Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: represalia

Sort By:

Limit search:

Uwagi na temat siły i jej stosowania w prawie międzynarodowym

100%

Łaski P.

Acta Iuris Stetinensis

2015

issue Acta Iuris nr 12

Pojęcie użycia siły odnosimy aktualnie do sytuacji, w których stosowana jest przemoc w sposób bliski charakterystyce technicznej stanu wojny, jak i również do akcji militarnych nienapotykających na zbrojny opór. Prawo międzynarodowe publiczne nie dysponuje specjalnymi środkami, które regulują uciekanie się do użycia siły, ani takimi, które minimalizowałyby skutki jej stosowania. W prawie międzynarodowym pomimo wielu kontrowersji co do użycia siły, nie ma wątpliwości co do kompetencji państw do jej stosowania, celem realizacji ich racji stanu. Jednakże należy się pochylić nad rozumieniem pojęcia „siła”, jak i jej stosowaniem zgodnie z Kartą Narodów Zjednoczonych w celach samoobrony, tak by je wprost odróżnić od sytuacji sięgania po akt zbrojny (będący przejawem stosowania siły), naruszający integralność terytorialną innego suwerennego państwa. W niniejszym artykule rozważania teoretyczne zostaną odniesione do poczynań między innymi Federacji Rosyjskiej, jako przykładu stosowania siły we współczesnym prawie międzynarodowym.

The concept of the use force currently refer to situations in which violence is used in a manner close to the technical characteristics of a state of war, as well as to the military action does not encountering armed resistance. Public international law has no special measures that regulate recourse to use of force, or those that minimize the effects of its application. In international law, despite the many controversies regarding the use of force, there is no doubt about the competence of states to its application in order to pursue their raison d’etat. However, consideration should be given understanding the concept of “power” and its application in accordance with the Charter of the United Nations, for the purposes of self-defense, so that it explicitly distinguished from the situation recourse to an act of armed (which is a manifestation of the use of force), violating the territorial integrity of another sovereign state. In this article, theoretical considerations will be raised to the actions of the Russian Federation, among others, as an example of the use force in contemporary international law.

Prawo siły czy siła prawa – reminiscencje w dwusetleciu Kongresu Wiedeńskiego 1815 r.

80%

Łaski P.

Studia Prawnicze KUL

2016

issue 2

81-103

Analysing power and for her applying by you to raise belongs, that her nucleon - it is using the military force which is ultima ratio of contemporary couples in the defence of their territory and the population - with word of their statehood. And although in the sphere of the international law we are dealing with the ban on for her applying, in practice a relative capacity has it is that ban, what results not that much from the plot of the Charter o the United Nations, what above all from the practice of states. The one whereas in the individual, collective, preventive situation of the self-defence, in the fight against terrorism or in case of humane intervention as allowing situations for her using is appealing to the military force. Contemporary states with reference to using force are guided by a rule that where it is about business of the state she is before regulations. And this state of affairs didn't change in two hundred past years which passed from the Congress of Vienna 1815. Of him whereas participants were of the opinion then, which in spite of the expiry of two centuries, didn't change, and coming down to the fact that in world altogether his military and economic power is deciding on the position of the state, and only then participation in alliances of servicemen what results from the fact that legal-international regulations referring to using force don't have a deciding influence on taken action with for her using international relations towards other participants.

Analizując siłę i jej stosowanie przez państwa podnieść należy, iż jej nukleon – to użycie siły zbrojnej, która jest ultima ratio współczesnych państwa w obronie ich terytorium i ludności – słowem ich państwowości. I jakkolwiek w sferze prawa międzynarodowego mamy do czynienia z zakazem jej stosowania, to ów zakaz w praktyce ma względny charakter, co wynika nie tyle z treści Karty NZ, co przede wszystkim z praktyki państw. Ta zaś odwołuje się do siły zbrojnej w sytuacji samoobrony indywidualnej, zbiorowej, prewencyjnej, w walce z terroryzmem czy w razie interwencji humanitarnej jako sytuacji dopuszczających jej użycie. Współczesne państwa w odniesieniu do użycia siły kierują się regułą, że tam, gdzie chodzi o interes państwa jest ona przed uregulowaniami prawnymi. I ten stan rzeczy nie uległ zmianie w minionych dwustu latach, jakie upłynęły od Kongresu Wiedeńskiego 1815 r. Jego zaś uczestnicy stali wówczas na stanowisku, które mimo upływu dwóch stuleci, nie uległo zmianie, a sprowadzające się do tego, że o pozycji państwa w świecie decyduje łącznie jego siła militarna i ekonomiczna, a dopiero potem uczestnictwo w sojuszach wojskowych, co wynika z faktu, iż prawnomiędzynarodowe unormowania odnoszące się do użycia siły nie mają decydującego wpływu na podejmowane działania z jej użyciem w stosunku do innych uczestników stosunków międzynarodowych.

Refine search results

1 Acta Iuris Stetinensis

1 Studia Prawnicze KUL

2 Łaski P.

1 2016

1 2015

Search results

Uwagi na temat siły i jej stosowania w prawie międzynarodowym

Prawo siły czy siła prawa – reminiscencje w dwusetleciu Kongresu Wiedeńskiego 1815 r.