Search results

1

Use of Experiential Learning in Distance Learning and E-learning of Adults

100%

Malach J.

The New Educational Review

|

2005

|

vol. 6

129-150

EN

The evolution of theoretical learning concepts brings new stimuli to lifelong learning practice. One of the new theoretical bases appropriate for adult education is an experiential learning theory which analyses and evaluates educational projects and study materials for distance learning as well as e-learning educational programmes from the standpoint of potential learning effectiveness. At the same time, it can be a gnoseological theoretical basis of designing educational programmes for adults, either on a theoretical basis of distance learning, e-learning, or on the basis of their purposeful integration, which is becoming more and more frequent in andragogy. The study gives general tenets of andragogy, presents the main characteristics of experiential learning along with its two major developmental variants – Kolb’s cycle and Jarvis´ revised model of the processes of learning. It defines the basic features of distance learning and e-learning, and formulates general stimuli how to apply experiential learning within these relatively integral educational technologies. In conclusion, it brings about information on practical use of theoretical approaches to teaching pedagogical subjects within educational programmes at universities.

2

Uczenie się i edukacja refleksyjna dorosłych

84%

Perkowska-Klejman A.

Edukacja Ustawiczna Dorosłych

|

2013

|

issue 3(82)

27-35

EN

The article outlines the theoretical background to understanding the nature of reflective learning. Reflection is an inter-subjective process that promotes deeper learning; it involves deliberately thinking about and analysing what one is doing or has done. There are many theories explaining what reflection is. The most popular are: Dewey’s, Habermas’, Kolb’s and Schӧn’s theories. The fundamental argument of the article is that reflection education is a framework for developing professionals as lifelong learners, committed to continuous improvement of their practice

PL

Współczesny dyskurs nad edukacją prowadzi do konkluzji, że nauczanie instytucjonalne nie nadąża za dynamicznymi przemianami zachodzącymi w świecie. Aby temu zaradzić, człowiek stanął przed koniecznością uczenia się ustawicznego. Nie może on jednak bezustannie „chodzić do szkoły”, dlatego powinien potrafić uczyć się samodzielnie. Osobę myślącą krytycznie, posiadającą umiejętność wyszukiwania i syntetyzowania informacji, a nawet ich tworzenia, stale pogłębiającą swoją wiedzę, świadomą konieczności ciągłego doskonalenia się możemy określić jednym słowem jako refleksyjną. Przygotowanie absolwentów do refleksyjnego uczenia się przez całe życie jest z jednej strony ogromnym wyzwaniem dla podmiotów edukacji, z drugiej strony staje się koniecznością. Problematyka tego artykułu będzie skoncentrowana wokół kilku zagadnień. Na początku zostaną omówione teorie refleksyjności oraz związek tej kategorii z uczeniem się. W dalszej części refleksyjność będzie przedstawiona jako szczególna cecha nauczycieli oraz istotna właściwość edukacji. Aby wysunięte zagadnienia dobrze przedstawić, niezbędne wydaje się zdefiniowanie refleksyjności. Pisząc najogólniej, refleksyjność jest zdolnością do głębokich przemyśleń. Istnieje kilka teorii, na podstawie których możemy dokonać próby jej opisu.

3

Beyond the Lonely Learner: Towards an Autoethnographic Method in Studying and Researching Religion

67%

Simpson G.

Paedagogia Christiana

|

2020

|

vol. 2/46

43-62

EN

Being a learner can be lonely and isolating. The academic culture in the UK can leave an individual feeling segregated and alienated both from their peers and, importantly, from their authentic selves, as they scrabble to have their voices heard in an ever-segregating and performative environment. This can detract from a good learning experience, particularly in subjects like religious studies which require a multi-focal approach to learning. Humanistic education theory recognises the need for mutuality and friendship. The theory grew from humanistic psychologists who placed ‘I’ at the centre of education practices, and led to the rise of Critical Reflection as a means of self-development in many fields of study. This has, in turn, given rise to an increase in self-awareness in learners with the capacity for endless improvement. But it can leave the individual feeling disengaged from their holistic self, as personal and academic learning are separated, with a sense of fragmentation between the subject material and the personal meaning for the individual. So, are there other ways to approach learning which incorporate both the self and the subject matter in a more holistic way? This paper proposes that one possible solution is to develop an autoethnographical approach which allows the individual to engage in the subject material while seeking his/her own truths in those materials. The core ideals of autoethnography allow this by connecting ‘personal (insider) experience, insights and knowledge to larger (relational, cultural, political) conversations, contexts and conventions’ in order to create ‘nuanced, complex, and specific accounts of personal/cultural experience’ (Adams et al., 2015, p. 25). The author will challenge canonical ways of conducting research by exploring the possibility of using autoethnography as a means of cultivating dialogue with a learning community, a body of knowledge and with the self, to develop a method for learning religion which allows for a holistic and integrative approach to the individual’s own self-understanding, and helps alleviate the loneliness of the learner through learning in ways that are congruent with core values and ideals.

PL

Bycie uczniem bywa samotne i izolujące. Kultura akademicka w Wielkiej Brytanii może wywoływać w jednostkach poczucie wyizolowania i wyobcowania zarówno od swoich rówieśników, jak i, co ważne, od ich autentycznego ja, gdy starają się, aby ich głos był słyszalny w tym segregującym i performatywnym środowisku. Może to zakłócić proces edukacyjny, szczególnie w przypadku przedmiotów takich jak religioznawstwo, które wymagają wieloogniskowego podejścia do uczenia się. Teoria edukacji humanistycznej podkreśla potrzebę wzajemności i przyjaźni. Teoria ta pochodzi od humanistycznych psychologów, którzy umieścili ja w centrum praktyk edukacyjnych i doprowadzili do uznania krytycznej refleksji za środek samorozwoju w wielu dziedzinach nauki. Doprowadziło to do wzrostu samoświadomości u uczniów ze zdolnością do ciągłego doskonalenia. Z drugiej strony może to skutkować swoistym niezaangażowaniem osoby wobec jej holistycznego ja – jako że osobisty i akademicki rozwój zostają rozdzielone – oraz poczuciem oderwania materiału przedmiotu od jego osobistego znaczenia dla jednostki. Czy są zatem inne sposoby podejścia do uczenia się, które obejmują zarówno osobiste ja, jak i sam przedmiot w holistyczny sposób? Niniejszy artykuł proponuje wypracowanie podejścia autoetnograficznego, które pozwalając jednostce na zaangażowanie się w materiał tematyczny, umożliwia poszukiwanie w nim własnych prawd. Dzieje się tak dzięki podstawowym założeniom autoetnografii, łączącym „osobiste (wewnętrzne) doświadczenie, spostrzeżenia i wiedzę z szerszymi (relacyjnymi, kulturowymi, politycznymi) rozmowami, kontekstami i konwencjami” w celu stworzenia „zniuansowanych, złożonych i specyficznych opisów osobistego/kulturowego doświadczenia” (Adams i in., 2015, s. 25). Autorka rzuci wyzwanie kanonicznym sposobom prowadzenia badań, zgłębiając możliwość wykorzystania autoetnografii jako środka dialogu: ze społecznością uczącą się, z zasobem wiedzy i z samym sobą, aby opracować metodę uczenia się religii, która z jednej strony pozwoli na holistyczne i integracyjne podejście do własnego samorozumienia jednostki, a z drugiej złagodzi osamotnienie ucznia poprzez uczenie się w sposób zgodny z podstawowymi wartościami i ideałami.

Refine search results

1 Edukacja Ustawiczna Dorosłych

1 Paedagogia Christiana

1 The New Educational Review

1 Malach J.

1 Perkowska-Klejman A.

1 Simpson G.

1 2020

1 2013

1 2005

Use of Experiential Learning in Distance Learning and E-learning of Adults

Uczenie się i edukacja refleksyjna dorosłych

Beyond the Lonely Learner: Towards an Autoethnographic Method in Studying and Researching Religion