity in the territory of another Member State. First, the author analyzes the assumptions of the law on the temporary performance of activities in another country (“self-posting”). In addition to that, the author discusses the assumptions of the right to pursue an activity in two or more Member States. In the considerations, the author focuses on the dogmatic and legal analysis of the European Union regulations on the principles of coordination of social security systems, also recalling the case law of Polish courts.

PL

Celem opracowania jest analiza form przejściowego wykonywania działalności na terytorium innego państwa członkowskiego. W pierwszej kolejności autor analizuje założenia prawa w przedmiocie czasowego wykonywania działalności w innym państwie („samooddelegowania”). Następnie omawia założenia prawa wykonywania działalności w dwóch lub kilku państwach członkowskich. W swoich rozważaniach koncentruje się na analizie dogmatycznoprawnej przepisów Unii Europejskiej dotyczących zasad koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, przywołując przy tym również orzecznictwo sądów polskich.

3

Praca czy usługa na własny rachunek?

71%

Stelina J.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica

|

2022

|

vol. 101

35-46

EN

The author analyses the problem of the nature of employment of entrepreneurs performing registered business activities. From the point of view of the types of employment provided for in Polish law the performance of self-employment by entrepreneurs should be qualiﬁed as employment of a civil law nature, because the subject of such activity can only be services, and not subordinate work. An entrepreneur is not allowed to enter into employment contracts in the course of business. On the other hand, services performed in the course of business activity may be qualiﬁed as work under the Constitution, which in Art. 24 states that work is under the protection of the state. This provision uses the concept of work in a broad sense. This means that certain constitutional standards of labor protection can, and even should, be applied to entrepreneurs, which, however, cannot lead to the equalization of their status with that of employees.

PL

Autor analizuje problem charakteru zatrudnienia przedsiębiorców wykonujących zarejestrowaną działalność gospodarczą. Z punktu widzenia rodzajów zatrudnienia przewidzianych w prawie polskim wykonywanie działalności gospodarczej na własny rachunek przez przedsiębiorców należy kwaliﬁkować jako zatrudnienie o charakterze cywilnoprawnym, ponieważ przedmiotem takiej działalności mogą być wyłącznie usługi, a nie praca podporządkowana. Przedsiębiorca nie może zawierać umów o pracę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Usługi wykonywane w ramach działalności gospodarczej mogą natomiast być kwaliﬁkowane jako praca na gruncie Konstytucji Rzeczypospolitej, która w art. 24 stanowi, że praca znajduje się pod ochroną państwa. Przepis ten posługuje się pojęciem pracy w znaczeniu szerokim. Oznacza to, że pewne konstytucyjne standardy ochrony pracy mogą, a nawet powinny, być stosowane względem przedsiębiorców, co jednak nie może prowadzić do zrównania ich statusu ze statusem pracowniczym.

4

Powers of Trade Union Activists Engaged in Self-Employment – Assessment of Polish Legislation

71%

Duraj T.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica

|

2021

|

vol. 95

83-100

PL

Przedmiotem artykułu jest analiza uprawnień, jakie polski ustawodawca zagwarantował samozatrudnionym działaczom związkowym po rozszerzeniu na te osoby prawa koalicji. W tym zakresie ustawa związkowa rozciągnęła na osoby pracujące zarobkowo na własny rachunek w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej ochronę, która do 2019 roku była zastrzeżona wyłącznie dla pracowników. Na mocy nowelizacji z dnia 5 lipca 2018 roku przyznano samozatrudnionym działaczom związkowym – powołując się na standardy międzynarodowe – uprawnienia w przedmiocie niedyskryminacji ze względu na pełnienie funkcji związkowej, prawo do płatnych zwolnień od świadczenia pracy, zarówno o charakterze stałym, jak i doraźnym, w celu wykonywania bieżących czynności wynikających z realizowanej funkcji związkowej, a także ochronę trwałości kontraktów cywilnoprawnych stanowiących podstawę prawną świadczonych usług. Autor pozytywnie ocenia samą tendencję co do rozszerzania uprawnień pracowniczych na osoby samozatrudnione pełniące funkcję działaczy związkowych. Poważne wątpliwości budzi jednak zakres przywilejów gwarantowanych związkowcom-niepracownikom oraz brak jakichkolwiek kryteriów różnicujących tę ochronę. Ustawodawca po nowelizacji prawa związkowego praktycznie zrównuje zakres uprawnień samozatrudnionych działaczy związkowych z sytuacją związkowców posiadających status pracowniczy. To nie jest właściwy kierunek. Regulacja ta nie uwzględnia w żadnym razie specyfiki osób pracujących na własny rachunek, które najczęściej nie pozostają w tak silnej więzi prawnej z podmiotem zatrudniającym, jak pracownicy. Ustawodawca nie dostrzega w wystarczającym stopniu odrębności wynikających z umów cywilnoprawnych, które stanowią podstawę świadczenia pracy przez samozatrudnionych. Zakres uprawnień gwarantowanych de lege lata samozatrudnionym działaczom związkowym zdaniem Autora stanowi nadmierną i nieuzasadnioną ingerencję w fundamentalną na gruncie cywilnoprawnych stosunków zatrudnienia zasadę wolności umów (art. 3531 KC). Z punktu widzenia standardów międzynarodowych wystarczyłoby zapewnić tym osobom prawo do niedyskryminacji ze względu na pełnienie funkcji związkowej; prawo do nieodpłatnych doraźnych zwolnień od świadczenia pracy w celu wykonywania bieżących czynności wynikających z realizowanej funkcji związkowej; prawo do wysokiej rekompensaty na wypadek rozwiązania z samozatrudnionym działaczem związkowym umowy cywilnoprawnej w związku z wykonywaniem przez niego funkcji w organach związku zawodowego oraz pełną kognicję sądów pracy w sprawach powstających na tle stosowania przepisów prawa związkowego. Wadą analizowanej regulacji jest również to, że polskie zbiorowe prawo pracy nie różnicuje w żaden sposób zakresu uprawnień i przywilejów gwarantowanych samozatrudnionym działaczom związkowym, zapewniając wszystkim ten sam poziom ochrony. Wydaje się, że w tym obszarze ustawodawca de lege ferenda powinien zróżnicować zakres tej ochrony, odwołując się do kryterium zależności ekonomicznej od podmiotu zatrudniającego, na rzecz którego świadczone są usługi.

EN

The objective of the foregoing article is an analysis of the rights which the Polish legislature granted to self-employed trade union activists after the extension of coalition rights to these persons. In this regard, the trade union law extended to self-employed persons working as sole traders protection, which until 2019 was reserved exclusively for employees. Pursuant to the amendment of July 5, 2018, self-employed trade union activists were granted – based on international standards – the right to non-discrimination on the basis of performing a trade union function, the right to paid leaves from work, both permanent and ad hoc in order to carry out ongoing activities resulting from the exercise of a trade union function, and the protection of the sustainability of civil law contracts which form the legal basis for the services provided. the exercise of a trade union function, and the protection of the sustainability of civil law contracts which form the legal basis for the services provided. The author positively assesses the very tendency to extend employee rights to self-employed persons acting as union activists. However, serious doubts are raised by the scope of privileges guaranteed to non-employee trade union activists and the lack of any criteria differentiating this protection. Following the amendment of the trade union law, the legislator practically equates the scope of rights of self-employed trade union activists with the situation of trade union activists with employee status. This is not the right direction. This regulation does not take into account the specificity of self-employed persons, who most often do not have such strong legal relationship with the employing entity as employees. The legislature does not sufficiently notice the distinctness resulting from civil law contracts, which form the basis for the provision of work by the selfemployed the separateness resulting from civil law contracts, which constitute the basis for the performance of work by the self-employed. According to the author, the scope of rights guaranteed de lege lata to self-employed union activists constitutes an excessive and unjustified interference with the fundamental principle of freedom of contract on the basis of civil law employment relations (Art. 3531 of the Civil Code). From the point of view of international standards, it would be enough to ensure the right of these persons to non-discrimination on the basis of performing a trade union function; the right to unpaid temporary leaves from work in order to perform current activities resulting from the performed trade union function; the right to high compensation in the event of termination of a civil law contract with a self-employed trade union activist in connection with the performance of his functions in trade union bodies and full jurisdiction of labour courts in cases arising from the application of trade union law provisions. The disadvantage of the regulation at issue is also that Polish collective labour law does not in any way differentiate the scope of the rights and privileges guaranteed to self-employed trade union activists, ensuring the same level of protection for all. In that area, it appears that the legislature de lege ferenda should differentiate the scope of that protection by referring to the criterion of economic dependence on the hiring entity for which the services are provided.

5

Refleksje na temat koncepcji prawnej regulacji pracy na własny rachunek w projektach Kodeksu Pracy

57%

Gładoch M.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica

|

2022

|

vol. 101

81-93

EN

The article concerns the projects of the labor code in the ﬁeld of forms of securing the self-employed. In 2006 and 2018 were created two projects of the Labor Code. The authors of them tried to protect self-employed persons in the best possible way. The ﬁrst Commission, which worked in the years 2002–2006, accepted in principle atypical forms of employment on the labor market. A completely diﬀerent view in this regard was presented by the Commission from 2016– 2018, which perceived employment outside the employment contract as a way of circumventing the provisions of labor law, a symptom of a pathology of the labor market. However, the forms of securing self-employed workers presented by both Committees are in fact very similar.

PL

W opracowaniu omówiono projekty Kodeksu pracy w zakresie form zabezpieczenia prawnego samozatrudnionych. W latach 2006 i 2018 powstały dwa projekty Kodeksu pracy, których twórcy starali się jak najlepiej zadbać o prawnie uzasadnione interesy osób zatrudnionych na własny rachunek. Pierwsza z komisji, która pracowała w latach 2002–2006, co do zasady akceptowała nietypowe formy zatrudnienia na rynku pracy. Całkiem inne spojrzenie prezentowała w tym zakresie komisja z lat 2016–2018, która postrzegała zatrudnienie poza stosunkiem pracy jako sposób obejścia przepisów prawa pracy, przejaw swego rodzaju patologii na rynku pracy. Ostatecznie jednak przedstawione przez obie Komisje formy zabezpieczenia samozatrudnionych są w istocie bardzo podobne.

Refine search results

5 Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica

1 Barwaśny M.

1 Duraj T.

1 Gładoch M.

1 Stelina J.

1 Szypniewski M.

3 2022

1 2021

1 2019

Prawo do wypoczynku osób pracujących na własny rachunek – uwagi de lege ferenda

Praca na własny rachunek a wykonywanie działalności na terenie innych państw członkowskich Unii Europejskiej

Praca czy usługa na własny rachunek?

Powers of Trade Union Activists Engaged in Self-Employment – Assessment of Polish Legislation

Refleksje na temat koncepcji prawnej regulacji pracy na własny rachunek w projektach Kodeksu Pracy