Search results

1

Instrumentalizace mocenského vlivu na kulturu: o cenzuře mezi lety 1918 až 1953

100%

Magincová D.

Studia Slavica

|

2013

|

vol. 17

|

issue 1

33-47

EN

Censorship is one of the major manifestations of power across the society in public communication. It is a targeted institutional interference into the rights of authors or publishers, even regardless of the type of political organization of society. The study approaches the complexity of working of the mechanism of censorship through brief diachronic perspective; the particularity of censorship mechanisms then presents in particular historical period (1918–1953), characterized by a number of political and social milestones.

2

Autoryzacja w praktyce nowych mediów w dobie kryzysu systemu prawa prasowego

89%

Skrzypczak J.

Przegląd Politologiczny

|

2012

|

issue 4

199-212

EN

Assuming that a crisis infers the collapse of old values while the new ones to replace them have not developed yet, one can ponder whether we are witnessing a crisis of press law in Poland or not. Taking into consideration the gravity and scope of criticism of the current press law act and the repeated attempts to alter the existing legal status quo, it could be said that we are facing a permanent crisis in the press law system in Poland, and, consequently, of the whole media policy. The paper tries to verify this hypothesis on the example of one of the elements of the press law, namely that of authorization.

3

Prawne i etyczne ograniczenia wolności słowa

88%

Mrozek J.

Studia Ełckie

|

2012

|

vol. 14

361-372

EN

The article attempts to analyse the legal and ethical limitations of the freedom of speech. (1) The author concentrates on origins of the institution of censorship (ancient Rome, medieval Poland). He points out that in the Kingdom of Poland one could find rescripts, edicts and royal proclamation, which prohibited to import, sell, or read heretical books, under the threats of the confiscation of property, banishment, and even the death penalty. Then the author discusses the issue of censorship in the People’s Republic of Poland (the Law of 31 August 1981). The first part is concluded with the phenomenon of neo-censorship which is a form of self-censorship inside an editorial office toward editorial press materials. (2) The author discusses limitations of the freedom of speech by deontological norms, which are embraced by the IFJ Declaration of Principles on the Conduct of Journalists (FIJ) of 1954, the AJRP Code of Ethics of 1991, EC Resolution 1003 (1993), Media Ethics Charter of 1995, the rules of journalism ethics in Polish Television of 1996, the Journalism Code of Conduct of Polish Media Conference of 2002, the Code of Conduct in the Polish Radio of 2004, the Code of Good Practice for Press Publishers of 2005, and the AJRP Code of Ethics of 2011. (3) At the end the author discusses the ethical code for Internet users (netiquette).

4

Glosa krytyczna do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 16 lutego 2017 r., sygn. I CSK 106/16

88%

Zelek M.

Forum Prawnicze

|

2018

|

issue 2 (46)

96–106

EN

The commentary contains a presentation and evaluation of the arguments that were given by the Supreme Court to justify the thesis, according to which the press correction cannot be signed by the plenipotentiary of the interested person, but the person concerned must do so by delineating his or her own signature. In the article, attention was also paid to the motives that led the legislator to shape the formal requirements for press correction in such a way that one of its ele- ments must be the signature, as well as other arguments allowing, in the author’s opinion, to consider the Supreme Court’s position as incorrect.

5

GODNOŚĆ OSOBY LUDZKIEJ JAKO ŹRÓDŁO PRAW CZŁOWIEKA I OBYWATELA

88%

MROZEK J. J.

Civitas et Lex

|

2014

|

issue 1

41-47

EN

At the beginning of the article the inalienable and inborn dignity was discussed, which is an expression of natural law and it is primitive source of all other rights. Then, an analysis, of human rights based on the natural law and the rights of the citizen, which have its origin in the constitutional norms, was done.

6

Dostęp do akt sądowych w postępowaniu karnym

88%

Szczechowicz K.

Media – Kultura – Komunikacja Społeczna

|

2013

|

issue 9

227-237

EN

This article discusses the legal regulations associated with making court files accessible in criminal cases, particularly the media’s access to court files. The starting point of the discussion was the assumption that the access to details of criminal cases and the course of conducted proceedings is guaranteed by the Constitution of the Republic of Poland in Art. 1 and 2, which defines the right to obtain information on the activities of organs of the public authority as well as persons discharging public functions. This right also ensures access to documents. The fundamental act which characterizes the course of access to public information is the Act of 6 September 2001 on Access to Public Information. The Criminal Proceedings Code also includes regulations characterizing the course and principles of making files in criminal cases accessible. The author discusses numerous issues resulting from the interpretation of these regulations as well as their mutual relations.

7

Odpowiedzialność redaktora za przestępstwo prasowe (art. 49a)

88%

Kosmaty P.

Problemy Prawa Karnego

|

2017

|

vol. 1 (27)

|

issue 1

119-131

EN

The main aim of the article is to discuss the issue of the liability of an editor for a press offence, according to Article 49a of the press law. The analysis begins with a historical overview which shows the evolution of liability for offences committed in print by press outlets. To this end, the author introduces the concepts of the right of anonymity or the responsible editor. These two institutions, characteristic of the interwar period, performed two extremely different functions. The former allowed to conceal the identity of the author of the printed material, while the latter was instituted in order to ensure that the victims were sufficiently protected. The analysis of the current provisions of the press law showed that the legislator introduced two separate legal definitions: that of an editor and that of an editor in chief. The following part of the article discusses those two categories in more detail, paying particular attention to the decoding of their definitions as introduced in the press law from a practical standpoint. Moreover, it has been emphasized that each editor in chief is also an editor, but not vice versa, since some regulations are addressed specifically to the editor in chief. Bearing in mind that assigning liability for a press offence is dependent on determining the moment from which a person can be considered an editor in chief, the author discusses the registration system for journals and periodicals. As a result, the author determines three distinct periods of time which determine the possibility of considering a particular person as an editor in chief. The last part of the article is devoted to the rules and circumstances of prosecution of the editor for publishing a press article. The author points to the differences which stem from assuming a different subject party of the offence. In the cases of assuming negligence, it results in liability under Article 49a of the press law, whereas in the cases of assuming intentionality results in liability for an intentional offence of another type committed in complicity.

8

Odpowiedzialność cywilna za opublikowanie artykułu naukowego

75%

Beczek W.

Studenckie Zeszyty Naukowe

|

2018

|

vol. 21

|

issue 37

EN

Civil responsibility for publishing a scientific article is a vague and difficult subject. In Article 38 of the Act – Press Law it is not clearly defined who and when is responsible if copyright is infringed. This article is aimed at trying to indicate when someone’s copyright is infringed, what to do if they are infringed, who is responsible for such a violation, and warn authors publishing their scientific article against such liability.

PL

Odpowiedzialność cywilna za opublikowanie artykułu naukowego jest niejasnym i trudnym tematem. W art. 38 Prawa prasowego nie jest jasno sprecyzowane, kto i kiedy ponosi odpowiedzialność, gdy zostaną naruszone prawa autorskie. Niniejszy artykuł ma na celu próbę wskazania, kiedy naruszane są czyjeś prawa autorskie, co zrobić, gdy zostaną naruszone oraz kto ponosi za takie naruszenie odpowiedzialność, a także ostrzec autorów publikujących swój artykuł naukowy przed taką odpowiedzialnością.

9

Zasada domniemania niewinności a dziennikarska sprawozdawczość sądowa

63%

Smardz E.

Themis Polska Nova

|

2018

|

issue 2(14)

215-237

EN

The author analyses presumption of innocence in the media’s reporting of the judicial procedures. The principle of presumption of innocence says that the accused will be considered not guilty, unless his guilt will be proved in the final judgment of the court. This principle is written down in art. 42.2 of the Polish Constitution and art. 5 § 2 of the criminal procedure code. The above principle concerns all people, i.e. authorities of criminal process, police, administration agencies and even simple citizens. The Polish press law prohibits publication of personal data of the accused without the consent of public prosecutor or court as well as data of the injured person and witnesses without their consent. The press law also prohibits to prejudge the guilt of the accused before his conviction by the court of first instance. Alas, there are numerous cases of violation of such rules. Today one observes the increasing process of infotainment of mass media becoming more and more tabloid. They have a negative influence on realization of principle of presumption of innocence in everyday practice.

10

Komunikaty urzędowe jako instrument ograniczający wolność mediów

63%

Izabela D.

Studia Socialia Cracoviensia

|

2015

|

issue 1(12)

81-91

EN

Official announcements have always been instruments restricting media freedom. Therefore, we should try to eliminate such messages completely or, at least, considerably reduce them. While the analysis of Polish legislation gives evidence of the opposite trend. The current regulation is very restrictive and applies to all the media, not just newspapers. Recent modifications have tightened it by significantly expanding the ring of those entitled to publish such announcements. It appears that this problem hasn’t been noticed in the prepared draft of amendment and the criminal liability of the editors for evading the publication of official announcements is maintained.

PL

Komunikaty urzędowe stanowiły od zawsze i stanowią nadal instrument ograniczający wolność mediów. Dlatego powinno się dążyć do ich całkowitego wyeliminowania, a przynajmniej znacznego ograniczenia. Analiza polskiego ustawodawstwa świadczy natomiast o tendencji odwrotnej. Obecna regulacja jest bardzo restrykcyjna, dotyczy mediów (a nie tylko prasy codziennej). Niedawne zmiany jeszcze ją zaostrzyły, znacznie poszerzając krąg podmiotów uprawnionych do publikacji tych komunikatów. Przygotowywany projekt nowelizacji zdaje się nie dostrzegać żadnego problemu i w dalszym ciągu utrzymuje odpowiedzialność redaktorów naczelnych za uchylanie się od publikacji komunikatów urzędowych.

11

Czy istnieją granice dozwolonej krytyki. O relacji kontratypu określonego w art. 41 ustawy – prawo prasowe z kontratypem zapisanym w art. 213 k.k.

63%

Kwiatkowska-Serafin P.

Themis Polska Nova

|

2016

|

issue 2(11)

152-163

EN

Form of an artistic expression, satire has been present in human’s life for ages. It has many varieties and forms. From the very beginning its practitioners have been subjected to the public authorities restrictions and have been getting into trouble with the ones who became objects of the artist projections. In Polish regulation – law, there is a justification of admissible satire, covered by the article 41 of the press law, witch is an extension to the justification of admissible criticism, covered by the article 213 of the polish penal code. However, there is no such thing as justification of art. due to this fact, the artist may be fully liable both for violation of personal rights and the offence of defamation.

12

ZAWÓD DZIENNIKARZA W OBLICZU ZMIAN

63%

Sobczak J., Kakareko K.

Zeszyty Naukowe KUL

|

2017

|

vol. 60

|

issue 1

107-141

EN

The profession of journalism has changed recently. Nevertheless, it still requires professionalism and must be performed in accordance with professional ethics. Journalists use codes of ethics more to promote their own environment than to regulate journalistic behawior. In practice, journalists are often instrumental in the hands of the owners of newspapers, radio and television. The press is no longer the fourth power, but the only and most important authority. It raises the concern that journalists become available to the executive or the legislature. It’s a derivative of the fact that the employees employ the concept of “talent”, without requiring knowledge. As a result, alongside professional journalists, have been formed media workers and efficient information providers who don’t collect information for their publications themselves. The desire to meet the expectations of the audience on the one hand and the owners on the other hand, led to the resignation of objectivity, excessive attention to form and neglect of the content of the message. The functions of journalism began to evolve in a way incompatible with the interests of society. There are different types of journalism including neutral-objective and socially involved. The specialty of the profession of journalism becomes specialization. Specifying the status of the journalist, usually are distinguished an autonomous model and subordinate model. Contrary to the conviction of journalists, journalism is not a profession of public trust, nor a free profession. Journalists underline their professional “mission”, but they don’t notice that it is merely a service to the public.

PL

Zawód dziennikarski w ostatnim czasie ulega zmianom. Niemniej ciągle wymaga, profesjonalności i winien być wykonywany zgodnie z etyką zawodową. Kodeksy etyki służą jednak dziennikarzom bardziej do promowania własnego środowiska, niż do regulacji zachowań dziennikarskich. Dziennikarze częstokroć w praktyce są narzędziami w rękach właścicieli tytułów prasowych, stacji radiowych i telewizyjnych. Prasa nie jest już obecnie czwartą władzą, lecz jedyną i najważniejszą. Niepokojące jest to, że dziennikarze stają się dyspozycyjni wobec władzy wykonawczej, bądź ustawodawczej. Jest to pochodną tego, że zatrudniający ich hołdują koncepcji „talentyzmu”, nie wymagając wiedzy. W efekcie obok profesjonalnych dziennikarzy, wykształcili się media workerzy, sprawni dostarczyciele informacji, których najczęściej sami nie opracowują i nie przygotowują do publikacji. Chęć sprostania oczekiwaniom z jednej strony odbiorców, z drugiej właścicieli doprowadziło do rezygnacji z obiektywizmu, nadmiernej dbałości o formę, a nie treść przekazu, a funkcje dziennikarstwa zaczęły ewoluować w kierunku niezgodnym z interesami społeczeństwa. Wyróżnia się różne typy dziennikarstwa m.in. neutralno-obiektywne i społecznie zaangażowane. Charakterystyczną cechą zawodu dziennikarskiego staje się specjalizacja. Określając status dziennikarza wyróżnia się zwykle model autonomiczny i podporządkowania. Dziennikarstwo wbrew przekonaniu samych dziennikarzy nie jest zawodem zaufania publicznego, nie jest także wolnym zawodem. Dziennikarze podkreślając swoją „misję” zawodową, nie zauważają, iż jest ona tylko służbą społeczeństwu.

13

Prawo do repliki prasowej. Instytucja sprostowania w prawie polskim na tle rozwiązań francuskich i niemieckich

63%

Chyliński M.

Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio K – Politologia

|

2013

|

vol. 20

|

issue 2

EN

Access to the media is one of the most important civil rights. Adopted many years ago in the Polish Press Law model of corrections and responses can not guarantee the balance of power in the access to the press. The main reason is the lack of precision in defining these concepts by the legal act and doctrine of law. The presented paper describes and summarizes the projects and proposals for amendments to the right of reply.

PL

Spory o prawo do repliki prasowej (zakres dostępu do mediów) wiążą się z przyjętym przed laty modelem sprostowań i odpowiedzi zawartym w Prawie prasowym. Uchwalone w 1984 roku w Polsce rozwiązania wprowadzały model mieszany, który był jedyną w Europie próbą połączenia romańskiej koncepcji repliki z germańską koncepcją sprostowania. Rozwiązania mające pełnić funkcje wychowawcze, prewencyjne i odszkodowawcze w praktyce nie gwarantowały osobom zainteresowanym skutecznej realizacji prawa dostępu do prasy. W artykule przeanalizowano i porównano projekty i propozycje zmian związanych z prawem do repliki w prasie na tle normatywnych i kulturowych różnic w dwóch obowiązujących w Europie modelach prawnych, które mają gwarantować równowagę sił w dostępie do mediów.

14

Obowiązek szczególnej staranności dziennikarza przy zbieraniu i wykorzystywaniu materiałów prasowych

63%

Sobczak J., Kakareko K.

Przegląd Prawa Konstytucyjnego

|

2022

|

issue 5(69)

225-239

PL

Celem artykułu jest ustalenie, w oparciu o stanowisko orzecznictwa i poglądy doktryny, treści pojęcia szczególnej staranności wskazanej w art. 12 sek. 1 Prawa prasowego obowiązek dochowania należytej staranności przy zbieraniu i wykorzystywaniu materiałów prasowych. Artykuł zwraca uwagę na różnice w pojmowaniu „należytej staranności” w odniesieniu do wielu zawodów, zwłaszcza medycznych, oraz „szczególnej staranności” nałożonej na dziennikarzy. Treść art. 355 § 2 k.c. jako określające, jakiej staranności oczekuje się od profesjonalistów. Rozważano, czy dochowanie „szczególnej staranności” przy zbieraniu materiałów wykluczyłoby bezprawność działań dziennikarza, gdyby okazało się, że mimo tej staranności podano nieprawdziwe informacje. Omówiono skutki niedochowania szczególnej staranności w kwestii odpowiedzialności dziennikarza, opierając się na analizie orzecznictwa, zgodnie z którą należyta staranność wymagana jest na wszystkich etapach zbierania i wykorzystywania materiałów prasowych. Problem szczególnej staranności skonfrontowano z działaniami dziennikarza w obronie ważnego interesu społecznego, a na koniec przedstawiono zakres szczególnej staranności wymaganej od dziennikarza.

EN

The aim of the article is to establish the content of the concept of special diligence indicated in art. 12 sec. 1 of the Press Law, the obligation to exercise due diligence in collecting and usage press materials. The content of Art. 355 § 2 of the Civil Code as specifying what the diligence is expected from professionals. It was considered whether the exercise of “due diligence” in collecting the materials would exclude the unlawfulness of the journalist’s actions, if it turned out that, despite this diligence, false information was provided. The effects of failure to exercise due diligence in the matter of journalist’s liability were discussed, based on the analysis of jurisprudence that due diligence is required at all stages of collecting and usage press materials. The problem of due diligence was confronted with the journalist’s actions in defense of an important social interest.

15

Ochrona tytułu prasowego

63%

Skrzypczak J.

Themis Polska Nova

|

2016

|

issue 1(10)

197-210

EN

Problematyka tytułu prasowego, a zwłaszcza jego ochrony budzi spore wątpliwości natury teoretycznej, ale także praktycznej. Po pierwsze już chociażby z tego tytułu, że pojęcie tytułu prasowego nie zostało zdefiniowane w ustawie z dnia 26 stycznia 1984 r. Prawo prasowe54, ani w żadnym innym akcie normatywnym. Po wtóre, problematyka ochrony prawnej tytułu prawnego może być rozpatrywana z różnych perspektyw. Może to rodzić wątpliwości co do różnych źródeł udzielanej ochrony prawnej, a tym samym konieczności spełnienia innych przesłanek takiej ochrony przewidzianych przez odrębne regulacje. Należy jednak podkreślić, iż z samego faktu rejestracji dziennika lub czasopisma nie przysługuje żadne prawo podmiotowe. Jest to jedynie uprawnienie o charakterze formalnym. Nie oznacza to jednak, że tytuł prasowy nie może być przedmiotem obrotu cywilnoprawnego. W praktyce tytuł najczęściej będzie przysługiwał wydawcy, ale nie jest to regułą. Tytuł prasowy może być chroniony skutecznie na innych podstawach np. jako utwór w oparciu o przepisy prawa autorskiego, bądź na płaszczyźnie przepisów prawa cywilnego zapewniających ochronę dóbr osobistych, ewentualnie jako znak towarowy, wreszcie przepisami o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji.

16

Prawne gwarancje dostępu mediów do procesów sądowych a sprawozdawczość prasowa

63%

Dziembowski R., Szczechowicz K.

Media – Kultura – Komunikacja Społeczna

|

2014

|

issue 10/4

55-68

EN

The authors discuss the issue of transparency in the criminal process at the stage of judicial proceedings in the context of judicial reporting. The emergence of journalists in a criminal trial and its coverage leads to release of conduct for the general public. On the one hand, the above makes social control of the activities of the courts possible, but it may lead to the disclosure of crime-related aspects of the private life of victims of crime and even lead to the re-victimization. The authors try to determine which qualities should be represented by a journalist writing reports on legal proceedings and what principles should be observed. The paper outlines a model for the proper construction of a court report.

17

Komunikaty urzędowe jako instrument ograniczający wolność mediów

63%

Dobosz I.

Studia Socialia Cracoviensia

|

2015

|

vol. 7

|

issue 1

EN

Official announcements have always been instruments restricting media freedom. Therefore, we should try to eliminate such messages completely or, at least, considerably reduce them. While the analysis of Polish legislation gives evidence of the opposite trend. The current regulation is very restrictive and applies to all the media, not just newspapers. Recent modifications have tightened it by significantly expanding the ring of those entitled to publish such announcements. It appears that this problem hasn’t been noticed in the prepared draft of amendment and the criminal liability of the editors for evading the publication of official announcements is maintained.

18

Legal Liability in Journalism

63%

Kosmaty P.

Studia Iuridica Lublinensia

|

2017

|

vol. 26

|

issue 2

EN

The article provides an insight into the matter of legal liability (both civil and criminal) of media work. The legislature sets the normative character of the freedom of speech by delimiting it, while simultaneously establishing its legal guarantee. The vital role of legal norms establishing the limits of all forms of press and, in a wider sense, media activities is fully perceptible in observation that free media constitute an element of the foundations of the legal order of all democratic states built on universal justice and the rule of law. The possible range of media activity is also set by the norms of civil law, where the most frequent breach is probably the infringement of personal values. The standard employed by civil law with regard to the legality of media critique is the veracity of facts provided by the journalist. This is further reshaped by the standards of journalistic work aiming towards the full legality of work by focusing on the exactitude and reliability of information as well as the full compatibility of professional media activities with the norms of social life.

PL

Celem artykułu jest przybliżenie obszaru, w ramach którego działalność medialna przenika się z odpowiedzialnością prawną (karną i cywilną). Ustawodawca, wyznaczając granice wolności wypowiedzi, nadaje jej normatywny charakter, a przy tym określa gwarancje tej wolności. Przepisy karne pełnią zasadniczą rolę w wyznaczaniu granic, w jakich może bez zakłóceń poruszać się wolna prasa. Stanowią one jeden z podstawowych czynników determinujących treść takich pojęć, jak: wolność wypowiedzi, wolność słowa czy wolność prasy. Znaczenie norm prawnokarnie wartościujących zachowania skupiające się wokół wszelkich form aktywności prasowej, lub szerzej – medialnej, jest w pełni dostrzegalne, gdy uświadomimy sobie, że wolne media to fundament porządku prawnego akceptowanego przez wszystkie demokratyczne państwa, których ustrój opiera się na sprawiedliwości społecznej i rządach prawa. Zakres aktywności medialnej modelowany jest również przepisami prawa cywilnego. W tym aspekcie najczęściej można mówić o naruszeniu dóbr osobistych. Standardem prawa cywilnego w zakresie zgodności z prawem krytycznych wypowiedzi o faktach jest ich prawdziwość. Jednakże w działalności dziennikarskiej ten standard ulega przemodelowaniu w kierunku legalności działania opartego na dochowaniu szczególnej staranności, szczególnej rzetelności oraz zgodności działania z zasadami współżycia społecznego.

19

Ochrona dobrego imienia jednostki samorządu terytorialnego a prawo do wolności wypowiedzi – glosa aprobująco-krytyczna do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 13 stycznia 2021 r., III CSKP 18/21

63%

Białas A. J.

|

2023

|

vol. 32

|

issue 1

241-255

EN

The commented judgment of the Supreme Court (III CSKP 18/21) is related to the fundamental standard of a democratic state, which is freedom of expression and its possible conflict with the right to protect the good name of a public legal person. The author accepts both theses of the judgment, however, he is critical of part of the content of the justification of the judgment, evaluating the judgment from the normative and praxeological perspectives. The fact of granting public legal persons, including local government units, the right to protection of legal goods, catalogued in relation to the subjective status of these units and the specificity of their normative structure, should not raise objections. However, a significant problem arises at the moment of collision, and thus the need to weigh up between the protection of the dignity and good name of a public legal person and the right to freedom of expression, when in the course of journalistic work, articles with content unfavourable to a public legal person are published. As a result of the analysis conducted with the use of formal-dogmatic and comparative methods related to the analysis of national and international legal acts relating to the analyzed issues, it can be concluded that if the analysis of the situational context of a statement gives it a place within the framework of permitted criticism dictated by the protection of the social interest, it seems to fulfil the legitimate acknowledgement of the absolute primacy of freedom of expression over the protection of the good name of a public legal person.

PL

Komentowane orzeczenie Sądu Najwyższego (III CSKP 18/21) odnosi się do fundamentalnego standardu państwa demokratycznego, jakim jest wolność wypowiedzi i jej możliwej kolizji z prawem do ochrony dobrego imienia publicznej osoby prawnej. Autor artykułu akceptuje obie tezy wyroku, jednakże krytycznie odnosi się do części treści uzasadnienia wyroku, oceniając wyrok z perspektywy normatywnej i prakseologicznej. Fakt przyznania publicznym osobom prawnym, w tym jednostkom samorządu terytorialnego, prawa do ochrony dóbr prawnych, skatalogowanych ze względu na status podmiotowy tych jednostek oraz specyfikę ich struktury normatywnej, nie powinien budzić zastrzeżeń. Istotny problem pojawia się jednak w momencie kolizji, a co za tym idzie – w przypadku konieczności ważenia pomiędzy ochroną godności i dobrego imienia publicznej osoby prawnej a prawem do wolności wypowiedzi, gdy w toku pracy dziennikarskiej opublikowane zastaną artykuły o treści niekorzystnej dla publicznej osoby prawnej. W wyniku przeprowadzonej analizy z wykorzystaniem metod formalno-dogmatycznej i prawnoporównawczej, zarówno krajowych, jak i międzynarodowych aktów prawnych dotyczących analizowanej problematyki, stwierdzić można, że jeżeli analiza kontekstu sytuacyjnego wypowiedzi przyznaje jej miejsce w ramach dozwolonej krytyki podyktowanej ochroną interesu społecznego, wydaje się w pełni zasadne przyznanie absolutnego prymatu wolności wypowiedzi nad ochroną dobrego imienia publicznej osoby prawnej.

20

Przestępstwa z ustawy prawo prasowe

51%

Sobczak J.

Themis Polska Nova

|

2015

|

issue 2(9)

57-91

EN

This article analyzes the penal provisions of the press law when considering the issue of responsibility for the publication of press material. It presents the cases of the notification of the violation of press law, joint and several responsibility of the press, contratyp of press criticism, satire, cartoons and press reports, the limitation of liability of the press, the question of exerting pressure on journalists and on press criticism, press publishing without registration, avoiding the publication of official announcements and arrest warrants, distribute materials of the case, a crime of an admission to the publication, as well as some questions relating to the proceedings for violation of press law.

Refine search results

Instrumentalizace mocenského vlivu na kulturu: o cenzuře mezi lety 1918 až 1953

Autoryzacja w praktyce nowych mediów w dobie kryzysu systemu prawa prasowego

Prawne i etyczne ograniczenia wolności słowa

Glosa krytyczna do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 16 lutego 2017 r., sygn. I CSK 106/16

GODNOŚĆ OSOBY LUDZKIEJ JAKO ŹRÓDŁO PRAW CZŁOWIEKA I OBYWATELA

Dostęp do akt sądowych w postępowaniu karnym

Odpowiedzialność redaktora za przestępstwo prasowe (art. 49a)

Odpowiedzialność cywilna za opublikowanie artykułu naukowego

Zasada domniemania niewinności a dziennikarska sprawozdawczość sądowa

Komunikaty urzędowe jako instrument ograniczający wolność mediów

Czy istnieją granice dozwolonej krytyki. O relacji kontratypu określonego w art. 41 ustawy – prawo prasowe z kontratypem zapisanym w art. 213 k.k.

ZAWÓD DZIENNIKARZA W OBLICZU ZMIAN

Prawo do repliki prasowej. Instytucja sprostowania w prawie polskim na tle rozwiązań francuskich i niemieckich

Obowiązek szczególnej staranności dziennikarza przy zbieraniu i wykorzystywaniu materiałów prasowych

Ochrona tytułu prasowego

Prawne gwarancje dostępu mediów do procesów sądowych a sprawozdawczość prasowa

Komunikaty urzędowe jako instrument ograniczający wolność mediów

Legal Liability in Journalism

Ochrona dobrego imienia jednostki samorządu terytorialnego a prawo do wolności wypowiedzi – glosa aprobująco-krytyczna do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 13 stycznia 2021 r., III CSKP 18/21

Przestępstwa z ustawy prawo prasowe