Search results

1

NOWELIZACJA USTAWY O ZWIĄZKACH ZAWODOWYCH A PRAWO DO PRACY

100%

Łaguna Ł.

Roczniki Administracji i Prawa

|

2019

|

vol. 1

|

issue XIX

371-382

PL

Nowelizacja ustawy o związkach zawodowych, która weszła w życie 1 stycznia 2019 roku, zmusza doktrynę prawa pracy do ponownej analizy zagadnień zbiorowego prawa pracy, a w szczególności instytucji prawa koalicji. Fundamentalną zmianą zaproponowaną przez ustawodawcę jest rozszerzenie tego prawa na osoby niebędące pracownikami. W artykule poruszam kwestię nieaktualności terminu „prawo pracy” jako zbiorczej kategorii regulacji osób wykonujących pracę. Posługuję się szerszym pojęciem, jakim jest „prawo zatrudnienia”, które stara się łączyć podmioty wykonujące pracę bez względu na stosunek prawny, który jest podstawą ich zatrudnienia. Ponadto poddaję analizie zwrot normatywny „osoba świadczącą pracę za wynagrodzeniem na innej podstawie niż stosunek pracy”. Zakreślenie znaczenia tej grupy jest konieczne z punktu widzenia zakresu stosowania tych regulacji. Konkludując wywód, zaznaczam, że efektem zmian może być to, iż osoby wykonujące pracę na innej podstawie niż umowa o pracę, a posiadające szereg takich samych uprawnień jak osoby pracujące na umowie o pracę, mogą zaprzestać starania się o zawarcie takowej. Przyniesie to negatywny efekt dla całego społeczeństwa, choćby przez brak możliwości egzekwowania funkcji prawa pracy

EN

On 1 January 2019, the amendment to the Trade Unions Act enters into force. It introduces a kind of revolution in the current system of employment law. The law extends the law of the trade union coalition, creating and joining union organizations for non-employees. Article 1 establishes a normative category of persons who perform paid work, including employees and persons providing work for remuneration on a basis other than the employment relationship. Thus, the legislator extends the statutory right of the trade union to persons who are not considered employees. In relation to the above, in the context of analyzing this legal act, it is not justified to use the traditional “labor law” as a too narrow term for the needs of new regulations. The term “employment law” appears in the latest publications of the doctrine as a broader term than the above. Finally, it should be noted that the effect of changes may be that people who work on a different basis than an employment contract and who have a number of the same rights as those working on a contract of employment may stop trying to conclude such a contract. And this will have a negative effect on the whole society, for example due to the lack of the possibility to enforce labor law functions.

2

Koncepcja „prawa zatrudnienia” w świetle kompetencji Państwowej Inspekcji Pracy

100%

Kucharski O.

Roczniki Administracji i Prawa

|

2021

|

vol. specjalny I

|

issue XXI

205-215

EN

The aim of the work was to present the factual competence of the State Labour Inspectorate and its analysis against the concept of „employment law”. This issue was presented on the basis of the classification of positions of the doctrine regarding „employment law” presented by B.M. Ćwiertniak. The review was carried out from the Act of 1981, which was a model solution for the „classical” labour law of the industrial era, to the current state based on the Act of 2007 and its amendments. The analysis has shown that this body is currently engaged in the control and supervision of „work” in its broadest sense. This is related to the fact that the material competence covers not only issues related to the employment relationship, but also the legality of employment, remuneration from the civil law relationship, social security obligations, bans on trade on Sundays and public holidays carried out regardless of the legal basis of employment. Therefore, from a formal point of view, the creation by the legislator of a possibly new branch of law - ‚employment law’ - would not require changes in the competences of the State Labour Inspectorate.

PL

Celem opracowania było przedstawienie kompetencji rzeczowej Państwowej Inspekcji Pracy i jej analiza na tle koncepcji „prawa zatrudnienia”. To zagadnienie zostało przedstawione w oparciu o klasyfikację stanowisk doktryny odnośnie do „prawa zatrudnienia” przedstawioną przez B.M. Ćwiertniaka. Przegląd dokonano, poczynając od ustawy z roku 1981, która stanowiła rozwiązanie modelowe dla „klasycznego” prawa pracy epoki industrialnej, do stanu aktualnego, opartego na ustawie z roku 2007 r. i jej nowelizacjach. Analiza wykazała, że aktualnie ten organ zajmuje się kontrolą i nadzorem szeroko rozumianej „pracy”. Jest to związane z faktem, że kompetencja rzeczowa obejmuje nie tylko zagadnienia związane ze stosunkiem pracy, ale również z legalnością zatrudnienia, wynagrodzeniem ze stosunku cywilnoprawnego zlecenia, obowiązkami związanymi z ubezpieczeniami społecznymi, zakazem handlu w niedziele i święta wykonywanego niezależnie od podstawy prawnej zatrudnienia. Zatem od strony formalnej stworzenie przez ustawodawcę ewentualnie nowej gałęzi prawa – „prawa zatrudnienia” nie wiązałoby się z koniecznością zmian w kompetencji Państwowej Inspekcji Pracy.

3

UPRAWNIENIA PROCESOWE OSOBY ŚWIADCZĄCEJ PRACĘ ZA WYNAGRODZENIEM NA INNEJ PODSTAWIE NIŻ STOSUNEK PRACY

84%

Łaguna Ł.

Roczniki Administracji i Prawa

|

2019

|

vol. 2

|

issue XIX

267-276

PL

Po zmianach ustawy o związkach zawodowych sytuacja procesowa osoby świadczącej pracę zarobkową na innej podstawie niż umowa o pracę powinna być przeanalizowana, ponieważ jest to kwestia zupełnie nieopisana w doktrynie. Z punktu widzenia konstytucyjnej zasady równości należy postawić tezę o równym traktowaniu osób zatrudnionych bez względu na stosunek prawny łączący podmiot wykonujący i oferujący pracę. W związku z powyższym powinno się stosować w sposób odpowiedni przepisy kodeksu postępowania cywilnego dotyczące pracowników. Niemniej ustawa nie reguluje tej kwestii, a ustawodawca nie wskazuje sposobu na rozwiązanie tego problemu. Jedynie za pomocą stosownej wykładni norm możliwe jest ich zastosowanie zgodnie z fundamentalnymi zasadami porządku prawnego. De lege ferenda powinno się postulować dodanie przepisu do ustawy o związkach zawodowych, który pozwalałby na odpowiednie stosowanie procedury cywilnej w zakresie spraw pracowniczych do osób świadczących pracę zarobkową na innej podstawie niż stosunek pracy.

EN

After the amendment of the Trade Unions Act, the procedural situation of persons providing paid work on a different basis than the employment relationship should be analyzed. From the point of view of the constitutional principle of equality, the procedural position of an employee and a person providing providing paid work on a basis other than the employment relationship can not be differentiated. Therefore, for these entities shall use the same procedural provisions. De lege ferenda the legislator should make a clear reference to the provisions of the Labor Code.

4

Europejska autonomiczna definicja pracownika. Przyczynek do dyskusji nad rozwojem prawa zatrudnienia

84%

Unterschütz J.

Roczniki Administracji i Prawa

|

2021

|

vol. specjalny I

|

issue XXI

129-137

EN

: For many years, there has been a discussion in the study of Polish labour law on the legitimacy of replacing labour law with employment law as a broader category, including also people who perform paid work on other grounds. The implementation of Directive 2019/1152 on transparent and predictable working conditions in the European Union should also cover a wider group of people performing paid work. The EU legislator, when defining the subjective scope, refers to the autonomous EU definition of an employee created by the CJEU, which is broader than many national definitions. Despite the objections raised against the concept of employment law, the implementation of the directive may be a step towards building a new field of law, just as the extension of the subjective scope of the Act on Trade Unions contributed to the creation of collective employment law.

PL

Od wielu lat w nauce polskiego prawa pracy toczy się dyskusja nad zasadnością zastąpienia prawa pracy prawem zatrudnienia jako kategorią szerszą, obejmującą także osoby wykonujące pracę zarobkową na innych podstawach. Implementacja dyrektywy 2019/1152 w sprawie przejrzystych i przewidywalnych warunków pracy w Unii Europejskiej, w której prawodawca unijny, określając zakres podmiotowy, odwołuje się do autonomicznej unijnej definicji pracownika stworzonej przez TSUE, powinna obejmować także szerszą grupę osób wykonujących pracę zarobkową. Pomimo zastrzeżeń zgłaszanych przeciwko koncepcji prawa zatrudnienia, implementacja dyrektywy może stanowić krok w kierunku budowania nowej dziedziny prawa, podobnie jak rozszerzenie zakresu podmiotowego ustawy o związkach zawodowych przyczyniło się do tworzenia zbiorowego prawa zatrudnienia

5

Regulacja zatrudnienia niepracowniczego czy prawo zatrudnienia?

84%

Paroń Ł.

Roczniki Administracji i Prawa

|

2021

|

vol. specjalny I

|

issue XXI

229-237

EN

Performance of work on a basis other than an employment relationship takes various forms. Predominantly, it takes place based on civil law relationships, which are characterised by the principle of freedom of contract, which results in the possibility of freely shaping the content of any such legal relationship. However, recent years are marked by a gradual increase in regulations of employment other than based on contracts of employment, i.e. based on civil law contracts. Introducing a minimum hourly wage, limiting employment in trade on Sundays and public holidays, providing temporary work under civil law contracts or the much earlier widespread granting of employment rights to contractors in the putting-out system and, above all, granting the right to safe and hygienic working conditions to everyone who performs work justifies asking questions about future developments.

PL

Wykonywanie pracy na podstawie innej niż stosunek pracy przybiera rozmaite postaci. Najczęściej odbywa się na podstawie stosunków cywilnoprawnych, które cechuje zasada swobody umów, czego konsekwencją jest możliwość swobodnego ukształtowania treści stosunku prawnego. Ostatnie lata znamionuje jednak stopniowe zwiększanie regulacji zatrudnienia niepracowniczego realizowanego na podstawie umów cywilnoprawnych. Wprowadzanie minimalnej stawki godzinowej, ograniczenie zatrudnienia w handlu w niedziele i święta, świadczenie pracy tymczasowej na podstawie umów cywilnoprawnych czy dużo wcześniejsze szerokie przyznanie praw pracowniczych wykonawcom umów o pracę nakładczą, a nade wszystko objęcie prawem do bezpiecznych i higienicznych warunków pracy każdego, kto wykonuje pracę, uzasadnia stawianie pytań o dalszy kierunek zmian.

6

Analiza statusu procesowego osoby świadczącej pracę za wynagrodzeniem na podstawie umowy cywilnoprawnej w sprawach z zakresu prawa zatrudnienia

67%

Łaguna Ł.

Roczniki Administracji i Prawa

|

2021

|

vol. 4

|

issue XXI

247-263

EN

The amendment of the Trade Union Act by the Act of 5 July 2018 amending the Trade Union Act and certain other acts (Journal of Laws, item 1608), which entered into force on 1 January 2019, redefined the essence of collective labour law. Pursuant to the aforementioned amendment, the legislator introduced into the legal system the institution of a “person who performs paid work”, which includes both an employee within the meaning of Article 2 of the Labour Code and a person providing work for remuneration on a basis other than employment relationship (so-called non-employee). The analysis of the introduced provisions leads to the conclusion that the legislator focused on providing non-employees with substantive legal rights, such as, among others, the right of union coalition. However, in my opinion, the legislator neglected analogous scrupulosity in the area of procedural rights of non-employees, which led to a situation in which non-employees are partially entitled to the same substantive rights as employees, but do not have analogous procedural rights. In my view, this constitutes a flagrant omission on the part of the legislator which, as a consequence, leads to legal uncertainty and a lack of effectiveness of the protection introduced for non-employees.

PL

Nowelizacja ustawy o związkach zawodowych (dalej: u.z.z.) dokonana ustawą z dnia 5 lipca 2018 r. o zmianie ustawy o związkach zawodowych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 1608), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2019 r., przedefiniowała istotę zbiorowego prawa pracy. Na mocy wskazanej nowelizacji ustawodawca wprowadził do systemu prawnego instytucję „osoby wykonującej pracę zarobkową za wynagrodzeniem”, w ramach której mieści się zarówno pracownik w rozumieniu art. 2 k.p., jak i osoba świadcząca pracę za wynagrodzeniem na innej podstawie niż stosunek pracy (tzw. niepracownik). Analiza wprowadzonych przepisów prowadzi do konstatacji, iż ustawodawca skupił się na wyposażeniu niepracowników w uprawnienia materialnoprawne, takie jak m.in. prawo koalicji związkowej. Uważam jednakże, że ustawodawca zaniechał analogicznej skrupulatności w zakresie procesowych uprawnień niepracowników, co doprowadziło do powstania sytuacji, w której niepracownikom przysługują częściowo uprawnienia materialne tożsame jak pracownikom, przy czym nie posiadają oni analogicznych uprawnień procesowych. W mojej ocenie stanowi to rażące zaniechanie ustawodawcy, które w konsekwencji prowadzi do niepewności stanu prawnego oraz braku skuteczności wprowadzonej ochrony dla niepracowników

Refine search results

6 Roczniki Administracji i Prawa

3 Łaguna Ł.

1 Kucharski O.

1 Paroń Ł.

1 Unterschütz J.

1 2022

3 2021

2 2019

NOWELIZACJA USTAWY O ZWIĄZKACH ZAWODOWYCH A PRAWO DO PRACY

Koncepcja „prawa zatrudnienia” w świetle kompetencji Państwowej Inspekcji Pracy

UPRAWNIENIA PROCESOWE OSOBY ŚWIADCZĄCEJ PRACĘ ZA WYNAGRODZENIEM NA INNEJ PODSTAWIE NIŻ STOSUNEK PRACY

Europejska autonomiczna definicja pracownika. Przyczynek do dyskusji nad rozwojem prawa zatrudnienia

Regulacja zatrudnienia niepracowniczego czy prawo zatrudnienia?

Analiza statusu procesowego osoby świadczącej pracę za wynagrodzeniem na podstawie umowy cywilnoprawnej w sprawach z zakresu prawa zatrudnienia