Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 14

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  rozporządzenie
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
PL
A dialogue Concerning the Notion of Service in Polish Civil Law: the Legal Nature of Accomplishment of Service Summary This paper is the second part of an article constructed on the basis of a dialogue between J.M. Łukasiewicz and M. Antas. The authors attempt to answer the question whether a service is a factual action or a legal action. Next they present the problem of services against a historical background i.e. in Roman Law, in the German and Roman system, and in Polish law. Finally they discuss the question of the causality of legal actions.
PL
Rozporządzenia wydawane są przez organy wskazane w Konstytucji, na podstawie szczegółowego upoważnienia zawartego w ustawie i w celu jej wykonania. Upoważnienie powinno określać organ właściwy do wydania rozporządzenia i zakres spraw przekazanych do uregulowania oraz wytyczne dotyczące treści aktu. Organ upoważniony do wydania rozporządzenia nie może przekazać swoich kompetencji w tym zakresie innemu organowi (art. 92 Konstytucji). Takie postanowienie zawarte w Konstytucji jednoznacznie określa charakter rozporządzeń jako aktów wykonawczych do ustaw, wymagających każdorazowo szczegółowego i wyraźnego upoważnienia ustawowego. Przepisy upoważniające mogą również wskazywać, że przy wydawaniu rozporządzeń mają współdziałać podmioty administracyjne wskazane w Konstytucji i wtedy współdziałanie to wydanie rozporządzenia „w porozumieniu”. Projekty rozporządzeń przed ich wejściem w życie przechodzą proces uzgodnień międzyresortowych i konsultacji społecznych. rozporządzenie, ustawa, Konstytucja RP, źródła prawa
EN
Traditionally, national mourning is introduced to commemorate persons who have rendered outstanding services to the nation. However, over the past several years, mourning has also been announced in connection with various tragic events. This indicates an evolution of the institution and it may also raise concerns about its abuse and depreciation. The law refers to national mourning in a very general way, hence it is the practice that tries to fill in the void and eliminate deficiencies in the legislation. This leads to situations in which administrative bodies take actions which they have not been empowered to. A special problem is the delimitation between the act of introducing mourning and the act of suspending the organisation of entertainment events during its duration.
PL
Tradycyjnie żałoba narodowa jest wprowadzana w celu upamiętnienia osób wybitnie zasłużonych dla narodu. Jednak w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat ogłaszano ją również w związku z różnymi tragicznymi wydarzeniami. Instytucja ta przeszła ewolucję,a okoliczności jej wprowadzania rodzą dziś obawy o nadużywanie prawa do ogłaszania żałoby i jej deprecjację. Przepisy powszechnie obowiązujące w bardzo ogólny sposób odnoszą się do żałoby narodowej, stąd praktyka stara się je w różny sposób uzupełniać. Prowadzi to do sytuacji, w których organy administracji podejmują czynności, do których nie zostały upoważnione. Szczególnym problemem jest rozgraniczenie między aktem wprowadzenia żałoby a wstrzymaniem organizacji imprez rozrywkowych w czasie jej trwania.  
PL
Celem artykułu jest przedstawienie argumentacji na rzecz zastosowania zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań do pierwszych kontraktów mocowych zawartych przed wejściem w życie rozporządzenia w sprawie wewnętrznego rynku energii elektrycznej. Ochrona uzasadnionych oczekiwań jest jedną z zasad ogólnych prawa Unii Europejskiej – znajduje zastosowanie zawsze wówczas, gdy zaangażowane są działania instytucji unijnych lub państw członkowskich wykonujących prawo UE. Decyzja Komisji Europejskiej akceptująca polski rynek mocy (sygn. SA.46100) stanowi źródło uzasadnionych oczekiwań co do tego, że pierwsze aukcje na moc zostaną zorganizowane zgodnie z obecnie obowiązującymi zasadami funkcjonowania polskiego rynku mocy. Decyzja ta, jest bowiem źródłem zapewnień wydanych przez instytucję Unii Europejskiej, została wydana w ramach odpowiednej procedury i wzbudza uzasadnione oczekiwania u potencjalnych beneficjentów polskiego rynku mocy. Proces decyzyjny w ramach rozporządzenia w sprawie wewnętrznego rynku energii elektrycznej powinien zatem uwzględnić ochronę uzasadnionych oczekiwań w ramach przepisów przejściowych zapewniających ochronę kontraktom mocowym zawartym przed dniem wejścia w życie rozporządzenia oraz odpowiedniego okresu przejściowego dla dostosowania istniejących jednostek wytwórczych do nowych zasad stosowania mechanizmów mocowych.
EN
Voivodes’ ordinances are manifestations of local law-making in the domain of public duties pertinent to government administration. There is an established praxis that voivodes legislate local law in shape of ordinances which are in force in the given voivodship or part thereof. Ordinances have their place in the constitutional system of sources of law albeit they cannot be equated to regulations issued by the national administrative organs. Since the issuance of ordinances by voivodes is indicative of legislative activity of centralized administration, supervision of this activity is based not only on the criterion of lawfulness but also on the criterion of reliability and economy, and compliance with government policy. Supervision, however, is not exclusive form of verification of voivodes’ ordinances because these authorities may, in the framework of self-control, overrule or change their acts on their own. This happens, nevertheless, under the inspiration of the supervisory authority. Verification of the voivode ordinance, one way or another, entails that an act shall cease to apply and is removed from the legal system, and is replaced with a new legal regulation.
PL
Rozporządzenia wojewodów są przejawem lokalnego prawotwórstwa, w obszarze wykonywania zadań publicznych przynależnych administracji rządowej. Utrwaloną praktyką jest, że w formie rozporządzenia wojewodowie ustanawiają prawo miejscowe, obowiązujące na terenie województwa lub jego części. Rozporządzenia wojewodów posiadają swoje miejsce w konstytucyjnym systemie źródeł prawa, aczkolwiek nie można ich utożsamiać z rozporządzeniami wydawanymi przez ogólnokrajowe organy administracyjne. Ponieważ wydawanie rozporządzeń przez wojewodów jest przejawem aktywności prawodawczej administracji scentralizowanej, nadzór nad tą aktywnością oparty jest nie tylko na kryterium legalności, ale także na kryterium rzetelności i gospodarności oraz zgodności z polityką rządu. Nadzór nie stanowi jednak wyłącznej formy weryfikacji rozporządzeń wojewodów, albowiem organy te mogą w ramach samokontroli dokonywać uchylenia lub zmiany swych aktów we własnym zakresie. Dzieje się to wszakże z inspiracji organu nadzoru. Weryfikacja rozporządzenia wojewody, w takim czy innym trybie powoduje, że ów akt przestaje obowiązywać i zostaje usunięty z obrotu prawnego. W jego miejsce można jednak ustanowić nową regulację prawną.
EN
This paper has been constructed on the basis of a dialogue between J.M. Łukasiewicz and M. Antas. In its first part the authors explain the notion of behaviour that satisfies a creditor’s interest which deserves legal protection and its relation to the notion of behaviour consistent with the content of an obligation, on the example of provisions concerning the valorisation of a service. They point out the inconsistency of the notions of due service and undue service under Article 410 of the Polish Civil Code. They also argue that every service leads to a benefit. Their discussion is concluded by an open question: to which category should the execution of a service be attributed – factual actions or legal actions?
PL
Niniejszy artykuł ma na celu wykazanie, że zjawisko polisemii bardzo często przyczynia się do powstawania błędów w przekładzie prawniczym. Analizie poddano cztery francuskie terminy prawne oraz ich błędne tłumaczenie wynikające z polisemii, występujące w tłumaczeniu rozporządzenia unijnego z języka francuskiego na polski, a mianowicie Rozporządzenia Rady (WE) nr 1346/2000 z dnia 29 maja 2000r. w sprawie postępowania upadłościowego, sporządzonego przez UKIE w 2004 r. W pierwszej części artykułu omówiono pojęcie błędu oraz przedstawiono typologię błędów w przekładzie. Następnie, skoncentrowano się na definicji polisemii, jak również na błędach wynikających z tego zjawiska. Autorka dokonała porównania fragmentów rozporządzenia w wersji francuskiej i w wersji polskiej (w formie tabel), wyszczególniła występujące w nich francuskie terminy polisemiczne, które przysporzyły najwięcej trudności tłumaczom tego rozporządzenia. Autorka zaproponowała poprawną wersję tłumaczenia, podała różne znaczenia omawianych terminów oraz scharakteryzowała wybrane błędy wynikające ze zjawiska polisemii.
EN
The aim of this paper is to prove that polysemy can be a source of translation problems in legal translation. This paper deals with the analysis of errors and mistakes resulting from polysemy which have been noticed in the Polish translation of the EU regulation, namely The Council Regulation (EC) no 1346/2000 of 29 May 2000 on insolvency proceedings from French into Polish. In the first part, the article presents the definition and typology of errors and mistakes in legal translation. In the second part, the author focuses her attention on polysemy and the errors and mistakes connected with the phenomenon of polysemy. The author presents a juxtaposition of French and Polish versions of the analyzed Regulation and points out French polysemic terms found in this Regulation. The examples of translation problems resulting from polysemy have been discussed. The corrected version of the Regulation translation into Polish has also been presented.
FR
L'objectif de l'article est de prouver que la polysémie peut constituer une source d’erreurs en traduction juridique. Le présent article consiste en analyse de quatre termes juridiques français et d'erreurs résultant de la polysémie de ces termes en traduction de documents de UKIE et notamment Le règlement n° 1346/2000 du Conseil du 29 mai 2000 relatif aux procédures d’insolvabilité du français vers le polonais. La première partie de l'article est concentrée sur la présentation de la notion d'erreur et de la typologie d'erreurs en traduction. Puis, la définition de polysémie ainsi que des erreurs résultant de la polysémie ont été abordées. Dans la deuxième partie, l'auteur présente les tableaux à trois colonnes avec la comparaison d’extraits en deux langues du règlement n°1346/2000 contenant les termes polysémiques français qui ont posé le plus de problèmes aux traducteurs du Règlement (CE) nº 1346/2000 relatif aux procédures d’insolvabilité. De plus, une version corrigée a été proposée par l’auteur. Cette partie de l'article contient aussi la présentation des différentes significations de ces termes et le commentaire de l'auteur à propos d'erreurs résultant de la polysémie
PL
Artykuł ma na celu analizę formalnej możliwości transpozycji prawa Unii Europejskiej do systemu prawnego Rzeczypospolitej Polskiej za pomocą rozporządzeń krajowych. Zasadą jest transpozycja prawa Unii Europejskiej za pomocą ustaw. Nie mniej jednak istnieje potrzeba rozważenia możliwości dokonywania procesu transpozycji za pomocą innych aktów prawa krajowego. W obowiązującym w Rzeczypospolitej Polskiej syste-mie źródeł prawa jedynie rozporządzenie jako akt wykonawczy w stosunku do ustawy wydaje się posiadać odpowiednie cechy. Podkreślenia wymaga, iż ten sposób transpo-zycji należy postrzegać jako potencjalnie pomocniczy w stosunku do transpozycji do-konywanej w drodze ustawy.
EN
The aim of article is to analyze the possibility of a formal transposition of EU law into the legal system of the Republic of Polish by national regulations. The principle is the transposition of EU law by means of laws. Nevertheless, there is a need to consider the possibility of making the transposition process by other national laws. The only regulation as the executive act remains within the framework of the Poland’s current system, appropriate features. However, the transposition by the regulation remains subsidiary to the transposition by the law.
EN
The article is devoted to the legal situation in which local government unit heads find themselves with regard to remuneration due to them in the situation when, during their term of office, the Ordinance of the Council of Ministers on the remuneration of local government employees lowering the maximum rates of their remuneration in the situation of inactivity of the bodies constituting local government units with regard to the change of remuneration, its reduction to the rates determined by virtue of the above Ordinance, among others, of village heads, mayors or starosts.
PL
Artykuł poświęcony jest sytuacji prawnej, w jakiej znaleźli się włodarze jednostek samorządu terytorialnego w zakresie należnego im wynagrodzenia w sytuacji wejścia w życie, w czasie trwania ich kadencji, rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie wynagradzania pracowników samorządowych. Rozporządzenie to obniża maksymalne stawki ich wynagrodzeń w sytuacji braku aktywności organów stanowiących jednostek samorządu terytorialnego, między innymi wójtów, burmistrzów i starostów.
PL
Od 1 maja 2004 roku każdy sąd w Polsce stosujący prawo unijne jest sądem unijnym w znaczeniu funkcjonalnym. Prawo Unii Europejskiej jest prawem materialnym , które sądy polskie mają obowiązek stosować od momentu wejścia Polski do Unii Europejskiej. Prawem materialnym są normy prawne zawarte w aktach normatywnych stanowiących źródło prawa w rozumieniu prawa krajowego i unijnego. Sądy krajowe orzekają o niezgodności norm w procesie stosowania norm prawnych tzn. w procesie ustalania ich znaczenia w danym stanie faktycznym. W sprawach unijnych sądy krajowe muszą stosować standardy rozstrzygnięć, które wykraczają poza znane w prawie krajowym koncepcje interpretacyjne. Prawidłowe rozstrzyganie spraw unijnych wymaga więc od sądów Państw Członkowskich Unii Europejskiej właściwego posługiwania się zasadami prawa Unii Europejskiej.
EN
From 1 May 2004, every court in Poland applying EU law is a court of the EU in terms of functionality. European Union law is the substantive law that the Polish courts are obliged to apply from the moment of Polish entry into the European Union. Substantive law are legal norms contained in the normative acts which constitute a source of law within the meaning of national and EU law. National courts adjudicate non-compliance standards in the application of legal norms, in the process of determining their significance in the facts. In matters of EU national courts have to apply the standards of the decisions that go beyond the known concepts in national law interpretation. Proper settlement of EU laws therefore requires from the courts of the Member States of the European Union the proper use of the principles of European Union law.
EN
The objective of the article is to: identify all kinds of regulations related to extraordinary measures (that is legal acts that affect the validity and content of particular extraordinary measures); to reconstruct the elements of their content and define their legal nature, along with the means of supervising their lawfulness. In the article four types of such regulations will be distinguished: regulations introducing extraordinary measures, regulations which extend and terminate them, as well as regulations that amend the regulation introducing extraordinary measures. Their content and legal character are varied. The most complex is the regulation introducing extraordinary measures, since it is both an individual and normative act. The author concludes that the analysed regulations are subject to the review of the Constitutional Tribunal. In the remaining scope, the possibility of their supervision by the judiciary is limited; however, it is possible to question them incidentally before the courts and the State Tribunal. The reflections lead to the formulation of a positive assessment of the constitutional provisions related to the issue under analysis.
PL
Celem artykułu jest zidentyfikowanie wszystkich rodzajów rozporządzeń dotyczących stanów nadzwyczajnych (tj. aktów prawnych wpływających na obowiązywanie konkretnego stanu nadzwyczajnego oraz jego treść), zrekonstruowanie ich elementów treściowych oraz określenie ich charakteru prawnego wraz z wynikającymi z tego skutkami dla możliwości kontroli ich legalności. W artykule wyróżniono cztery rodzaje takich rozporządzeń: wprowadzające stan nadzwyczajny; przedłużające go oraz znoszące go, a także nowelizujące akt wprowadzający stan nadzwyczajny. Ich treść, jak i charakter prawny są zróżnicowane. Najbardziej złożone jest rozporządzenie wprowadzające stan nadzwyczajny, gdyż posiada ono zarówno cechy aktu indywidualnego, jak i normatywnego. Autor stwierdza, że analizowane rozporządzenia, w zakresie, w jakim są aktami normatywnymi, podlegają kontroli Trybunału Konstytucyjnego. W pozostałym zakresie możliwość ich kontroli przez władzę sądowniczą jest ograniczona, aczkolwiek jest możliwe ich incydentalne kwestionowanie przed sądami i Trybunałem Stanu. Poczynione refleksje prowadzą także do sformułowania pozytywnej oceny regulacji konstytucyjnych odnoszących się do badanego zagadnienia.
PL
Krajowa Rada Spółdzielcza, mając na uwadze przyszłość spółdzielczości w Unii Europejskiej, tym samym troszcząc się o jej rozwój w Polsce, jako członka Unii Europejskiej, opracowała projekt rozporządzenia Rady Unii Europejskiej w sprawie modelu europejskiego przedsiębiorstwa spółdzielczego oraz planuje zainicjowanie procedury europejskiej inicjatywy obywatelskiej celem przyjęcia w poczet prawa unijnego rzeczonego projektu. Projekt stanowi równocześnie odpowiedź na wydaną w dniu 3 kwietnia 2014r. uchwałę Międzynarodowego Związku Spółdzielczego, która podkreśliła istnienie rozbieżności między treściami rewizji ustaw spółdzielczych wprowadzanych przez poszczególne kraje Unii, a Międzynarodowymi Zasadami Spółdzielczymi wypracowanymi przez dekady istnienia spółdzielni i stanowiącymi podstawę ich bytności oraz definiującymi charakterystykę spółdzielni.
EN
The National Cooperative Council, bearing in mind the future of cooperatives in the European Union, and thinking of its development in Poland, as a member of the European Union, has developed a proposal for a resolution of the European Union Council on the European model of cooperative enterprises, and plans to initiate the procedure for European citizens' initiative for the adoption of that proposal into EU law. The project is simultaneously a response to the Resolution of the International Cooperative Alliance issued on 3 April 2014, which highlighted the discrepancies between the content of cooperative laws’ revisions introduced by individual EU countries and the International Cooperative Rules developed during the decades of existence of cooperatives and providing a foundation for their being and defining characteristics of cooperatives.
PL
Celem niniejszego artykułu jest zarysowanie zakresu propozycji regulacyjnych zawartych w istotnej dla polskiej rachunkowości, w tym sprawozdawczości, Dyrektywie 2013/34/EU oraz pokazania jej wpływu na rachunkowość i sprawozdawczość, ze szczególnym uwzględnieniem tzw. jednostek mikro. Regulacje wspomnianej dyrektywy zwracają się w kierunku zmniejszenia obciążeń sprawozdawczych mikro i małych przedsiębiorstw. Spośród 1,7 mln działających w Polsce przedsiębiorstw niefinansowych 96% całego sektora stanowią mikroprzedsiębiorstwa. Spośród nich około 112 tys. prowadzi księgi rachunkowe, a pozostałe przedsiębiorstwa prowadzą ewidencje dla celów podatkowych (rozliczają podatki dochodowe na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych i karty podatkowej). Autorka analizuje treść wspomnianej dyrektywy, która zapowiada wiele zmian w polskiej rachunkowości, a następnie koncentruje uwagę na zmianach w sprawozdawczości jednostek mikro, w tym mikroprzedsiębiorstw. Zmiany w polskim prawie bilansowym wymuszone wspomnianą dyrektywą dotyczą różnych podmiotów oraz obszarów rachunkowości. Część propozycji zmian w odniesieniu do mikrojednostek została już wprowadzona nowelizacją ustawy o rachunkowości z dnia 15 lipca 2014 r. Inne zmiany w polskim prawie bilansowym przewidziane zapisami Dyrektywy Parlamentu i Rady Unii Europejskiej 2013/34/EU powinny zostać wdrożone najpóźniej do 20 lipca 2015 r.
EN
The aim of the present article is to sketch the range of regulatory propositions contained in Directive 2013/34/EU so significant for Polish accounting, including financial reporting, as well as to show its effect on accountancy and financial reporting, with particular consideration of the so-called micro-entities. Regulations contained in the Directive aim at reducing administrative burdens of small and medium-size undertakings. Among the 1.7 million non-financial undertakings working in Poland, 96% of the whole sector are micro-undertakings. Among them, about 112 thousand keep account books, and the remaining ones keep records for the purposes of tax collection (they calculate the income tax on the basis of the gross profits and expenses book, flat-rate tax from the evidenced income and the tax chart). The author analyzes the content of the Directive that heralds numerous changes in Polish accounting, and then she focuses on the changes in financial reporting of micro-entities, including micro undertakings. Changes in Polish balance law that are made necessary by the Directive are concerned with various subjects and areas of accountancy. Some of the propositions of changes were already introduced by an amendment to the Law of Accountancy of 15 July 2014. Other changes in Polish balance law provided by the Directive of the European Parliament and of the Council 2013/34/EU should be implemented by 20 July 2015.
PL
Przedmiotem opracowania jest analiza bardzo aktualnych, węzłowych kwestii unormowanych w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 650/2012 z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie jurysdykcji, prawa właściwego, uznawania i wykonywania orzeczeń, przyjmowania i wykonywania dokumentów urzędowych dotyczących dziedziczenia oraz w sprawie ustanowienia europejskiego poświadczenia spadkowego (tzw. rozporządzenie „Rzym IV”). Wprowadzenie rozporządzenia wieńczy długoletnią dyskusję nad wspólnymi przepisami kolizyjnymi i jurysdykcyjnymi dla krajów Unii Europejskiej, jak również stanowi uzupełnienie dotychczasowych regulacji unijnych z zakresu prawa prywatnego międzynarodowego i procesowego, stąd też problemtyka związana z regulacjami zawartymi w rozporządzeniu w pełni zasługuje na przybliżenie i omówienie. W pracy poruszone zostały kwestie związane z prawem właściwym dla spraw spadkowych, ściśle łączące się z tematyką kolizyjną zagadnienie jurysdykcji krajowej oraz problematyka europejskiego poświadczenia spadkowego. Poddana pod wątpliwość została słuszność wprowadzonych regulacji i ich przydatność w kontekście zwiększenia bezpieczeństwa obrotu. Została także podjęta próba rozstrzygnięcia pojawiających się wątpliwości, czy to natury interpretacyjnej, czy też odnoszących się do celowości przyjętych rozwiązań. Rozważania zamykają wnioski płynące z przeprowadzonej analizy.
EN
Until quite recently all of the countries of the world have had different rules dealing with succession rights (that is the rules relating to inheritance whether testate or intestate). However since the creation of the Succession Regulation (EU) No 650/2012 of the European Parliament and of the Council of 4 July 2012 on jurisdiction, applicable law, recognition and enforcement of decisions and acceptance and enfocement of authentic instruments in metters of succession and on the creation of a European Certificate of Succession all that has changed for all of the member states of the European Union. The Regulation aims to harmonise the laws relating to succession throughout the European Union. Moreover the Regulation aims to facilitate the free movement of persons within th EU and also to promote the area of freedom, security and justice which is a primary goal of the EU. The regulation provides certainty as to which law applies. The regulation enables persons to make a choice of law of the country of their nationality to govern their succession. The general ruled applied in the Regulation is that the law applicable to the succession as a whole shall be the law of the State in which the deceased had his habitual residence at the time of death unless the latter chose the law of the state to apply in accordance with Article 22. The paper focuses on jurisdiction, applicable law and recognitions and enforcement of decisions and Europewan Certificate of Succession covered by the Regulation. The paper is designed of deeply analyze the regulations contained in the Regulation. The authoress focuses on jurisdiction, applicable law and recognitions and enforcement of decisions and Europewan Certificate of Succession covered by the Regulation. The authoress analyses the topic of her research by exploiting the dogmatic method and that of comparative type.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.