Search results

1

Złożoność versus nieograniczoność – czy istnieją granice lingwistyki, interpretacji lingwistycznej, czyli określonego dyskursu naukowego?

100%

Rzeszutko-Iwan M.

Biuletyn Polskiego Towarzystwa Językoznawczego

|

2019

|

vol. 75

127-140

PL

Celem artykułu jest próba odpowiedzi na pytanie: czy istnieją granice lingwistyki, granice interpretacji lingwistycznej, czyli określonego dyskursu naukowego? Przyjęte rozumienie dyskursu stanowi odwołanie do teorii kultury, gdzie jawi się ono jako kategoria kulturowa. Odsyła również do francuskiej Szkoły Analizy Dyskursu. Dyskurs zostaje tym samym utożsamiony z dziedziną ludzkiej aktywności społeczno-językowej. Aby odpowiedzieć na postawione pytanie, autorka artykułu wyróżnia trzy wymiary dyskursu: poznawczy (intelektualny), biologiczny i technologiczny. W ich kontekście odnosi się do zagadnienia granic lingwistyki, interpretacji lingwistycznej, czyli określonego dyskursu naukowego. Wieloparadygmatyczność nauki jako takiej, tzn. wielość metod badawczych i ram pojęciowych opisujących wizję świata, zmienność teorii, a zatem fakt, że dyskurs naukowy jest cyklicznym, emergentnym procesem o otwartym wyniku, wskazuje, przy niepodważalnych ograniczeniach, na brak granic lingwistyki i interpretacji lingwistycznej.

EN

This article attempts to answer the question whether there are limits to linguistics, to linguistic interpretation, i.e. limits to a specific academic discourse? The understanding of the term “discourse” adopted in this study is a reference to the theory of culture put forward by Fleischer and Labocha, in which discourse appears to be a cultural category. The adopted understanding of this concept also makes reference to the French School of Discourse Analysis. The concept of discourse is thus identified with the area of human socio-linguistic activity. In order to answer the title question the author of the article identifies three dimensions of academic discourse: cognitive (intellectual), biological and technological. In their context, the author refers to the problem of the limits of linguistics, limits of linguistic interpretation, i.e. the limits of a specific academic discourse. The multiparadigmatism of science, i.e. the multiplicity of research methods and conceptual frameworks describing the vision of the world, the variability of theories, and, therefore, the fact that academic discourse is a cyclical, emergent process with an open outcome, indicate, be it with undeniable limitations, the lack of limits of linguistics and the lack of limits of linguistic interpretation.

2

Die Relevanz trinitarisch verstandener Ewigkeit für die menschliche Zeiterfahrung

100%

Grimm M.

Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego

|

2018

|

vol. 38

|

issue 2

117-127

PL

Aby zaoszczędzić czas w obliczu codziennego doświadczenia stałego przyspieszenia, autor przedstawia propozycję jego relatywizacji przez teologiczne rozumienie czasu. Czas powinien być rozumiany z perspektywy trynitarnie ujmowanej wieczności. Autor obserwuje tęsknotę człowieka za spokojem, „czasem dla siebie“, które często prowadzą do silnego przyspieszenia, ponieważ uważamy, że dopiero wówczas możemy żyć, kiedy nasze obowiązki zostaną wypełnione. Kryje się za tym pragnienie innego poczucia czasu. Teologicznie powinno być ono możliwe. W odróżnieniu od dominującego metafizycznego rozumienia wieczności autor ukazuje trzy teologiczne możliwości rozumienia wieczności. 1. Jeśli czas jest rozumiany jako przez Boga stworzony, w sensie creatio continua, można mówić o „stałym darze czasu”, o podarunku każdej chwili. 2. Wynikająca z wiary pewność przyszłości danej przez Boga, nadzieja eschatologiczna daje naszej każdorazowej teraźniejszości udział w wieczności Bożej. Nadziei na Boże wypełnienie naszego czasu towarzyszy radosny spokój w obchodzeniu się z nim. 3. Nadzieja eschatologiczna i rozumienie czasu jako daru stwórczego opierają się na objawieniu się wieczności w czasie. W Jezusie Chrystusie wieczność wkracza w czas ziemski. We wspólnocie z Nim już zostaliśmy włączeni w pełnię życia trynitarnego, którego urzeczywistnieniem jest wieczność.

EN

The author takes into consideration the daily experience of steady acceleration to save time, by promoting a theological understanding of time. Time shall be understood from through the Trinitarian concept of eternity. The author notices the human longing for rest, for a “time to live”. This often leads to strong acceleration of life because of the thought that we just can “live” after all our duties are completed. Probably there is the desire for a new feeling of time. This shall be endorsed in a theological way. In ifference to the metaphysical meaning of eternity three theological possibilities of an understanding of time through the concept of eternity are shown: 1. Time as created by God in creatio continua is a continual gift – a gift of every moment. 2. The belief and certainty of God given to the future, the eschatological hope, the sharing of God’s eternity in our actual presence. A peacefulness in our handling of time should be the result of hope for the perfection of our time. 3. The eschatological hope and the meaning of time as God’s gift of creation both found in the Revelation of eternity in the time. In Jesus Christ eternity caves into time. In community with him we are already taken into the wealth of Trinitarian life, whose execution is eternity.

3

Krytyka w technopresji

80%

Krzykawski M.

Śląskie Studia Polonistyczne

|

2022

|

vol. 20

|

issue 2

1-28

EN

In the article, it is argued that in order to rejuvenate critical theory we need to revive the critique of technology first and, by the same token, redefine the very concept of critique in the context of the digital reality, with an account of how digital devices impact our ability to think in general. The function and meaning of critique under new circumstances (conceptualized as technostress) is discussed in a dialogue with three thinkers: Immanuel Kant, Michel Foucault, and Bernard Stiegler. It also suggests how Bernard Stiegler’s philosophical critique can be fruitfully these combined with social theory developed by Hartmut Rosa.

PL

W artykule przedstawiono stanowisko, zgodnie z którym ożywienie teorii krytycznej wymaga ożywienia krytyki techniki oraz przedefiniowania samego pojęcia krytyki w kontekście nowej rzeczywistości cyfrowej, z uwzględnieniem sposobu, w jaki technologie cyfrowe zmieniają naszą zdolność myślenia w ogóle. Zdefiniowano funkcję i sens krytyki w tym nowym kontekście (rozumianym jako technopresja) w dialogu z trzema myślicielami: Immanuelem Kantem, Michelem Foucaultem i Bernardem Stieglerem. Jednocześnie zasygnalizowano pożytek płynący z zestawienia krytyki filozoficznej Bernarda Stieglera z teorią społeczną Hartmuta Rosy.

Refine search results

1 Biuletyn Polskiego Towarzystwa Językoznawczego

1 Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego

1 Śląskie Studia Polonistyczne

1 Grimm M.

1 Krzykawski M.

1 Rzeszutko-Iwan M.

1 2022

1 2019

1 2018

Złożoność versus nieograniczoność – czy istnieją granice lingwistyki, interpretacji lingwistycznej, czyli określonego dyskursu naukowego?

Die Relevanz trinitarisch verstandener Ewigkeit für die menschliche Zeiterfahrung

Krytyka w technopresji