Search results

1

O obiektach przejściowych. Wystawa Utracone – odzyskane. Ciąg dalszy... w Łodzi

100%

Żerkowski M.

Zbiór Wiadomości do Antropologii Muzealnej

|

2018

|

issue 5

PL

Presented in 2017/2018 in the Museum of Archaeology and Ethnography in Łódź the LostRegained. The Story Continues... exhibition was the result of the restitution of artefacts from the non-European ethnographic collection of the Łódź Museum plundered during the German Nazi occupation of Poland. The history of this collection and its creators dates back to the early 20th century and is directly connected with the turbulent events of the last century: European domination in the colonies, World War II, the Cold War division of Europe and its end. Looking at this past through the prism of the exhibition of the restituted African, American and Asian objects, gives a unique opportunity to ask questions about the origins of the Łódź ethnological tradition, as well as the current state of anthropological and museological discussions about the circumstances in which Polish pre-war, non-European ethnographic collections were created.

2

MUZEUM SZTUKI DEKORACYJNEJ W PRADZE A BADANIA POCHODZENIA ZBIORÓW POD KĄTEM DÓBR KULTURY NALEŻĄCYCH DO OFIAR II WOJNY ŚWIATOWEJ

88%

Koenigsmarková H.

Muzealnictwo

|

2013

|

vol. 54

78-82

3

THE MUSEUM OF DECORATIVE ARTS IN PRAGUE AND RESEARCH INTO THE ORIGIN OF COLLECTIONS FROM THE VIEWPOINT OF CULTURAL ASSETS BELONGING TO VICTIMS OF THE SECOND WORLD WAR

88%

Koenigsmarková H.

Muzealnictwo

|

2013

|

vol. 54

78-82

4

Zamek Górków i Opalińskich w Sierakowie

75%

Skuratowicz J.

Ochrona Zabytków

|

2000

|

issue 4

341-346

EN

The author recalls the history of the castle in Sierakow — its successive owners, redesigning, damage and the circumstances of the reconstruction conducted in recent years. The residence in Sierakow, whose period of splendour coincided with the seventeeenth century, was built on the foundations of an earlier Gothic castle. This combination of a fifteenth-century arrangement of the interior (i. a. without expansive staircases) and the soaring solid of the building, built in a fashion characteristic for Mannerism, as well as the lavish Early Baroque outfitting of the interiors produced an extremely interesting architectonic effect. Today, Sierakow Castle has been partially reconstructed and houses a museum known as the Opaliński Castle-Museum. The original interiors on the ground-floor feature pewter sarcophagi (after conservation) of members of the Opaliński family, and the first floor, gradually filled with elements of former outfitting reconstructed upon the basis of authentic fragments (i. a. tile stoves), is the site of ceremonial meetings held by the town population; the second floor is adapted for the purposes of exhibitions.

5

Proceeds of Crime, Punishment, and Libertarianism

63%

Dominiak Ł.

Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej

|

2023

|

vol. 35

|

issue 2

20-33

PL

W jednym ze swoich najnowszych artykułów Walter Block twierdzi, że przepadek korzyści pochodzących w niebezpośredni sposób z przestępstwa byłby niekompatybilny z libertarianizmem. W naszym artykule argumentujemy, że twierdzenie to jest błędne. Na wsparcie naszej tezy wysuwamy dwa ogólne argumenty. Pierwszy z nich wychodzi od rozróżnienia pomiędzy restytucją a karą i wskazuje, że utrata rzeczonych korzyści nie skutkowałaby – wbrew twierdzeniom Blocka – nierównością horyzontalną w ramach sprawiedliwości retrybutywnej. Drugi z nich odnosi się do libertariańskich zasad sprawiedliwości dystrybutywnej i dowodzi, że rzeczone korzyści należą do stron poszkodowanych działaniem przestępcy. Razem wzięte, argumenty te konkluzywnie wskazują, że przepadek korzyści pochodzących niebezpośrednie z przestępstwa jest kompatybilny z libertarianizmem.

EN

In his recent publication, Walter Block claims that disgorgement of indirect proceeds of crime is incompatible with libertarianism. The present paper argues that Block’s claim is incorrect. In support of this position two general arguments are offered. The first one builds on the distinction between restitution and punishment, showing that forfeiture of assets derived indirectly from crime would not – contra Block – result in unequal punishment under retributive justice. The second one refers to libertarian principles of distributive justice and demonstrates that indirect proceeds of crime are owned by the aggrieved parties. Put together, these arguments conclusively show that the idea that indirect proceeds of crime should be forfeited is compatible with libertarianism.

6

Kształtowanie się rynku gruntów rolnych w państwach Grupy Wyszehradzkiej z uwzględnieniem prawnych aspektów nabywania ziemi

63%

Kubala S.

Świat Nieruchomości

|

2018

|

issue 1(103)

29-36

PL

Państwa wchodzące w skład Grupy Wyszehradzkiej charakteryzują się zróżnicowanym poziomem rolniczym, co decydowało m.in. o tym, w którym momencie przestanie obowiązywać tzw. okres przejściowy na nabywanie gruntów rolnych przez obcokrajowców. Głównym celem napisania artykułu było zidentyfikowanie procesów zachodzących w poszczególnych państwach należących do Grupy Wyszehradzkiej w zakresie zmian zachodzących na tych rynkach w aspekcie znaczenia zasobu ziemi, a także dokonania przeglądu prawnych aspektów nabywania gruntów rolnych przez obcokrajowców. Stwierdzono, iż zakończenie okresów przejściowych w krajach Grupy Wyszehradzkiej nie wpływa na obniżenie poziomu cen gruntów rolnych na krajowych rynkach. W ramach badań przeanalizowano przepisy prawa oraz przeprowadzono analizę danych statystycznych z bazy Eurostat, raportów IERiGŻ-PIB, a także raportów państwowych urzędów statystycznych badanych państw.

EN

The countries included in the Visegrad Group are characterized by a diversified agricultural level, which determined when the so-called transition period for the acquisition of agricultural land by foreigners would cease. The main purpose of the article was to identify the processes taking place in individual countries belonging to the Visegrad Group within the scope of changes occurring on these markets in terms of the importance of the land resources as well as to carry out a review to the legal aspects of agricultural land acquisition by foreigners. It was found that the end of the transitional periods in the Visegrad countries does not impact the decrease of agricultural land prices within the national markets. The research is based on an analysis of legal regulations as well as analysis of statistical data from the Eurostat databases, IERiGŻ-PIB reports and statistical reports by offices of statistics of the studied countries.

7

Krótki opis kwestii reprywatyzacji znacjonalizowanych nieruchomości kościelnych w Rumunii, ze szczególnym uwzględnieniem przypadku Kolegium im. Mikó Székelya

63%

Veress E.

Opolskie Studia Administracyjno-Prawne

|

2022

|

issue 1

237-259

EN

The “communist” regime nationalized church property also in Romania. Minority (Hungarian and German) churches were traditionally extensively involved in school maintenance and were particularly hard hit. In the interwar period, these schools provided education in minority languages. Nationalization affected the entire property of the denominational schools and often broke centuries of tradition. The property included school buildings, teachers’ residences, and economic assets that served to finance the school. After the regime change, the state gradually established a framework for restitution. Still, after a positive start, the trend was reversed and restitution of the nationalized property to churches, without any change in the legal framework, began to be prevented by administrative and judicial practice. Through a concrete example, the article illustrates contraditictions in case law, ideological obstacles to restitution, and the complex legal history and civil law issues that arise.

PL

Mienie kościelne w Rumunii zostało znacjonalizowane przez reżim komunistyczny. Kościoły mniejszości narodowych (węgierskich i niemieckich), które tradycyjnie były szeroko zaangażowane w utrzymanie i prowadzenie szkół, zostały szczególnie dotknięte przez proces nacjonalizacji. W okresie międzywojennym szkoły te prowadziły nauczanie w językach mniejszości narodowych. Nacjonalizacja objęła cały majątek szkół wyznaniowych, często niszcząc wielowiekową tradycję. Majątek podlegający upaństwowieniu obejmował zarówno budynki szkolne, jak i mieszkania nauczycieli oraz aktywa gospodarcze, które służyły do finansowania działalności szkoły. Po transformacji ustrojowej państwo rumuńskie stopniowo tworzyło ramy prawne restytucji. Po obiecujących początkach tendencja uległa zmianie, a zwrot znacjonalizowanego majątku kościołom zaczęto utrudniać w praktyce orzeczniczej sądów i organów administracji. Zmianie praktyki nie towarzyszyły jednak zmiany legislacyjne. Niniejszy artykuł ilustruje na konkretnym przykładzie sprzeczności w orzecznictwie, przeszkody o charakterze ideologicznym utrudniające reprywatyzację, a także złożone tło historyczne i pojawiające się problemy cywilnoprawne.

8

Z problemów konserwacji zespołów zabytkowych

63%

Misiorowski A.

Ochrona Zabytków

|

1969

|

issue 3

198-205

FR

L’évolution rapide des villes et le développement technique donnent l ’essor à d’incessantes transformations des aménagements urbains. A cet effet, les ensembles historiques de vieilles cités sont menacés soit d’une destruction totale soit de dégradation et de retranchement graduel de la vie courante. Il est donc indispensable de protéger et de conserver non seulement des objectifs isolés mais aussi des ensembles historiques dans leur totalité. Les premiers pas sur la voie de la conservation des sites historiques urbains ont été faits en Pologne avant la seconde guerre mondiale (Zamość, Sandomierz, Cracovie). Après la guerre — ce problème est devenu d’une actualité pressante. Pour ordonner les problèmes ayant trait au sujet précité, l ’auteur du présent article propose la classification ci-après des ensembles historiques: 1) Groupes d’habitations — en premier lieu donc, des centres urbains, mais aussi des agglomérations rurales pourvues de valeurs spéciales soit du fait de leur composition soit de leur histoire. L’on a pas le droit d’oublier aussi les aménagements urbains du XIXe siècle les plus susceptibles d’être détruits en raison de la modernisation des villes et pourtant dotés de valeurs réelles (Łódź, Zgierz). 2) Les unités architectoniques urbaines, c’est à dire les ensembles inclus dans le cadre d’un système d’architecture défini, affectés à une fonction générale indépendamment de leur situation dans la ville soit dans l ’agglomération, par ex. les couvents, les citadelles, les établissement industriels, les systèmes d’irrigation et d’eaux flottables. 3) Les ensembles résidentiels inclus dans le cadre du paysage. En première ligne ce sont les châteaux et les palais. Les valeurs du paysage résultent de la composition spatiale, soit encore, elles apparaissent fortuitement après l ’élévation du monument principal (la majorité des châteaux médiévaux). Cet état de fait appelle la protection de l ’entourage du monument, soit par un aménagement du terrain, soit par l’élévation d’autres bâtiments, soit encore par la composition d’un décor floral et des espaces verts. Afin de profiter d’une protection réelle, tous ces ensembles historiques, indépendamment de leur caractère doivent être inclus dans la vie courante de la société contemporaine et servir à ses besoins. A cet effet il est indispensable d’établir des programmes fonctionnels détaillés. La nécessité d’une participation de spécialistes-conservateurs des monuments s ’impose, quant aux travaux des organes chargés d’établir les plans d’aménagement de l’espace. Elle garantirait la mise en valeur de ces monuments ainsi que leur affectation à des services et buts utiles. Tous les traitements auquels ont été soumis les ensembles historiques jusqu’à ce temps ont été désignés par le mot d ’„assainissement”. Ledit terme manquant de précision, l’auteur en propose quelques autres dont chacun indiquerait un autre mode de traitement: 1. Dégagement (liberazione) — consiste à la démolition des elements parasites altérant la composition historique et la beauté du monument, y compris les éléments nuisibles aux conditions sanitaires du bâtiment et à son utilité '(bâtisses, masures, annexes etc.). 2) Restauration (ricostruzione) — consiste à dégager l ’ensemble historique et mettre en valeur sa composition en corrigeant les gabarits, créant des percées, bouchant des manques dans l’alignement des bâtiments, restituant les dominantes et les points culminants de son programme tels que: les dispositifs de défense, la „petite architecture”, les monuments commémoratifs etc. 3) Adaptation (rinovazione) — c’est le principal traitement pour la majorité de vieilles cités. L’adaptation s’effectue en diverses formes — elle est planifiée ou fortuite. Afin qu’elle constitue un traitement de conservation, elle doit être basée sur un programme d’affectation et de conservation de l ’ensemble visé. Un tel programme devra indiquer la fonction générale de l ’ensemble à l ’échelle de la municipalité, puis préciser les services affectoires de chaque pâté de maisons ou même de chaque bâtiment en particulier. Il sera strictement lié à la restauration, au complètement de l ’architecture et à l ’équipement technique de l ’ensemble afin de lui garantir l’utilité en vue de ses nouvelles fonctions. Au cours de l’adaptation il est indispensable d’inserrer l’ensemble historique dans le cadre de son entourage en prenant compte des services affectoires qui lui seront alloués. 4. La réintégration (reintegrazione) — constitue une opération réalisée sur l’objectif en question ou en dehors de cet objectif. Cette intervention consiste à la restauration et à l’adaptation de l’ensemble historique ainsi qu’à une transformation et recomposition de son entourage le plus proche, ce dernier devant lui former un cadre qui mettrait ses valeurs en lumière. Le programme fonctionnel, dans ce cas, joue aussi un rôle important. 5) Réaménagement (ricomposizione) — en principe, ce n’est pas un traitement de conservation, toutefois il empiète sur son domaine. Dans notre pays, l ’expérience démontre la nécessité d’une participation des conservateurs à l’oeuvre du réaménagement, qui ne devrait pas se traduire par une reconstruction architectonique mais seulement par le respect de la composition et la mise en valeur de l ’ensemble historique. Elle peut s’effectuer de différente manière, mais elle est indispensable quant il s ’agit d’un monument tombant en dégradation et toujours vivant grâce à ses valeurs historiques. Pour terminer, les suivantes conclusions s ’imposent: a) L’ensemble historique doit être lié à la vie courante, b) Pour qu’il profite des traitements de conservation, il faut qu’un programme fonctionnel soit établi à son sujet, c) Les nouvelles formes architectoniques dans le voisinage direct du l’ensemble historique ne seraient admises qu’avec la plus grande circonspection, d) Chaque intervention doit être précédée par des recherches historiques détaillées. L’article présent pose des motions et appelle à élargir les cadres de la discussion, au cours de laquelle les termes proposés pourraient être précisés et admis dans la science relative à la protection des monuments historiques.

9

Rozproszone dziedzictwo. Kwestia rewindykacji polskich zasobów archiwalnych

63%

Krochmal A.

Teka Komisji Historycznej Towarzystwa Naukowego KUL

|

2021

|

vol. 18

113-158

EN

Poland is a country with one of the most dispersed archival resources. This situation was clearly influenced by important historical events, including, in particular, the catastrophe of partitions at the end of the 18th century and the two subsequent world wars. From the 17th century until the Second World War, there were looting or relocating Polish cultural goods to Poland’s neighboring countries (mainly Russia and Germany). The article presents the main stages of recovery proceedings in relation to archival materials undertaken by the Polish state against its neighbors from Eastern and Western Europe. The first attempts to restore the plundered collections took place in the 17th century, based on the provisions of the peace treaties in Oliwa (with Sweden concluded in 1660) or in Andruszów (truce with Russia in 1667). The first major recovery action, which brought concrete results and concerned lost cultural goods, was the implementation of the provisions of the Treaty of Riga of March 18, 1921. Article XI of the Treaty was of fundamental importance for archival matters. It provided for the return from Soviet Russia of all materials taken from Poland after January 1, 1772. A Mixed Polish-Soviet Special Commission was established to implement these decisions, with the participation of eminent specialists (historians, archivists, librarians). Their activities resulted in the return to 1924 of 31 wagons of archival materials, including archives from the period of the First Polish Republic and files taken by the Russians in 1915. Files from Austria and Germany were restored during the Second Polish Republic on a much smaller scale. The second wave of recovery took place after 1945. The main materials recovered from Germany were the result of the so-called Adam Stebelski’s mission in 1946-1949. Archives from the USSR returned to Poland twice, in the years 1945-1952 and 1957-1964. Until today, many source materials taken from Poland to the USSR or Germany have not been recovered, therefore recovery remains a topical and open issue in relations with these countries.

PL

Polska jest krajem posiadającym jeden z najbardziej rozproszonych zasobów archiwalnych. Wyraźny wpływ na taką sytuację wywarły ważne wydarzenia dziejowe, w tym przede wszystkim katastrofa rozbiorów w końcu XVIII stulecia oraz dwie późniejsze wojny światowe. Począwszy od XVII wieku aż do okresu II wojny światowej trwały grabieże lub przemieszczenia polskich dóbr kultury do państw sąsiadujących z Polską (głównie Rosji i Niemiec). W artykule ukazano główne etapy postępowań rewindykacyjnych w odniesieniu do materiałów archiwalnych, podejmowanych przez państwo polskie wobec sąsiadów z Europy Wschodniej i Zachodniej. Pierwsze próby restytucji zagrabionych zbiorów miały miejsce już w XVII wieku na podstawie zapisów w traktatach pokojowych w Oliwie (ze Szwecją zawarty w 1660 r.) czy w Andruszowie (rozejm z Rosją w 1667 r.). Pierwszą większą akcją rewindykacyjną, która przyniosła konkretne rezultaty i dotyczyła utraconych dóbr kultury, była realizacja postanowień traktatu ryskiego z 18 marca 1921 r. Podstawowe znaczenie dla spraw archiwalnych miał artykuł XI Traktatu. Przewidywał on zwrot z Rosji radzieckiej wszystkich materiałów wywiezionych z Polski po 1 stycznia 1772 r. Do wykonania tych postanowień powołano Mieszaną Polsko-Sowiecką Komisję Specjalną, z udziałem wybitnych specjalistów (historyków, archiwistów, bibliotekarzy). Efektem ich działań był powrót do 1924 r. 31 wagonów materiałów archiwalnych, w tym archiwów z okresu I Rzeczypospolitej oraz akt wywiezionych przez Rosjan w 1915 r. Na znacznie mniejszą skalę rewindykowano w okresie II Rzeczypospolitej akta z Austrii oraz Niemiec. Druga fala rewindykacji nastąpiła po 1945 r. Główne materiały odzyskane z Niemiec były efektem tzw. misji Adama Stebelskiego w latach 1946-1949. Archiwalia z ZSRR powracały do Polski dwukrotnie, w latach 1945-1952 oraz 1957-1964. Do dnia dzisiejszego nie odzyskano wielu materiałów źródłowych wywiezionych z Polski do ZSRR lub Niemiec, dlatego rewindykacja pozostaje aktualną i otwartą kwestią w relacjach z tymi państwami.

10

Rola urzędników w dokonywaniu zaborów dóbr ziemskich przez panującego w średniowiecznej Polsce do połowy XV wieku

63%

Góźdź-Roszkowski K.

Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego

|

2014

|

vol. 17

21-35

EN

Although science has long been aware of the problem set in the title of the work (Władysław Semkowicz, Karol Potkański, Michał Sczaniecki, Franciszek Bujak, Jerzy Luciński), yet it still calls for further research. This essay is only a little step towards elucidation. It concerns the role of officials in taking over estates for the Treasury. Therefore, it disregards the cases where officials used their position to increase their own estates. Nor does it encompass the appropriations that, although increased the assets of the monarch, were performed by right holders acting in such a case as private people. The source base for the article are documents from Wielkopolska and Małopolska reaching as far as mid-15th century. The analysis of source materials makes the author draw a number of conclusions. In the reign of Casimir the Great (Kazimierz Wielki), the officials participating in arrogations were Kraków palatines, castellans, and also individuals defined in the sources as officialis and procurator, therefore presumably administrators of estates that belonged to the royal domain. In later days, these were usually the starosts. The sources show officials primarily as the executors of the monarch’s orders. On a royal decree, they would perform sovereign intromission into private estates. Yet they would also act on their own initiative and start border disputes, aiming at taking over neighbouring estates. There also harassed the neighbours, and used violence towards them.

XX

Problem postawiony w tytule pracy został wprawdzie dostrzeżony w nauce (Władysław Semkowicz, Karol Potkański, Michał Sczaniecki, Franciszek Bujak, Jerzy Luciński) wszakże wciąż wymaga dalszych badań. Niniejszy szkic stanowi tylko mały krok w tym kierunku. Dotyczy roli urzędników w dokonywaniu zaborów majątków ziemskich na rzecz skarbu. Pomija zatem te sytuacje, w których osoby piastujące urzędy wykorzystywały swoją pozycję dla powiększenia własnych dóbr. Pomija też zabory powiększające wprawdzie majątki panującego ale dokonywane przez tenutariuszy, działających w danym wypadku jako osoby prywatne. Podstawę źródłową artykułu stanowią dokumenty z terenu Wielkopolski i Małopolski sięgające po połowę XV w. Analiza przekazów źródłowych skłania autora do sformułowania kilku wniosków. Za czasów Kazimierza Wielkiego urzędnikami, którzy uczestniczyli w zaborach, byli wielkorządcy krakowscy, zarządcy grodów, a także osoby określane przez źródła terminami „officialis”, „procurator” a więc przypuszczalnie zarządcy majątków należących do monarszej domeny. W okresie późniejszym z reguły działali starostowie. Źródła ukazują urzędników przede wszystkim jako wykonawców poleceń panującego. Na jego rozkaz dokonywali wwiązania (intromisji) władcy w cudze dobra. Urzędnicy działali również z własnej inicjatywy. Wszczynali spory graniczne, zmierzając do zawładnięcia przyległymi nieruchomościami. Uprzykrzali życie sąsiadom, stosując względem nich przemoc.

11

Z zagadnień międzynarodowej ochrony zabytków

51%

Nahlik S.

Ochrona Zabytków

|

1955

|

issue 1

1-9

12

Is the Rothbardian Theory of Punishment Retributive?

51%

Dominiak Ł.

Roczniki Filozoficzne

|

2023

|

vol. 71

|

issue 3

5-23

PL

Murray Rothbard twierdzi, że „jest oczywistym, że nasza teoria proporcjonalnej kary-iż ludzie mogą być ukarani przez utratę swoich praw do poziomu, do którego sami pogwałcili prawa innych -jest, szczerze mówiąc, retrybutywną teorią kary, teorią ‘ząb (lub dwa zęby) za ząb’”. Niniejszy artykuł argumentuje, że tak nie jest. Rola, jaką Rothbard przypisuje ofiarom w określaniu kary, uzasadnia zaklasyfikowanie jego teorii kary jako teorii korekcyjnej raczej niż retrybutywnej, ponieważ przyznanie ofiarom praw decydowania o karze podważa wymóg sprawiedliwości retrybutywnej, aby przestępcy byli karani wyłącznie dlatego, że na to zasługują i dokładnie w tej mierze, w jakiej na to zasługują. Zamiast dawać przestępcom to, na co obiektywnie zasługują, rothbardowska teoria kary pozwala ofiarom zamienić wymierzenie kary na uzyskanie odszkodowania lub zadośćuczynienia, również w formie zemsty.

EN

Murray Rothbard claims that it is “evident that our theory of proportional punishment-that people may be punished by losing their rights to the extent that they have invaded the rights of others-is frankly a retributive theory of punishment, a ‘tooth (or two teeth) for a tooth’ theory.” The present paper argues that it is not. The role that Rothbard assigns for victims in determining punishment justifies classifying his theory of punishment as corrective rather than retributive, for vesting victims with rights over punishment defeats the retributive justice requirement that criminals are punished solely because they deserve it and in accordance with their respective deserts. Instead of giving offenders what they objectively deserve, the Rothbardian theory of punishment allows victims to seek compensation in various forms, including revenge.

13

Kradzież w wypadku koniecznym w systemach totalitarnych

38%

Zieliński J.

Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie

|

2018

|

issue 25

147-159

PL

Artykuł przybliża zagadnienia związane z posiadaniem dóbr materialnych i sposobami ich gospodarowania zgodnie z zamysłem Stwórcy, a na przykładzie sytuacji głodu omawia zagadnienie kradzieży w wypadku konieczności. W dalszej części analizowane są zagadnienia dotyczące niesłusznego przywłaszczania cudzej własności oraz kwestia obrony wolności człowieka i jego prawa do posiadania własności. Pokazane zostały zagadnienia sprawiedliwości społecznej, która ma przyczyniać się do tworzenia społecznego dobra wspólnego, tak aby w proporcjonalnie równym stopniu mogły w nim uczestniczyć wszystkie grupy i klasy społeczne, oraz sposób traktowania człowieka i dóbr materialnych w systemie totalitarnym. W analizie końcowej wykazano, że siódme przykazanie jest normą powszechnie obowiązującą.

EN

The article presents the issues related to the possession of material goods and how a man should manage them in accordance with the Creator's plan. It discusses the problem of theft in case of necessity taking into consideration the problem of hunger. Moreover, it analyses the issues concerning the unjust appropriation of someone’s property and points out that the commandment “do not steal” defends human freedom and their right to own property. Social justice which is to contribute to the creation of the social common good is also presented. Consequently, all groups and social classes can participate in a proportionally equal way. The article shows the way how man and material goods are treated in a totalitarian system. Finally, it is shown that the seventh commandment is obligatory to all people.

Refine search results

O obiektach przejściowych. Wystawa Utracone – odzyskane. Ciąg dalszy... w Łodzi

MUZEUM SZTUKI DEKORACYJNEJ W PRADZE A BADANIA POCHODZENIA ZBIORÓW POD KĄTEM DÓBR KULTURY NALEŻĄCYCH DO OFIAR II WOJNY ŚWIATOWEJ

THE MUSEUM OF DECORATIVE ARTS IN PRAGUE AND RESEARCH INTO THE ORIGIN OF COLLECTIONS FROM THE VIEWPOINT OF CULTURAL ASSETS BELONGING TO VICTIMS OF THE SECOND WORLD WAR

Zamek Górków i Opalińskich w Sierakowie

Proceeds of Crime, Punishment, and Libertarianism

Kształtowanie się rynku gruntów rolnych w państwach Grupy Wyszehradzkiej z uwzględnieniem prawnych aspektów nabywania ziemi

Krótki opis kwestii reprywatyzacji znacjonalizowanych nieruchomości kościelnych w Rumunii, ze szczególnym uwzględnieniem przypadku Kolegium im. Mikó Székelya

Z problemów konserwacji zespołów zabytkowych

Rozproszone dziedzictwo. Kwestia rewindykacji polskich zasobów archiwalnych

Rola urzędników w dokonywaniu zaborów dóbr ziemskich przez panującego w średniowiecznej Polsce do połowy XV wieku

Z zagadnień międzynarodowej ochrony zabytków

Is the Rothbardian Theory of Punishment Retributive?

Kradzież w wypadku koniecznym w systemach totalitarnych