Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Refine search results

Journals help
Authors help
Years help

Results found: 53

first rewind previous Page / 3 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  przedawnienie
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 3 next fast forward last
EN
The commentary refers to the relationship between the bases of suspension of criminal trial and the running of the limitation period. The author believes that both opinions expressed by the Supreme Court are too categorical. With regard to the statement that the provision stating the limitation period only takes into account legal obstacles and not a factual obstacles, the author notes that this applies only to Article 104 § 1 of the Penal Code, however, it does not refer to other provisions of limitation. Regarding the view that the suspension of the criminal proceedings does not suspend the limitation period, the author notes, that this is true, but some circumstances may result in both suspension of proceedings and suspension of the limitation period. The Supreme Court’s view is therefore inaccurate.
PL
Glosa dotyczy stosunku podstaw zawieszenia postępowania i spoczywania biegu terminu przedawnienia. Autor uważa za zbyt kategoryczne oba poglądy wyrażone przez Sąd Najwyższy. W odniesieniu do stwierdzenia, że przepis stanowiący o spoczywaniu biegu przedawnienia ma na względzie jedynie przeszkody natury prawnej, a nie przeszkody natury faktycznej, stwierdza, że odnosi się to tylko do art. 104 § 1 k.k., jednak nie odnosi się do innych przepisów przewidujących spoczywanie przedawnienia. W odniesieniu do poglądu, że zawieszenie postępowania nie wstrzymuje biegu przedawnienia, stwierdza, że jest to prawda, lecz niektóre okoliczności mogą skutkować zarówno zawieszeniem postępowania, jak i wstrzymaniem biegu przedawnienia. Pogląd Sądu Najwyższego jest zatem nieścisły.
PL
Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie kształtowania się instytucji przedawnienia kar pieniężnych z prawa energetycznego. Instytucja przedawnienia ma istotne znaczenie w kontekście pewności prawa, gdyż jednostka musi posiadać wiedzę w jakim zakresie, także czasowym, organy administracji publicznej mają kompetencje do władczego regulowania jej pozycji prawnej. Z uwagi na fakt, iż kwestia przedawnienia kar pieniężnych z prawa energetycznego nie została jednoznacznie rozstrzygnięta w doktrynie i judykaturze, niezbędna była analiza i określenie sposobu kształtowania się tej instytucji w czasie obowiązywania prawa energetycznego, by zapewnić jej efektywne wykorzystywanie i zapobiec potencjalnym nadużyciom, w postaci nakładania kar pieniężnych, w czasie, gdy były one już przedawnione. Badania poświęcone temu zagadnieniu wykazały, że instytucja przedawnienia znajduje zastosowanie do kar pieniężnych z prawa energetycznego, jednakże jest ona kształtowana odmiennie, w zależności od sposobu regulacji tej instytucji w czasie obowiązywania prawa energetycznego.
PL
Umowa przewozu osób koleją jest regulowana aktami prawa unijnego, krajowego i międzynarodowego, które znajdują zastosowanie zarówno do przewozów krajowych, jak i międzynarodowych. Rodzi to wątpliwości m.in. co do właściwego stosowania przepisów dotyczących przedawnienia roszczeń przysługujących pasażerom wobec przewoźników. Nie jest ono zasadniczo przedmiotem regulacji prawa unijnego. Jednakże prawo unijne inkorporuje w znacznej części konwencję CIV, która reguluje terminy przedawnienia roszczeń. Część roszczeń przysługujących pasażerom wynika bezpośrednio z konwencji CIV. Nie ma wówczas wątpliwości, że do ich przedawnienia należy stosować przepisy tej konwencji. Problem pojawia się natomiast w odniesieniu do roszczeń z tytułów uregulowanych w konwencji CIV, ale zmodyfikowanych lub uzupełnionych przepisami rozporządzenia UE nr 1371/2007, jak i co do roszczeń, których podstawa wynika wyłącznie z tego rozporządzenia. Analogiczne wątpliwości występują także w innych gałęziach transportu, np. w prawie lotniczym, gdzie były przedmiotem kilku orzeczeń TSUE. Celem opracowania jest przedstawienie powyższych zagadnień na gruncie przewozów kolejowych i próba odpowiedzi na pytanie, na ile stanowisko wypracowane w prawie lotniczym jest adekwatne do przewozów kolejowych. Zdaniem autorki mechaniczne przeniesienie poglądów wykształconych w odniesieniu do transportu lotniczego na grunt przewozów kolejowych nie powinno mieć miejsca, a to ze względu na odmienny sposób implementacji przepisów konwencji międzynarodowej do prawa unijnego oraz odmienne określenie zakresu przepisu regulującego termin przedawnienia w konwencji montrealskiej i w konwencji CIV.
Prawo Kanoniczne
|
2016
|
vol. 59
|
issue 1
119-131
EN
The intention of the legislator is to apply penalties in the Church as rarely as possible. Before instigating the punishment for the criminal, one should use all other means of pastoral or legal nature. This is because the entire activity of the Church should be subordinated to the highest principle stated in the final canon of the Canon Law. According to it, the salvation of souls must always be the supreme law in the Church (can. 1755 CIC). The ordinary, who is responsible for the discipline in the community entrusted to him, must advocate for the rights of the canon law theologically, not only formally. Even the decision on the initiation of the criminal proceedings on the criminal or administrative way, is to help the accused to enter the path of salvation. Due to prescription a criminal action, in many cases the application of penalty is impossible.
PL
Życie dostarcza wielu sytuacji, w których sprawą publiczną jest fakt naruszenia przez wiernego ustawy karnej, do której została dołączona obligatoryjna sankcja karna. W związku z tym konieczne staje się ustalenie, czy zawsze po uzyskaniu informacji o możliwości popełnienia przestępstwa, za które ustawodawca przewiduje obligatoryjne wymierzenie kary (albo karę latae sententiae) należy wszczynać karne postępowanie sądowe – lub administracyjne – dla realizacji sankcji karnej?  Aby odpowiedzieć na to pytanie, autor artykułu analizując cele kary kościelnej ukazuje, że intencją ustawodawcy jest, by stosowanie kar w Kościele było zjawiskiem rzadkim. Zanim przystąpi się do ukarania przestępcy, należy wyczerpać wszelkie inne środki natury duszpasterskiej, czy prawnej. Dzieje się tak dlatego, że cała działalność Kościoła powinna być podporządkowana najwyższej zasadzie wyrażonej w ostatnim kanonie Kodeksu prawa kanonicznego. Według niej, zbawienie dusz winno być zawsze w Kościele najwyższym prawem (por. kan. 1752 KPK). W realizacji tego celu – jakim jest zbawienie dusz – muszą uczestniczyć wszyscy, którzy działają w imieniu Kościoła. Ordynariusz – odpowiedzialny za karność kościelną w powierzonej mu wspólnocie – musi być rzecznikiem prawa kościelnego pojętego teologicznie, a nie tylko formalnie. Nawet decyzja o wszczęciu postępowania karnego na drodze procesowej lub administracyjnej ma pomóc oskarżonemu wejść na drogę zbawienia. Podejmując decyzję o odstąpieniu od drogi procesu karnego, należy jednak pamiętać, że środki pozakarne mogą okazać się niewystarczające, jeśli za karą przemawia ciężar przestępstwa oraz zasada słuszności i sprawiedliwości, rozpatrzona w kontekście potrzeby społecznej. Na to, że dany czyn nie będzie ukarany na drodze postępowania procesu karnego bądź administracyjnego – może wpłynąć również fakt przedawnienia skargi karnej.
PL
W orzecznictwie można odnotować rozbieżności odnośnie do oceny, czy dłużnik hipoteczny może znaleźć się w stanie własnego opóźnienia w związku z niespełnieniem w terminie wierzytelności zabezpieczonej hipoteką czy też dotyczących kwestii oceny przedawnienia wierzytelności zabezpieczonej hipoteką. Te zagadnienie ściśle łączy się z charakterystyką sytuacji prawnej dłużnika hipotecznego i koniecznością ustalenia, czy jest on zmuszony jedynie do „znoszenia” zaspokojenia wierzyciela hipotecznego z jego nieruchomości, czy też powstaje po jego stronie zobowiązanie do spełnienia świadczenia pieniężnego. Ponadto z przedawnieniem ściśle łączy się konieczność ustalenia wzajemnego stosunku art. 77 k.w.h. i art. 104 k.w.h.
EN
In the case law, discrepancies can be noted as to whether the mortgage debtor may be in a state of own delay due to failure to meet the mortgage-backed receivables or to assess the limitation period for claims secured by a mortgage. This issue is closely related to the characteristics of the legal status of the mortgage debtor and the need to determine whether he is only forced to “abolish” the mortgage creditor from his property, or whether he is obliged to meet the cash payment. Moreover, from the point of view of limitation, there is a need to establish a mutual relationship between Article 77 and Article 104 of the Land and Mortgage Registers Act.
PL
Przedmiotem niniejszej glosy jest ocena stanowiska zajętego przez Sąd Okręgowy w Warszawie w wyroku z dnia 9 lipca 2021 r. (X GC 114/20). W orzeczeniu tym sąd oddalił roszczenie powódki o naprawienie (poprzez zasądzenie na jej rzecz stosownego odszkodowania) szkody wyrządzonej jej wskutek naruszenia prawa konkurencji (przez pozwaną). Glosa w dużej mierze krytycznie odnosi się do argumentacji sądu, skupiając się na zagadnieniach dotyczących przedawnienia wspomnianego roszczenia (zatem przede wszystkim interpretacji art. 4421 § 1 k.c.). Warto podkreślić, że w ocenianej sprawie bezspornym był fakt samego dopuszczenia się (przez pozwaną) wspomnianego naruszenia (gdyż stwierdzone ono zostało w decyzji Prezesa UOKiK).
PL
W niniejszym artykule przedmiotem zainteresowania badawczego są następujące zagadnienia. Po pierwsze, zostały przedstawione założenia co do aksjologii wykładni prawa. Po drugie, została zarekomendowana metodyka sporządzania spisu wierzytelności w postępowaniu restrukturyzacyjnym, w kontekście możliwego przedawnienia. Po trzecie, przedstawiono problem przedawnienia w płaszczyźnie treści układu. Po czwarte, przeanalizowano problem przerwania biegu przedawnienia w postępowaniu restrukturyzacyjnym wierzytelności cywilnoprawnych zarówno niestwierdzonych uprzednio orzeczeniem sądu w rozumieniu art. 125 k.c., jak i stwierdzonych orzeczeniem sądu w rozumieniu art. 125 k.c. Po piąte, rozważono skutki umieszczenia wierzytelności w spisie wierzytelności w postępowaniu restrukturyzacyjnym w zakresie przedawnienia, a także skutki złożenia wniosku o klauzulę wykonalności na tytuł egzekucyjny powstały w postępowaniu restrukturyzacyjnym. Po szóste, zwrócono uwagę na skutki uchylenia układu dla restytucji wierzytelności i dla biegu terminu przedawnienia. Wreszcie poruszono problem przedawnienia wierzytelności podlegających Ordynacji podatkowej.
PL
Glosa dotyczy problematyki czynu ciągłego i konsekwencji, jakie się z nim wiążą na gruncie prawa karnego. Poruszono w niej zagadnienie istoty czynu ciągłego, ustalania jego ram temporalnych, znaczenia konstrukcji jedności przestępstwa, a w związku z tym również zagadnienie początku biegu okresu przedawnienia czynu ciągłego.
EN
Gloss refers to the problem of continuous crime and the implications of it in criminal law. It touched on the issue of the essence of a continuous crime, the definition of its temporal framework, the meaning of the construction of the unity of the crime, and, therefore, the issue of the beginning of the period of prescription of a continuous crime.
EN
The presented study provides an interpretation of can. 82 of CIC/83. From the analysis it follows that the hypotheses codified in can. 82 result from positive law. The first hypothesis implies that the legislator does not allow for non-burdensome privileges to cease through prescription. This is due to the fact that a privilege holder can renounce a privilege, and this renouncement is legally valid if it has been accepted by a competent authority (can. 80, §1). The second hypothesis implies that privileges burdensome to others cease through prescription (cann. 197-199). According to the doctrine, prescription is a similar process to a customary practice becoming law.
PL
The paper refers to the issue of the limitation period for instituting disciplinary proceedings for student disciplinary tort under the provisions of the Law on Higher Education and Science. The aim is to determine the legal nature of these institutions, assess the basic exponential problems associated with it, and finally consider the possible directions of amendment to the provisions in this regard. The considerations relate to the prescription of a student disciplinary tort, but apply to an identically regulated prescription for disciplinary doctoral torts. The study concludes with an amendment to art. 324 paragraph 4 of the Act.
EN
The article concerns the basic legal consequences of the amendment of the Criminal Code on 20th of February2015 in terms of limitation criminality and enforcement of the sentence. There are presented the changes introduced an amendment to their legal effects, signaling errors and any perceived need for further changes to the regulations.
PL
Artykuł dotyczy podstawowych skutków prawnych nowelizacji Kodeksu karnego z dnia 20 lutego 2015 r. w zakresie przedawnienia karalności i przedawnienia wykonania kary. Przedstawiono zmiany wprowadzane nowelizacją, ich skutki prawne, sygnalizując dostrzeżone błędy i ewentualne potrzeby w zakresie dalszych zmian przepisów.
EN
The article discusses the unconstitutionality of the provision of the article 70 § 8 of the Tax Ordinance, which prevents a tax liability from expiring to the extent that it has been secured by a compulsory mortgage. The author refers primarily to the judgment of the Constitutional Court of 8 October 2013, SK 40/12, which was at a later stage the basis for the establishment of a uniform line of judgement. Referring to a wealth of case law, the author indicates the reasons for the unconstitutionality of this provision and discusses the charges that may be raised before the court if the tax authority applies the disposition containe d in this provision.
PL
Tematem artykułu jest kwestia niekonstytucyjności przepisu art. 70 § 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa [1, dalej „Ordynacja podatkowa”], uniemożliwiającego przedawnienie się zobowiązania podatkowego w zakresie, w jakim zostało zabezpieczone hipoteką przymusową. Autor odwołuje się przede wszystkim do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 października 2013 r. [2], który stanowił na późniejszym etapie podstawę do ugruntowania się jednolitej linii orzeczniczej. Odnosząc się do bogatego orzecznictwa, autor wskazuje przyczyny niekonstytucyjności wspomnianego przepisu oraz omawia zarzuty, które można podnieść przed sądem, w przypadku gdyby organ podatkowy zastosował dyspozycję zawartą w tym uregulowaniu.
EN
The paper contains critical commentary on the Constitutional Tribunal decision of 28 January 2020 (K 22/16). The author proves that Article 108 § 2 of the Penal Code of 1969 is still in force. Therefore, the compliance of this article with the Polish Constitution should be examined by the Constitutional Tribunal.
PL
W tekście zawarto krytyczny komentarz do postanowienia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 28 stycznia 2020 r. (K 22/16). Autor wykazuje, że art. 108 § 2 Kodeksu karnego z 1969 r. nadal obowiązuje i w związku z tym jego konstytucyjność powinna zostać poddana merytorycznej kontroli Trybunału Konstytucyjnego.
EN
There are a lot of claims subject to a statute of limitations in an insurance sector. The aim of the present article is to indicate the specific nature of the relationship between the limitation of insurance claims and pure claims for damages. The author discusses the institution of limitation, the mechanism of determining the limitation period and the consequences associated with the expiry of the limitation period. Moreover, she emphasizes the differences in determining the limitation period in the case of liability in tort and contractual liability. Having presented the issues connected with the start and interruption of limitation periods according to the provisions of the Civil Code and regulations relating to the insurance contract, the author examines the maturity of a claim. Not only does she discuss doubts that arise in practice, but also mainly judicature.
XX
Problematyka przedawnienia roszczeń, dotychczas niedoceniana przez praktykę ubezpieczeniową, odgrywa coraz większą rolę w procesach odszkodowawczych. Z natury skomplikowana materia cywilistyczna, w ubezpieczeniach rodzi dodatkowe problemy. Przyczyną takiego stanu rzeczy jest fakt, że w stosunkach ubezpieczeniowych można wskazać wielość roszczeń podlegających przedawnieniu. Tematem niniejszego artykułu jest wskazanie szczególnego rodzaju powiązań pomiędzy przedawnieniem roszczeń ubezpieczeniowych oraz roszczeń stricte odszkodowawczych. Autorka omawia instytucje przedawnienia oraz mechanizm określenia terminu przedawnienia. Wskazuje na odrębności w ustalaniu terminu przedawnienia w przypadku odpowiedzialności deliktowej oraz odpowiedzialności kontraktowej, przedstawia kwestie przerwania biegu przedawnienia według ogólnych przepisów kodeksu cywilnego oraz przepisów odnoszących się do umowy ubezpieczenia. Charakteryzuje nie tylko wątpliwości praktyczne, ale przede wszystkich orzecznictwo sądowe.
|
2023
|
vol. 12
|
issue 6
8-23
PL
Celem artykułu jest analiza kwestii wstrzymania terminów do podjęcia działań przez Komisję Nadzoru Finansowego w ramach nadzoru sprawowanego na rynku finansowym na podstawie art. 31za ustawy z 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych i wywoływanych nimi sytuacji kryzysowych. Artykuł skupia się na wątpliwościach interpretacyjnych, które powstały w orzecznictwie oraz skutkach regulacji dla pewności prawa.
PL
Celem wprowadzenia ustawy z dnia 21 kwietnia 2017 r. o roszczeniach o naprawienie szkody wyrządzonej przez naruszenie prawa konkurencji1 (ustawa o roszczeniach) było umożliwienie przedsiębiorcom skutecznego dochodzenia roszczeń odszkodowawczych od sprawców naruszenia prawa konkurencji. Przedawnienie tego typu roszczeń deliktowych uregulowano w sposób kompleksowy, zabezpieczający interesy poszkodowanych w art. 9 ustawy o roszczeniach. Wydłużony do 5 lat termin przedawnienia, wraz z korzystnymi dla poszkodowanych warunkami rozpoczęcia jego biegu i zawieszenia, dotyczy jednak tylko roszczeń o naprawienie szkody wywodzonych z naruszenia prawa konkurencji, które powstało po jej wejściu w życie (27 czerwca 2017 r.). W przypadku roszczeń wywodzonych z naruszenia prawa konkurencji, które nastąpiło przed wejściem w życie ustawy o roszczeniach, zastosowanie ma reguła przejściowa i krótszy – 3-letni termin przedawnienia. Wnikliwa lektura reguły przejściowej na tle stanów faktycznych spraw, w których szkoda wywodzona jest z naruszenia prawa konkurencji, ujawnia istotne problemy co do wykładni przesłanek początku biegu terminu przedawnienia. Naruszenie prawa konkurencji nie stanowi „typowego deliktu”. Zwykle mamy do czynienia z czynem ciągłym, którego skutki są rozciągnięte w czasie. Poziom skomplikowania relacji handlowych między uczestnikami zakazanych zachowań, potajemny charakter takich czynów i wynikające z tego trudności w identyfikacji bezpośrednich sprawców szkody oraz pozyskania materiału dowodowego, sprawiają, że wykładnia przesłanek warunkujących początek biegu przedawnienia oparta o wąskie ich rozumienie na gruncie prawa krajowego, uniemożliwia, a co najmniej poważnie utrudnia dochodzenie tego typu roszczeń. Niniejsze opracowanie ma na celu przedstawienie wątpliwości interpretacyjnych, ale i możliwości takiej wykładni przesłanek początku biegu terminu przedawnienia, która będzie zgodna z zasadą skuteczności i równoważności prawa unijnego. Nadto, w przypadku roszczeń opartych o naruszenie wyłącznie krajowego prawa konkurencji, proponowana wykładnia stanowić będzie zachętę do faktycznego korzystania z instytucji private enforcement, przy jednoczesnym zachowaniu podstawowej funkcji instytucji przedawnienia – pewności prawa (stabilizacji porządku prawnego).
EN
In Poland, there was no uniform court jurisprudence regarding the rationales and grounds for can-celing the loan agreement, as well as the recognition of only certain contractual terms as unfair, consequently – also as to the application of limitation periods for the reimbursement of claims paid on the basis of abusive clause or invalid legal action. The situation was not changed by the EU Court of Justice judgment dated on the 3rd of October 2019 (C-260/18 Dziubak vs. Raiffeisen). Meanwhile, it is desirable and necessary for national courts to start settling mortgage denominated in Swiss francs cases in the spirit of EU regulations, because it was within them that the idea of full legal protection of the consumer was adopted, in principle according to which the implementation of a claim for restitution cannot be dependent on the limitation period.The purpose of the article is to answer the question: Does the restitution effect include – apart from the previous legal status – the restoration of the financial condition of contractors? Answer-ing this question is necessary to determine whether judicial recognition of the terms of contract as unfair can be limited as to the type of the effect.The above was the basis for the formulation of the following research thesis: determination of unfairness of contractual conditions in court proceedings will always have the character and ex tunc effect towards property and non-property rights, regardless of whether the decision in this matter is constitutive or declaratory.The presented matter determined the layout and content of the article, in which the issue of limi-tation periods (included in the preliminary rulings and the EU Court of Justice judgement) was dis-cussed in many aspects, the division of judgments into constitutive and declarative ones, as well as the essence and function of substantive limitation periods were explained.
PL
W Polsce nie wykształciła się jednolita linia orzecznicza, tak co do przesłanek i podstaw unieważnienia umowy kredytu, jak i co do uznania niektórych tylko warunków umownych za nieuczciwe, a w efekcie tego – również co do stosowania terminów przedawnienia wobec żądania zwrotu świadczenia wypłaconego na podstawie uznanej za abuzywną klauzuli bądź nieważnej czynności prawnej. Sytuacji tej nie zmienił wyrok TSUE z 3.10.2019 r. (C-260/18 Dziubak vs. Raiffeisen). Pożądane i konieczne jest tymczasem, aby krajowe sądy zaczęły rozstrzygać sprawy tzw. „frankowe” w duchu regulacji unijnych, bo to w ich ramach przyjęto ideę pełnej ochrony prawnej konsumenta, zasadniczo wedle której realizacja roszczenia restytucyjnego nie może być uzależniona od terminu przedawnienia.Celem artykułu jest udzielenie odpowiedzi na pytanie: czy skutek restytucyjny obejmuje – obok dawnego stanu prawnego – przywrócenie stanu materialnego kontrahentów? Udzielenie odpowiedzi na to pytanie jest niezbędne dla ustalenia, czy sądowe uznanie warunków umowy za nieuczciwe może zostać ograniczone co do rodzaju skutku.Powyższe legło u podstaw sformułowania następującej tezy badawczej: ustalenie w postępowaniu sądowym nieuczciwości warunku umownego zawsze będzie miało charakter i skutek ex tunc wobec uprawnień majątkowych oraz niemajątkowych, i to bez względu na to, czy rozstrzygnięcie w tym przedmiocie jest konstytutywne czy deklaratoryjne.Przedstawiona materia zdeterminowała układ i treść artykułu, w którym wieloaspektowo omówiono problematykę terminów przedawnienia (ujętą w pytaniach prejudycjalnych oraz orzecznictwie TSUE), przedstawiono podział orzeczeń na konstytutywne i deklaratoryjne, a także wyjaśniono istotę i funkcję materialnych terminów przedawnienia.
EN
Summary Te fact that banks have lost their right under Polish law to issue bank enforcement orders does not mean that there have been no cases connected with claims confirmed by such orders in current Polish judicial decisions. Te system which has been revoked concerned the issue of enforcement orders which could constitute the grounds for execution if a court granted an enforcement clause. Claims for restitution orders for debts due to a bank acquired by way of assignment from non-bank entities are still very common in Polish courts. Certain decisions handed down by the Supreme Court have given rise to a now generally recognised approach, whereby a non-bank entity which has acquired a claim for a bank debt cannot resort to options available to a bank which are performed on the grounds of a bank enforcement order, such as application for an enforcement clause, or application for the institution of execution proceedings. This is a welcome standpoint, and the article presents arguments to support it.
PL
Usunięcie z polskiego sytemu prawnego uprawnienia banków do wystawiania bankowych tytułów egzekucyjnych, które po nadaniu im klauzuli wykonalności przez sąd mogły stanowić podstawę egzekucji, nie oznacza, że w aktualnym orzecznictwie sądowym brak spraw związanych z roszczeniami stwierdzonymi takimi tytułami. Niezwykle często pojawiają się pozwy o zasądzenie należności bankowych nabytych w drodze cesji przez podmioty niebędące bankami. W orzecznictwie Sądu Najwyższego za ugruntowane należy obecnie uznać stanowisko co do tego, że nabywca wierzytelności bankowej niebędący bankiem nie może powoływać się na czynności banku (złożenie wniosku o nadanie klauzuli wykonalności, złożenie wniosku o wszczęcie postępowania egzekucyjnego) dokonane z wykorzystaniem bankowego tytułu egzekucyjnego. Pogląd ten zasługuje na aprobatę, zaś w artykule przedstawiono argumentację go wspierającą.
EN
The commented judgement of the Supreme Administrative Court concerns the issue of limitation of irregularities in EU projects. Despite the application of EU Regulation No. 2988/95, uncertainty appeared in Polish practice as to the length of the limitation period and the rules for determining the beginning and end of this period. As part of this gloss, the author critically referred to the position of the Supreme Administrative Court, and at the same time presented the correct way of interpreting EU and national provisions regarding the limitation period of irregularities.
PL
Glosowane orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego dotyczy zagadnienia przedawnienia nieprawidłowości w projektach unijnych. Mimo obowiązywania unijnego rozporządzenia nr 2988/95 w polskiej praktyce pojawiła się niepewność co do długości terminu przedawnienia oraz zasad ustalania początku i końca biegu tego terminu. W ramach niniejszej glosy autor krytycznie odniósł się do stanowiska Naczelnego Sądu Administracyjnego, a jednocześnie przedstawił prawidłowy sposób interpretacji przepisów unijnych i krajowych w zakresie przedawnienia nieprawidłowości.
PL
Podjęty w glosie problem dotyczy możliwości uznania za „zbrodnię przeciwko ludzkości” (a w konsekwencji również wyłączenia biegu przedawnienia karalności) czynu zabronionego, który nie spełnia ustawowych przesłanek wskazanych w art. 118a § 2 pkt 2 k.k. Na potrzeby przeprowadzonych analiz, nakreślono niezbędny kontekst związany z ustaleniem skutków niezgodności zachodzącej pomiędzy ratyfikowaną umową międzynarodową a ustawą karną.
EN
Gloss to the resolution of the Supreme Court of 14 October 2015 of file ref. no. I KZP 7/15. Main problem of a gloss is the possibility of recognition for the „crime against humanity” and, as a result – the exclusion of the limitation period, of an offense that does not meet the statutory conditions laid down in art. 118a § 2 pt. 2 Polish Penal Code. Second problem is relations between the incompatibility of a ratified international agreement and criminal law.
first rewind previous Page / 3 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.