Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 5

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  przestrzeń w literaturze
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

MIEJSCE I PAMIĘĆ W PÓŹNEJ TWÓRCZOŚCI MARKA NOWAKOWSKIEGO. PROLEGOMENA

100%
Kudyba W.
Colloquia Litteraria
|
2015
|
vol. 19
|
issue 2
117-131
PL
Since 1990s Marek Nowakowski has systematically expanded the sphere of memoir-writing prose, which he built himself. In this prose it is spatial elements that first and foremost evoke images of the past, and a flâneur often becomes narrator. Gazing at architectural and urbanistic changes, he gives himself to memoirs. Various gastronomic establishments, understood as places of freedom, are particularly important goals of his journey to the past. Nowakowski also eagerly mentions specific individuals as well as types of their professions, which allowed for independence from the totalitarian rule of the Polish People’s Republic.
2

Super size me: Experiments with the shape and size of contemporary sonnets in English

63%
Wącior S.
Roczniki Humanistyczne
|
2016
|
vol. 64
|
issue 11: Anglica
213-224
EN
The paper discusses theoretical issues of the development of contemporary sonnets in English with special attention devoted to the size and shape of the poems. The sonnet’s verbal space of fourteen decasyllabic lines arranged in quatrains and tercets undergoes a drastic re-arrangement in the texts of modern sonneteers. The most characteristic experiments with the form of the sonnet concern, among other things, expanding its structure by means of doubling the poem’s length, redefining the concept of the line of verse and substituting a decasyllabic iambic pentameter line with a block of lines stripped off any metrical beat and often prosaic in rhythm or immuring the sonnet within other texts and thus multiplying its meanings. The other tendency operating in contemporary sonnets is hybridization of the form by means of amalgamating the verbal with the visual, a process which expands the sonnet generically and makes of it an inter-art form.
PL
Artykuł podejmuje złożoną tematykę rozwoju gatunkowego współczesnego sonetu angielskiego ze szczególnym uwzględnieniem problematyki formalnego ukształtowania tego typu wierszy, przede wszystkim jego rozmiarów oraz interakcji, w jakie wchodzi z innymi formami sztuki. Najbardziej charakterystyczną tendencją, z jaką mamy obecnie do czynienia, jest między innymi wydłużanie struktury sonetu poprzez podwajanie liczby linijek, redefiniowanie pojęcia wersu ze struktury zbudowanej z pojedynczej linijki do blokowego układu nawet kilku zdań, często pozbawionego cech poetyckiego wyrażania, czy wreszcie zanurzenie sonetu w słownej substancji innego tekstu nierzadko stworzonego z dowolnie dobranych sekwencji słów bądź fragmentów prozy. Drugą istotną cechą jest łączenie sonetu jako utworu literackiego ze sztukami wizualnymi i wyzyskiwanie potencjału intertekstualnego wynikającego z takiej amalgamacji odległych sobie tekstów artystycznych.
3

Przestrzenie Zygmunta Haupta (rekonesans)

63%
Niewiadomski A.
Roczniki Humanistyczne
|
2018
|
vol. 66
|
issue 1: Literatura polska
159-178
PL
Artykuł jest rekonesansem badawczym, który próbuje rozpoznać zagadnienie przestrzeni w prozie Zygmunta Haupta. Polemizuje on z tezą o dominującym charakterze kategorii temporalnych w obrębie tego pisarstwa i kreśli ramy kartografii literackiej opartej na charakteryzowanych tu mechanizmach postrzegania przestrzeni. Kartografia ta operuje ciągłym napięciem pomiędzy terytoriami doświadczonymi i egzotycznymi, pomiędzy fizycznością miejsca i geografią wyobrażoną, pomiędzy świadomością będącą zewnętrznym narzędziem poznania a samounicestwianiem się „ja” na rzecz przestrzeni. Kartograficzna działalność Haupta koncentruje się przede wszystkim na trzech rodzajach miejsc autobiograficznych, projektujących, po doświadczeniu wielkich zamierzeń literackich modernizmu, przestrzeń kameralną, dostosowaną do możliwości poznawczych i kreacyjnych jednostki.
EN
The article is a research reconnaissance that attempts to address the problem of space in Zygmunt Haupt’s prose. It polemicizes with the thesis of the dominant character of temporal categories in this writing and draws the frame of literary cartography based on the mechanisms of space perception that are described here. This cartography operates with a constant tension between the experienced and the exotic territories, between the physicality of the place and the imagined geography, between consciousness that is an external tool of cognition and the self-annihilation of the “I” for space. Haupt’s cartographic activity focuses primarily on three types of autobiographical places, which, after experiencing the great literary goals of modernism, delimit a cosy space adapted to the cognitive and creative capabilities of an individual.
4
Publication available in full text mode
Content available

Literackie podróże, czyli o przestrzeni i miejscu w literaturze polskiej przełomu XX i XXI wieku (na przykładzie poezji Adama Zagajewskiego i prozy Andrzeja Stasiuka)

62%
Mazur E.
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
|
2020
|
vol. 56
|
issue 1
311-330
EN
The article deals with the problems of identity, poetics of place, migration and travel in Adam Zagajewski’s poetry, in the volumes: Going to Lvov (London 1985) and The Land of Fire (Poznań 1994); as well as in Andrzej Stasiuk’s prose: the short story Place (Tales of Galicia, Kraków 1995) and the novel The East (Wołowiec 2014). The author, in invoking selected texts by the above artists, presents ways of portraying space in Polish literature of the late 20th and early 21st centuries, marked by the experiences of migration and communism. This analytical and interpretative study also includes remarks concerning the organisation of the teaching process, as the works discussed here may be used as inspiration for discussions related to migration processes and multiculturalism during Polish language lessons at high school levels.
PL
Artykuł dotyczy problemów tożsamości, poetyki miejsca i migracji oraz podróży w poezji Adama Zagajewskiego z tomów Jechać do Lwowa (Londyn 1985) i Ziemia ognista (Poznań 1994) oraz w prozie Andrzeja Stasiuka na przykładzie opowiadania Miejsce (Opowieści galicyjskie, Kraków 1995) i powieści Wschód (Wołowiec 2014). Autorka, odwołując się do wybranych tekstów obydwu twórców, prezentuje sposoby ukazywania przestrzeni w literaturze polskiej przełomu XX i XXI wieku naznaczonej doświadczeniem migracji i komunizmu. Szkic analityczno-interpretacyjny zawiera także uwagi związane z organizacją procesu dydaktycznego, ponieważ omawiane tutaj utwory mogą być inspiracją do mówienia o procesach migracyjnych i wielokulturowości na lekcjach języka polskiego w szkole średniej.
5
Content available remote

Galicyjska przestrzeń włożona w przestrzeń praską. Szkice Honoraty z Wiśniowskich o Hucułach i Rusinach znad Prutu

45%
Tarajło-Lipowska Z.
Porównania
|
2013
|
vol. 12
153-162
EN
Honorata z Wiśniowskich Zapová (1825–1856) was a Polish noblewoman from western Ukraine whose marriage with the Czech official Karl Vladislav Zap brought her to Prague. She published texts in Czech in which she described the space of her childhood. She gave them the character of ethnographic essays presenting Galicia and Ukraine, lands inhabited by Slavic brothers very much different from the Czechs. These works emanate with a longing for the lost land, its idealization and evaluating it higher than the Prague space which she infiltrated. The Prague space disappointed her but the writer aimed at enrich it not only by her own memories but also through her continuous work in the realms of literature, pedagogy and society. 
PL
Honorata z Wiśniowskich Zapová (1825–1856) była polską szlachcianką z zachodniej Ukrainy, którą małżeństwo z czeskim urzędnikiem Karlem Vladislavem Zapem zawiodło do Pragi. Po czesku publikowała utwory, które charakteryzowały przestrzeń jej dzieciństwa, nadawała im charakter szkiców etnograficznych zapoznających z Galicją i Ukrainą, krajem zamieszkałym przez bardzo różniących się od Czechów słowiańskich pobratymców. Przez te utwory jednak prześwieca tęsknota za utraconą krainą, idealizacja jej, stawianie wyżej niż praska przestrzeń, w którą weszła. Praska przestrzeń ją rozczarowała, ale pisarka dążyła do wzbogacenia jej nie tylko dzięki własnym wspomnieniom, ale także przez usilną działalność na niwach: literackiej, pedagogicznej, a nawet towarzyskiej.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.