Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 15

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  regional security
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Preliminary Evaluation of Pomeranian Social Prevention Program „Razem Bezpieczniej” [“More Secure Together”]

100%
Pruchniak J.
Security Dimensions: International & National Studies
|
2016
|
vol. 17(17)
174-191
EN
the paper is a preliminary evaluation of governmental program to limit crime and antisocial behaviour „razem Bezpieczniej” [“More Secure together”], which was completed 15 October 2015. It is an example of institutional influence on inappropriate social attitude. the paper’s hypothesis assumed that a change in attitudes in environments subject to a program does not necessarily have to be the result of actions of the “More Secure together”. the work is an attempt to assess the effectiveness for generation of positive change in the area of security and public order in the Pomeranian region.
2
Publication available in full text mode
Content available

Contemplating Japanese and Korean Relations in Historical, Regional and International Relations Theoretical Contexts

100%
Strnad G.
Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne
|
2011
|
vol. 29
269-286
PL
Podejmując problematykę stosunków japońsko-koreańskich starano się przedstawić je w trzech kontekstach: historycznym, bezpieczeństwa regionalnego w Azji Wschodniej po zimnej wojnie i teorii stosunków międzynarodowych. Od najdawniejszych czasów historia stosunków między Japonią a Koreą naznaczona była aktami agresji i przemocy ze strony Japonii. W wyniku najazdu dokonanego przez Toyotomi Hideyoshi (1592–1598) Korea na długie lata popadła w zapaść gospodarczą. Japońska okupacja Korei (1910–1945) zapisała się w świadomości narodu koreańskiego jako okres prześladowań i eksterminacji. Pamięć o próbach wykorzenienia tożsamości narodowej w okresie japońskich rządów kolonialnych jest ciągle obecna wśród Koreańczyków. W 1948 roku na mapie politycznej świata pojawiły się dwa państwa koreańskie, komunistyczna Północ i mające demokratyczne aspiracje Południe. Wybuch wojny koreańskiej (1950–1953) był symbolem globalnego konfliktu ideologicznego zimnej wojny. Podzielona Korea stała się głównym źródłem zagrożenia dla bezpieczeństwa regionalnego w Azji Wschodniej. Na skutek mediacji Stanów Zjednoczonych doszło do podpisania w 1965 roku traktatu normalizującego stosunki japońsko-koreańskie. Traktat ten umożliwił nawiązanie stosunków dyplomatycznych między Japonią a Republiką Korei. Pomimo, że nie zostały nawiązane oficjalne stosunki dyplomatyczne między Japonią a Koreańską Republiką Ludowo Demokratyczną, w Japonii w 1955 roku zezwolono na utworzenie Związku Rezydentów Koreańskich. Jednakże antyjapońskie uprzedzenia wynikające z negatywnych doświadczeń historycznych nadal stanowią źródło napięć i kontrowersji między trzema państwami. W stosunkach Japonii z państwami koreańskimi miejsce szczególne zajmuje problem denuklearyzacji Półwyspu Koreańskiego. Istnieje bowiem realne niebezpieczeństwo wynikające z posiadania broni atomowej przez reżim północnokoreański. Prowadzone z przerwami rozmowy sześciostronne nie przyniosły oczekiwanych efektów. Półwysep Koreański ciągle pozostaje miejscem regionalnego zagrożenia bezpieczeństwa. W niniejszym artykule stosunki japońsko-koreańskie są także rozpatrywane przez trzy podejścia teoretyczne: neorealizm, neoliberalizm i neoklasyczny realizm.
EN
This paper focuses on relations between Japan and the two Koreas, the Republic of Korea and the Democratic People’s Republic of Korea. Relations between Japan and the two Koreas can be simultaneously examined in three related contexts: the history of the national entities which is still subject to divergent interpretations, the post-Cold War East Asian security environment, and international relations (IR) theory, particularly the contrasts between neorealism, neoliberalism and neoclassical realism. In addition to traditional relations, the Japanese occupation of Korea (1910–1945) still serves as a relevant area of sensitivity between all three nations. The post-Cold War East Asian security environment is a complex mixture of vestiges of the Cold War and new regional paradigms and shifts of power, particularly against the backdrop of competing big-power interests converging on the region. Both the relations between these three nations and as well as the regional concerns of other state-actors have often been focused in recent years by North Korea’s developing nuclear weapons and missile technologies. Japanese-Korean relations present a contentious subject for IR scholars to debate the respective merits of various theoretical approaches. It is the opinion of the author that on balance, at least for the time being, neoclassical realism is a better lens through which to view these relations.
3
Publication available in full text mode
Content available

Strategiczne znaczenie Morza Czarnego w kontekście bezpieczeństwa regionalnego i euroatlantyckiego

100%
zarychta s.
Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego
|
2016
|
vol. 10
|
issue 1
54-66
EN
The region of the Black Sea and its surrounding territories with their rich natural deposits have always been in the centre of political and economic interests of the leading world powers. After the collapse of the Soviet Union the region of the Black Sea became the place of an intensive trade and transit exchange of fuel resources from the area of the Caspian Sea and middle Asia to Europe. The events in Georgia and the last events in Ukraine show that Russia is trying to re-build old influences and take control over that region. The aim of the article is an attempt to answer a question, to which extent the actions of Russia in the region of the Black Sea destabilise the regional and Euro-Atlantic security.
PL
Rejon Morza Czarnego i otaczających go terytoriów wraz z jego bogatymi złożami naturalnymi znajdował się i znajduje w centrum interesów politycznych i gospodarczych głównych potęg światowych. Po rozpadzie Związku Radzieckiego rejon Morza Czarnego stał się miejscem intensywnej wymiany handlowej i tranzytowej oraz przesyłu surowców energetycznych z obszaru Morza Kaspijskiego i Azji Środkowej do Europy. Wydarzenia w Gruzji i ostatnie wydarzenia na Ukrainie pokazują, że Rosja stara się odbudować dawne wpływy i przejąć kontrolę w tym rejonie. Celem artykułu jest próba odpowiedzi na pytanie, w jakim stopniu działania Rosji w rejonie Morza Czarnego destabilizują bezpieczeństwo regionalne i euroatlantyckie.
4
Content available remote

The problem of Islamic terrorism in Kenya in terms of regional security in East Africa

88%
Bar J.
Politeja : Pismo Wydziału Studiów Miedzynarodowych i Politycznych Uniwersytetu Jagiellońskiego
|
2016
|
issue 42
147-164
EN
The purpose of this article is to present the issue of security in the region of East Africa, particularly in Kenya, in view of the development of the phenomenon of Islamic terrorism. In the last two years it killed more than 400 people in this country and the scale of organized attacks is still increasing. In April 2015 Islamic militants from the Somali group al‑Shabaab attacked Garissa University College in northeastern Kenya. This terrorist attack confirmed that Kenyan authorities are not able to control the 700‑kilometre border with Somalia and ensure the security of citizens and tourists visiting the country. The threat of the escalation of acts of terrorism and the spread of violence to other countries in the region are becoming a major challenge to the foreign policy of Kenya and other countries in the region. In this article the author intends to present Kenya’s current actions in the fight against terrorism in Somalia and to assess the involvement of the African Union (AU) and the East African Community (EAC)– in terms of ensuring the regional security and the involvement of players from the region outside (the USA in particular) –in the context of the fight against Islamic terrorism on a global scale. Therefore the aim of the article is to attempt to evaluate the real possibility of providing effective aid to Kenya in the fight against terrorism. Despite the limited access to sources, dealing with this difficult subject of research has been justified by the fact that the awareness of the threat of Islamic terrorism against Kenya becomes necessary for the understanding of different phenomena and processes essential for the security of East African countries, and also for the fight against terrorism worldwide.
5
Publication available in full text mode
Content available

The Role of the Republic of Belarus in Ensuring Regional Security. The Aspect of Minsk Agreements

88%
Matejuk M.
Security Dimensions: International & National Studies
|
2020
|
vol. 34(34)
103-119
EN
The article deals with the activities of the Republic of Belarus undertaken for the sake of regional security. The analysed aspect are the Minsk Agreements which have been worked out thanks to the country’s significant organizational and diplomatic efforts. The paper discusses the Belarusian security perspective of both the Central and Eastern European region and the Republic itself. Belarus’s neutral attitude towards the armed conflict in Ukraine is presented in the article as well as the issues related to the organization of the peace process as a result of which the Minsk Agreements were adopted. Attention is also paid to the evolution of Belarus’ foreign policy in which, during the last few years, a significant activity in the field of regional security initiatives has been visible, thus creating the country’s image of a mediator. Belarus can play an important role in this aspect, which can be demonstrated by the example of its commitment to the peace process that eventually led to the signing of the Minsk Agreements.
6
Publication available in full text mode
Content available

The prospects for Baltic – Black Sea cooperation in the context of current Russian-Ukrainian relations

75%
Rudnytska U.
Torun International Studies
|
2015
|
issue 8
99-107
EN
This article proves relevance of the cooperation between the states of the Baltic and Black Sea region and reveals the prospects of Ukraine’s participation in interstate cooperation within the Baltic-Black Sea region in view of the current state of the international system and the conflict with Russia. Also the review of ideological and theoretical approaches to understanding the Baltic and Black Sea region is carried out and its potential is emphasized from the point of view of policy of NATO and the EU. It is established that the priority of cooperation in the Baltic and Black Sea region is the transport, economic policy of the sphere. The emphasis is placed on distinctions between the certain states of the region (Russia, Turkey) concerning regional security. The need of attraction to cooperation for the Baltic and Black Sea region of a wide range of the states for the purpose of overcoming the unsuccessful experience of cooperation and creation of new effective regional security architecture is confirmed.
7
Publication available in full text mode
Content available

STAN BEZPIECZEŃSTWA W AMERYCE ŁACIŃSKIEJ W 2016 ROKU

71%
Lisińska M.
Przegląd Strategiczny
|
2017
|
issue 10
529-545
EN
The article provides an analysis of security in Latin America in 2016, taking into account the nature of threats that exist in the region. The first part of the paper presents the problems arising from ongoing border disputes between Latin American countries. Then, the issue of Latin American terrorism is discussed in light of events 2016. The third part is dedicated to organized crime in Latin America and the threats it generates. A special focus has been placed on the issue of illegal drug trade. The last part covers the conclusion stemming from the considerations developed in the article, as well as a two-part forecast. The first one is short-term and applies for 2017. The second one is a long-term forecast and goes beyond 2017.
PL
Artykuł stanowi analizę stanu bezpieczeństwa w Ameryce Łacińskiej w roku 2016, biorąc pod uwagę charakter istniejących w regionie zagrożeń. W pierwszej kolejności przedstawione zostały problemy wynikające z toczących się między państwami latynoamerykańskimi sporów granicznych. Następnie, w kontekście wydarzeń z roku 2016 r., omówiony został problem terroryzmu w Ameryce Łacińskiej. Ostatnia część właściwej analizy poświęcona jest przestępczości zorganizowanej i generowanych przez  nią zagrożeniom. Szczególny nacisk położony został na problem narkobiznesu. Zwieńczenie artykułu stanowi podsumowanie omawianych kwestii, jak również prognoza o dwojakim charakterze: krótkoterminowa, dotycząca roku 2017, oraz długoterminowa, wykraczająca poza bieżący rok. 
8
Publication available in full text mode
Content available

The concept of ‘China as a threat’ and ‘Peaceful China’ in terms of contemporary world order and hegemony of the United States

63%
Bondarenko V.
Reality of Politics
|
2021
|
issue 16
13-23
EN
The relationship between the two countries has been a complex and diverse subject of investigation and contemplation. The interconnection between the two countries can be described by the following central notions, such as economic cooperation, rivalry in terms of status acquisition of global hegemonic power, particularly in the Pacific region and beyond controversy mutual suspicion over each other’s intentions. Therefore, it is clearly justified that each state has elaborated and adopted a specific manner of conduct and attitude regarding each other as a potential adversary but has meanwhile maintained an extremely strong economic partnership. It is fair to state, that the relationship between both countries has been described by multiple world leaders and academics as the world’s most significant bilateral relationship of the 21st century. Due to the fact that Chinese economy has started to develop increasingly fast and PRC has strengthened its positions on the world’s arena, the United States started to perceive the Middle Kingdom as a direct threat to the established world order in its drive for regional hegemony in East Asia now as well as future aspirant for global supremacy. Beijing, by contrast rejects these notions, and continues its assertive policies and its quest for allies.
9
Publication available in full text mode
Content available

Czynniki determinujące kontynuowanie wojny rosyjsko-ukraińskiej

63%
Koczan M.
Nowa Polityka Wschodnia
|
2023
|
issue 2(37)
110-124
RU
24 февраля 2022 г. российские войска напали на территорию Украины, положив начало новой фазе конфликта, который продолжается с 2014 г. Из-за разницы потенциалов между Россией и Украиной большинство аналитиков ожидали относительно быстрого прекращения боевых действий. Хотя с момента нападения прошло несколько месяцев, мало признаков того, что война скоро закончится. Власти обеих сторон заявляют о готовности начать мирные переговоры, но выдвигают условия, неприемлемые для другой стороны. Общества, похоже, полны решимости продолжать войну, или, по крайней мере, в них нет широко распространенных признаков пораженчества. Военный потенциал России не достиг критического уровня, который предотвратил бы полномасштабную войну, а экономическая ситуация лучше, чем представляли прогнозы несколько месяцев тому. Дальнейшее сопротивление Украины зависит от уровня помощи, которую она получает от своих союзников. В статье описаны факторы, определяющие затягивание военных действий, а также обозначены условия прекращения войны.
EN
On February 24, 2022, Russian troops attacked the territory of Ukraine, starting a new phase of the conflict that has been ongoing since 2014. Due to the difference in potential between Russia and Ukraine, most analysts expected a relatively quick end of military operation. Although several months have passed since the attack, there are no signs that the war will end soon. On the contrary, most indications indicate that the conflict will not end any time soon. The authorities of both sides declare their willingness to start peace negotiations, but they set preconditions unacceptable to the other side. Societies seem determined to continue the war, or at least there are no widespread symptoms of defeatism. Russia’s military potential has not reached a critical level that would make it impossible to wage a full-scale war, and the economic situation is better than predicted a few months ago. Ukraine’s continued resistance depends on the extent of assistance it receives from its allies. The article describes the factors that prove the continuation of military operations, but also the reasons for ending the war.
10
Publication available in full text mode
Content available

The Need to Build a Peaceful New World Order

63%
Pastusiak L.
Zeszyty Naukowe Uczelni Vistula
|
2015
|
issue 41(3)/2015 Stosunki Międzynarodowe
5-12
EN
Peace is more than just the absence of war or other hostilities. It is also law and order within each country or international community. It is a state of security or order within a given community (within a country, region or the global scale).This essay is an appeal to create a new peaceful world order in the 21st century. Thanks to the end of the Cold War we have a new Europe, we have a new world but we do not have a new peaceful world. Today, at the beginning of the 21st century, we face the dilemma: order or anarchy? Will we sink in the abyss of chaos or will we be able to create the desired peaceful international order? It is a fact that the end of the Cold War, of rivalry and confrontation between the West and the East or, more precisely, between the United States and the Soviet Union, did not to make the world either more stable or more secure. On the contrary, it is often said that the end of the Cold War has created more instability, more security challenges and more sources of international and domestic conflicts. On the other hand, it must be admitted that it has also created extraordinary opportunities for solving many problems resulting from the tension inherent to a bipolar world system. The sense of “fear and hope”, prevalent during the Cold War period, has been replaced by the sense of “hope and fear”. The article presents various proposals to create a new world order.
PL
Trwały pokój jest czymś więcej niż brak wojny czy innych konfliktów. Jest to pokojowy ład zarówno wewnątrz kraju, jak i wewnątrz społeczności międzynarodowej. Jest to bezpieczeństwo zarówno regionalne, jak i globalne. Niniejszy artykuł jest apelem o stworzenie nowego pokojowego ładu światowego w XXI wieku. Dzięki zakończeniu zimnej wojny mamy nową Europę, mamy nowy świat, ale ciągle nie mamy nowego ładu światowego. Dziś, na początku XXI stulecia, stoimy przed dylematem: ład światowy czy anarchia? Czy pogrążamy się w chaosie czy też stworzymy pożądany ład międzynarodowy? Zakończenie zimnej wojny, rywalizacji między Wschodem i Zachodem, a ściślej rzecz biorąc między Stanami Zjednoczonymi a Związkiem Radzieckim, nie uczyniły świata bardziej bezpiecznym i bardziej stabilnym. Mówi się nawet, że zakończenie zimnej wojny stworzyło nowe źródła niestabilności, nowe zagrożenia oraz konflikty, przede wszystkim o charakterze wewnętrznym. Z drugiej strony trzeba przyznać, że powstały szanse rozwiązania wielu problemów i napięć, które istniały w dwubiegunowym świecie. Tak jak w okresie zimnej wojny dominowało poczucie „obawy i nadziei”, tak obecnie zastąpiło je uczucie „nadziei i obawy”. W artykule przedstawiono różne propozycje stworzenia nowego ładu światowego.
11
Publication available in full text mode
Content available

Bezpieczeństwo regionalne w kontekście rzekomego naruszania praw ludności rosyjskiej na Ukrainie oraz mechanizmów europejskiego systemu ochrony praw mniejszości

51%
Janusz G.
Eastern Review
|
2016
|
vol. 5
51-68
RU
Целью статьи является анализ международных правовых механизмов в сфере охраны прав национальных меньшинств, а также в сфере противостояния возможности нарушения региональной безопасности. Актуальность статьи связана с событиями и деятельностью, инициированными Россией на востоке Украины, также имеющими отношение к защите якобы нарушаемых прав русскоговорящих в Крыму и восточных областях Украины.
EN
The paper contains an analysis of international legal regulations of minority rights protection, as well as the mechanisms of prevention of regional security threats. The background of the analysis is the Russia-inspired and supported activity in the east of Ukraine, directed against the alleged violation of the rights of the Russian-speaking inhabitants of the Crimea and Ukraine’s eastern districts.
12
Publication available in full text mode
Content available

Strategia modus vivendi jako element wzmacniający bezpieczeństwo w stosunkach polsko-ukraińskich

51%
Ziętarski M.
Studia nad Bezpieczeństwem
|
2017
|
issue 2
89–100
EN
Modus vivendi strategy as strenghten element security in the polish-ukrainian relations
13
Publication available in full text mode
Content available

Regional Security Complex Theory: Why Is this Concept Still Worth Developing?

51%
Sadurski L.
Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne
|
2022
|
vol. 75
137-153
PL
Teoria Regionalnych Kompleksów Bezpieczeństwa (RKB) stanowi ramę koncepcyjną pozwalającą objąć wyłaniający się nowy porządek bezpieczeństwa międzynarodowego po zimnej wojnie. Zakłada taki model bezpieczeństwa regionalnego, który pozwala na analizowanie, wyjaśnianie oraz przewidywanie rozwoju sytuacji w danym regionie. Jest to związane z poglądem, iż to poziom regionalny stanowi podstawę do przeprowadzania analiz bezpieczeństwa. Dotychczas niewielu badaczy podjęło próby podważenia założeń teoretycznych koncepcji Regionalnego Kompleksu Bezpieczeństwa. Niewielu z nich próbowało ją poszerzyć lub uzupełnić. Natomiast pojawiające się nowe rodzaje wyzwań, wpływające na zachowania państw, wymuszają rewizję lub aktualizację niektórych istniejących ram teoretycznych. W konsekwencji wpływają na transformację teorii RKB w celu dostosowania ram koncepcyjnych do otaczającej rzeczywistości, aby móc ją rzetelnie badać. Niniejszy artykuł dotyczy możliwości rozwoju tej teorii, przedstawia uwagi naukowców co do założeń RKB oraz proponuje rozwiązania mające na celu jej uzupełnienie. Ponadto zawiera autorską propozycję rozwinięcia koncepcji RKB, pozwalającą na jej adaptację do nowo powstających zjawisk o unikalnym charakterze.
EN
The Theory of Regional Security Complexes (RSC) provides a conceptual framework to encompass the emerging new post-Cold War international security order. It proposes a model of regional security which makes it possible to analyse, explain and predict the development of the situation in a given region. It is based on the assumption that it is the regional level, not the global or the level of a single state, that constitutes the optimal basis for conducting security analyses. So far, few researchers have attempted to challenge the theoretical assumptions of the RSC concept, and few have tried to develop or supplement it. At the same time, it is clear that the emerging new types of challenges, changing the state’s behaviour, force the revision or updating of some existing theoretical frameworks. It also applies to the Regional Security Complex theory and the adaptation of its conceptual framework to the surrounding reality so that it can continue to be reliably studied. This article considers the possibilities of further evolution of the RSC theory and, in particular, analyses the state of its development to date and proposes solutions to complement it and adapt it to newly emerging phenomena.
14
Publication available in full text mode
Content available

“The Ukrainian Issue” at the G7 Summits in Conditions of the Russian-Ukrainian Conflict 2014–2022

51%
Nemych O.
Przegląd Strategiczny
|
2023
|
issue 16
297-308
PL
Celem prezentowanego artykułu jest pogłębiona analiza polityki G7 wobec Ukrainy w kontekście rosyjskiej inwazji w latach 2014–2022. Hipoteza sformowana i zweryfikowana w pracy jest taka, że od początku rosyjskiej ekspansji na Ukrainę w 2014 roku członkowie G7 wzywali do procesu negocjacyjnego i politycznego rozwiązania konfliktu, ale praktycznie nie było możliwe szybkie przyjęcie i wdrożenie w odpowiednim czasie decyzji o rozwiązaniu kryzysu w regionie poprzez sprzęgnięcie globalnych i regionalnych mechanizmów bezpieczeństwa. W ten sposób powstało dogodne pole do przedłużania konfliktu, który przerodził się w pełnoskalową wojnę. Metodologia badań opiera się na systemowych, historycznych, strukturalnych i politycznych podejściach do badania problemu. Metody badawcze to analiza porównawcza, analiza treści, metody chronologiczne i klasyfikacyjne. Niniejsze opracowanie pozwala wyróżnić etapy zaangażowania G7 w „kwestię ukraińską” w okresie 2014–2022. W tych latach polityka grupy przeszła trzy zmiany kursu, na które wpływ miały nie tylko działania Rosji, ale i również zmiany w kierunkach politycznych poszczególnych członków G7. Przykład nierozwiązanego od dziewięciu lat lokalnego konfliktu rosyjsko-ukraińskiego pokazuje, że taki kryzys może stanowić zagrożenie nie tylko dla stabilności regionalnej, ale i globalnej oraz że istnieje między nimi istotna korelacja.
EN
This article is aimed to provide an in-depth analysis of the G7 policy towards Ukraine in the context of Russian invasion 2014–2022. The hypothesis formed and verified in this paper is that since the beginning of Russian expansion on Ukraine in 2014 the G7 members have called for a negotiated process and a political solution to the conflict, but it was hardly possible to quickly adopt and implement timely and adequately decisions to resolve the crisis in the region through the bonding of global and regional security mechanisms. Thus, a comfortable field for prolonging the conflict, which has developed into a full-scale war, was formed. The research methodology is based on systemic, historical, structural and political approaches to the study of the problem. Research methods are comparative analysis, content analysis, chronological and classification methods. This study allows us to distinguish the stages of the G7 involvement in the “Ukrainian issue” in the period of 2014–2022. During these years, the group’s policy underwent three shifts in course, influenced in large part not only by the activities of Russia, but also by policy course changes of individual G7 members. The example of the nine-year unresolved local Russian-Ukrainian conflict shows that such crisis may pose a threat not only to regional, but also to global stability and there is a strong correlation between them.
15
Publication available in full text mode
Content available

The Lithuanian-Polish-Ukrainian Brigade's development potential in the context of regional security

51%
Fryc M.
Scientific Journal of the Military University of Land Forces
|
2020
|
vol. 52
|
issue 1(195)
5-11
PL
Od stycznia 2017 r. Brygada litewsko-polsko-ukraińska (LITPOLUKRBRIG) jest w pełni operacyjna, aby wpływać i kształtować nie tylko bezpieczeństwo regionalne, ale także międzynarodowy pokój poza Europą. Jej potencjał rozwojowy może przyczynić się do wsparcia Ukrainy w bieżącej reformie wojskowej, a także w procesie przystąpienia do NATO. Może pozytywnie wpłynąć na kompetencje wojskowe, zdolności i potencjał wszystkich państw założycielskich i przyczynić się do wzmocnienia regionalnej tożsamości opartej na wspólnych wartościach, interesach, doświadczeniach i postrzeganych zagrożeniach. Nadszedł czas, aby państwa założycielskie zdecydowały czy zachować status quo brygady, czy też budować jej „znak towarowy” na podstawie swoich mocnych stron i kompetencji. Jeśli wybiorą drugą opcję, Brygada musi stać się bardziej widoczna i aktywna w sferze bezpieczeństwa, co prowadzi do konieczności wykazania jej skuteczności i użyteczności w praktyce. Celem tego artykułu jest udzielenie odpowiedzi na pytania: gdzie leży potencjał rozwojowy Brygady litewsko-polsko-ukraińskiej i jak można go wykorzystać w kontekście wzmocnienia zarówno trójstronnej współpracy, jak i bezpieczeństwa w regionie. We wstępie autor zderza ze sobą różne perspektywy dotyczące przyszłości LITPOLUKRBRIG. W pierwszej części przekonuje, że brygada może pomóc Ukrainie w przystąpieniu do rodziny euroatlantyckiej. W drugiej części uzasadnia, że brygada może pozytywnie wpłynąć na zdolności wojskowe i stopień interoperacyjności sił zbrojnych wszystkich państw założycielskich. W części trzeciej uzasadnia, że brygada dysponuje potencjałem do kształtowania regionalnego bezpieczeństwa. W części czwartej przekonuje, że LITPOLUKRBRIG może przyczynić się do budowania silniejszej tożsamości regionalnej i trójstronnej współpracy opartej na wspólnych wartościach, interesach, doświadczeniach i wspólnym postrzeganiu zagrożeń.
EN
Since January 2017 the Lithuanian-Polish-Ukrainian brigade (LITPOLUKRBRIG) is fully operational to influence and shape not only regional security but also international peace out of Europe. Its development potential can contribute to support Ukraine in its current military reform as well as in an accession process to NATO. It can positively impact military competencies, capabilities, and capacities of all founding nations and contribute to a stronger regional identity based on common values, interests, experiences and threats perceptions either. Now is the time for the founding nations to decide whether to keep a status quo of the brigade or to further build its "trademark" upon its strengths and competencies. If they choose the second option, the Brigade has to become more visible and active in the security sphere which leads to the necessity to demonstrate its effectiveness and utility in practice. The purpose of this article is to answer the questions: where is the development potential of the Lithuanian-Polish-Ukrainian Brigade and how it can be used in the context of strengthening both tripartite cooperation and security in the region. In the introduction, the author collides different perspectives on the future of LITPOLUKRBRIG. In the first part, he argues that the brigade can help Ukraine to join the Euro-Atlantic family. In the second part, he justifies that the brigade can have a positive impact on military capabilities development and the interoperability of the armed forces of all founding states. In the third part, he justifies that the brigade has the potential to shape regional security. In the fourth part, he argues that LITPOLUKRBRIG can contribute to building a stronger regional identity and tripartite cooperation based on common values, interests, experiences and common threat’s perception.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.