Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: projekt ustawy o działalności ubezpieczeniowej 2015

Sort By:

Limit search:

Prawo do odstąpienia od umowy ubezpieczenia z elementem inwestycyjnym w założeniach do projektu ustawy o działalności ubezpieczeniowej

100%

Szczepańska M.

Wiadomości Ubezpieczeniowe

2015

issue 1

51-61

W założeniach do projektu ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej zaproponowano wprowadzenie regulacji przewidującej instrument odstąpienia przez ubezpieczającego od umowy ubezpieczenia z elementem inwestycyjnym, tj.: umowy ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym (ubezpieczenia z UFK), umowy ubezpieczenia na życie, w której wysokość świadczenia jest ustalana w oparciu o określone indeksy lub inne wartości bazowe (produkty strukturyzowane) oraz umowy ubezpieczenia na życie lub dożycie, w której świadczenie zakładu ubezpieczeń z tytułu dożycia jest równe składce ubezpieczeniowej powiększonej o określony w umowie ubezpieczenia wskaźnik (polisolokaty). Uprawnienie to miałoby charakter jednorazowy. Podmiot uprawniony miałby prawo odstąpienia od umowy w terminie 60 dni, liczonym od otrzymania przez ubezpieczającego/ubezpieczonego pierwszej informacji o wysokości świadczeń przysługujących z tytułu zawartej umowy ubezpieczenia. Zaproponowana konstrukcja prawa odstąpienia ubezpieczającego od umowy zobowiązuje zakład ubezpieczeń do wypłaty wartości opłaconych składek w przypadku produktów strukturyzowanych i polisolokat, a w przypadku ubezpieczeń na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym – jednostek ubezpieczeniowych według stanu na dzień pierwszej informacji, pomniejszonych nie więcej niż o 4 proc. Przedmiotowa propozycja budzi poważne wątpliwości, w szczególności w odniesieniu do ubezpieczeń na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym. W tym rodzaju ubezpieczenia wprowadzenie projektowanej regulacji oznaczałoby nałożenie na zakład ubezpieczeń obowiązku wypłaty świadczenia w wysokości niezależnej od wartości jednostek funduszu, co jest sprzeczne z istotą tego ubezpieczenia, która wyraża się w tym, że to ubezpieczający ponosi ryzyko inwestycyjne. W przypadku polisolokat ubezpieczyciel lokuje środki ze składek w instrumenty bezpieczne (np. lokaty) i zgromadzony kapitał odpowiada w trakcie trwania okresu ubezpieczenia wartości wpłaconych składek, a nawet może być wyższy. Ponadto należy uwzględnić, że polisolokaty są z reguły zawierane na okres 6 miesięcy lub roku. W związku z powyższym prawo do odstąpienia realizowane po upływie roku jest bezprzedmiotowe. W związku z prawem do wypowiedzenia umowy ubezpieczenia na życie określonym w art. 830 § 1 k.c. wprowadzenie dodatkowego jednorazowego uprawnienia odstąpienia od umowy w określonym terminie po jej zawarciu stanowiłoby wyjątkowe rozwiązanie umożliwiające zakończenie umowy i wypłatę świadczenia w określonej wysokości tylko w krótkim okresie trwania umowy. W związku z powyższym ubezpieczający, którzy chcieliby rozwiązać umowę o charakterze długoterminowym w innym terminie, są w gorszej sytuacji prawnej, ponieważ nie mają zagwarantowanej minimalnej wysokości wypłacanego świadczenia.

The explanatory Paper on the Insurance and Re-insurance Activity Bill proposed to introduce a set of provisions that would establish a mechanism for cancellation by policyholders of investment-linked insurance contracts, i.e. unit linked life insurance contracts, life insurance contracts with benefits calculated on the basis of specific indices or other basic values (“structured products”), and endowment policies with benefits, payable on survival up to a stipulated age, whose value is equal to the insurance premium increased by an index set out in the policy (“saving insurance policies”). The right of cancellation could be exercised only once, within 60 days from the day the policyholder/insured was notified for the first time of the amount of benefits he/she would be entitled to under a concluded insurance contract. In the case of structured products and saving insurance policies, the proposed regulation of an insured’s right of cancellation obliges insurance companies to pay out the amount corresponding to the value of the premiums paid. For unit linked life insurance, the payment would be equal to the value of insurance units as of the date of the first notification, decreased by not more than 4 proc. The reviewed legislative proposal raises serious doubts, specifically in respect of unit linked life insurance policies. The proposed regulation, if adopted, would lead to a situation where an insurance company would have to pay benefits in the amount that does not correspond to the value of the fund units, which goes against the very nature of this type of insurance: i.e. passing the investment risk to the policyholder. In the case of saving insurance policies insurers invest premiums in low-risk instruments (such as deposit accounts) and the accumulated capital equals – or even surpasses – the value of the premiums paid during the insurance period. In addition, it must be noted that saving insurance policies are issued for a period of 6 or 12 months. Accordingly, exercising the right of cancellation after a year is pointless. Considering the fact that the right to terminate the insurance contract has already been established in art. 830(1) of the Civil Code, the introduction of a one-off right to cancel the contract, exercisable within a certain period after its conclusion, would constitute an extraordinary measure for terminating the contract and collecting a benefit with a pre-defined value, available only over a short period of the policy term. Consequently, policyholders who would like to terminate a long-term insurance contract at a different date are, legally speaking, at a disadvantage, because they are not guaranteed any minimum value of the payable benefit.

Wpływ nowej ustawy na rynek pośredników ubezpieczeniowych w Polsce

67%

Czublun P.

Wiadomości Ubezpieczeniowe

2015

issue 1

121-128

Nowa ustawa o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, o ile wejdzie w życie w niezmienionym kształcie, z całą pewnością może mieć istotny wpływ na rynek dystrybucji ubezpieczeń w Polsce. Pomijając różne wątpliwości interpretacyjne, proponowane przepisy, nakazujące chociażby koniczność równomiernego rozkładania w czasie prowizji z tytułu pośredniczenia w sprzedaży ubezpieczeń z UFK, mogą dość skutecznie wyeliminować z rynku nowych agentów ubezpieczeniowych. Skutkiem rozkładania w czasie prowizji, do czasu zbudowania sporego portfela własnych klientów, może być tak znaczący składek przychodów początkującego agenta, że właściwie nikt nie będzie w stanie utrzymać się wykonujące ten zawód. W toku prac nad ustawą organizacje branżowe zgłaszały odpowiednie zmiany w tym zakresie, jednakże propozycje te nie spotkały się ze zrozumieniem ze strony przedstawicieli Ministerstwa Finansów. Ustawa powiela też rozwiązania znane już z Rekomendacji U i Wytycznych dotyczących dystrybucji, wprowadzając zakaz wynagradzania ubezpieczających, w ubezpieczeniach na cudzy rachunek, w szczególności w ubezpieczeniach grupowych. Ubezpieczający nie będzie mógł otrzymywać wynagrodzenia lub innych korzyści w związku z oferowaniem możliwości skorzystania z ochrony ubezpieczeniowej lub czynnościami związanymi z wykonywaniem umowy ubezpieczenia. Co ciekawe zakaz otrzymywania wynagrodzenia lub innych korzyści obejmie również osoby działające na rzecz lub w imieniu ubezpieczającego. To z kolei może dość skutecznie wyeliminować z rynku osoby działające dzisiaj u wielu pracodawców jako tzw. „Zośki”. Ten sam przepis rodzi również pytania o możliwość wynagradzania brokerów, którzy przecież wykonują czynności w imieniu lub na rzecz podmiotu poszukującego ochrony ubezpieczeniowej. Brokerzy są w efekcie osobami działającymi na rzecz lub w imieniu ubezpieczającego. Trudno jednak zakładać, aby intencją autorów projektu, a potem ustawodawcy, było wyeliminowanie możliwości zarabiania przez brokerów otrzymujących przecież kurtaż od ubezpieczyciela. Pozostaje mieć nadzieję, że w toku dalszych prac nad Ustawą wprowadzone zostaną takie zmiany, które z jednej strony we właściwy sposób zabezpieczają interesy konsumenta, a jednocześnie nie spowodują zapaści na rynku pośrednictwa ubezpieczeniowego.

The new Insurance and Re-insurance Activity Act, if adopted in an unchanged form, may certainly have a profound impact on the insurance distribution market in Poland. Apart from raising a number of interpretative doubts, the proposed provisions – which introduce, among other things, an obligation to evenly spread in time commissions for the sale of unit-linked life insurance – can effectively put start up insurance agents out of business. If the commissions are to be spread in time until an agent builds a sizeable portfolio of its own clients, earnings of novice agents may dwindle to the point that agents will no longer be able to support themselves from practising their profession. In the course of the legislative work on the act industry organisations put forward suitable proposals of changes; these, however, were rejected by representatives of the Ministry of Finance. The act also duplicates solutions known from the EU Recommendations and Guidelines on distribution, by introducing a ban on paying remuneration to policyholders in connection with insurance for a third party’s account, and in particular in group insurance. The policyholder will not be entitled to any remuneration and other benefits for offering insurance products or carrying out work connected with the performance – 127 – Wpływ nowej ustawy na rynek pośredników ubezpieczeniowych w Polsce of an insurance contract. Interestingly enough, the ban on receiving remuneration or other benefits equally applies to persons acting for or on behalf of the policyholder. This, in turn, may effectively eliminate from the market intermediaries working today for many employers, known as multi-tied agents. The same provision prompts questions about the possibility of remunerating brokers who perform work for or on behalf of an entity seeking insurance coverage, because, in practical terms, they act for or on behalf of a policyholder. However, it is unlikely to assume that the drafters’ and, subsequently, legislator’s intention was to reduce the earning capacity of brokers who, after all, receive brokerage from insurers. Hopefully, further legislative work on the Act is to bring about changes that, on the one hand, will properly secure the interests of consumers and, on the other, will prevent a far-reaching disruption of the insurance mediation market.

Refine search results

2 Wiadomości Ubezpieczeniowe

1 Czublun P.

1 Szczepańska M.

2 2015

Search results

Prawo do odstąpienia od umowy ubezpieczenia z elementem inwestycyjnym w założeniach do projektu ustawy o działalności ubezpieczeniowej

Wpływ nowej ustawy na rynek pośredników ubezpieczeniowych w Polsce