Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: relacja przyczynowa

Sort By:

Limit search:

Problem odpowiedzialności za przypadkowe skutki działania

100%

Krajewska A.

Roczniki Filozoficzne

2019

vol. 67

issue 2

119-139

W artykule bronię tezy, że podmiot, który spowodował niezamierzoną stratę, powinien wziąć za nią odpowiedzialność. Odpowiedzialność ta nie jest wynikiem zaciągniętej przez podmiot winy, nie jest także wyłącznie wyrazem jego wrażliwości na cudzą krzywdę, ale ma swoje obiektywne racje. Działający człowiek doświadcza jedności swojej podmiotowości zarówno wtedy, gdy jest dobrowolnym sprawcą działania, jak i wtedy, gdy działanie to przyczynia się do zaistnienia przypadkowych skutków. Podmiot bowiem jest nie tylko autonomicznym sprawcą, ale także kimś, kto przez konstytuującą go cielesność jest podatny na wpływ rozmaitych czyn-ników przypadkowych, nieprzewidzianych. Aby zachować swoją integralność, podmiot zobowiązany jest do uznania swojej relacji do spowodowanej krzywdy. Racje wzięcia odpowiedzial-ności za przypadkowe skutki działania odwołują się nie tylko do struktury podmiotu, ale także do samego działania i jego relacji do działającego. Zagadnienia te zostały podjęte w dwóch pierwszych paragrafach artykułu. Ostatnia część artykułu prezentuje istotę obowiązku wzięcia odpowiedzialności za spowodowaną stratę. Taka odpowiedzialność nie zależy od tego, co bez-pośrednio leżało w zakresie sprawczości podmiotu, ale dotyczy tego, co należy do półcienia tej-że sprawczości. Podmiot poprzez akt woli może uczynić siebie odpowiedzialnym za to, co się stało. Akt wzięcia odpowiedzialności obejmuje takie zachowania, jak wyjaśnienie, przeprosiny, pomoc.

In the paper, I defend the claim that agent who caused unintentional loss should take responsibility for it. Such kind of responsibility is neither a result of being guilty, being moral responsible for the loss, nor is just the expression of one’s sensitivity to other people’s hurt, but it has proper objective reasons. Human being experiences unity of his agency both in intentional actions and in actions which result in unintended harm. Moral agent is not only autonomous author of the action but also, through his corporeality, is somebody vulnerable to influence of accidental, unintended factors. In order to preserve personal integrity agent is obliged to admit the relation between his action and caused harm. Reasons to take responsibility for unintended results of action do not only relate to structure of human agency, but also relate to the structure of action itself and its relation to acting person. These issues are presented in two first paragraphs of the article. Characteristic features of obligation to take responsibility for unintended loss is presented in the last part of the article. Such responsibility is not a matter of voluntary agency, does not lie in the core of one’s agency but concerns what belong to “penumbra of agency.” Agent through act of his will makes himself responsible. Act of taking responsibility encompasses such behaviours like explanation, apology, help.

Dysjunktywizm i natura percepcyjnej relacji

100%

Zięba P.

Analiza i Egzystencja. Czasopismo Filozoficzne

2016

vol. 35

87-111

This paper surveys selected (though arguably representative) versions of metaphysicaland epistemological disjunctivism. Although they share a common logicalstructure, it is hard to find a further common denominator among them. Two mainconclusions are: (1) a specific standpoint on the nature of perceptual relation is notsuch a common denominator, which means that it is very unlikely that all of theseviews could be refuted with a single objection; (2) contrary to what its name suggests,disjunctivism can be correctly expressed without the employment of disjunction.

Refine search results

1 Analiza i Egzystencja. Czasopismo Filozoficzne

1 Roczniki Filozoficzne

1 Krajewska A.

1 Zięba P.

1 2019

1 2016

Search results

Problem odpowiedzialności za przypadkowe skutki działania

Dysjunktywizm i natura percepcyjnej relacji