Search results

1

Specifics of the So-Called Islamic State

100%

Smoleń K.

Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne

|

2020

|

vol. 67

84-111

PL

Celem poznawczym artykułu jest analiza specyfiki tzw. Państwa Islamskiego. Dla potrzeb podjętego problemu przyjęto dwa założenia. Po pierwsze, na powstanie tzw. Państwa Islamskiego wpłynął szereg uwarunkowań o charakterze regionalnym i międzynarodowym, m.in.: destabilizacja porządku na Bliskim Wschodzie na skutek wydarzeń Arabskiej Wiosny Ludów, działania Stanów Zjednoczonych w regionie, procesy globalizacji i rozwój technologii. Po drugie, specyfika tzw. Państwa Islamskiego – określana m.in. przez: stosowanie przemocy, zastraszanie ludności, nieprzestrzeganie zasad prawa międzynarodowego oraz kontestowanie porządku międzynarodowego – nie pozwala uznać go za podmiot prawa międzynarodowego. W ramach artykułu wskazane zostaną, po pierwsze, najważniejsze uwarunkowania powstania tzw. Państwa Islamskiego na poziomie regionalnym i międzynarodowym. Po drugie, określona zostanie specyfika badanego podmiotu z uwzględnieniem zasięgu przestrzennego, struktury wewnętrznej i zasad funkcjonowania oraz podmiotowości.

EN

The aim of this paper is to analyze the specific character of the so-called Islamic State. For the purposes of the study it is based on two assumptions. Firstly, the rise of the so-called Islamic State was determined by a number of regional and international conditions, in particular the destabilization of the Middle Eastern order, the events of the Arab Spring, operations of the United States in the region, globalization processes, and technological development. Secondly, the specific nature of the so-called Islamic State, reflected in the use of violence and intimidation, noncompliance with the principles of international law, and challenging the international order exclude the possibility of the entity in question being considered as a person of international law. To begin, with view to attain the research objective stated above and under consideration of the research hypotheses adopted herein, this paper examines the root causes behind the rise of the so-called Islamic State at the regional and international level. Subsequently, it defines the specific nature of the entity in question, taking into account its territory, internal structure, principles of operation, and personality.

2

Naszidy jako element kultury dżihadyzmu. Rola muzyki w propagandzie Państwa Islamskiego

80%

Stempień M.

De Securitate et Defensione. O Bezpieczeństwie i Obronności

|

2019

|

issue 1(5)

57-71

PL

Naszidy wyprzedzają erę Internetu i Youtube’a. Poezję dżihadystyczną można postrzegać jako przedłużenie XIX-wiecznego antykolonialnego stylu poezji zwanego qaseeda. Jednak ich historycznych korzeni można również upatrywać w późnych lat 70. i wczesnych latach 80. XX w. Prezentowany artykuł dowodzi, że naszidy nie zawsze były znaczącym elementem w kulturze dżihadyzmu. Wzrost ich roli zaobserwowaliśmy dosyć niedawno, po wybuchu „Arabskiej Wiosny”, wraz ze zwiększeniem się liczby ugrupowań dżihadystycznych. Obecnie producenci naszidów używają programów komputerowych do kreowania wielościeżkowego dźwięku i automatycznego dostrajania, co sprawia, że głosy wydają się bardziej majestatyczne. Często takie nagrania są równie dobrze wyprodukowane co komercyjnie płyty, a dzięki darmowym serwisom internetowym każdy użytkownik Internetu może je odtwarzać i pobierać dowolną ilość razy. To stanowi swego rodzaju ironię i sprzeczność tego ruchu2. Jego przedstawiciele próbują stworzyć „państwo”, którego mieszkańcy mają przestrzegać średniowiecznych zasad, ale korzystają z Internetu i innych nowoczesnych technologii do pozyskiwania nowych zwolenników.

EN

Nasheeds outpace the era of Internet and Youtube. Jihadist poetry in the Islamist hymns can be seen as an extension of the 19th-century anticolonial style of poetry called qaseeda. Presented article shows that nasheeds were not always a significant element in the jihadi culture. The increase of their role was observed quite recently, after the outbreak of the “Arab Spring”. This article is a case study. It attempts to fill a gap in research on the IS’s propaganda materials. The major objective of this article is to investigate the phenomenon of jihadist naseeds, including their role in the ‘jihadi culture’. The author seeks to answer to the question whether the presented facts may indicate the increase in their role occurred with the transfer of IS’ activities to cyberspace and whether it will be intensified in the future. The article takes into account historical conditions, briefly describing the genesis of the naseeds and their proliferation after the events of the “Arab Spring”. Then, using systemic analysis, the author presents their role in the activities of the Islamic State. In addition, theoretical and empirical research methods, such as: scientific literature analysis, case analysis, content analysis, classification, generalization were taken to solve the research problem.

3

#AllEyesOnISIS – wybrane aspekty kultury dżihadyzmu na przykładzie działalności Państwa Islamskiego

71%

Stempień M. S.

Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne

|

2020

|

vol. 65

74-88

EN

‘Jihadi culture’ is a new category that requires conceptualization. Due to the wide range of definitions, in the near future it will probably be the field of scientific dispute. The only holistic elaboration relating to the culture of jihadism is a monograph Jihadi Culture, edited by Thomas Hegghammer (2017). Earlier elaborations relate primarily to the individual pieces of this phenomenon: poetry, iconography, music, movies, or videos. This article is a case study. Jihadi culture is shown through the prism of the Islamic State’s structure, on the basis of selected examples. The culture of jihadism consists of many elements, therefore, this paper does not aspire to be exhaustive. It shows the culture of jihadism of IS only through the prism of a small fragment, which may be the beginning of research into this aspect of the functioning of other structures, including those of non-Salafi orientation.

PL

Kultura dżihadyzmu to nowa kategoria, która wymaga konceptualizacji. Z uwagi na szeroki zakres definicyjny w najbliższym czasie zapewne pozostanie ona polem sporu badaczy. Jedynym całościowym opracowaniem bezpośrednio dotyczącym kultury dżihadyzmu jest monografia Jihadi Culture, pod redakcją Thomasa Hegghammera (Heggehamer, 2017). Wcześniejsze opracowania odnoszą się przede wszystkim do poszczególnych fragmentów tego fenomenu, tj. poezja, ikonografia, muzyka, filmografia czy nagrania video. Niniejszy artykuł ma postać studium przypadku. Kultura dżihadyzmu została w nim ukazana przez pryzmat struktury Państwa Islamskiego, w oparciu o wybrane przykłady. W związku z tym, że na kulturę dżihadyzmu składa się wiele elementów, niniejsze opracowanie nie aspiruje do miana wyczerpującego. Ukazuje kulturę dżihadyzmu IS jedynie poprzez niewielki fragment działalności tej struktury, co może stanowić początek badań nad tym aspektem funkcjonowania struktur dżihadystycznych, również tych o niesalafickiej orientacji.

Refine search results

2 Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne

1 De Securitate et Defensione. O Bezpieczeństwie i Obronności

1 Smoleń K.

1 Stempień M.

1 Stempień M. S.

2 2020

1 2019

Specifics of the So-Called Islamic State

Naszidy jako element kultury dżihadyzmu. Rola muzyki w propagandzie Państwa Islamskiego

#AllEyesOnISIS – wybrane aspekty kultury dżihadyzmu na przykładzie działalności Państwa Islamskiego