Search results

1

ВОКАЛЬНА ПІДГОТОВКА МАЙБУТНІХ УЧИТЕЛІВ МУЗИКИ ЗАСОБАМИ ТЕАТРАЛЬНОГО МИСТЕЦТВА

100%

Барановська І.

Педагогічні науки: теорія, історія, інноваційні технології

|

2017

|

issue 10(74)

153-162

EN

The article is devoted to the problem of improving vocal training of the future music teachers through the introduction of elements of theatrical technologies. The achievement of a high level of ownership of its own “performing instrument” – a vocal voice – is one of the main tasks of singing. The mastery of vocal art involves three inextricable elements: technical, analytical and artistic. Creating an artistic image of a vocal work depends on the psychological analysis of the content, various possible ways of semanticising the words and their artistic interpretation. Working at diction, ability to logically comprehend the author’s text, understanding the emotional content of the word, pauses, dynamic shades make it possible to consciously perform the processed vocal productions. The process of intonation can be considered a sound detection of the content of music. Intonational expressiveness lies at the heart of poetic and musical language. In the work on vocal-pedagogical artistic repertoire students should be given a careful and caring attitude to the poetic text, a deep penetration into the artistic conception of the composer. The difficulty is the ratio of the verbal and musical intonation series. Ability to influence the audience, to establish direct communication – these are the special skills that an accomplice must master. Setting up dialogical contact is a theatrical and pedagogical technology, the origins of which have a long history. Inclusion in the vocal pedagogy of elements of folk theater, works of folk art can combine solo performance, dialogue, plastic intonation with improvised variations of intonations and simple chants. On the basis of creative unity, collective forms contribute to the formation of harmony of sound, the skills of auditory control, and provide internal creative discipline. Educators-vocalists are deeply aware of the pedagogical potential of the Ukrainian folk song, including the best samples in the program repertoire of the school and university program.It is believed that the performance of a folk song does not require special virtuoso-technical techniques of singing. The difficulty lies in the special simplicity, expressiveness, and the naturalness of their interpretation. One of the most striking phenomena of contemporary musical art was the combination of folklore with various types of pop music. Coordination of movements with language and singing is a complex skill that results from the purposeful training of not only sound-forming muscles, but also the body as a whole. Important is the search for accurate expressive gestures, facial expressions. Vocal training of the future music teacher should be considered in the interaction of traditional forms and methods of vocal pedagogy and the introduction of new technologies with the elements of theatrical activity.

2

The Liturgical Music in the Italian Church

100%

Losio I.

Pro Musica Sacra

|

2023

|

vol. 21

17-29

EN

The modern era of liturgical music in the Church in Italy has favored a situation in which a multiplicity of languages, styles and genres that probably characterize its uniqueness in the world scene coexist. We certainly cannot say that we live such a happy era from this point of view. After almost 60 years in which a false concept of liturgical creativity has been operating almost undisturbed, we are faced with an immense variety of situations within which – even in the presence of virtuous and significant experiences – a sort of generalized mediocrity is imposed which is almost all The cornerstones dictated by tradition and redefined by Vatican II. It is more than ever necessary to rediscover some fundamental concepts: the functionality of liturgical music; the music that wears the word; musical forms; thechoice of the repertoire; the need for training; The task of the liturgical music composer.

3

Działalność kościelnego chóru parafii pod wezwaniem św. Józefa w Olsztynie w latach 1946-2018

84%

Szon Z. E.

Nurt SVD

|

2018

|

issue 2

249-261

PL

Opracowanie stanowi wycinek rozległego i wieloaspektowego obszaru badań kultury muzycznej na Warmii. Działalność czterogłosowego, mieszanego chóru rzymskokatolickiej parafii pod wezwaniem św. Józefa w Olsztynie została umiejscowiona w kontekście przemian społeczno-politycznych regionu. Z przeglądu historii, form aktywności oraz repertuaru zespołu wynika, iż zasadniczym jego celem było śpiewanie podczas Mszy i nabożeństw oraz szerzenie dobra duchowego w ramach koncertów. Członkowie chóru angażowali się w życie społeczne i kulturalne diecezji warmińskiej i diecezji sąsiednich, brali udział w przeglądach wokalnych. Zespół był również ambasadorem kultury chrześcijańskiej poza granicami kraju, głównie w Kaliningradzie.

EN

The article constitutes a fragment of an extensive and multifaceted area of music culture research in Warmia. The activity of a fourvoice, mixed choir of the Roman Catholic parish of St. Joseph in Olsztyn was placed in the context of socio-political changes in the region. From the review of history, forms of activity and repertoire, it becomes clear that the main goal of the musical group was to sing during masses and religious services, and to spread spiritual good in various concerts. The members of the choir were also involved in social and cultural life in the diocese of Warmia as well as in neighbouring dioceses and participated in choral competitions. The group also played a role of an ambassador of Christian culture outside the country, mainly in Kaliningrad.

4

Ksiądz Eugeniusz Gruberski (1870–1923) – reformator muzyki kościelnej w diecezji płockiej

84%

Wiśniewski P., Karcz B., Tyrała R., Zając A., Delimat W., Janicki J. J., Malik J., Sterczewska L., UPJPII i., Pasek W., Karcz B., Malik J., Sterczewska L., UPJPII i., Pasek W.

Pro Musica Sacra

|

2015

|

vol. 13

EN

The Rev. E. Gruberski is one of the best known and highly valued reformers of Church music in the diocese of Płock in the period of the Cecilian renewal. The times in which he lived and worked required a fundamental reform of the liturgy and Church music. Numerous abuses in this area distorted liturgical ceremonies and lead to their secularization. The present study looks at various activities of the man, who after receiving an excellent education and gaining experience in Ratyzbona, immediately undertook various activities which aimed at the rebirth of sacred music in the spirit of the Cecilian movement. He proposed many practical solutions which he believed were essential for the recovery of the liturgical music in and outside the diocese of Płock. He called for, among others, professional training of organists, founding organists’ schools and cathedral choirs, maintaining the Gregorian chant and popularizing good sacred music. He managed to implement many of these recommendations, apart from temporal resistance and failures. Undoubtedly, he can be regarded as one of the classic representatives of the Cecilian movement in Poland.

PL

Ksiądz Eugeniusz Gruberski jest jednym z najbardziej znanych i cenionych reformatorów z okresu cecyliańskiego ruchu odnowy muzyki kościelnej w diecezji płockiej. Czasy, w których żył, wymagały fundamentalnej reform liturgii i muzyki kościelnej. Liczne nadużycia w tej dziedzinie zniekształcały celebracje liturgiczne i doprowadzały do ich sekularyzowania. Niniejsze opracowanie jest przeglądem rozlicznych działań człowieka, który po otrzymaniu doskonałej edukacji i zdobyciu doświadczenia w Ratyzbonie podjął natychmiastowe i różnorodne aktywności mające na celu odrodzenie muzyki sakralnej w duchu idei cecyliańskich. Zaproponował wiele praktycznych rozwiązań, jego zdaniem esencjalnych dla odnowienia muzyki koscielnej w diecezji płockiej i poza nią. Wzywał między innymi do kształcenia zawodowego organistów, założył szkołę organistowską i chór katedralny, popularyzował chorał gregoriański i dobre wykonawstwo muzyki sakralnej. Mimo tymczasowych niepowodzeń Gruberski zdołał wdrożyć wiele z tych zaleceń. Niewątpliwie może być on uważany za jednego z klasycznych przedstawicieli ruchu cecyliańskiego w Polsce.

5

Rok 1918 na teatralnej prowincji. Kielce

82%

Drozdowska P.

Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria

|

2018

|

vol. 18

86-103

RU

The article describes cultural life in Kielce at the threshold of independence. The local theatre played a prominent role at that time, since it was the only professional scene on which the Regency Council’s manifest was read. After this event the institution had its name changed into the Polish Theatre. The directors in those days were struggling with financial and logistical problems, lack of permanent crew, and even the outbreak of typhus. The history of the theater is described in the context of provincial, poor and clerical town, in which the intelligentsia accounted for a small percentage of the population. The audience wanted some entertainment both from the theatre and the expanding world of the cinema. Therefore, the creators were trying to meet those expectations through productions based on comedy and operetta. The local amateur theatre was the only group involved in politics, staging several patriotic plays. The conclusions of the article are based on the materials published in ”Gazeta Kielecka”, a local newspaper of that time, and collections available in the branch of National Archive in Kielce (unfortunately, no documents have been preserved in Żeromski Theater), as well as the research done by regional historians. Year 1918 turned out to be just a glimpse in the long process of changing the mentality of local community. It was just the first step to rebuild its national identity.

6

The music collection of Prešov’s parish church of St. Nicolas from the perspective of the canon of musical classicism (on the current research)

67%

Kopčáková S., Kačmárová A.

Hudební věda (Musicology)

|

2021

|

vol. 58

|

issue 3

314-334

EN

During eighteenth-century dynamic development of music styles in today’s Slovakia as well as during gradual music-style-related lagging outside the biggest cultural centers in the nineteenth-century, the city of Prešov was one of significant music centers of Upper Hungary. Music life took place not only in the choir of the parish church of St. Nicolas, but also in the surrounding aristocratic residences near Prešov. Performance practice of sacred music in the choir loft of Prešov’s St. Nicolas Church was connected to the idea of ‘classicalness’ that appeared in the early nineteenth-century in church music practice in the sense of the emerging canon and included the focal creators of Viennese music classicism. Thus, it represented and still represents, on a wider European scale, some models for music creation and performance practice; in the case of larger vocal and vocal-instrumental works, taking into account the creative abilities of regional composers and interpretive background (musicians and church ensembles). This logically resulted in the inclination towards smaller musical genres in smaller communities and in the fluctuating quality of the work of local composers in the past. In the case of shorter compositions and music genres, within ceremonial liturgies, in addition to the mass cycle, compositions such as mass, offertories, pastorale, antiphons, the passion, parts of oratorios, but also concert works for chamber cast are played practically till today; especially those of late Baroque and music Classicism. To date, the music collection on the choir of the parish church has not been made accessible to researchers, has not been systematized, or deposited in a museum or archival institution. It has remained the property of the Roman Catholic Church. The most valuable part of the collection are musical sources from the eighteenth- and nineteenth-centuries, on the basis of which it is possible to identify not only the repertoire and the existing contemporary canon, but also regional and local composers. The aim of the study is to deal with the collection in terms of repertoire and composers, but also as valuable comparative material for research into music history in Slovakia in classicism.

CS

V období dynamického stylového vývoje hudby na území dnešního Slovenska v 18. století, ale také postupného stylového zaostávání mimo největší kulturní centra v 19. století, bylo město Prešov jedním z nejvýznamnějších hudebních center Horních Uher. Hudební život se odehrával nejen na kůru farního kostela sv. Mikuláše, ale také ve šlechtických sídlech v okolí Prešova. Prováděcí praxe duchovní hudby na kůru kostela sv. Mikuláše v Prešově navazovala na ideu „klasičnosti“, jak se objevila na počátku 19. století v církevní hudební praxi ve smyslu vznikajícího kánonu. Tato idea se týkala interpretace hudebních děl hlavních tvůrců vídeňského hudebního klasicismu, takže v širším evropském měřítku představovala a stále představuje jakýsi vzor pro hudební tvorbu a interpretační praxi – v případě větších vokálních a vokálně-instrumentálních děl s přihlédnutím k tvůrčím schopnostem regionálních tvůrců a interpretačnímu zázemí (hudebníci a chrámová tělesa). Z toho logicky vyplývala tendence k menším hudebním druhům v menších lokalitách a kolísavá kvalita tvorby lokálních skladatelů v minulosti. V případě skladeb a hudebních druhů menšího rozsahu se s výjimkou mešního cyklu prakticky až do současnosti v rámci slavnostních liturgií provádějí skladby jako mše, offertoria, pastorely, antifony, pašije, části oratorií, ale i koncertantní díla pro komorní obsazení (obvykle orchestr a sólistu), zejména z období pozdního baroka a klasicismu. Sbírka hudebnin na kůru farního kostela nebyla dosud badatelům zpřístupněna, systematizována, ani nebyla deponována do muzejní či archivní instituce. Nejcennější částí sbírky jsou hudební prameny z 18. a 19. století, na jejichž základě lze identifikovat nejen repertoár a existující dobový kánon, ale také regionální a lokální skladatele. Cílem studie je představit sbírku z hlediska repertoáru a skladatelských osobností, ale také jako cenný komparační materiál pro výzkum dějin hudby v období klasicismu na území dnešního Slovenska.

7

Lubelski afisz i plakat filmowy w zbiorach Archiwum Państwowego w Lublinie i Muzeum Lubelskiego z okresu międzywojennego

67%

Sławek-Czochra M.

Zeszyty Naukowe KUL

|

2018

|

vol. 61

|

issue 4

357-373

EN

Citizens of Lublin watched the first movies in 1899, that is only four years after the Lumiere brothers’ first paid public screening in Paris. The first cinema was opened in 1908 and from that moment cinemas have been important in the panorama and the social life of Lublin. Currently, only archival media materials, like film posters, present their repertoire and the ways of functioning in the interwar period. The first part of the article gives general summary of film posters development in Poland. In the next sections of the article, visual materials (cinema posters) are analyzed. They were smaller than in the West, because they were placed in special display cases, usually next to the entry to the cinema. In the posters which were printed in Lublin until the 1940s the lettering, often supplemented with simple but still distinct ornamentation, is dominant in the visual layer. Some posters timidly imitate new trends in the arts developing in the main centres (Lvov, Cracow and Warsaw), set by such personalities as: Jan Tschichold, Henryk Berlewi, Władysław Strzemiński. These posters are valuable as documents, attesting to history and the social life of Lublin. The means of a critical analysis of sources and an analysis of the content are c in the article. The results of the detailed analyses have a factual character and represent a contribution to further research on the extensive subject of film and cinema culture development in Poland in the interwar period.

PL

Lublinianie pierwsze ruchome obrazy obejrzeli w 1899 roku, a więc już cztery lata po pokazie braci Lumiere. Stałe kino otwarte zostało w 1908 roku i od tego momentu kina zajęły należne im miejsce w panoramie i życiu społecznym Lublina. O ich repertuarze i sposobie funkcjonowania w okresie międzywojennym świadczą dziś między innymi materiały wizualne: afisze i plakaty filmowe. W pierwszej części zarysowane zostały początki rozwoju plakatu filmowego w Polsce. W kolejnych częściach analizie poddane zostały materiały wizualne – plakaty kinowe. Były one mniejsze niż na Zachodzie, ponieważ umieszczano je głównie przed wejściem do kina w specjalnych gablotach. W plakatach, które były drukowane na miejscu do lat 40. XX wieku w warstwie wizualnej zdecydowanie góruje liternictwo, często uzupełniane prostą, ale wciąż wyraźną ornamentyką. Część nieśmiało naśladuje rozwijające się w głównych ośrodkach lwowskim, krakowskim i warszawskim trendy wyznaczane przez takie osobowości jak m.in. Jan Tschichold, Henryk Berlewi, Władysław Strzemiński. Są cenne jako dokumenty, świadczące o historii i życiu społecznym Lublina. W artykule wykorzystano analizę krytyczną źródeł oraz analizę zawartości. Uzyskane wyniki analiz szczegółowych mają charakter faktograficzny i są przyczynkiem do dalszych badań w obszernym temacie kształtowania się kultury filmowej i kinowej w Polsce w dwudziestoleciu międzywojennym.

8

Review of repertoire for guitar and piano duo from the 18th to the 21st century in historical perspective

67%

Popiołek-Walicki A.

Edukacja Muzyczna

|

2021

|

issue 16

79-119

EN

The article aims at discussing the directions of development of the repertoire for chamber guitar-piano duet. Using the methods of historical sciences as well as music theory, the author focuses on the most important aspects of repertoire development, for the ensemble which is quite unusual in classical music, and relies on data from her own searches and interviews with composers. The repertoire is presented as a whole: from the time of the emergence of performance practice for guitar and piano, whose beginnings can be observed in the music of the 18th century, to compositions written in 2020. The repertoire has been divided into segments and classified according to the author's concepts. It also describes the most important, in the author’s - active concert performer – belief, sound perspectives in selected works with emphasis on those compositional means which guarantee the balance of sound of individual parts without multi-aspect prejudice to both instruments.

PL

Artykuł ma na celu omówienie kierunków rozwoju repertuaru na duet kameralny gitarowo-fortepianowy. Podpierając się metodami z zakresu nauk historycznych, a także teorii muzyki, autorka zwraca uwagę na najważniejsze aspekty rozwoju repertuaru, na ten nietypowy w muzyce klasycznej skład, opierając się na danych z własnych kwerend oraz wywiadów z kompozytorami. Repertuar został ujęty całościowo: od czasu pojawienia się praktyki wykonawczej na obsadę gitary i fortepianu, czego początki obserwujemy w muzyce XVIII wieku, aż po kompozycje powstałe w roku 2020. Repertuar został podzielony na segmenty i sklasyfikowany według założeń autorki. Opisane zostały również najważniejsze, według autorki – aktywnie koncertującej – perspektywy brzmieniowe w wybranych utworach z położeniem nacisku na te środki kompozytorskie, które gwarantują równowagę brzmienia poszczególnych partii bez wieloaspektowych strat dla obydwu instrumentów.

9

Elżbieta Stoch, Teatr Miejski w Lublinie (1944-1949). Źródła, nieznane fakty, repertuar, recepcja krytyczna, Wydawnictwo KUL, Lublin 2021, ss. 744, 6 aneksów, summary, indeksy: utworów i osób

67%

Walewander ks. E.

Facta Simonidis

|

2023

|

vol. 16

|

issue 1

363-366

10

Gennaro Sacco, słynny Coviello, i jego trzy sztuki

67%

Dygul J.

Pamiętnik Teatralny

|

2023

|

vol. 72

|

issue 1

141-157

EN

This article analyzes three plays published by Gennaro Sacco, a dell’arte actor-playwright who visited the Polish royal court in 1699. Sacco became famous for his role as Coviello. He initially performed in Naples, then in the northern part of the Apennine Peninsula, and, like many Italian actors, he offered his talent to various European rulers (in Celle, Warsaw, Madrid). We hardly know anything about his stay at the Warsaw court of king Augustus II; there are no sources that would reveal the repertoire or the names of troupe members. What is extant, however, is the dramatic text of Commedia smascherata, ovvero i comici esaminati, published in Warsaw. The analysis of this play against the background of its two predecessors, published by Sacco in Italy more than a decade earlier, contributes to our knowledge of role structure, distribution, and variation in dell’arte theater. It also helps identify the impact of local conditions on the work of travelling Italian dell’arte artists.

PL

Przedmiotem artykułu jest analiza trzech utworów dramatycznych wydanych przez aktora-autora teatru dell’arte, Gennara Sacca, który gościł na dworze polskim w 1699 roku. Sacco zasłynął z roli Coviella. Początkowo grał w Neapolu, potem na północy Półwyspu Apenińskiego i jak wielu włoskich aktorów oferował swój talent różnym władcom europejskim (w Celle, Warszawie, Madrycie). Prawie nic nie wiemy o jego pobycie na warszawskim dworze Augusta II, brakuje źródeł na temat repertuaru oraz składu osobowego zespołu. Zachował się jednak opublikowany w Warszawie tekst dramatyczny Commedia smascherata, ovvero i comici esaminati. Przeprowadzona w artykule analiza tej sztuki na tle dwóch poprzednich wydanych przez aktora ponad dziesięć lat wcześniej we Włoszech poszerza wiedzę o strukturze, dystrybucji i wariantowości ról w teatrze dell’arte. Przyczynia się także do określenia wpływu lokalnych warunków na sztukę włoskich artystów dell’arte przemieszczających się między ośrodkami.

11

Teatry żydowskie w Warszawie między wojnami (1918–1939)

67%

Krasiński E.

Pamiętnik Teatralny

|

1992

|

vol. 41

|

issue 1/4

313-344

EN

Although Jewish theatre in Warsaw can be considered to date back to David Hellin’s theatre, operating in 1837, it had not flourished until the late 19th century. At that time, Ester Rachel and Abraham Kamiński created a permanent professional theatre company, and in 1913 they opened their own theatre, whose tradition was continued by their daughter Ida. The article discusses the most important performances of Jewish theatres, their repertoires, technical and financial conditions, as well as archival and press sources for researching the history of Jewish theatre in Warsaw before World War II. The Vilna Troupe and the Warsaw Jewish Art Theatre WIKT performed ambitious plays, Jewish classics, and contemporary world drama. Michal Weichert ran the experimental Jung Teater, which had political ambitions. Numerous if short-lived kleynkunst theatres, revues and cabarets were created. Most Yiddish theatres were located next to Polish ones, but there were also theatres in the Jewish quarter, such as Centralny and Scala. The relationship between Polish and Jewish theatre life should be considered on multiple levels, with regard to audiences, repertoires, and criticism, as well as collaboration between theatres and artists.

PL

W 1837 roku działał w Warszawie teatr Dawida Hellina, co można uznać za początek teatru żydowskiego w Warszawie, chociaż jego rozkwit nastąpił dopiero pod koniec XIX wieku. Ester Rachel i Abraham Kamińscy stworzyli wówczas stały zawodowy zespół, a w 1913 otworzyli własną siedzibę – teatr, którego tradycję kontynuowała ich córka, Ida. W artykule omówione zostały najważniejsze przedstawienia teatrów żydowskich, ich repertuar, warunki techniczne i finansowe, a także źródła archiwalne i prasowe do badania historii teatru żydowskiego w Warszawie przed II wojną światową. Trupa Wileńska i Warszawski Żydowski Teatr Artystyczny WIKT miały w repertuarze sztuki ambitne, klasykę żydowską i współczesny dramat światowy. Michał Weichert prowadził eksperymentalny Jung Teater o ambicjach politycznych. Powstawały liczne, choć działające krótko, teatry miniatur, sceny rewiowe i kabaretowe. Większość teatrów jidysz sąsiadowała z polskimi, ale działały też teatry w dzielnicy żydowskiej, jak Centralny czy Scala. Związki między teatrem polskim i żydowskim należy rozpatrywać wielostronnie, w odniesieniu do publiczności, repertuaru i krytyki, a także współpracy między teatrami i twórcami.

Refine search results

ВОКАЛЬНА ПІДГОТОВКА МАЙБУТНІХ УЧИТЕЛІВ МУЗИКИ ЗАСОБАМИ ТЕАТРАЛЬНОГО МИСТЕЦТВА

The Liturgical Music in the Italian Church

Działalność kościelnego chóru parafii pod wezwaniem św. Józefa w Olsztynie w latach 1946-2018

Ksiądz Eugeniusz Gruberski (1870–1923) – reformator muzyki kościelnej w diecezji płockiej

Rok 1918 na teatralnej prowincji. Kielce

The music collection of Prešov’s parish church of St. Nicolas from the perspective of the canon of musical classicism (on the current research)

Lubelski afisz i plakat filmowy w zbiorach Archiwum Państwowego w Lublinie i Muzeum Lubelskiego z okresu międzywojennego

Review of repertoire for guitar and piano duo from the 18th to the 21st century in historical perspective

Elżbieta Stoch, Teatr Miejski w Lublinie (1944-1949). Źródła, nieznane fakty, repertuar, recepcja krytyczna, Wydawnictwo KUL, Lublin 2021, ss. 744, 6 aneksów, summary, indeksy: utworów i osób

Gennaro Sacco, słynny Coviello, i jego trzy sztuki

Teatry żydowskie w Warszawie między wojnami (1918–1939)