Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: przymusowo przesiedleni

Sort By:

Limit search:

Reﬂeksja pastoralnoteologiczna nad dokumentem Stolicy Apostolskiej "Przyjęcie Chrystusa w uchodźcach i przymusowo przesiedlonych"

100%

Ostrowski M.

Polonia Sacra

2017

vol. 21

issue 4(49)

17-35

Autor analizuje i komentuje mało znany dokument wydany przez Stolicę Apostolską. Skupia się na teologicznych wątkach zawartych w dokumencie, pomijając inne kwestie w nim zawarte. Zwraca uwagę na konieczność odróżnienia migrantów przymusowo wysiedlonych i uchodźców od innych kategorii, np. migrantów ekonomicznych. Wskazuje na teksty biblijne i te elementy społecznej nauki Kościoła, na które powołują się redaktorzy dokumentu, wzywając do przyjmowania i otoczenia troską uchodźców oraz przymusowo przesiedlonych. Wśród nich na pierwsze miejsce wysuwa się nauczanie o godności każdej ludzkiej osoby, o jedności całej ludzkiej rodziny, o naśladowaniu miłości Boga do każdego człowieka, o chrześcijańskiej gościnności. Najistotniejszym ewangelicznym motywem przyjmowania obcych jest rozpoznanie w nich osoby samego Chrystusa. Motywy te znajdują zatem najgłębsze uzasadnienie w wierze i są jej praktyczną weryfkacją. W komentarzach do fragmentów dokumentu autor odnosi się do charakterystycznych współczesnych sytuacji związanych z przyjmowaniem migrantów, odczytując je w teologicznym świetle, a w konkluzji formułuje kilka pastoralnych wskazań dla Kościoła.

The author analyses and provides commentary on relatively unknown document issued by the Holy See “Welcoming Christ in Refugees and Forcibly Displaced Persons”. He focuses solely on theological aspects leaving out the others and indicates the necessity of distinguishing forcibly displaced persons and refugees from migrants of other categories, for instance economic migrants. The author shows Biblical texts and these elements of Catholic social teaching, which have been recalled by the editors of the document and which call to welcome and take care of refugees and forcibly displaced persons. Among them, teaching on human dignity of each human person, unity of entire human family, imitating God’s love for each human person, and fnally, Christian hospitality is the most important. Further, the most signifcant evangelical reason for welcoming strangers is recognizing Christ alone in them. Thus, bringing to life this, what is implied by all these reasons deeply rooted in the faith is its practical verifcation. In commentaries on passages of the document the author refers to characteristic contemporary situations of welcoming migrants interpreting them in the light of the theology. In conclusion, he formulates some pastoral recommendations for the Catholic Church.

Duszpasterstwo uchodźców w świetle wytycznych Stolicy Apostolskiej z 2013 roku

100%

Przygoda W.

Studia Polonijne

2017

vol. 38

5-20

The increased migratory movement that we may observe today around the entire world, and especially in Europe, is a great challenge not only for states and international organisations, but also for the Church. The problems of refugees require holistic solutions, which is possible only if the Church cooperates with the authorities of host countries and the countries of refugees’ origin, and with international institutions. However, the Church is primarily obliged to organise special pastoral care for refugees wherever there are followers of Christ among the refugees, as well as to seek new forms of dialogue and cooperation with people professing religions other than Christianity. The problem raised in this study can be encapsulated in the following question: How to organise pastoral care for refugees who have a different cultural and religious background and not to lose our Christian identity and, at the same time, respond in an evangelical way to the evident existential and spiritual needs of refugees? For obvious reasons, the answer to this question has taken the form of a short article. Despite this constraint, the author tries to demonstrate possible solutions to this problem in the context of the pastoral guidelines announced in 2013 by two dicasteries of the Holy See: the Pontifical Council for the Pastoral Care of Migrants and Itinerant People and the Pontifical Council Cor Unum.

Wzmożony ruch migracyjny występujący współcześnie w całym świecie, a szczególnie w Europie jest wielkim wyzwaniem nie tylko dla państw i organizacji międzynarodowych, lecz także dla Kościoła. Problemy uchodźców wymagają holistycznych rozwiązań, co jest możliwe tylko przy współpracy Kościoła z władzami państw przyjmujących i　　państw pochodzenia uchodźców, a także z instytucjami międzynarodowymi. Jednak Kościół zobowiązany jest przede wszystkim do zorganizowania specjalnego duszpasterstwa uchodźców wszędzie tam, gdzie wśród uchodźców są wyznawcy Chrystusa, a także do poszukiwania nowych form dialogu i współdziałania z ludźmi wyznającymi inne niż chrześcijaństwo religie. Problem podjęty w tym opracowaniu można wyrazić w pytaniu: w jaki sposób organizować duszpasterstwo uchodźców odmiennych kulturowo i religijnie, by nie utracić swojej chrześcijańskiej tożsamości, a zarazem odpowiedzieć w sposób ewangeliczny na ewidentne potrzeby egzystencjalne i duchowe uchodźców? Odpowiedź na to pytanie z oczywistych względów została wyrażona w formie krótkiego artykułu. Mimo tego ograniczenia, autor stara się pokazać możliwości rozwiązania postawionego problemu w świetle wytycznych duszpasterskich ogłoszonych w 2013 roku przez dwie dykasterie Stolicy Apostolskiej: Papieską Radę ds. Migrantów i Podróżnych oraz Papieską Radę Cor Unum.

Refine search results

1 Polonia Sacra

1 Studia Polonijne

1 Ostrowski M.

1 Przygoda W.

1 2019

1 2017

Search results

Reﬂeksja pastoralnoteologiczna nad dokumentem Stolicy Apostolskiej "Przyjęcie Chrystusa w uchodźcach i przymusowo przesiedlonych"

Duszpasterstwo uchodźców w świetle wytycznych Stolicy Apostolskiej z 2013 roku