Przedmiotem artykułu jest analiza jednego z rozwiązań przedstawionych w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1999 z dnia 11 grudnia 2018 r. w sprawie zarządzania unią energetyczną i działaniami w dziedzinie klimatu (dalej: rozporządzenie) – tzw. mechanizmu finansowania energii ze źródeł odnawialnych (w pierwszej wersji projektu określanego jako platforma finansowa). W publikacji przedstawiono najważniejsze postanowienia rozporządzenia (m.in. wprowadzenie licznych wymogów sprawozdawczych) oraz cel jego wydania – wyposażenie Komisji Europejskiej w instrumenty umożliwiające spełnienie wymogów klimatyczno-energetycznych Unii Europejskiej na 2030 r. (wiążących na poziomie unijnym) oraz realizacji założeń (pięciu filarów) unii energetycznej. Narzędzia te pozwolą KE wyegzekwować od państw członkowskich m.in. udział energii z OZE w unijnym zużyciu energii finalnej. Jednym z takich instrumentów jest mechanizm finansowania, do którego wpłaty będą wnosiły państwa członkowskie, których udział energii z OZE spadnie poniżej zadeklarowanego poziomu. W artykule omówiono pierwsze propozycje legislacyjne, określające platformę finansową, zaprezentowane w listopadzie 2016 r. (w ramach „pakietu zimowego”) oraz uwagi do tych rozwiązań wraz ze zgłaszanymi propozycjami zmian. W publikacji przedstawiono również treść obowiązujących od niedawna przepisów dotyczących mechanizmu finansowania.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.