Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 7

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  reconnaissance
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Purpose – to recognize Germany. About some activities of the Polish intelligence in the 1920s

100%
ĆWIĘK H.
Historia i Świat
|
2021
|
vol. 10
353-363
EN
After World War I, Weimar Germany did not recognize the western borders of the Second Polish Republic. They did not accept the result of the defeat they suffered. Poland was referred to as the ‘Saisonstaat’, which was synonymous with aggression for the Germans. The Weimar Republic sought to rebuild its military potential and demanded the abolition of all forms of control and revision of the Versailles Treaty. From the moment Poland regained independence, the security of the state was threatened by Germany and Russia. In this situation, the identification of threats was of particular importance. Secret service structures were created under very difficult conditions. In the early 1920s, the intelligence reconnaissance of Germany was not sufficient. The organizational changes and improved methods of operation carried out in the second half of this decade had a positive impact on the effects of work. The head of the Berlin intelligence facility, codenamed ‘In 3’, captain, and later major, Jerzy Sosnowski provided the headquarters of the Second Department of Polish General Staff with valuable information on the expansion of the German armed forces. Also, field offices were actively exploring Germany. Agents played a special role in the activities of the intelligence service. Therefore, the process of their selection, conducting, training and supervision, on which the effects of work depended, deserves attention.
2
Publication available in full text mode
Content available

Utilization of the territorial defense force in rescue operations (part 2)

100%
Pytel M., Ciesla M.
Scientific Journal of the Military University of Land Forces
|
2018
|
vol. 50
|
issue 3(189)
72-82
EN
This is a second part of the article in which the authors attempt to present the courses of action of the Territorial Defence Forces’ subunits in the conditions requiring the support of state and territorial administrations when life of residents is jeopardized as a result of catastrophes and natural disasters. This is one of the key tasks faced by the newly established Territorial Defence Forces (WOT) that is the protection of people and property within the activities unrelated to the kinetic impact of potential enemies.
3
Publication available in full text mode
Content available

Ne eat iudex ultra petita partium od prawa rzymskiego do czasów współczesnych. Uwagi na tle polskiego procesu cywilnego

84%
Laskowska-Hulisz A.
Zeszyty Naukowe KUL
|
2017
|
vol. 60
|
issue 3
407-426
EN
The principle ne eat iudex ultra petita partium, that is let the judge does not go beyond the demands of the parties is nowadays recognized as a prohibition of judicial over the demand. This principle is not literally confirmed in the texts of Roman law. It comes from later studies referring to this law. In modern law, this sentence is an expression of one of the basic and at the same time the most important rules of adjudication and the guarantee of the implementation of the principle of availability in the civil process. The rule is the right to initiate a civil trial and to determine the limits of the legal protection sought are vested in the legitimate entity. In turn, it is expressed in the fact that the court is not allowed to initiate the trial without the party’s claim it is not allowed to decide on the object that was not covered by the request or award more than the request. In order to discuss the title issue in the paper, the genesis of that principle and then the historical and legal evolution of the Polish legal regulations related to this principle was briefly presented in the paper, in order to present briefly the form which the Polish legislature gave in the Code of Civil Procedure.
PL
Zasada ne eat iudex ultra petita partium, czyli niech nie wychodzi sędzia ponad żądania stron ujmowana jest współcześnie jako zakaz orzekania przez sąd ponad żądanie. Zasada ta nie znajduje dosłownego potwierdzenia w tekstach prawa rzymskiego. Pochodzi ona z późniejszych opracowań nawiązujących do tego prawa. W prawie współczesnym sentencja ta jest wyrazem jednej z podstawowych i zarazem najważniejszych zasad orzekania oraz gwarancją realizacji w procesie cywilnym zasady dyspozycyjności. Zasada ta bowiem wskazuje na to, że uprawnienie do wszczęcia procesu cywilnego oraz do wyznaczenia granic poszukiwanej ochrony prawnej przysługuje uprawnionemu podmiotowi. Co z kolei wyraża się w tym, że sąd nie może wszcząć procesu bez wniosku (pozwu) strony, nie może orzekać co do przedmiotu, który nie był objęty żądaniem ani zasądzać ponad żądanie. W celu omówienia tytułowego zagadnienia w artykule przybliżono w pierwszej kolejności genezę tej zasady, następnie ewolucję historycznoprawna polskiej regulacji prawnej odnoszącej się do tej zasady, aby w końcu krótko przedstawić kształt, jaki tej zasadzie nadał ustawodawca polski w kodeksie postępowania cywilnego.
4
Publication available in full text mode
Content available

Evaluation of the correctness of the German military intelligence’s findings concerning armament and equipment of the Polish Army in 1939. Part II, Aviation, Navy, radio communication, means of transport and logistics of the Polish Army

84%
Nogaj A.
Scientific Journal of the Military University of Land Forces
|
2020
|
vol. 52
|
issue 3(197)
600-619
PL
Prezentowany artykuł jest częścią drugą publikacji, prezentujący stan wiedzy niemieckiego wywiadu wojskowego o uzbrojeniu i wyposażeniu lotnictwa, Marynarki Wojennej, łączności radiowej, środkach transportu oraz logistyce Wojska Polskiego w 1939 roku. W artykule podjęto także próbę oceny poprawności tych ustaleń. Prezentowany artykuł, jest jednym z kilkunastu napisanych przez autora, poświęconych prezentacji wiedzy niemieckiego wywiadu wojskowego o Wojsku Polskim w 1939 r. wraz z ocenami dotyczącymi poprawności tych ustaleń. Artykuł bazuje na materiałach archiwalnych 12. Oddziału Wywiadowczego „Armie Obce Wschód” Sztabu Generalnego Naczelnego Dowództwa Wojsk Lądowych z 1939 r., który opracowywał syntetyczne opracowania dla najwyższych rangą dowódców wojskowych armii niemieckiej, w oparciu o analizy oraz materiały zbiorcze z poszczególnych Abwehstelle. Analizowane dokumenty były przed laty dokumentami tajnymi, dostarczanymi wyłącznie dla dowódców najwyższego szczebla armii niemieckiej oraz kancelarii Fuehrera. Obecnie, są one zupełnie jawne, dostępne dla badaczy w Bundesarchiv-Militaerarchiv we Freiburgu. Kopie części z tych dokumentów, w postaci mikrofilmów, znajdują się m.in. w Warszawie w Archiwum Akt Nowych. W ocenie autora rozpracowanie zarówno naszego lotnictwa, jak również floty wykonano na wysokim i poprawnym poziomie, co nie oznacza, że nie popełniono błędów, niekiedy np. w ocenie ilości okrętów podwodnych, bardzo poważnych. Największe uchybienia niemieckiego wywiadu wojskowego w rozpracowaniu uzbrojenia i wyposażenia WP, związane są z wyposażeniem wojsk łączności. Wywiad niemiecki przeoczył bowiem modernizację sprzętu łączności, która miała miejsce w latach 1937-1939. Nie posiadano jakiejkolwiek wiedzy m.in. o radiostacjach typu „N”, które występowały w każdym prawie pułku. Znano polską biedę w zakresie wyposażenia WP w mechaniczne środki transportu. Braki w tym względzie były przeogromne. Co dziwne, w swych analizach wywiad niemiecki zupełnie pomiął kwestie logistyki WP. Przyjąć należy, że rozpracowanie uzbrojenia oraz wyposażenia WP niemiecki wywiad wojskowy wykonał na wysokim i poprawnym poziomie, co nie oznacza, że wszystkie ustalenia były poprawne i prawdziwe. Wysoko także należy ocenić poprawność ustaleń niemieckiego wywiadu wojskowego, związanych z rozpracowaniem organizacji oraz składu WP na stopie pokojowej, a także dyslokacji naszych jednostek w okresie pokoju. Zupełnie inaczej jednakże oceniać należy ustalenia tego wywiadu dotyczące przebiegu mobilizacji alarmowej WP, rozpracowania planów mobilizacyjnych i operacyjnych WP, organizacji oraz składu WP na czas wojny. Wywiad niemiecki nie miał bowiem poprawnej wiedzy m.in. o ilości dywizji, które Polska wystawi na czas wojny, nie znano nazw oraz składu naszych armii, nie wiedziano nic o bardzo silnym odwodzie Naczelnego Wodza, nie potrafiono poprawnie zlokalizować naszych dywizji rozwiniętych nad granicami, tuż przed wybuchem wojny. Dysponowano także tylko bardzo podstawową wiedzą o gospodarce polskiej. Były to zatem bardzo poważne uchybienia w ustaleniach niemieckiego wywiadu wojskowego dotyczących WP i Polski w okresie bezpośrednio poprzedzającym wojnę. Wnioski stąd wypływające zdają się świadczyć, że agentura niemiecka nie istniała na wysokich stanowiskach w Wojsku Polskim; w Sztabie Głównym, Generalnym Inspektoracie Szkolenia, Dowództwach Okręgów Korpusów. Ogólny obraz WP odnotowany przez niemiecki wywiad wojskowy był jednakże poprawny. Widziano słabą, źle wyposażoną i źle dowodzoną armię, która nie będzie w stanie stawić czoła przeciwnikowi. Była to ocena poprawna.
EN
The presented article constitutes the second part of the publication and is devoted to the current knowledge of the German military intelligence concerning the armament and equipment of land forces, Navy, radio communication, means of transport and logistics of the Polish Army in 1939. The article also attempts to assess the correctness of these findings. The presented article is one of several articles written by the author to present the knowledge of German military intelligence about the Polish Army in 1939, together with the assessment of the correctness of these findings. The article is based on archival materials of the 12th Foreign Armies East Intelligence Section of the General Staff of the High Command of the Land Forces of 1939, which developed synthetic elaborations for the top military commanders of the German army, based on the analysis and collective materials from the individual Abwehstelle. For years, the documents analysed were classified and delivered exclusively to the top commanders of the German army and Hitler’s Chancellery. At present, they are entirely non-confidential and available to researchers at the Bundesarchiv-Militaerarchiv in Freiburg. Copies of parts of these documents, in the form of microfilms, can be found, among others, in the Archive of New Files in Warsaw. According to the author, working out both – the Polish aviation and fleet – was carried out at a high and correct level. Nevertheless, it does not mean that no mistakes were made, even very serious – for example as regards the assessment of the number of submarines. The greatest negligence of the German Military Intelligence’s findings on armament and equipment of the Polish Army concerns the equipment of signal corps. As the German Intelligence overlooked modernisation of communication equipment which took place in the years 1937-1939, there was no knowledge of, among the other things, the “N” type radio stations, which were used in almost every regiment. Scarcity of the Polish Army equipment as regards mechanical means of transport was well known. The shortages in the above scope were enormous. What is interesting, is the fact that logistics of the Polish Army was completely overlooked by the German Intelligence. It should be assumed that the German Military Intelligence’s figuring out of armament and equipment of the Polish Army was carried out on a high and correct level. Nevertheless, it does not mean that all the findings were appropriate and true. The accuracy of the correctness of the German Military Intelligence’s findings concerning figuring out of organisation and composition of the Polish Army, and dislocation of the Polish units in time of peace, should also be highly assessed. Nevertheless, the Intelligence’s findings, as regards signal mobilization process, figuring out the mobilization and operational plans of the Polish Army and organisation and the composition of the Polish Army during war should be evaluated differently. It results from the fact that the German Intelligence was not aware of, among the other things: number of divisions Poland would engage at war, names and composition of the Polish military units, very strong reserve of the High Commander, as well as it was not able to localize the Polish divisions developed over the borders just before the outbreak of war. Knowledge of the Polish economy was also on a very basic level. Therefore, the aforementioned negligence in the German Military Intelligence’s findings on the Polish Army and Poland itself during the period directly preceding the war, should be regarded as major. Taking the above into consideration, the conclusion is that the German agency did not exist among the people holding high positions in the Polish Army; in the Central Staff, General Inspector of Training, Corps District Commands. Nevertheless, the overall view of the Polish Army recorded by the German Military Intelligence was correct. It was noticed that the army is weak, poorly equipped and badly managed and it would not be able to fight the enemy. It was a correct assessment.
5
Publication available in full text mode
Content available

Evaluation of the correctness of the German military intelligence’s findings concerning armament and equipment of the Polish Army in 1939. Part I, Land forces

84%
Nogaj A.
Scientific Journal of the Military University of Land Forces
|
2020
|
vol. 52
|
issue 2(196)
366-386
PL
Prezentowana publikacja jest jedną z kilkunastu napisanych przez autora, poświęconych prezentacji stanowi wiedzy niemieckiego wywiadu wojskowego o Wojsku Polskim w 1939 r. We wspomnianych publikacjach podjęto także próby oceny poprawności ustaleń tego wywiadu. Artykuł bazuje na materiałach archiwalnych 12. Oddziału Wywiadowczego „Armie Obce Wschód” Sztabu Generalnego Naczelnego Dowództwa Wojsk Lądowych z 1939 r., który opracowywał syntetyczne opracowania dotyczące Polski dla najwyższych rangą dowódców wojskowych, w oparciu o analizy oraz materiały zbiorcze z poszczególnych Abwehstelle. Analizowane dokumenty były przed laty dokumentami tajnymi, dostarczanymi wyłącznie do dowódców najwyższego szczebla armii niemieckiej oraz kancelarii Fuehrera. Obecnie, są one zupełnie jawne, dostępne dla badaczy w Bundesarchiv-Militaerarchiv we Freiburgu. Kopie części z tych dokumentów, w postaci mikrofilmów, znajdują się m.in. w Warszawie w Archiwum Akt Nowych. Z uwagi na znaczną objętość publikacji, została ona podzielona na dwie części. Prezentowany artykuł, to część pierwsza, poświęcona stanowi wiedzy wywiadu niemieckiego o uzbrojeniu oraz wyposażeniu wojsk lądowych. W artykule zaprezentowano nie tylko wiedzę wywiadu niemieckiego, lecz także podstawowe analizy, dotyczące oceny poprawności ustaleń tego wywiadu. Z przeprowadzonych analiz oraz zaprezentowanych w artykule uogólnionych zapisów wynika, że wywiad niemiecki nie popełnił rażących błędów w przedstawionych ocenach, dotyczących uzbrojenia i wyposażenia piechoty i kawalerii. Czyli najistotniejszych i najliczniejszych komponentów WP. Dużo błędów popełniono jednakże w prezentacji uzbrojenia artylerii, przyjmując m.in. istnienie na wyposażeniu dział z wojny polsko-bolszewickiej 1920 r., których w 1939 r. na wyposażeniu WP już nie było. Być może, że Abwehra, nie mając aktualnych danych w 1939 r. posłużyła się danymi z wcześniejszych lat, z pierwszej połowy lat 30., kiedy to działa występowały jeszcze na wyposażeniu WP. Nie znano także modeli najcięższego uzbrojenia artylerii. Rozpracowano natomiast na bardzo dobrym poziomie polską broń pancerną. Artykuł, jest kolejną „cegiełką” wnoszoną w dzieło poznania dotychczas niezbadanych zakamarów naszej najnowszej historii.
EN
The presented publication is one of several that the author wrote on to the presentation of the knowledge of German military intelligence about the Polish Army in 1939. These publications also attempted to assess the correctness of the findings of the afore-mentioned intelligence. The article is based on archival materials of the 12th Foreign Armies East Intelligence Section of the General Staff of the High Command of the Land Forces of 1939, which developed synthetic elaborations for the top military commanders of the German army, based on the analysis and collective materials from the individual Abwehstelle. For years, the documents analysed were secret and delivered exclusively to the top commanders of the German army and Hitler’s Chancellery. At present, they are entirely non-confidential and available to researchers at the Bundesarchiv-Militaerarchiv in Freiburg. Copies of parts of these documents, in the form of microfilms, can be found, among others, in the Archive of New Files in Warsaw. Due to the considerable volume of the publication, it has been divided into two parts. The presented article constitutes the first part and is devoted to the knowledge of the German military intelligence on the armament and equipment of land forces. The article presents not only the knowledge of the German military intelligence, but also basic analyses concerning the evaluation of the correctness of its findings. The analyses carried out and the generalised records presented in the article show that the German military intelligence did not make gross errors in the presented assessments concerning the armament and equipment of infantry and cavalry. That is, the most important and numerous components of the Polish Army (WP). However, many mistakes were made in the presentation of the armament of the artillery, assuming, among other things, the presence of cannons from the Polish-Soviet war of 1920 in the equipment, which the WP did no longer have in 1939. Perhaps in 1939 the Abwehr, having no current data, used data from earlier years, from the first half of the 1930s, when the WP still had cannons in its equipment. Models of the heaviest artillery weapons were also unknown. On the other hand, the Polish armoured weapons were worked out very well. The article constitutes yet another contribution to the work of learning about the so-far unexplored recesses of our recent history.
6
Publication available in full text mode
Content available

L’arredamento dell’Ambasciata d’Italia a Varsavia. Nuove acquisizioni documentarie

67%
D'Agostino A.
Biuletyn Historii Sztuki
|
2023
|
vol. 85
|
issue 1
117-144
EN
The present essay, aimed at reconstructing the history of the works of art which furnish the Italian Embassy in Warsaw, originates from the study of archival documents from the STRP Fund (formerly the Technical Service of Patrimonial Reconnaissance) kept at the General Directorate of Archaeology Fine Arts and Landscape of the Ministry of Culture (MIC). The fund consists of the documentation, mostly unpublished, produced by the Technical Service, which was created in 1993 as a Commission, conceived by Minister Alberto Ronchey, with the aim of taking a census of cultural assets granted in external storage by state museums to entities in Italy and abroad, which in 1995 had been transformed into a Service reporting directly to the General Secretariat of the Ministry itself but was suspended in 2003. The last patrimonial reconnaissance was carried out at the Italian Embassy in Warsaw twenty-one years ago and since then no more checks have been done. Therefore, in addition to analyzing the history of the works of art chosen to furnish the Embassy since 1922, the essay updates the data and gives new interpretations on the events that, both before and after the 2nd World War, led to its furnishing; moreover, it is meant to be a food for thought regarding the protection of Italian artistic heritage which since the first decades of the last century until the present has been in external storage without due control.
IT
Il presente lavoro, volto a ricostruire la storia dell’arredamento dell’Ambasciata d’Italia a Varsavia, ha origine dallo studio dei documenti d’archivio del Fondo STRP (ex Servizio Tecnico di Ricognizione Patrimoniale) conservato presso la Direzione Generale Archeologia Belle Arti e Paesaggio del Ministero della Cultura (MIC). Il fondo è costituito dalla documentazione – perlopiù inedita – prodotta dal Servizio Tecnico, nato nel 1993 come Commissione, voluta dal Ministro Alberto Ronchey, con l’obiettivo di censire i beni culturali concessi in deposito esterno dai musei del demanio ad enti in Italia e all’estero. Nel 1995 la Commissione fu trasformata in Servizio alle dirette dipendenze del Segretariato Generale del Ministero stesso ma nel 2003 venne sospeso. Ben ventuno anni fa fu effettuata l’ultima ricognizione patrimoniale presso l’Ambasciata d’Italia a Varsavia e da allora più nessun controllo è stato fatto. Pertanto, questo lavoro, oltre ad analizzare la storia delle opere d’arte scelte per arredare l’Ambasciata fin dal 1922, ne aggiorna i dati e dà nuove interpretazioni sulle vicende che, sia prima che dopo la Seconda Guerra Mondiale, portarono al suo arredamento; inoltre, vuole essere uno spunto di riflessione sulla tutela di quel patrimonio artistico italiano che ancora oggi, fin dai primi decenni del secolo scorso, si trova in deposito esterno senza i dovuti controlli.
7
Publication available in full text mode
Content available

Warfare Use of Unmanned Aerial Vehicles

67%
Karpowicz J.
Safety & Defense
|
2021
|
vol. 2
51-64
EN
This article contains a summary of the research conducted in the Military University of Aviation concerning the problems of warfare use of unmanned aerial vehicles. It indicates the operational needs of the air force at the modern and future battlefield and the resulting requirements for unmanned aerial vehicles. The present paper outlines the areas of the potential applications and types of unmanned platforms useful for these tasks. It presents the technical and operational requirements and indicates the directions of future research necessary to expand the combat capabilities of these machines. It defines the potential groups of combat and support tasks that may be performed by unmanned aerial vehicles in the future. Conceptual solutions for the use of unmanned platforms at the battlefield and the problems of introducing new means of destruction and extending the autonomy and viability of the platforms are also presented in the present article.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.