Search results

1

Zagrożenie bezpieczeństwa transportu ropy naftowej i piractwem morskim. Projektowana budowa kanału Kra w Tajlandii w celu ominięcia Cieśniny Malakka

100%

Wardin K.

Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego

|

2008

|

vol. 3

133-143

EN

Energy and security are the most important and indispensable elements of a new order at the beginning of XXI century. All countries are interested in keeping this kind of security as its priority especially with in the areas of so called chokepoints, straits and canals, which are very important parts of maritime routes for such powers as The USA, China, Japan or France. The Malacca Straits is one of these important chokepoints. It is also one of the most dangerous seas where robbery and piracy and even terrorism is very common it defi nitely holds up the traffi c in this region and makes it very dangerous. There are some ideas which would possibly could help the problem and one of them is the idea of building The Kra Canal in Thailand. It has been considered for many years, but some other important matters has not allowed to start this plan. Year 2001 brought new possibilities to bring this idea to reality with the international help of countries interested in better security in this part of the world.

PL

Bezpieczeństwo energetyczne jest niezbędnym elementem światowego ładu i porządku w XXI wieku. Jego zabezpieczenie jest priorytetem wszystkich państw, a szczególnie w obrębie tak zwanych „wąskich gardeł”, czyli cieśnin i kanałów stanowiących bardzo istotny fragment tras żeglugowych dla takich potęg, jak USA, Chiny, Japonia czy Francja. Jednym z takich „wąskich gardeł” jest Cieśnina Malakka, na wodach której regularnie dochodzi do aktów piractwa i terroryzmu, co znacznie utrudnia żeglugę w tym regionie. Rozwiązaniem, które spowodowałoby bezpieczną i krótszą przeprawę na tym akwenie, jest budowa Kanału Kra w Tajlandii. Pomysł ten był rozważany od bardzo dawna, ale różnego rodzaju przeciwności nie pozwoliły na rozpoczęcie inwestycji. W roku 2001 pojawiła się ponownie możliwość wybudowania Kanału Kra przy międzynarodowej współpracy państw zainteresowanych bezpieczeństwem w tym regionie.

2

Funkcjonowanie Przedsiębiorstwa Poszukiwań i Eksploatacji Złóż Ropy Naftowej i Gazu Petrobaltic w okresie transformacji gospodarczej na tle rozwoju przemysłu naftowego

75%

Makieła Z.

Prace Komisji Geografii Przemysłu Polskiego Towarzystwa Geograficznego

|

2006

|

vol. 8

204-211

PL

Górnictwo ropy naftowej i gazu ziemnego w Polsce należy do najstarszych na świecie przemysłów naftowych wydobywających ropę i gaz metodami wiertniczymi. Początek zorganizowanego przemysłu naftowego w Polsce przypada na rok 1852, kiedy Ignacy Łukasiewicz przeprowadził pierwszą destylację ropy otrzymując z niej naftę, którą następnie w 1853 roku zastosował jako paliwo do skonstruowanej przez siebie lampy naftowej (Ney 1973). W 1854 r. powstała pierwsza w Polsce kopalnia ropy naftowej w Bóbrce, a w roku 1855 pierwsza rafineria ropy („destylarnia”, jak wówczas nazywano) w Klęczanach k. Grybowa, założona przez I. Łukasiewicza. Początkowo metody wydobywania ropy naftowej były bardzo prymitywne. Pierwsze szyby stanowiły kopane ręcznie studnie, głębokości kilkudziesięciu metrów, tzw. kopanki. Ropę wydobywano z nich przez łyżkowanie, przy pomocy ręcznych kołowrotów. Jeden z pierwszych w Polsce kopany ręcznie szyb „Franek” zachował się do dziś na terenie kopalni w Bóbrce, gdzie obecnie znajduje się Muzeum Polskiego Przemysłu Naftowego...

3

Współpraca Rosji z Chinami jako alternatywa dla ograniczenia obecności rosyjskiego sektora energetycznego w Europie

51%

Sobieraj J.

Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego

|

2023

|

vol. 15

|

issue 29

199-214

EN

With almost 20% of the world’s natural gas reserves and more than 6% of the world’s oil reserves, Russia’s economic development is based on the production and export of hydrocarbons. This article is an excerpt from a diagnostic and analytical study of Russia’s energy resources, which, with the help of pipelines, shapes the market of consumers, influencing their attitudes and behaviour in line with its interests. The series of sanctions imposed on the Russian Federation after 24 February 2022, in connection with the full-scale aggression against Ukraine, poses the question of the future of the Russian energy sector and an alternative to the hydrocarbon market there. The author reconstructed bilateral energy relations between the People’s Republic of China and the Russian Federation by analysing the history, current situation and making predictions about the potential future of bilateral cooperation in the light of the reduction of Russian energy presence in Europe. The article has been expanded to include an update on the state of bilateral relations in the first half of 2023.

PL

Artykuł jest poświęcony zasobom energetycznym Rosji, która za pomocą rurociągów kształtuje rynek odbiorców, a także - zgodnie ze swoimi interesami - wpływa na ich postawy i działania. W związku z inwazją na Ukrainę 24 lutego 2022 r. i sankcjami nałożonymi na Federację Rosyjską istotne jest pytanie o przyszłość rosyjskiego sektora energetycznego i alternatywę dla tamtejszego rynku węglowodorów. Autor opisał bilateralne relacje na rynku energii między Chińską Republiką Ludową a Federacją Rosyjską. Celem artykułu jest analiza historii tej współpracy, jej stanu obecnego oraz dokonanie predykcji jej rozwoju w związku z ograniczeniami rosyjskiej obecności na europejskim rynku energetycznym.

4

America and Energy Domination Plan – A New Way of Regime Change?

51%

Zarzycki-Siek J.

Krakowskie Studia Międzynarodowe

|

2019

|

issue 3

95-118

EN

In December of 2017 the U.S. administration under President Donald Trump announced a fundamental change in the U.S. energy policy. Capitalizing on the rapid changes in oil and gas extraction technologies called the shale revolution, the U.S. will attempt to dominate the world market of hydrocarbons. The plan calls for regulatory changes, building new infrastructure and creating trade agreements that will allow the U.S. to export oil and gas abroad on a much bigger scale than previously.This article examines the possible impact of this decision on the geopolitics of oil-exporting countries, with a particular focus on Russia and Saudi Arabia. Both of those countries have economies heavily dependent on oil and gas exports. Without them, their budgets may have difficulty in financing state operations and economies – staying afloat. At the same time, they both present the type of foreign policy that is ﬁ nanced from the sale of hydrocarbons. Without those proﬁ ts, it may be challenging for them to continue this approach. In the case of Russia, it may result in problems with maintaining its aggressive stance towards the U.S. In the case of Saudi Arabia, Riyadh may not be able to guarantee the balance of powers in the region vis-a-vis hostile Iran, growing Turkey, assertive Israel and active jihadist rebels of various kind in neighbouring countries.Paper concludes that a combination of the U.S. energy dominance plan together with radical shifts in the automobile industry – which is transitioning from gasoline engines to electrical ones – will significantly decrease the ability of Russia, Saudi Arabia and others using similar policy combinations to transform their oil and gas revenues into international influence. The United States will be in a unique position to use tools of selective pressure on their economies to alter their behaviour. Both Moscow and Riyadh without the hydrocarbon profits will lose their ability to: maintain support for the regime, pacify dissent as well as projecting power outside. As a result, Washington’s position in the world will increase, despite the growing role of China and despite the world that is becoming more assertive towards the U.S. power.

PL

W grudniu 2017 r. administracja prezydenta Donalda Trumpa zapowiedziała zasadniczą zmianę w amerykańskiej polityce energetycznej. Korzystając z rewolucji w wydobyciu gazu i ropy, tzw. shale revolution, USA podejmie próbę dominacji światowego rynku węglowodorów. Plan wymaga zmian w prawie, stworzenia nowej infrastruktury oraz porozumień handlowych, które pozwolą amerykanom na eksport ropy oraz gazu za granicę na znacznie większą niż dotychczas skalę. Artykuł analizuje możliwy wpływ tej decyzji na geopolitykę krajów eksportujących ropę naftową, ze szczególnym uwzględnieniem Rosji oraz Arabii Saudyjskiej. Obydwa kraje posiadają gospodarki mocno zależne od eksportu gazu i ropy – bez niego ich budżety mogą mieć trudności w finansowaniu działalności swoich państw, a gospodarki w utrzymaniu się na powierzchni. Jednocześnie kraje te prezentują typ polityki zagranicznej, który jest wysoce zależny finansowo od sprzedaży węglowodorów, dlatego brak zysków może utrudnić utrzymanie im obecnego kursu. W przypadku Rosji może to spowodować problemy w kontynuowaniu agresywnej postawy wobec USA. Z kolei Arabia Saudyjska może nie zagwarantowanie równowagi sił w regionie w odpowiedzi na działania wrogiego Iranu, rosnącej w siłę Turcji, asertywnego Izraela oraz różnego typu aktywnych rebeliantów-dżihadystów operujących w przygranicznych krajach.Artykuł stwierdza, że połączenie amerykańskiego planu dominacji energetycznej z radykalnymi zmianami w przemyśle motoryzacyjnym – który przechodzi z ropy na energię elektryczną – znacząco zmniejszy zdolność Rosji, Arabii Saudyjskiej oraz innych państw stosujących podobną politykę do finansowania swoich działań ze sprzedaży ropy i gazu, przemieniając te zyski w wpływy międzynarodowe. Stany Zjednoczone znajdą się na wyjątkowej pozycji, która pozwoli na zastosowanie narzędzi selektywnego nacisku na gospodarki Rosji i Arabii Saudyjskiej, tak aby wpłynąć na zachowanie tych państw. Zarówno Moskwa, jak i Rijad pozbawione zysków ze sprzedaży węglowodorów, stracą zdolność do: utrzymania poparcia dla reżimów, pacyfikowania niezadowolenia, jak również projekcji sił na zewnątrz. W rezultacie pozycja Waszyngtonu wzrośnie, pomimo rosnącej roli Chin w świecie, który staje się coraz bardziej asertywny wobec amerykańskiej polityki.

5

Azerbaijan – Kazakhstan relations: current situation and prospects

38%

Huseynow R.

Przegląd Politologiczny

|

2017

|

issue 3

139-160

PL

Azerbejdżanu i Kazachstanu nie należy postrzegać jako dwóch państw, które są bliskie sobie tylko ze względu na radziecką przeszłość. W rzeczywistości zamiszkujące Azerbejdżan i Kazachstan grupy etniczne – Azerowie i Kazachowie – pochodzą z większej rodziny narodów tureckich. Braterstwo azero-kazachskie datuje się od samych początków narodów tureckich, które rozprzestrzeniły się z Gór Ałtaju i zostało ugruntowane przez czynnik islamski. Mające wspólną granicę morską na Morzu Kaspijskim Azerbejdżan i Kazachstan są dla siebie ważnymi narodami. Azerbejdżan jest postrzegany jako pomost dający Kazachstanowi dostęp do Turcji i Europy, zaś Kazachstan oferuje Azerbejdżanowi połączenie z Azją Centralną i Chinami. Oba państwa przywiązują wielką wagę do swoich wzajemnych relacji, zarówno dwustronnych, jak i w ramach organizacji międzynarodowych. Relacje te stale się rozwijają i w przeciągu ostatnich dwudziestu pięciu lat trend ten nie zmienia się, ani nie napotyka żadnych przeszkód. Kazachstan uznał terytorialną integralność Azerbejdżanu, co stanowi dla Azerbejdżanu ważne osiągnięcie wobec obecnego konfliktu z sąsiednią Armenią. Oba kraje szybko osiągnęły nawet porozumienie w sprawie statusu prawnego Morza Kaspijskiego, podczas gdy w innych krajach nadmorskich podobnych porozumień nie udało się wypracować. Oba państwa są zainteresowane rozwojem korytarza transportu i energetyki Wschód–Zachód, pozwalającego wykorzystać ich korzystną lokalizację geopolityczną, dzięki której mogą służyć jako pomost między kontynentami.

EN

Azerbaijan and Kazakhstan should not be seen as two states which are close because of their Soviet past. In fact, the titular ethnic groups of Azerbaijan and Kazakhstan – Azerbaijanis and Kazakhs – come from a greater Turkic family. Azerbaijani-Kazakh brotherhood takes its roots from the very origins of the Turkic peoples that spread from the Altai Mountains and has been cemented by the Islamic factor. Maintaining maritime borders through the Caspian Sea, Azerbaijan and Kazakhstan are important nations for one another. Azerbaijan is seen as a bridge for Kazakhstan to access Turkey and Europe, while Kazakhstan offers Azerbaijan routes to Central Asia and China. The two countries attach great importance to their mutual relations, both bilateral and within various international organizations. These relations have only increased and not experienced any downturns or problems in the past 25 years. Kazakhstan recognized the territorial integrity of Azerbaijan, which is an important deal for Azerbaijan in its current conflict with neighboring Armenia. The countries even reached an agreement on the legal status of the Caspian Sea quite rapidly, while similar accords are still absent with other littoral countries. They are both interested in developing an East-West transport and energy corridor, enjoying a favorable geopolitical location that could serve as a bridge between the continents.

Refine search results

1 Krakowskie Studia Międzynarodowe

1 Prace Komisji Geografii Przemysłu Polskiego Towarzystwa Geograficznego

1 Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego

1 Przegląd Politologiczny

1 Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego

1 Huseynow R.

1 Makieła Z.

1 Sobieraj J.

1 Wardin K.

1 Zarzycki-Siek J.

1 2023

1 2019

1 2017

1 2008

1 2006

Zagrożenie bezpieczeństwa transportu ropy naftowej i piractwem morskim. Projektowana budowa kanału Kra w Tajlandii w celu ominięcia Cieśniny Malakka

Funkcjonowanie Przedsiębiorstwa Poszukiwań i Eksploatacji Złóż Ropy Naftowej i Gazu Petrobaltic w okresie transformacji gospodarczej na tle rozwoju przemysłu naftowego

Współpraca Rosji z Chinami jako alternatywa dla ograniczenia obecności rosyjskiego sektora energetycznego w Europie

America and Energy Domination Plan – A New Way of Regime Change?

Azerbaijan – Kazakhstan relations: current situation and prospects