Search results

1

O potrzebie moralności życia publicznego

100%

Środa M.

Kwartalnik Filozoficzny

|

2022

|

vol. 50

|

issue 1-4

333-351

EN

The content of this article consists of three theses. The first is that morality is divided into at least two separate spheres: the morality of private life and the morality of public life, which - in turn - includes morality related to professional roles (professional ethics) and – the more common - civic morality. The second thesis is that the morality of public life (especially civic life) cannot be deduced from the morality of private life and vice versa. Third thesis is that there is an urgent need to introduce civic education which would instill the set of values, norms, dispositions and practical skills proposed by the author.

2

Małe i kruche: "Ostatni świadkowie. Utwory solowe na głos dziecięcy" Swietłany Aleksijewicz jako historia II wojny światowej z perspektywy dziecka

100%

Karonta A.

Rana. Literatura - Doświadczenie - Tożsamość

|

2022

|

issue 1 (5)

1-15

EN

The article offers an analysis of Svetlana Alexievich’s Last Witnesses: An Oral History of the Children of World War II as a history of war from a child’s perspective. Giving the voice to those whose childhood fell on wartime and occupation is a step towards discovering children’s wartime experience as well as a gesture against its ideologisation and politicisation. The protagonists’ memories assembled in the reportage allow us to recreate the children’s point of view about the aforementioned events, which usually remains omitted from the official historical discourse shaped in the USSR.

PL

Artykuł stanowi propozycję analizy reportażu Swietłany Aleksijewicz Ostatni świadkowie. Utwory solowe na głos dziecięcy jako zapisu historii II wojny światowej z perspektywy dziecka. Udzielenie głosu osobom, których dzieciństwo przypadło na czas wojny i okupacji, jest krokiem do odkrywania wojennych doświadczeń dzieci oraz gestem przeciwko ideologizacji i upolitycznieniu ich przeżyć. Wspomnienia bohaterów reportażu pozwalają odtworzyć dziecięcy punkt widzenia opisywanych wydarzeń, zwykle pomijany w oficjalnym dyskursie historycznym kształtowanym w ZSRR.

3

Podwodne, kosmiczne, duchowe. Miasta rosyjskie a sfera publiczna w filmach skandynawskich dokumentalistów

80%

Mrozewicz A. E.

Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication

|

2013

|

vol. 12

|

issue 21

173-192

EN

The article discusses three documentaries made since 2000 by Scandinavian filmmakers: the Finnish director Marja Pensala’s The Eclipse of the Soul (2000) and two films by Danish authors: Boris Bertram’s Tankograd (2010) and Ada Bligaard Søby’s The Naked of Saint Petersburg (2010). All the films are portraits of Russian cities and their residents. In my study, I draw on concepts such as the “Russian soul”, private/public and bytie (the spiritual being)/byt (the daily grind), which, as I argue, are important aspects of all three films, and at the same time, useful tools for their analysis. Common to these documentaries is the fact that the authors direct their attention to the asymmetrical relation between the state’s position of power and its largely powerless citizens. The constitutive element of a city as such – being a public space, i.e. a space to which all people should have equal access and rights – appears largely distorted. As a consequence, the residents escape from their stark reality to create alternative, imaginary spaces – be it a lost paradise, like the underwater city of Mologa in Pensala’s film, a cosmic heterotopia, like the space of art in Bertram’s Tankograd, or a spiritual universe, like in Søby’s short documentary. In all these films, the directors’ point of reference – their cultural perspective – is emphasized as a filter, through which the Russian reality is perceived.

PL

Underwater, cosmic, spiritual. Russian cities in Scandinavian documentaries The article discusses three documentaries made since 2000 by Scandinavian filmmakers: the Finnish director Marja Pensala’s The Eclipse of the Soul (2000) and two films by Danish authors: Boris Bertram’s Tankograd (2010) and Ada Bligaard Søby’s The Naked of Saint Petersburg (2010). All the films are portraits of Russian cities and their residents. In my study, I draw on concepts such as the “Russian soul”, private/public and bytie (the spiritual being)/byt (the daily grind), which, as I argue, are important aspects of all three films, and at the same time, useful tools for their analysis. Common to these documentaries is the fact that the authors direct their attention to the asymmetrical relation between the state’s position of power and its largely powerless citizens. The constitutive element of a city as such – being a public space, i.e. a space to which all people should have equal access and rights – appears largely distorted. As a consequence, the residents escape from their stark reality to create alternative, imaginary spaces – be it a lost paradise, like the underwater city of Mologa in Pensala’s film, a cosmic heterotopia, like the space of art in Bertram’s Tankograd, or a spiritual universe, like in Søby’s short documentary. In all these films, the directors’ point of reference – their cultural perspective – is emphasized as a filter, through which the Russian reality is perceived. Artykuł omawia trzy skandynawskie filmy dokumentalne: Zaćmienie duszy (2000) fińskiej reżyserki Marji Pensali, Tankograd (2010) autorstwa Duńczyka Borisa Bertrama oraz Nadzy z Petersburga (2010) w reżyserii duńskiej twórczyni Ady Bligaard Søby. Każdy z dokumentów to portret wybranego miasta w Rosji i jego mieszkańców. Odwołując się do koncepcji takich jak „rosyjska dusza”, bytie/byt oraz sfera publiczna/prywatna, istotnych dla samych filmów i stanowiących zarazem narzędzie analizy i refleksji, artykuł podejmuje przedstawiony przez skandynawskich twórców problem asymetrycznej relacji między skupioną w rękach państwa władzą a zwykłymi obywatelami. Sfera publiczna konstytuująca miasto, do której obywatele powinni mieć w miarę możliwości równy dostęp, jawi się w omawianych dokumentach jako wysoce skrępowana. Bohaterowie filmów tworzą w konsekwencji własne, wyobrażone przestrzenie: dokument Pensali ukazuje zatopione miasto Mołogę przekształcone poprzez pracę pamięci w utracony raj, w filmie Bertrama przestrzeń sztuki przetworzona zostaje w kosmiczną heterotopię, a w portrecie Ady Søby wędrówki po Petersburgu w towarzystwie jego mieszkańca obrazują metropolię jako duchowe uniwersum. W każdym z dokumentów twórcy zwracają uwagę odbiorców na kulturowe filtry, dzielące ich od portretowanej rosyjskiej rzeczywistości.

Refine search results

1 Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication

1 Kwartalnik Filozoficzny

1 Rana. Literatura - Doświadczenie - Tożsamość

1 Karonta A.

1 Mrozewicz A. E.

1 Środa M.

2 2022

1 2013

O potrzebie moralności życia publicznego

Małe i kruche: "Ostatni świadkowie. Utwory solowe na głos dziecięcy" Swietłany Aleksijewicz jako historia II wojny światowej z perspektywy dziecka

Podwodne, kosmiczne, duchowe. Miasta rosyjskie a sfera publiczna w filmach skandynawskich dokumentalistów