Firmy rodzinne stoją obecnie przed wyzwaniem związanym z odpowiednio wczesnym zaplanowaniem procesu sukcesji. Wynika to z trzech globalnych tendencji: (I) wzrostu tempa zmian gospodarczych; (II) niepewności politycznej oraz (III) zwiększania się poziomu wieku, w którym zapada decyzja o założeniu rodziny. Raporty światowe [PwC 2014; PwC 2016] i krajowe [PARP 2012] wskazują, iż większość firm rodzinnych nie posiada planu sukcesji, a co więcej – nie ma samoświadomości dotyczącej konieczności sporządzenia i wdrożenia takiego planu. Drugim zasadniczym problemem jest kwestia dotycząca odpowiedzi na pytanie w ramach planowanego procesu sukcesji, czy sukcesor ma być również zarządzającym, czy tylko właścicielem, a kontrolę zarządczą nad firmą należy przekazać zewnętrznym ekspertom/zatrudnionym specjalistom. Celem artykułu jest wskazanie teoretycznych przesłanek procesu sukcesji w kontekście zbieżności z praktyką gospodarczą na bazie studium przypadku polskiej firmy rodzinnej, działającej od 40 lat na rynku stolarki PCV i ślusarki aluminiowej – jednego z najprężniej rozwijających się w Polsce sektorów, który stopniowo staje się liderem na rynku globalnym.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.