Search results

1

Il paradosso della cultura giovanile. Il consumo del corpo

100%

Stasiak P.

Acta Philologica

|

2014

|

issue 45

126-133

PL

Młodzież to szczególna grupa społeczna – kto już do niej nie należy wspomina ją z nostalgią, kto natomiast jest młody przechodzi przez okres pełen niepewności. Co jednak oznacza bycie młodym? Do jakich ram czasowych odnosi się to pojęcie? Artykuł ukazuje rytuały przejścia charakterystyczne dla młodych oraz zwraca uwagę na ich znaczenie w postmodernizmie. Omawiane zachowania znajdują swoje odbicie w powieściach takich autorów, jak Pier Vittorio Tondelli, Giuseppe Culicchia czy Isabella Santacroce. Szczególną uwagę poświęca się zagadnieniu konsumpcji wokół ciała, które jest znaczącym elementem kultury młodzieżowej. Widoczny staje się nacisk, jaki kładzie ponowoczesność na tożsamość młodych ludzi poprzez oddziaływanie w zakresie ubioru oraz dopasowania wyglądu do wymagań społeczeństwa konsumpcyjnego. Pełen sprzeczności, zmieniający się bagaż kulturowy młodych staje się sygnałem do podjęcia refleksji nad zmianami w społeczeństwie.

2

Able-bodied vs. disabled people – infrahumanisation of students with disabilities (a case study)1

100%

Bełza-Gajdzica M.

Kultura-Społeczeństwo-Edukacja

|

2019

|

vol. 16

|

issue 2

PL

Bełza-Gajdzica Magdalena, Able-bodied vs. disabled people – infrahumanisation of students with disabilities(a case study). Culture – Society – Education no 2(16) 2019, Poznań 2019, pp. 71–83, Adam Mickiewicz University Press. ISSN 2300-0422. DOI 10.14746/kse.2019.16.5. The article discusses the phenomenon of infrahumanisation in academic relations between able-bodied people (both students and academics) and students with disabilities. The main goal of the article is to show that infrahumanisation may make it difficult for young people with disabilities to build their capital for the future in the form of interpersonal relations. The paper uses Arnold van Gennep’s concept of the rite of passage as a model of entering adulthood, and focuses specifically on the stage of university education as the one which completes the transition into adulthood, and marks the beginning of a “normal” life (i.e. one consistent with social expectations). The phenomenon of infrahumanisation shown here on various levelsof academic life disrupts this process, and may hinder the inclusion/integration of disabled people into society. The relations between disabled students and non-disabled people who are part of the academic community in which the students operate may, however, also bridge the distance between the two groups, and thus contribute to paving the way to a respectful society, i.e. the way of equality.

3

Students’ Innocent Fun. Religious Riots and Rites of Passage in 16th Century Cracow

63%

Hryniewicz I., Machaj D.

Folia Historica Cracoviensia

|

2017

|

vol. 23/2

179-202

EN

The main goal of this articles is to analyse the role of rites of passage in religious conflicts between Catholics and Protestants in early modern Cracow. In the article, several case studies of religious riots led by students of the Cracow University against Protestant funeral processions, weddings or simply churches were included. The key thesis of this article is that disturbing the rites of passage was a means of depriving Protestants of their social identity and - through the process of dehumanization – of their humanity. By interrupting weddings and capturing dead bodies during funerals Catholic perpetrators were trying to leave their opponents in the state of, to use Victor Turner’s phrase, „between and betwixt”, i.e. no longer having their previous status, but failing to acquire a new one. By disrupting the most holy Protestants ceremonies in such a humiliating manner, Catholics strove to show that their opponents lacked God’s support and their faith deserved to be considered nothing but an object of mockery. We would argue that, from perpetrators’ point of view, their actions were continuations of ritual activities started during Catholic feasts – transferring the cosmic struggle between Christ and Satan to the streets of early modern Cracow. In The participation of students in these acts of violence didn’t just demonstrate their belonging to a confession considered superior to that of their confessional other, but also participated in creating their social group identity. From this perspective, the violence surrounding rites of passage can be read as a transitional ritual for students in itself.

PL

Głównym celem artykułu jest analiza roli obrzędów przejścia w konfliktach religijnych między katolikami i protestantami we wczesnonowożytnym Krakowie. W artykule znalazło się kilka studiów przypadku tumultów religijnych zorganizowanych przez studentów Uniwersytetu Krakowskiego przeciwko protestanckim procesjom pogrzebowym, ślubom lub po prostu przeciwko zborom. Kluczową tezą artykułu jest to, że zakłócanie rytuałów przejścia było sposobem na pozbawianie protestantów ich tożsamości społecznej i - poprzez proces dehumanizacji - ich człowieczeństwa. Poprzez przerywanie ślubów i przechwytywanie ciał podczas pogrzebów katoliccy sprawcy próbowali pozostawić swoich przeciwników w stanie, używając zwrotu Victora Turnera " between and betwixt", tj. w stanie gdy nie posiadali już swojego poprzedniego statusu, ale gdy nie uzyskali jeszcze nowego. Przeszkadzając najważniejszym protestanckim ceremoniom w tak upokarzający sposób, katolicy starali się wykazać, że ich przeciwnikom brakowało Bożego wsparcia, a ich wiara zasługiwała na to, by być obiektem kpin. Uważamy, że z punktu widzenia sprawców, ich działania były kontynuacją rytualnych działań zapoczątkowanych podczas świąt katolickich - przeniesieniem kosmicznej walki między Chrystusem a szatanem na ulice ówczesnego Krakowa. Uczestnictwo studentów w tych aktach przemocy nie tylko świadczyło o ich przekonaniu do przynależenie do wyznania lepszego od wyznania ich przeciwników, ale także przyczyniało się do tworzenia tożsamości grupowej. Z tej perspektywy przemoc otaczająca rytuały przejścia może być interpretowana jako rytuał przejścia dla samych studentów.

4

Brides for the afterlife? Some considerations on female burials from West Lithuania in the third century AD

63%

Banytė-Rowell R.

Wiadomości Archeologiczne

|

2022

|

vol. LXXIII

|

issue 73

109-130

PL

Artykuł poświęcony jest kobiecemu strojowi grobowemu z fazy C1b–C2, tj. ok. 220–300 n.e., z cmentarzysk z obudowami kamiennymi (północna część tzw. Memelkultur w ujęciu C. Engla) z dzisiejszej Litwy Zachodniej (Ryc. 1). Szczególną uwagę zwracają dwa inhumacyjne pochówki – groby 10 i 22 – z cmentarzyska w Šernai (dawn. Schernen) w rej. kłajpedzkim, rozkopanego przez A. Bezzenbergera w 1891 roku i opublikowanego przezeń rok później. Szczątki szkieletów z obu grobów Bezzenberge opisał jako należące do dzieci w wieku infans II (7–15 lat). Groby te są dobrze znane przede wszystkim z uwagi na wspaniałe nakrycia głowy zdobione drobnymi aplikacjami z brązu – guzkami z dwoma zaczepami (tzw. Bronzebuckelchen grupy IIID (wg Z. Blumbergs 1982) oraz płaskimi brązowymi zawieszkami binoklowatymi (Ryc. 2). Oba groby z Šernai zawierały też bogate zestawy ozdób i części stroju – naszyjniki, zapinki kuszowate, rozetowe szpile tutulusowe i zapinkęi tutulusową, sznury paciorków z żelaznymi zawieszkami dzwoneczkowatymi, spiralne bransolety typ kłajpedzkiego (wg M. Michelbertasa 1986) oraz bransolety mankietowe i pierścienie (Ryc. 3, 4). Podobne pochówki kobiece odkryto na cmentarzysku w Baitai (dziś. Baičiai, dawn. Baiten) położonym na tym samym lewym brzegu rzeki Miniji, ok. czterech kilometrów na północny wschód od Šernai. Do kobiecego stroju z grobu 18 z Baitai również należało nakrycie głowy (opaska lub kaptur) zdobione tak samo, jak czepki z grobów 10 i 22 z Šernai (Ryc. 5:1, 6:1.2). Podobny, choć mniej liczny był też zestaw biżuterii: srebrny naszyjnik, para rozetowych szpil tutulusowych połączonych łańcuszkiem, paciorki szklane i bursztynowe, spiralna bransoleta typu kłajpedzkiego i brązowe pierścienie (Ryc. 5:2–4, 6:3–13.14–18). Badania pozostałości zębów odkrytych w grobie 18 w Baitai wykazały, że należały one do osoby młodocianej w wieku iuvenis. Dziewczyna pochowana w grobie 8 w Baitai nie miała okazałego nakrycia głowy, ale była wyposażona w podobny zestaw ozdób jak omówione wyżej: dwie rozetowe szpile tutulusowe połączone sznurem szklanych i bursztynowych paciorków z żelaznymi zawieszkami dzwoneczkowatymi, dwie brązowe bransolety z lekko pogrubionymi zakończeniami, trzy brązowe pierścionki (jeden z oczkiem z niebieskiego szkła) (Ryc. 7:1.4–45). Analiza antropologiczna kości palców zachowanych w tym grobie pozwoliła stwierdzić, że należały one do osoby poniżej 16 roku życia – a więc dziecka w wieku infans II lub przejściowym do wieku iuvenis. Wszystkie omawiane tu pochówki były bogato wyposażone w biżuterię, niemniej, na tle innych pochówków z połowy i drugiej połowy III wieku n.e. z Litwy Zachodniej nie są wyjątkami. Podobne nakrycia głowy znamy z innych nekropoli Memelkultur (m.in. z Kurmaičiai, Dauglaukis i Tylży). Niemal na każdym cmentarzysku z tego okresu występowały też szpile tutulusowe czy sznury paciorków z żelaznymi zawieszkami dzwoneczkowatymi. Bogactwo wyposażeń omawianych pochówków nie musi więc być wyłącznie skutkiem wyższego statusu rodzin zmarłych. Możliwe, że odzwierciedlało ono status kobiet wynikający z ich młodego wieku. Omawiane tu elementy stroju należy łączyć z ceremonialnym strojem, który mógł być stosowany podczas ceremonii ślubnych. Prezentacja zmarłej młodej kobiety jako panny młodej mogła wynikać z konieczności zapewnienia jej odpowiedniego statusu podczas przejścia w zaświaty. Motyw zaślubin czytelny jest również w męskich grobach z tego okresu, zawierających pojemniki/pudełka z typowo kobiecą biżuterią – Ch. Reich (2013) zinterpretowała ją jako „dary dla narzeczonych” z zaświatów. Zestaw biżuterii i strój ceremonialny przygotowany do obrzędów ślubnych był osobistą własnością konkretnej dziewczyny i w wypadku jej przedwczesnej śmierci nie mógł być dziedziczone przez innych członków rodziny. Pochówek dziewczyny lub młodej kobiety w stroju takim, jak tutaj omawiane, byłby zatem formą przekazania jej na życie pozagrobowe własności, której nie mogła wykorzystać za życia. Obrzędy takie zapewniały dziewczynie status kobiety zamężnej, a tym samym uzyskanie stosownej pozycji wśród przodków w zaświatach. W różnych kulturach elementy zwyczajów pogrzebowych i ceremonii ślubnych splatają się ze sobą, a motyw pożegnania i rozstania z ukochaną osobą jest w nich szczególnie wyraźny. Te archaiczne tradycje nie są związane z konkretnymi etnosami, ale najprawdopodobniej odzwierciedlają pewne ogólnoludzkie archetypy kulturowe.

EN

The article is devoted to the female costume of graves in West Lithuania (area of cemeteries with stone-enclosures, the northern part of so called Memelkultur acc. C. Engel), which belongs to the third cent. AD (interregional phases C1b-C2, ca 220-300AD)(Fig. 1). Particular attention is drawn to two burials from Šernai (DE – Schernen) cemetery in Klaipėda rajonas which was excavated by A. Bezzenberger in 1891 (published by him in 1892). The skeletal remains of Šernai graves 10 and 22 were described by Bezzenberger as belonging to individuals of child age which may be connected with category of infans II (7-14,9 years) (see footnote 90). These two burials are widely known foremost because of the splendid headdress decorated with tiny bronze details – studs with two legs (Group III D of Bronzebuckelchen acc. Blumbergs 1982) and bronze flat spirals-pendants (Fig. 2). Both Šernai graves contained a rich set of ornaments – neckrings, crossbow brooches, rosette tutulus pins or tutulus brooch, strings of beads with iron bell-shaped pendants, spiral bracelets of Klaipėda type acc. Michelbertas and sash-like bracelets, finger rings (Figs 3-7). The similar female burials were unearthed in the neighbourhood to Šernai Cemetery on the same left bank of Minija river, some four kilometres to the North-East – in Baitai Cemetery (now Baičiai, Klaipėda rajonas, DE – Baiten). The part of a female‘s outfit from Baitai Grave 18 also was a headdress (headband or front part of the hood) decorated with the same type elements like in Šernai graves 10 and 22 (Fig. 8). The set of jewellry was similar despite being less numerous: a silver neckring, a pair of rosette tutulus pins linked with a chain, glass and amber beads, spiral bracelet of Klaipėda type, bronze finger rings (Figs 9-12). The remains of teeth belonging to the deceased from Baitai Grave 18 were examined by Associate Professor Ž. Miliauskienė and it was concluded that they belong to an individual of adolescent age between 15 and 19 years of category juvenis (15-19,9 years). The female from Baitai Grave 8 contained no remains of splendid headdress but she was provided with a set of ornaments similar to the burials discussed above: two rosette tutulus pins linked with string of glass and amber beads and iron bell-shaped pendants, two bronze bracelets with slightly thickened terminals, three bronze finger rings (one with blue glass inlay) (Fig. 13). The anthropological investigation of finger bones preserved in Baitai Grave 8 allowed us to conclude that the burial belonged to a child under the age of 16 (this investigation was performed by Dr J. Kozakaitė). The deceased belongs to the age category of infans II (7-14,9 years) or to the transitional age towards category of juvenis (15-19,9 years). It seems that a headdress with bronze decoration, tutulus-shaped ornaments, strings of beads and iron bell-shaped pendants, spiral bracelets of Klaipėda type and sash-like bracelets with a concave cross-section were elements of a ‘uniform’ for the burials of girls and young females. The grave-set from Lazdininkai Grave 23 (1996) has such components and according to anthropological investigations this burial belonged to to an adultus individual of 20-30 years. Another female burial from Lazdininkai Grave 63 (2000) contained the remains of a headdress decorated with bronze details. The deceased belonged to the category of age juvenis/adultus (age of 15-25 years) (Bliujienė, Bračiulienė 2018, Table 25). It is noticeable that the remains of a headdress or other dress decorated with bronze details of Group III D of Bronzebuckelchen acc. Blumbergs and flat spiral pendants were also found in other burials in Šernai (graves 54, 67) and Baitai (graves 2, 24) cemeteries. Šernai Grave 54 was attributed to a ‘grown up child’ and recent anthropological investigations of teeth from Baitai Grave 2 proved that they belonged to the individual of age ca 18-25 years old. Thus, it seems that age of females provided with headdress vary between category of infans II and early adultus. All the burials discussed here were richly equipped with jewellery. Nevertheless, they were not exeptional in the context of the mid-third century – second half of third century in West Lithuania. Similar headdresses occured in other cemeteries of Memelkultur (such like Kurmaičiai, Dauglaukis, Tilsit). Tutulus pins also occured almost in every cemetery containing burials of this chronological period. The same may be stated on the occurrence of strings with iron-bell shaped pendants. Thus such richness may be caused not only by higher status of families of deceased. It is argued in the article that this may have been caused by the status of females based on their young age. The elements of outfit discussed in the article should be associated with ceremonial dress which could be used during wedding ceremonies. The preparation of young female deceased as a bride might be caused by the need to ensure her special status for the entering the Other World. The wedding motif is also represented in the male graves of that period containing containers/boxes with female types of jewellry. These grave-goods were interpreted by C. Reich (2013) as ‘gifts for brides‘ in the Afterlife. The set of jewellery and ceremonial costume prepared for the wedding rites were closely personally tied to the particular girl and in the case of premature death these items could not be inherited by other family members. The burial of a girl or young female with an outfit such as those discussed here was a custom related to giving back her property for the Afterlife that could not be used during her lifetime. Such rites ensured that the girl would be initiated into the status of married woman to ensure her position among her ancestors in the Other World. The elements of burials customs and wedding ceremonies have many common features in various cultures and a motif of farewell and parting with the beloved one is strongly intertwinned in them. Such archaic traditions are not specifically related to ethnic inheritance but most probably represent archetypes of human thinking.

5

Fieldnotes from ethnographic research in rural areas of the Polish Jurassic Highland as a record of the process of becoming an anthropologist

51%

Ludwiczak K.

Zeszyty Wiejskie

|

2023

|

vol. 29

239-260

PL

Niniejszy artykuł powstał na kanwie badań przeprowadzonych na obszarach wiejskich Jury Krakowsko-Częstochowskiej przez studentów pierwszego roku etnologii i antropologii kulturowej w ramach swoich pierwszych ćwiczeń terenowych. Ich zadaniem było między innymi prowadzenie dzienników terenowych, które stanowiły obraz doświadczeń młodych antropologów. Na podstawie analizy zawartości tych dzienników postanowiłem wpisać proces stawania się antropologiem w schemat obrzędu przejścia według modelu zaproponowanego przez Arnolda van Gennepa. Celem artykułu jest analiza i interpretacja studenckich dzienników oraz przedstawienie punktu widzenia młodego badacza (w tym samego autora artykułu, który wziął udział w tych badaniach) na polską wieś i udział terenu w „inicjacji antropologicznej”. Dziennik terenowy to nie tylko technika czy metoda produkcji wiedzy antropologicznej, ale także źródło wiedzy na temat wewnętrznych przeżyć badacza, które towarzyszą mu podczas inicjacji zawodowej. W artykule został podkreślony wpływ specyfiki obszarów wiejskich Jury Krakowsko-Częstochowskiej – jako pierwszego terenu badawczego w biografii – na proces symbolicznej przemiany studenta w antropologa.

EN

This article is based on research conducted in rural areas of the Polish Jurassic Highland by first-year ethnology and cultural anthropology students as part of their first field exercises. One of their tasks was to keep fieldnotes, which provided an insight into the young anthropologists’ experiences. Based on an analysis of these notes, I decided to inscribe the process of becoming an anthropologist into the pattern of the rite of passage according to the model proposed by Arnold van Gennep. The purpose of the article is to analyze and interpret the students’ notes and present the point of view of a young researcher – including myself, the author of this article, who participated in this research – on the Polish countryside and the role of the field in the “anthropological initiation.” Making fieldnotes is not only a technique or method of producing anthropological knowledge, but also a source of information about the researcher’s inner experiences during their professional initiation. The article investigates how the specificity of the rural areas of the Polish Jurassic Highland (as the first research field) influenced the process of the symbolic transformation of a student into an anthropologist.

6

Importancia de los rituales de iniciación y de los tatuajes en las maras y pandillas centroamericanas

51%

Kosmynka S.

Sztuka Ameryki Łacińskiej

|

2020

|

issue 10

161-178

PL

Artykuł podejmuje wątek istniejących w regionie Ameryki Środkowej młodzieżowych gangów przestępczych (maras y pandillas) pod kątem symbolicznych determinantów określających mechanizmy ich funkcjonowania. Egzemplifi kację zawartych w nim rozważań stanowią przede wszystkim grupy określane umownie jako La Mara Salvatrucha, działające w kilku państwach środkowoamerykańskich. Artykuł ukazuje te zbiorowości jako specyfi czny rodzaj współczesnych „miejskich plemion” i subkultur, w których szczególną rolę odgrywają zwyczaje inicjacyjne i inne aspekty dystynktywne, takie jak określony wizerunek, kreowany m.in. za pomocą tatuaży, slangu, odzieży. Analiza tu zawarta zwraca uwagę na poszczególne wymiary tożsamościowe oraz identyfikacyjne osób należących do subkultur przestępczych tego typu, jak również na uwarunkowania endogenne, sprzyjające ich oddziaływaniu szczególnie na ludzi młodych i werbowaniu ich do szeregów tych organizacji.

EN

The main purpose of the paper is to analyse the phenomenon of the identity of some criminal gangs in Central America (maras y pandillas). It shows mechanisms and symbolic aspects of their activities in this region, especially in Guatemala, Salvador and Honduras, exemplified by a group called la Mara Salvatrucha. The article presents the cultural and social background of these criminal communities involved in many illegal activities and the multidimensional problem of violence. The paper is focussed on the identity of the members of the criminal gangs analysed as the subcultures of violence and as a kind of contemporary urban tribes. It shows the most important symbolic aspects of their identity: rites of passage, the tattoo meanings, the importance of the image etc. The article refers to the factors of popularity of these criminal groups among many young, poor and marginalised people in Central America.

7

Norwidowski dramat „transfiguracji społecznych”

51%

Ziołowicz A.

Studia Norwidiana

|

2021

|

vol. 39

71-91

EN

The article discusses Norwid’s concept of drama and theatre; notably, he assumes their close relationship with social life and its historical changes. Basing on analyses of meta-dramatic and meta-theatrical statements made by the poet, contained primarily in the essays “Widowiska w ogóle uważane” and “Białe kwiaty” [Performances considered in general; White flowers], in passages from lectures on Słowacki (O Juliuszu Słowackim), and in the introduction to Pierścień Wielkiej-Damy [The Ring of a Great Lady], it is possible to formulate the thesis that Norwid intentionally developed a vision of drama based on the idea of “social transfigurations.”What is more, the character of his dramatic works enables one to interpret his particular theatrical pieces in the light of anthropological and sociological categories of social drama and cultural performance. After all, most of Norwid’s dramatic works depict situations of social change in terms of rites of passage and theatricalized social practices, e.g. social ceremonies or ritualized interactions. As a result, Norwidian drama becomes an artistic representation of forces shaping collective life, a lens facilitating their understanding in the spirit of social anthropology, and an important factor in the formation of man.

PL

Artykuł zawiera rozważania na temat Norwidowskiej koncepcji dramatu i teatru, zakładającej ich ścisły związek z życiem społecznym i jego historycznymi przemianami. Analizy wypowiedzi metadramatycznych i metateatralnych poety, czyli przede wszystkim szkicu Widowiska w ogóle uważane, Białych kwiatów, fragmentów wykładów O Juliuszu Słowackim oraz przedmowy do Pierścienia Wielkiej-Damy,dostarczają szeregu argumentów na rzecz tezy o intencjonalnym kształtowaniu przez Norwida dramaturgii osnutej wokół idei „transfiguracji społecznych”. Co więcej, charakter jego dorobku dramatopisarskiego pozwala na zastosowanie w interpretacji poszczególnych dziełantropologiczno-socjologicznych kategorii dramatu społecznego i widowiska kulturowego.Większość utworów dramatycznych Norwida unaocznia bowiem sytuację przemiany społecznej, ujętej w ramy obrzędów przejścia i steatralizowanych praktyk społecznych (społeczne ceremonie, rytuały interakcyjne). Dzięki temu Norwidowski dramat staje się artystyczną reprezentacją sił działających w przestrzeni życia zbiorowego, narzędziem ich rozumienia w duchu antropologii społecznej, a także ważnym czynnikiem formowania człowieka.

8

Zapaśnik - Ucieczka Do Wolności

45%

Kępiński M.

Kultura i Społeczeństwo

|

2012

|

vol. 56

|

issue 3

131-163

EN

The Wrestler is a film with many plot lines and is worthy of comprehensive analysis. Deep layers of hidden meaning are gradually uncovered for the audience as the hero’s perspective is adopted and life is seen through that prism. The author analyses the film in reference to popular culture and consumption. He seeks signs connected to patterns of consumer culture and displays the mechanisms by which the standardization of life, global uniformity and the terror of corporeality subjugate the individual. Finally, he looks at Aronofsky’s film from the perspective of the protagonist’s wanderings, of rites of passage, ritual process and the folk spectacle, which is a sort of game. The wrestler of the title role, played with bravura by Mickey Rourke, is in essence a tragic hero. We watch as he remembers his past fame, attempts to avoid further downfall, and finally, struggles for the right freely to choose his own fate (even though that choice means death) and to liberate himself from the shackles of the normative- -consumer cultural system. Aronofsky’s film belongs to the narrative tradition that tackles the great mythological subjects, such as the battle between good and evil, or between coercion and freedom.

9

Obrzędy inicjacji chłopców u Ludu Luguru we wschodniej Tanzanii

45%

Skiba A.

|

2015

|

vol. 62

|

issue 9: Teologia fundamentalna i religiologia

211-224

EN

The article presents boys' initiation ritual among the Luguru people of eastern Tanzania. The author's goal is to show the importance of traditional education in shaping tribal values, gained by young men during this ritual. The development of this problem was based on the literature of authors such as P. Pels, J.L. Brain, T.O. Beidelman and others, and from my own ethnographic fieldwork conducted among the Luguru people on the rituals of passage from 30 March 2003 to 30 April 2003. Boys' initiation was presented by Arnold van Genneps' model. According to this theory, rites of passage are divided into three phases: separation, transition and incorporation. During the Separation phase, the young men disconnect from the community in order to prepare for Transition which will be in the next phase. The Transition phase is a time of symbolic death, the loss of the old name or language. It often includes fulfilment of circumcision, sacrifice, and fasting. This phase can sometimes offer severe trials and tests, during which the novice acquires knowledge related to his sexual, social and religious life. During the last phase, Incorporation, he returns to the community as a new person, a man responsible for his actions and having a higher social status.

PL

Artykuł przedstawia obrzędy inicjacji chłopców u ludu Luguru we wschodniej Tanzanii. Autor postawił sobie za cel ukazanie znaczenia tradycyjnej edukacji w kształtowaniu wartości plemiennych, jaką zdobywali młodzieńcy podczas tego obrzędu. Opracowanie tego zagadnienia zostało dokonane na podstawie literatury takich autorów, jak: P. Pels, J.L. Brain, T.O. Beidelman i innych oraz własnych etnograficznych badań terenowych prowadzonych wśród ludu Luguru nad rytuałami przejścia w dniach 30.03.2003-30.04.2003. Inicjacja chłopców została zaprezentowana według modelu Arnolda van Gennepa. Według tej teorii rytuały przejścia dzielą się na trzy fazy: oddzielenia, przejścia i włączenia. Faza separacji charakteryzuje się odłączeniem od społeczności w celu przygotowania do przemiany mającej nastąpić w kolejnej fazie. Faza przejścia to czas symbolicznej śmierci, utraty starego imienia czy języka. Często zawiera dopełnienie obrzezania, ofiarę, post, może być czasem ciężkich prób i testów, podczas których nowicjusz zdobywa wiedzę związaną z życiem seksualnym, socjalnym i religijnym. Ostatnia faza to czas powrotu do społeczności, ale już jako nowa osoba, jako mężczyzna odpowiedzialny za swoje postępowanie i mający wyższy status społeczny.

10

Pour un processus catéchétique sans cesse (néo-)catéchuménal: un engendrement à tout âge

26%

Amherdt F.-X.

Roczniki Teologiczne

|

2020

|

vol. 67

|

issue 6

5-20

EN

How can we deal with the double dimension of Christian initiation, which is both ended when it is “completed” and open to the future of Christian existence? In our postmodern era of fluidity and blurring of the ages of life, catechetical pastoral care is invited to transform itself by offering multiple entry doors for the preparation of the sacraments, since we can be baptized and receive the sacrament of confirmation at any age. This transformation is accomplished by making each sacramental journey and the whole of existence an unceasingly (neo-)catechumenal journey where the first-second kerygmatic announcement is each time repeated and deepened. It is so, because, according to an eschatological aim, the possible moments of spiritual maturity are numerous in life and the pedagogy of permanent initiation leads to a maturation never fully accomplished.

PL

W kierunku ciągłego procesu katechetycznego (neo-)katechumenalnego: płodność w każdym okresie rozwojowym Jak poradzić sobie z podwójnym wymiarem inicjacji chrześcijańskiej, która jest zarówno zamknięta, kiedy jest formalnie „ukończona”, jak i otwarta na przyszłość chrześcijańskiej egzystencji? W postmodernistycznej erze płynności i mieszania się okresów rozwojowych życia człowieka katechetyczna opieka duszpasterska powinna ulec transformacji, oferując wiele nowych sposobów do przygotowania się na przyjęcie sakramentów, ponieważ można być ochrzczonym i otrzymać sakrament bierzmowania w każdym okresie życia. Transformacja ta dokonuje się wówczas, gdy każda sakramentalna droga i całe życie staną się nieustanną drogą (neo-)katechumenalną, w której pierwsze i wtórne głoszenie kerygmatu jest za każdym razem wznawiane i pogłębiane. Dzieje się tak, ponieważ zgodnie z celem eschatologicznym możliwe momenty duchowej dojrzałości są liczne w życiu, a pedagogika ciągłego wtajemniczania prowadzi do dojrzewania, którego nigdy nie osiągnie się w pełni. Comment faire droit à la double dimension de l’initiation chrétienne à la fois close lorsqu’elle est « achevée » et ouverte sur l’avenir de l’existence chrétienne ? Dans notre époque postmoderne de fluidité et de brouillage des âges de la vie, la pastorale catéchétique est invitée à se transformer en offrant de multiples portes d’entrée pour la préparation aux sacrements, puisqu’on peut être baptisé et confirmé à tout âge ; en faisant de chaque parcours sacramentel et de l’existence tout entière un cheminement sans cesse (néo-)catéchuménal où la première-seconde annonce kérygmatique est à chaque fois reprise et approfondie. Car selon une visée eschatologique, les moments possibles de maturité spirituelle sont nombreux dans une vie et la pédagogie d’initiation permanente conduit à une maturation jamais pleinement accomplie.

Refine search results

Il paradosso della cultura giovanile. Il consumo del corpo

Able-bodied vs. disabled people – infrahumanisation of students with disabilities (a case study)1

Students’ Innocent Fun. Religious Riots and Rites of Passage in 16th Century Cracow

Brides for the afterlife? Some considerations on female burials from West Lithuania in the third century AD

Fieldnotes from ethnographic research in rural areas of the Polish Jurassic Highland as a record of the process of becoming an anthropologist

Importancia de los rituales de iniciación y de los tatuajes en las maras y pandillas centroamericanas

Norwidowski dramat „transfiguracji społecznych”

Zapaśnik - Ucieczka Do Wolności

Obrzędy inicjacji chłopców u Ludu Luguru we wschodniej Tanzanii

Pour un processus catéchétique sans cesse (néo-)catéchuménal: un engendrement à tout âge