Search results

1

Still Changing: Ten Years of Public Procurement in Poland after the Accession to the European Union

100%

Nowicki P., Kopcewicz G., Olszanecka N., Urbański D., Piechowiak-Lamparska J., Bryc A., Bojarczyk B., Jorgensen F. A. E., Niedziołka D., Pacześniak A., Potorski R., Wincławska M., Włodkowska-Bagan A., Jeran A., Mol A., Solsbery A., Dąbrowska I., Głodkowski M., Kopcewicz G., Olszanecka N., Piechowiak-Lamparska J.

The Copernicus Journal of Political Studies

|

2014

|

issue 2 (6)

PL

The accession of Poland to the European Union influenced Polish Public Procurement Law significantly. But Poland proved to be a quick learner and created Public Procurement System, governing not only public procurement sensu stricto, but also the award of concession contracts and Public-Private Partnerships, despite of the fact that rules concerning concession contracts and PPPs were absent at EU level. Thus there is no room left for legal uncertainty or any distortions in the functioning of the public procurement market in Poland. But after ten years Public Procurement System in Poland is still changing and will be a subject to major amendments during next two years.

2

ROBOTY PUBLICZNE SKUTECZNĄ FORMĄ AKTYWIZACJI DŁUGOTRWALE BEZROBOTNYCH

84%

Flaszyńska E.

Polityka Społeczna

|

2019

|

vol. 46

|

issue 3(540)

13-19

EN

The aim of the article is to collect information regarding the implementation of public work projects by local labour offices in Polandin a comprehensive form and to research the effectiveness of this instrument in the activation of the unemployed. The scope of the analysis wasnarrowed down to the years 2015–2017 and due to the good economic situation, the participation of the long-term unemployed was particulartaken into account.

PL

Celem artykułu jest zebranie w syntetycznej formie informacji dotyczących realizacji robót publicznych w Polsce przez powiatoweurzędy pracy oraz zbadanie skuteczności tego instrumentu w aktywizacji osób bezrobotnych. Zakres analizy został zawężony do lat 2015–2017,przy czym ze względu na dobrą sytuacje gospodarczą szczególnie brano pod uwagę uczestnictwo w nich osób długotrwale bezrobotnych.

3

Polityka antykryzysowa administracji Herberta Hoovera w latach 1929–1932

84%

Kowalski K.

UR Journal of Humanities and Social Sciences

|

2023

|

vol. 29

|

issue 4

88-106

EN

The unprecedented unemployment rate in 1932, reaching almost 24%, entitled the 31st US president, Herbert Hoover, to take extraordinary measures with economic policy instruments. This article presents a catalogue of activities undertaken by the Republican administration in 1929–1932, intended to restore the economy to economic growth. Based on the President's memoirs and public speeches, his views on economics and his economic philosophy are defined. The extent to which they influenced the anti-crisis measures taken during the first phase is shown. The central part of the text focuses on specific political decisions: the wage maintenance policy, the consensus between employers and employees, and the public works program. The evolution of Hoover's views is shown, moving from an approach that rejects the need to interfere with the market mechanism towards systematically greater regulation of the economy (the establishment of the Reconstruction Financial Corporation and the adoption of the Emergency Assistance Act). The argument is accompanied by a presentation of key macroeconomic data which makes it possible to assess the effectiveness (or lack thereof) of Hoover's anticrisis policies. This article considers their reception in American society. To this end, the Harlan miners' protest, the building of barracks and housing estates for the unemployed (hooversvilles), and the veterans' march in 1932 were described. The personification of economic collapse and Hoover's poor communication policy resulted in a disastrous result in the November elections. He himself went down in history as a "crisis", "passive" and "inept" president. In particular, this narrative was propagated by supporters of the Democratic Party, discounting the political benefits of pitting Hoover against Roosevelt. This is even though the administration of F.D. Roosevelt continued numerous programs initiated by the Republicans, and only after World War II did the US emerge from the crisis.

PL

Bezprecedensowy poziom stopy bezrobocia, sięgający niemal 24% w 1932 r., uprawniał 31. prezydenta USA Herberta Hoovera do powzięcia nadzwyczajnych środków z instrumentarium polityki gospodarczej. W artykule przedstawiono katalog działań podjętych przez administrację republikańską w latach 1929–1932, mających – w zamierzeniu – przywrócić gospodarkę na ścieżkę wzrostu gospodarczego. Na podstawie wspomnień prezydenta oraz wystąpień publicznych scharakteryzowano jego poglądy nt. ekonomii i filozofii ekonomii. Pokazano, jak bardzo wpływały one na działania antykryzysowe podjęte w pierwszej fazie kryzysu. Centralna część tekstu koncentruje się na analizie konkretnych decyzji politycznych: polityce utrzymania dotychczasowego poziomu płac, konsensusie pomiędzy pracodawcami i pracownikami oraz programie robót publicznych. Pokazano ewolucję poglądów Hoovera: od podejścia odrzucającego potrzebę ingerencji w mechanizm rynkowy do coraz większej regulacji gospodarki (przyjęcie Emergency Construction Appropriation Act oraz powołanie Reconstruction Finance Corporation). Wywodowi towarzyszy prezentacja kluczowych danych makroekonomicznych, co pozwala ocenić skuteczność (lub jej brak) polityk antykryzysowych Hoovera. Artykuł uwzględnia ich recepcję przez społeczeństwo amerykańskie. W tym celu scharakteryzowano protest górników w Harlan, budowę baraków i osiedli bezrobotnych (hooversvilles) oraz marsz weteranów z 1932 r. Wydarzenia te oraz personifikacja zapaści gospodarczej i słaba polityka komunikacyjna administracji Hoovera skutkowały katastrofalnym wynikiem w listopadowych wyborach. On sam zaś przeszedł do historii jako prezydent „kryzysowy”, „pasywny” i „nieudolny”. Narrację tę wspierali w szczególności zwolennicy Partii Demokratycznej, dyskontującej korzyści polityczne z przeciwstawiania Hoovera Rooseveltowi. I to pomimo tego, że Roosevelt kontynuował liczne programy zapoczątkowane przez Republikanów, a o wyjściu USA z kryzysu można mówić dopiero po wybuchu II wojny światowej.

4

What Works for Whom? Youth Labour Market Policy in Poland

84%

Madoń K., Magda I., Palczyńska M., Smoter M.

Gospodarka Narodowa. The Polish Journal of Economics

|

2024

|

vol. 318

|

issue 2

1-34

PL

W niniejszym artykule porównujemy względną efektywność wybranych aktywnych polityk rynku pracy (active labour market policies, ALMP) skierowanych do młodych osób bezrobotnych w Polsce w latach 2015–2016. Stwierdzamy, że uczestnictwo w robotach publicznych ma istotny negatywny wpływ na prawdopodobieństwo zatrudnienia w porównaniu z innymi formami wsparcia. Drugą najmniej skuteczną ALMP są staże, choć były najbardziej popularne. Stwierdzamy również, że bony, które umożliwiają osobom bezrobotnym samodzielne znalezienie organizatorów stażu, są bardziej efektywne niż zwykłe staże, na które bezrobotni są kierowani przez pracowników powiatowych urzędów pracy. Wpływ uczestnictwa w robotach publicznych i staży zależał od płci. Kobiety korzystały w większym stopniu z bonów na staż, a mężczyźni ze szkoleń – niezależnie od źródła ich finansowania. Stwierdzamy także, że oferta ALMP nie odpowiada na potrzeby zarejestrowanych w urzędach pracy wykształconych kobiet, które stanowią istotną część osób bezrobotnych.

EN

We compare the relative effectiveness of selected active labour market policies (ALMPs) available to young unemployed people in Poland in 2015 and 2016. We find sizeable negative employment effects of participating in public works programmes, particularly among disadvantaged individuals. The second-least effective ALMP was standard on-the-job training, even though it was the most popular among young unemployed people. We also show that on-the-job training vouchers (where the unemployed find the training provider) were more effective than standard on-the-job training schemes (where the public employment service finds the training provider) for all subgroups of participants. However, we find no support for the greater effectiveness of vouchers in the case of classroom training. Moreover, the most effective alternative for participants in public works programmes and on-the-job training depended on gender. Women would have benefited the most if they had been offered an on-the-job training voucher, while men would have benefited the most if they had participated in classroom training (standard or financed with a voucher). Finally, we find that the offer of public employment services does not match the needs of tertiary-educated women, who constitute a significant part of the young unemployed in Poland.

5

Aktywność budowlana cenzorów w republice rzymskiej

67%

Kamińska R.

Zeszyty Prawnicze

|

2017

|

vol. 17

|

issue 2

189-205

PL

Streszczenie Obok wielu funkcji, jakie w okresie republiki sprawowali cenzorzy, należała do nich również cura urbis. W jej ramach prowadzili między innymi aktywną działalność budowlaną i remontową w Rzymie. Doprowadzili do powstania wielu akweduktów, świątyń oraz dróg publicznych. Zajmowanie się tą dziedziną administracji było możliwe dzięki posiadanemu przez nich prawu do zawierania w imieniu państwa locationes z prywatnymi wykonawcami (redemptores), czyli kontraktów na roboty publiczne (najczęściej budowę i remonty obiektów publicznych) oraz ius publicandi, czyli prawu do wywłaszczania.

EN

Summary Alongside their many other duties in Republican Rome, the censors were responsible for cura urbis, which included the building, repair and maintenance of public facilities. The censors were the founders of many of the Roman aqueducts, temples, and roads. They had the right to enter contracts for public works on behalf of the State with private companies, and they also held the ius publicandi, the right to expropriate land from private owners for these projects.

6

La hoja de ruta del chavismo al poder. Elecciones y propaganda durante la primera fase de la Revolución Bolivariana (1999–2006)

67%

Olivar J. A.

Anuario Latinoamericano – Ciencias Políticas y Relaciones Internacionales

|

2020

|

vol. 9

EN

The research will develop a study on the political process in Venezuela following the electoral triumph of Hugo Chávez Frías in 1998 and his second re-election in 2006. The hypothesis of this work considers that, since 1958, Venezuela went through an accelerated phase of its socio-economic and political transformation, which exceeded the ability of the leadership of political parties to establish new scenarios of representativeness and participation of the Venezuelan democratic system. This situation favored the transition to a populist-autocratic regime established in 1999, under the initial name of the Bolivarian Revolution. One of the highlights of the first phase of the Bolivarian Revolution was the rise of public spending between 2003 and 2005, aimed mostly at covering the cost of social missions, an issue that dismissed the importance of investing in infrastructure and expanding the country’s production capacity. This forced Chávez’s government to accelerate the construction of outstanding infrastructure works to reduce criticism from its political opponents. The election strategy in the last months of the 2006 electoral campaign was aimed at linking Chávez’s image with iconic public works already or partly completed. The results of this research showed that the strategy of presenting the Bolivarian Revolution as a government with material achievements allowed to stimulate in the collective imagination the idea of Chávez’s supposed efficiency as a ruler, and consequently led to the popular support for his tenure in power.

ES

La investigación desarrollará un estudio sobre el proceso político ocurrido en Venezuela luego del triunfo electoral de Hugo Chávez Frías en 1998 y su segunda reelección llevada a cabo en 2006. La hipótesis de este trabajo considera que Venezuela transitó desde 1958 una fase acelerada de su transformación socioeconómica y política, que superó la capacidad de adecuación de la dirigencia de los partidos políticos para establecer nuevos escenarios de representatividad y participación del sistema democrático venezolano. Esta situación favoreció el tránsito hacia un régimen populista-autocrático instaurado a partir de 1999, bajo la denominación inicial de la Revolución Bolivariana. Uno de los aspectos resaltantes de la primera fase de la Revolución Bolivariana fue el auge del gasto público entre 2003 y 2005, orientado en su mayor parte a cubrir el costo de las misiones sociales, cuestión que desestimó la importancia de invertir en infraestructura y ampliar la capacidad de producción del país. Ello obligó al gobierno de Chávez a acelerar la construcción de obras de infraestructura pendientes desde hacía años, para disminuir las críticas de sus opositores políticos. La estrategia electoral en los últimos meses de la campaña electoral de 2006 se orientó a vincular la imagen de Chávez con obras públicas emblemáticas ya terminadas o medianamente concluidas. Los resultados de esta investigación arrojaron que la estrategia de vender la Revolución Bolivariana como un gobierno con hechos materiales permitió estimular en el imaginario colectivo la idea de la supuesta eficiencia de Chávez como gobernante y en consecuencia la conveniencia de apoyar su permanencia en el poder.

7

Mechanizm cyklu koniunkturalnego a „nakręcanie” koniunktury gospodarczej. Doświadczenia lat trzydziestych w XX wieku

59%

Klimiuk Z.

Roczniki Ekonomii i Zarządzania

|

2011

|

vol. 3(39)

49-110

EN

The article analyzes the mechanism of „giving impetus” to economy that was used in the 1930s (the period of the Great Depression). The mechanism was worked out on the level of the theory of economy at the end of the 1920s and the beginning of the 1930s and in a sense was an alternative and a complement for J. M. Keynes’ theory. Representatives of the Austrian School played a significant part in working out this conception. In „giving impetus” to economy a great significance was attached not only to public spending financed by the budget deficit, but also to properly carried out monetary policy. In Poland elements of this conception were used in 1936-1939, when „giving impetus” was closely connected with E. Kwiatkowski, the then Minister of State Treasury, and Deputy Prime Minister responsible for economy, and with the major economic project carried out in that time, that is the Central Industrial Region.