Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: religious leader

Sort By:

Limit search:

Cechy duszpasterzy jako przywódców

100%

Lipiec D.

Teologia Praktyczna

2018

issue 19

39-50

The aim of the article is to indicate the characteristics of pastoral care priests which are required for the eff ective realization of pastoral care. At fi rst, the author discusses the characteristics of a leader in the light of the theory of management. Next, he presents the role of the characteristics of a leader in the ministry of priests. Further on, he enumerates the characteristics of pastoral care priests which are required for creating and managing the pastoral team. Finally, he indicates the characteristics necessary for building the relationship between the pastoral care priest and particular members of the pastoral team. In the conclusion he indicates that despite the fact that each successful leader of the pastoral team should possess numerous characteristics, it is diffi cult to create a complete list of all of them.

Celem artykułu jest wskazanie cech duszpasterskich prezbitera, które są potrzebne do skutecznej realizacji duszpasterstwa. Na początku autor omawia charakterystykę lidera w świetle teorii zarządzania. Następnie przedstawia znaczenie cech przywódcy w posłudze prezbitera. W dalszej części wskazuje na te cechy duszpasterskie prezbitera, które są potrzebne do stworzenia zespołu duszpasterskiego i zarządzania nim. W ostatniej części prezentuje cechy prezbitera niezbędne do budowania relacji między duszpasterzem a poszczególnymi członkami zespołu duszpasterskiego. W konkluzji wskazuje, że pomimo tego, że każdy odnoszący sukcesy lider zespołu duszpasterskiego powinien posiadać liczne cechy przywódcze, trudno jest stworzyć pełną listę obejmującą wszystkie.

Zastosowanie arystotelesowskiej koncepcji toposu w badaniach wizerunku medialnego liderów politycznych i religijnych – przyczynek do dyskusji

94%

Leśniczak R.

Folia Toruniensia

2022

vol. 22

43-66

Teza/cel: Tekst ma charakter przeglądowy i jest próbą wskazania użyteczności arystotelesowskiej teorii „miejsc” retorycznych w medioznawczych badaniach wizerunku liderów politycznych i religijnych. Uwzględniono podział topoì na naturalne (antropologiczne) i kulturowe (ideologiczne). Pierwsze z nich rozumiane są jako świadomie bądź nieświadomie głęboko zakorzenione we wspólnej ludzkiej naturze, dotyczą zatem wszystkich ludzi. Drugie z kolei badają sposób realizacji ludzkiej natury w przestrzeniach kultury różnych epok historycznych. Tekst jest głosem w dyskusji i próbą udowodnienia, że teorię toposów można uznać za komplementarną wobec teorii framingu w analizie medialnego wizerunku liderów politycznych i religijnych. Metoda badawcza: W podjętej analizie uwzględniono m.in. kwestie tożsamości, stereotypizacji oraz wybrane wizerunkowe i komunikologiczne wymiary przywództwa politycznego i religijnego. Posłużono się metodą analizy i syntezy. Odwołano się do teoretycznych prac badawczych nad zastosowaniem koncepcji topoì w naukach o komunikacji społecznej i mediach oraz framing analysis takich medioznawców, jak m.in. Norberto Gonzàlez Gaitano, Terézia Rončáková, Piotr Studnicki, Douglas Walton, Chris Reed, Fabrizio Macagno. Wyniki/Wnioski: Toposy mogą być stosowane zarówno do budowania wizerunku pozytywnego jak i negatywnego liderów politycznych i religijnych. Zastosowanie tych samych struktur argumentacyjnych w tekście daje możliwość spotkania się zwolennikom i przeciwnikom określonych osób bądź instytucji. Toposy mają zastosowanie w budowie klucza kategoryzacyjnego i stanowią istotną pomoc w interpretacji tekstu. Można je uznać za teorię komplementarną wobec framingu w analizie medialnego wizerunku liderów politycznych i religijnych.

Purpose: The text is a review and is an attempt to indicate the usefulness of the Aristotelian theory of rhetorical “places” in media studies of the image of political and religious leaders. The division of topoi into natural (anthropological) and cultural (ideological) is taken into consideration. The first one is understood as consciously or unconsciously deeply rooted in the common human nature, and therefore concerns all people. The second one, in turn, examines the way of realization of the human nature in cultural spaces of different historical epochs. The text is a voice in the discussion and an attempt to prove that the theory of topos can be considered complementary to the theory of framing in the analysis of the media image of political and religious leaders. Method: The analysis took into consideration, among others, issues of identity, stereotyping and selected image and communicological dimensions of political and religious leadership. It uses the method of analysis and synthesis. Reference was made to theoretical research work on the application of the concept of topoi in the sciences of social communication and media and framing analysis of such media experts as, among others, Norberto Gonzàlez Gaitano, Terézia Rončáková, Piotr Studnicki, Douglas Walton, Chris Reed, Fabrizio Macagno. Result/Conclusion: Topoi can be used to build both a positive and a negative image of political and religious leaders. The use of the same argumentative structures in the text provides an opportunity to meet supporters and opponents of specific people or institutions. Topoi are used in the construction of the categorization key and are an important help in the interpretation of the text. They can be considered as a theory complementary to framing in the analysis of the media image of political and religious leaders.

These/Ziel: Der Beitrag gilt als eine Übersicht und versucht, auf die Nutzbarkeit der aristotelischen Theorie von rhetorischen Topoi in den Untersuchungen zum Medienbild der politischen und religiösen Anführer hinzuweisen. Man berücksichtigte die Teilung der Topoi in die natürlichen (anthropologischen) und kulturellen (ideologischen). Die ersten von ihnen werden als bewusst bzw. unbewusst tief in der gemeinsamen menschlichen Natur eingewurzelte Topoi verstanden, beziehen sich also auf alle Leute. Die zweitgenannten untersuchen dagegen die Art und Weise, wie sich die menschliche Natur in den Kulturräumen unterschiedlicher historischer Epochen verwirklicht. Der Text gehört zu einer breiteren Diskussion und versucht zu beweisen, dass die Theorie der Topoi gegenüber der Framing-Theorie in der Analyse des Medienbildes der politischen und religiösen Anführer als komplementär zu betrachten ist. Forschungsmethode: In der durchgeführten Analyse berücksichtigte man u.a. die Fragen der Identität, der Stereotypisierung sowie die gewählten Image- und Kommunikationsdimensionen der politischen und religiösen Führung. Man bediente sich der Methode der Analyse und Synthese, griff auf die theoretischen Forschungsarbeiten zur Anwendung der Theorie von topoi in den Kommunikations- und Medienwissenschaften sowie auf die framing analysis verschiedener Medienwissenschaftler wie etwa Norberto Gonzàlez Gaitano, Terézia Rončáková, Piotr Studnicki, Douglas Walton, Chris Reed, Fabrizio Macagno zurück. Ergebnisse/Schlussfolgerungen: Die Topoi finden im Aufbau sowohl eines positiven als auch eines negativen Bildes der politischen und religiösen Anführer Anwendung. Die Benutzung von gleichen Argumentationsstrukturen im Text gibt den Befürwortern und Gegnern bestimmter Personen bzw. Institutionen die Möglichkeit, miteinander zu verkehren. Die Topoi sind im Bau vom Kategorienschlüssel anzuwenden und gelten als eine große Hilfe bei der Textinterpretation. Man kann sie für eine Theorie halten, die gegenüber der Framing-Theorie in der Analyse des Medienbildes der politischen und religiösen Anführer komplementär ist.

Refine search results

1 Folia Toruniensia

1 Teologia Praktyczna

1 Leśniczak R.

1 Lipiec D.

1 2022

1 2018

Search results

Cechy duszpasterzy jako przywódców

Zastosowanie arystotelesowskiej koncepcji toposu w badaniach wizerunku medialnego liderów politycznych i religijnych – przyczynek do dyskusji