Search results

1

PRAWO WŁAŚCIWE DLA OCHRONY DÓBR OSOBISTYCH W WIĄŻĄCYCH POLSKĘ DWUSTRONNYCH UMOWACH MIĘDZYNARODOWYCH

100%

Rycko N.

Zeszyty Prawnicze

|

2018

|

vol. 18

|

issue 4

67-87

EN

The Polish domestic law on the protection of personality rights is regulated by Ustawa – Prawo prywatne międzynarodowe (the Private International Law Act). However, in international relations priority is given to Poland’s bilateral international treaties. Personality rights are protected under the conﬂict of law rules for non-contractual obligations defined in these treaties. Their content diﬀers significantly from the regulations in the Polish domestic conﬂict of law act for the protection of personality rights. Identifying situations in which bilateral treaties should be applied may cause difficulties, which entails uncertainty as to which law is applicable.

PL

Prawo właściwe dla ochrony dóbr osobistych zostało uregulowane w ustawie – Prawo prywatne międzynarodowe. Pierwszeństwo przed nim mają postanowienia wiążących Polskę dwustronnych umów międzynarodowych. Do ochrony dóbr osobistych zastosowanie znajdują zawarte w nich normy kolizyjne dotyczące zobowiązań pozaumownych. Ich treść znacząco odbiega od regulacji prawa właściwego dla ochrony dóbr osobistych w polskiej ustawie kolizyjnej. Wyznaczenie sytuacji, w których umowy dwustronne mają zastosowanie, może powodować trudności, co wiąże się z niepewnością co do prawa właściwego.

2

Transgraniczne przekształcenia (zmiana formy prawnej) spółek w prawie prywatnym międzynarodowym - zagadnienia wybrane

89%

Wowerka A.

Problemy Prawa Prywatnego Międzynarodowego

|

2022

|

vol. 30

57-78

EN

This paper delas with the selected issues of cross-border conversions of companies in private international law. Conversion is one of the forms of transformations of companies. The basic form of cross-border transformations mostly used by companies are mergers. However, as evidenced in particular by the judgment of the Court of Justice in the case of Polbud, also the change of the legal form is an institution of interest and present in the practice of cross-border activities of companies. In the foreground are the conflict of laws issues arising under private international law, in particular the question of the law applicable to the cross-border change of the company’s legal form. In order to answer this question, a definition of a conversion under the private international law has been provided. A cross-border conversion of a company must be distinguished from a cross-border transfer of the seat of the company as a connecting factor, as they are two completely different operations governed by different conflict-of-law rules of private international law. In the case of Polbud, there are serious doubts as to whether there was a cross-border conversion or cross-border transfer of the company’s seat. The law applicable to cross-border conversions is determined on the basis of the principle of combination or unification of the personal statutes of the state of the exit form and the state of the intended form of the company. Under this principle, however, the application of both legal systems is problematic. Useful guidelines are provided by the model expressed in art. 86c in connection with art. 86q of the directive on certain aspects of company law. The scope of application of the law applicable to cross-border conversions is determined by both leges societatis in question. Cross-border conversion operations also arise qualification problems related to issues such as the protection of creditors, minority shareholders and employees. The harmonized substantive provisions of the directive on certain aspects of company law make it easier to carry out cross-border conversions in the European dimension. The existence of such harmonized norms removes the barriers resulting from the applicable substantive law based on various principles and rules and makes the conflict-of-law issues then practically of secondary importance.

3

Glosa do wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-644/20 z 12.05.2022 r. – zmiana miejsca zwykłego pobytu małoletniego wierzyciela świadczeń alimentacyjnych w sytuacji wydania wyroku nakazującego jego powrót w trybie Konwencji haskiej z 1980 r. dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę

89%

Tomczewska A.

Prawo w Działaniu

|

2022

|

issue 54

238-244

EN

The gloss endorses the position of the Court of Justice of the European Union presented in the judgment issued in case C-644/20, in which the CJEU recognized – for the purposes of determining the law applicable in a cross-border maintenance case – the habitual residence of the child (pursuant to Article 3 of the Protocol Hague of 23 November 2007 on the Law Applicable to Maintenance Obligations) the country to which the child has been abducted despite a judgment ordering the return of the child under the Hague Convention of 25 October 1980 on the Civil Aspects of International Child Abduction. The Court, bearing in mind the best interests of the child, recognized the need to take into account the current environment in which the child currently resides in the context of assessing the real needs of the maintenance creditor. Thus, the CJEU did not adopt the concept contained in Regulation 2201/2003, according to which the jurisdictional connecting factor based on the child’s habitual residence, in principle, cannot be linked to the country to which the child was wrongfully removed or retained.

PL

Glosa wyraża aprobatę do stanowiska Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej przedstawionego w wyroku wydanym w sprawie C-644/20, w którym TSUE uznał – na potrzeby ustalenia prawa właściwego w sprawie alimentacyjnej o charakterze transgranicznym – za miejsce zwykłego pobytu dziecka (na podstawie art. 3 Protokołu haskiego z 23.11.2007 r. o prawie właściwym dla zobowiązań alimentacyjnych) państwo, do którego dziecko zostało uprowadzone, pomimo wydania wyroku nakazującego powrót dziecka na podstawie Konwencji haskiej z 25.10.1980 r. dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę. Trybunał, mając na uwadze dobro dziecka, uznał konieczność uwzględnienia aktualnego środowiska, w którym dziecko aktualnie przebywa w kontekście oceny realnych potrzeb wierzyciela alimentacyjnego. Tym samym TSUE nie przejął koncepcji zawartej w rozporządzeniu 2201/2003, zgodnie z którą łącznik jurysdykcyjny oparty na miejscu zwykłego pobytu dziecka co do zasady nie może być powiązany z państwem, do którego dziecko zostało bezprawnie uprowadzone lub w którym zostało zatrzymane.

4

The Significance of the Country of Origin Principle for the Conflict of Laws Issue of Unfair Commercial Practices

89%

Figura-Góralczyk E.

Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie

|

2017

|

issue 12(972)

21-37

EN

The article discusses the country of origin principle in the TFEU, the Unfair Commercial Practices Directive, the Directive on electronic commerce and the Polish regulations that implement them. The analysis allowed for the conclusion that the country of origin principle, as expressed in the TFEU, cannot indicate the applicable law. Art. 3 paragraphs 1 and 2 of the Directive on electronic commerce does not provide a basis to indicate the law applicable to unfair commercial practices, and nor does the Polish legislation implementing the Directive. These provisions have only such a meaning that at the stage of the application of law, determined by means of conflict of laws rules of Rome II Regulation, a court of a Member State undertakes an interpretation of the provisions of the applicable law, having regard to these provisions in such a manner so as not to restrict the provision of services for the information society in the internal market.

PL

W opracowaniu podjęto próbę odpowiedzi na pytania, czy w przypadku nieuczciwych praktyk rynkowych zasada państwa pochodzenia może stanowić podstawę wskazania prawa właściwego oraz czy zastosowanie prawa właściwego wskazanego miarodajną normą kolizyjną dla tych praktyk można skorygować za pomocą zasady państwa pochodzenia. W tym celu omówiono m.in. przepisy Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), dyrektywy o nieuczciwych praktykach handlowych oraz dyrektywy o handlu elektronicznym. Przeprowadzona analiza pozwoliła sformułować wniosek, że zasada państwa pochodzenia, wyrażona w TFUE, nie może stanowić podstawy wskazania prawa właściwego. Następnie na podstawie analizy m.in. dyrektywy o nieuczciwych praktykach handlowych, art. 3 ust. 1 i 2 dyrektywy o handlu elektronicznym stwierdzono, że wskazanie prawa właściwego dla nieuczciwych praktyk rynkowych następuje na podstawie miarodajnych dla tych spraw norm kolizyjnych, wyrażonych w rozporządzeniu rzymskim II. Natomiast art. 3 ust. 1 i 2 dyrektywy o handlu elektronicznym ma tylko takie znaczenie, że na etapie stosowania przepisów prawa właściwego, wskazanego za pomocą miarodajnych norm kolizyjnych wyrażonych w rozporządzeniu rzymskim II, sąd państwa członkowskiego w ramach rozstrzygnięcia merytorycznego dokonuje wykładni przepisów prawa właściwego w duchu regulacji tego przepisu.

5

Prawo właściwe dla zawarcia małżeństwa w polsko-ukraińskiej umowie o pomocy prawnej i stosunkach prawnych w sprawach cywilnych i karnych

89%

Popiołek W.

Problemy Prawa Prywatnego Międzynarodowego

|

2023

|

vol. 32

EN

The law applicable to marriage between Polish and Ukrainian nationals is set out in the 1993 Convention between the Republic of Poland and Ukraine concerning legal aid. The Convention stipulates that that a marriage can be contracted if the prerequisites provided for in the prospective spouses’ national laws are satisfied - determined separately for each of them. The Convention concerns only marriages between Polish and Ukrainian citizens and does not apply to stateless persons. The form of marriage is governed by the law of the State where the marriage was celebrated. The article discusses some issues concerning the prerequisites and scope of application of these regulations, taking into account the differences between the Polish and Ukrainian family law. These differences concern mainly the form of marriage (Ukrainian law does not provide for a religious form and does not allow the marriage by proxy) and some obstacles to marriage (in Ukrainian law the invalidity of marriage results, inter alia, if the marriage in question constitutes a sham or if there occurred a misrepresentation as to the health of a prospective spouse). The reader’s attention is also drawn to a specific ordre public exception contained in Article 58, paragraph 1 of the Ukrainian Law on Private International Law, according to which a marriage between a Ukrainian national and a foreigner concluded under foreign law outside the territory of Ukraine is valid in Ukraine provided that the Ukrainian national complies with the provisions of the Family Code of Ukraine concerning the grounds invalidating the marriage. However, this provision should not be applied if Polish law applies on the basis of the provisions of the Convention. The paper also touches upon the Ukrainian law to the extent it contains a residual regulation concerning engagement. Under this regulation, the person who refuses to marry despite an earlier engagement must reimburse the other party for the costs incurred in connection with the preparation for the registration of the marriage and the wedding. The study also draws attention to some practical aspects of marriage conclusion - in Poland by a Ukrainian citizen (Ukrainian law does not provide for the possibility of issuing a certificate of capacity to marry) and in Ukraine by a Polish citizen.

6

W poszukiwaniu prawa właściwego: stosowanie norm prawa administracyjnego i ich kolizje w międzynarodowym sporze inwestycyjnym

71%

Żmij G.

Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny

|

2023

|

vol. 85

|

issue 2

89-107

EN

This article aims to present questions concerning conflicts of norms or conflicts of laws that may arise through the application of public law (including administrative law) in proceedings before arbitration or state courts. The starting point for handling such conflicts tends to be interpretation, which, leading to the proper reconstruction of an applicable norm in a case, usually allows for avoiding the question of the conflict-of-law rule (apparent conflicts), but not in every case. Some multilateral agreements contain provisions on the law applicable in investment disputes. As a result of the development of European law, one can observe the tendency to lower the significance of arbitration and increase the competence of state courts, as has been the case with intra-EU investment disputes in recent years. Thus a number of BITs between the Republic of Poland and third countries (non-EU countries) remain in force, where some of them contain provisions on the applicable law. One can expect that these conventions will also be dissolved and supplemented mainly by mixed agreements in the near future. The conflicts of laws and norms in investment disputes occur on different layers. The way of applying law differs according to the nature of state courts and international arbitration. It can become significant in the light of the transfer of competences to national courts, as a consequence of the termination of intra-EU BITs. It is advisable that during the ongoing discussions on the creation of the Multilateral Investment Court, a regulation on the legal basis of its decisions should also be adopted, as it concerns procedural, material and conflict-of-law aspects.

PL

Celem niniejszego opracowania jest przedstawienie kwestii kolizji praw lub samych norm prawnych, które mogą się pojawić w przypadku konieczności stosowania w międzynarodowym sporze inwestycyjnym, rozstrzyganym w postępowaniu przed sądem państwowym lub sądem arbitrażowym, przepisów prawa publicznego (w tym prawa administracyjnego) należących do różnych systemów prawnych. Punktem wyjścia w tego typu przypadkach jest z reguły wykładnia, która przez odpowiednią rekonstrukcję normy znajdującej zastosowanie w sprawie przeważnie prowadzi do uniknięcia pytania o normę kolizyjną (kolizje pozorne), nie zawsze jednak da się tego pytania uniknąć. Kwestię prawa właściwego uregulowano w niektórych wielostronnych porozumieniach międzynarodowych dotyczących ochrony inwestycji. Na skutek rozwoju prawa europejskiego w ostatnich latach wyraźnie zarysowana została tendencja do poddawania inwestycyjnych sporów wewnątrzunijnych rozstrzygnięciu sądów krajowych (europejskich) kosztem arbitrażu. Szereg pozostających nadal w mocy umów o ochronie inwestycji zawartych pomiędzy RP a państwami spoza Unii Europejskiej zawiera postanowienia dotyczące prawa właściwego. Można prognozować, że w bliskiej lub nieco dalszej perspektywie dojdzie jednak również do ich rozwiązania i zastąpienia w części nowymi umowami, także o charakterze mieszanym. Kolizje praw i norm prawnych w przypadku międzynarodowego sporu inwestycyjnego mogą zachodzić na wielu płaszczyznach. Istnieją odmienności w sposobie stosowania prawa właściwego przez sądy arbitrażowe i sądy państwowe w międzynarodowych sporach inwestycyjnych, co uwarunkowane jest różną naturą tych sądów. Może to mieć znaczenie wobec przekazania kompetencji do rozstrzygania takich sporów sądom państwowym, na przykład w perspektywie wygaszenia wewnątrzunijnych dwustronnych umów inwestycyjnych. Należy postulować, aby w ramach prac nad utworzeniem w przyszłości wielostronnego międzynarodowego systemu rozstrzygania sporów inwestycyjnych, opartego na stałym trybunale, regulacją objąć również kwestie związane z podstawą prawną (poza procesową, także materialnoprawną i kolizyjnoprawną) rozstrzygnięć Trybunału.

7

W kierunku harmonizacji prawa spadkowego w Unii Europejskiej – rozporządzenie (UE) nr 650/2012 z 4 lipca 2012 r.

54%

Makowiec A.

Roczniki Administracji i Prawa

|

2013

|

vol. 13

443-455

PL

Przedmiotem opracowania jest analiza bardzo aktualnych, węzłowych kwestii unormowanych w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 650/2012 z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie jurysdykcji, prawa właściwego, uznawania i wykonywania orzeczeń, przyjmowania i wykonywania dokumentów urzędowych dotyczących dziedziczenia oraz w sprawie ustanowienia europejskiego poświadczenia spadkowego (tzw. rozporządzenie „Rzym IV”). Wprowadzenie rozporządzenia wieńczy długoletnią dyskusję nad wspólnymi przepisami kolizyjnymi i jurysdykcyjnymi dla krajów Unii Europejskiej, jak również stanowi uzupełnienie dotychczasowych regulacji unijnych z zakresu prawa prywatnego międzynarodowego i procesowego, stąd też problemtyka związana z regulacjami zawartymi w rozporządzeniu w pełni zasługuje na przybliżenie i omówienie. W pracy poruszone zostały kwestie związane z prawem właściwym dla spraw spadkowych, ściśle łączące się z tematyką kolizyjną zagadnienie jurysdykcji krajowej oraz problematyka europejskiego poświadczenia spadkowego. Poddana pod wątpliwość została słuszność wprowadzonych regulacji i ich przydatność w kontekście zwiększenia bezpieczeństwa obrotu. Została także podjęta próba rozstrzygnięcia pojawiających się wątpliwości, czy to natury interpretacyjnej, czy też odnoszących się do celowości przyjętych rozwiązań. Rozważania zamykają wnioski płynące z przeprowadzonej analizy.

EN

Until quite recently all of the countries of the world have had different rules dealing with succession rights (that is the rules relating to inheritance whether testate or intestate). However since the creation of the Succession Regulation (EU) No 650/2012 of the European Parliament and of the Council of 4 July 2012 on jurisdiction, applicable law, recognition and enforcement of decisions and acceptance and enfocement of authentic instruments in metters of succession and on the creation of a European Certificate of Succession all that has changed for all of the member states of the European Union. The Regulation aims to harmonise the laws relating to succession throughout the European Union. Moreover the Regulation aims to facilitate the free movement of persons within th EU and also to promote the area of freedom, security and justice which is a primary goal of the EU. The regulation provides certainty as to which law applies. The regulation enables persons to make a choice of law of the country of their nationality to govern their succession. The general ruled applied in the Regulation is that the law applicable to the succession as a whole shall be the law of the State in which the deceased had his habitual residence at the time of death unless the latter chose the law of the state to apply in accordance with Article 22. The paper focuses on jurisdiction, applicable law and recognitions and enforcement of decisions and Europewan Certificate of Succession covered by the Regulation. The paper is designed of deeply analyze the regulations contained in the Regulation. The authoress focuses on jurisdiction, applicable law and recognitions and enforcement of decisions and Europewan Certificate of Succession covered by the Regulation. The authoress analyses the topic of her research by exploiting the dogmatic method and that of comparative type.

Refine search results

2 Problemy Prawa Prywatnego Międzynarodowego

1 Prawo w Działaniu

1 Roczniki Administracji i Prawa

1 Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny

1 Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie

1 Zeszyty Prawnicze

1 Figura-Góralczyk E.

1 Makowiec A.

1 Popiołek W.

1 Rycko N.

1 Tomczewska A.

1 Wowerka A.

1 Żmij G.

2 2023

2 2022

1 2018