Search results

1

Naoczne spotkanie źródłem wiarygodności (1P 1,16-18)

100%

Kasiłowski P.

Studia Bobolanum

|

2018

|

vol. 29

|

issue 2

95-128

EN

In 2 P 1: 16-18, Peter announces the parousia of Jesus at the end of time, citing the Transfiguration of Jesus, of which he was an eyewitness. Because these are supernatural events, the credibility of the preaching is emphasised. In the article, we follow Peter’s argumentation, which urges Christians to agree with the word he proclaims. We are interested not only in the objective content of the text, but also in the rationales behind the credibility of the kerygma. Peter insists on the word of God, which comes from the transcendent world and leads people to Him. It is understood by people, but it is not the product of the human spirit. Peter, predicting the parousia of Christ, refers to his own experience, contrasting it with the myths that are treated in the New Testament as the creations of human imagination. He does not refer to rational arguments, but to the word of revelation in which God the Father presents Jesus to his disciples as his Beloved Son, full of glory and power. When determining the presence of the experience, the importance of the word that interprets the visual element (epoptes) is emphasised. The emphasis rests on “listening” and “being present” of the eyewitnesses during the event.

PL

W 2P 1,16-18 Piotr zapowiada paruzję Jezusa na końcu czasów, powołując się przy tym na przemienienie Jezusa, którego był naocznym świadkiem. Ponieważ są to wydarzenia nadprzyrodzone, podkreślona zostaje wiarygodność przepowiadania.W niniejszym artykule śledzimy argumentację Piotra, który nakłania chrześcijan dozgody na głoszone przez niego słowo. Interesuje nas nie tylko obiektywna treść tekstu, lecz także pojawiające się w nim racje za wiarygodnością kerygmatu. Piotr nalega na słowo Boga, które pochodzi ze świata transcendentnego i prowadzi do niego ludzi. Jest ono zrozumiałe przez człowieka, lecz nie jest wytworem ludzkiego ducha. Piotr, przepowiadając paruzję Chrystusa, powołuje się na swoje naoczne doświadczenie, przeciwstawiając je mitom, które w Nowym Testamencie traktowane są jako twory wyobraźni ludzkiej. Nie powołuje się na argumenty rozumowe, lecz na słowo objawienia, w którym Bóg Ojciec przedstawia Jezusa uczniom jako swojego Umiłowanego Syna, pełnego chwały i mocy. Przy stwierdzeniu naoczności doświadczenia podkreśla się wagę słowa, które interpretuje element wizyjny (epoptes). Akcent spoczywa na „słuchaniu” i „byciu obecnym” naocznych świadków w czasie wydarzenia

2

Symbolika światła w narracji synoptyków o przemienieniu Jezusa (Mk 9,2-8; Mt 17,1-8; Łk 9,28-36)

89%

Janczak G.

Verbum Vitae

|

2016

|

vol. 29

199-225

PL

Artykuł podejmuję próbę ustalenia znaczenia symboliki światła, która pojawia się w narracji synoptyków o przemienieniu Jezusa. W tej perykopie można wyróżnić następujące elementy związane ze światłem: promieniująca jak słońce twarz Jezusa, lśniąco biała szata oraz świetlisty obłok. Synoptycy wykorzystują metaforę światła, żeby opisać rzeczywistość transcendentną, która ukazuje się wybranym uczniom. Motyw światła w epifaniach stanowi zrozumiałą w żydowskim i hellenistycznym środowiskach oznakę przynależności do świata nadprzyrodzonego. Promieniująca światłość stanowi atrybut boskości Jezusa oraz wskazuje na wywyższenie Jego człowieczeństwa. W synoptycznej narracji o przemienieniu Jezusa można znaleźć wspólne elementy z teofanią na Synaju i promieniowaniem twarzy Mojżesza.

EN

The article deals with the metaphor of light as used in the three synoptic passages recounting the Transfiguration of Jesus. Light was visible to the disciples, thus the Transfiguration had an external character, expressed in the dazzling white clothing of Jesus and the radiance of his face as the sun. The synoptic Gospels’ symbolism of light is based on OT traditions such as the Mosaic theophany on Sinai and the apocalyptic vision of the Son of Man in Dn 7. By the term light (and semantically related words) the Gospel writers attempt to describe the transcendent reality which is manifested to selected disciples. The shining radiance of the transfigured Jesus, as well as the dazzling white garment, both serve to reveal Him as a heavenly figure. The symbolism of light as used in this pericope projected a divine attribute, a meaning fully comprehensible within the Jewish and Greek worlds: The bright radiance of the transfigured Jesus is an unmistakable element of His glory.

3

La prière des disciples à la transfiguration de Jésus. Une leçon de Mc 9,2c

71%

Oktaba P.

The Biblical Annals

|

2011

|

vol. 1

|

issue 1

157-163

PL

There are two variants of the text of Mk 9:2, which relate that the Transfiguration of Jesus occurred during prayer. One of these versions, which is attested to by papyrus P 45 among others, adds three disciples, witnesses to the Transfiguration, to this prayer. Another version, however, states that only Jesus himself was praying at that time (which concurs with the Lucan account of the Transfiguration, Lk 9:28-29). The version of Mk 9:2 which recounts of the prayer of the disciples with Jesus is hard to reconcile with the parallel account in Luke. This fact casts doubt upon the veracity of the generally-accepted view, which holds that both versions of Mk 9:2 are in accord with the text of the Gospel of Luke. This article looks at how the process of harmonization itself may have led to the removal of words from Mark's account that describe the prayer of the disciples.

Refine search results

1 Studia Bobolanum

1 The Biblical Annals

1 Verbum Vitae

1 Janczak G.

1 Kasiłowski P.

1 Oktaba P.

1 2018

1 2016

1 2011

Naoczne spotkanie źródłem wiarygodności (1P 1,16-18)

Symbolika światła w narracji synoptyków o przemienieniu Jezusa (Mk 9,2-8; Mt 17,1-8; Łk 9,28-36)

La prière des disciples à la transfiguration de Jésus. Une leçon de Mc 9,2c