Results found: 1

Search results

Search:
in the keywords: rehabilitation diagnosis

Sort By:

Limit search:

Diagnoza resocjalizacyjna w praktyce kuratorów sądowych

100%

Osińska M.

Lubelski Rocznik Pedagogiczny

2019

vol. 38

issue 2

The rehabilitation diagnosis is an inseparable element of curatorial practice. It is closely related to the effectiveness of the undertaken actions. The diagnostic process requires a detailed recognition of the causes, degree and dynamics of social maladjustment as well as the indication of the resources conducive to re-socialization but also the risk factors that may contribute to the destruction of the entire process of change. The consequence of the diagnosis should be determining the possible directions of work with the maladjusted person, the prognosis of their functioning in the future and formulation of a resocialization plan that is adequate to the existing situation.Formulating a correct diagnosis is a process that requires from the diagnostician both: theoretical knowledge and experience. Comand of the code of conduct and the awareness of the purpose, which the diagnosis serves, is necessary to make decisions and actions towards the charge. This in turn is associated with the effectiveness of the entire rehabilitation process. Therefore, a deep diagnostic diagnosis should be the basic element of any educational relationship aimed at introducing positive changes. On the other hand, it is justified to postulate the systematic deepening of knowledge in the field of theoretical assumptions and practical skills in diagnosing and using the obtained conclusions in the work with the charge.

Diagnoza resocjalizacyjna jest nieodłącznym elementem praktyki kuratorskiej, ściśle związanym z efektywnością podejmowanych oddziaływań. Proces diagnostyczny wymaga szczegółowego rozpoznania przyczyn, stopnia i dynamiki nieprzystosowania społecznego oraz wskazania zarówno zasobów sprzyjających powtórnej socjalizacji jak również czynników ryzyka, mogących przyczynić się do zniweczenia całego procesu zmian. Konsekwencją diagnozy powinno być ustalenie możliwych kierunków pracy z jednostką nieprzystosowaną, prognoza jej funkcjonowania w przyszłości oraz sformułowanie adekwatnego do zastanej sytuacji planu pracy resocjalizacyjnej. Sformułowanie prawidłowej diagnozy jest procesem wymagającym od diagnosty zarówno wiedzy teoretycznej jak również doświadczenia. Znajomość reguł postępowania i świadomość celu, jakiemu diagnoza służy, jest niezbędne, gdyż jej konsekwencją jest zawsze podjęcie decyzji i działań wobec podopiecznego, co z kolei wiąże się z efektywnością całego procesu resocjalizacji. Dlatego też pogłębione rozpoznanie diagnostyczne powinno być podstawowym elementem każdej relacji wychowawczej ukierunkowanej na wprowadzanie pozytywnych zmian. Z drugiej strony zasadnym jest postulat systematycznego pogłębiania wiedzy z zakresu teoretycznych założeń i praktycznych umiejętności diagnozowania oraz wykorzystania uzyskanych wniosków w pracy z podopiecznym.

Refine search results

1 Lubelski Rocznik Pedagogiczny

1 Osińska M.

1 2019

Search results

Diagnoza resocjalizacyjna w praktyce kuratorów sądowych