Search results

1

Sakralne złotnictwo oraz metalowe wyroby rzemiosła artystycznego z XIX i początku XX wieku. Oryginał, kopia, falsyfikat?

100%

Kierczuk-Macieszko M.

Sacrum et Decorum. Materiały i studia z historii sztuki sakralnej

|

2018

|

issue XI

99-118

PL

W zasobach polskich świątyń znajdują się naczynia liturgiczne i metalowe wyroby rzemiosła artystycznego z XIX wieku zaprojektowane w stylach historycznych. Są to przedmioty rękodzielnicze wykonywane z metali szlachetnych przez złotników i jubilerów oraz ze stopów miedzi bądź z cyny przez mosiężników i rzemieślników pokrewnych profesji. Obiekty te jakością materiału i mistrzostwem wykonania miały odróżnić się od tańszych, wytwarzanych seryjnie przedmiotów platerowanych. Kolejną grupą zabytków metalowych są kopie naczyń historycznych. Wzrost zainteresowania historią oraz tworzenie się państw narodowych w XIX wieku przyniosły obserwowane w całej Europie zjawisko kopiowania artefaktów uznanych za wartościowe z uwagi na walor historyczny, kulturowy, artystyczny. Wybierano obiekty ważne dla historii kraju bądź reprezentatywne dla sztuki regionu. Zasadniczy wpływ na profil działalności ówczesnych mistrzów technik metalowych wywarły jednak prężnie rozwijające się kolekcjonerstwo, muzealnictwo i rynek sztuki. Obiekty zabytkowe wymagały fachowej naprawy, co wymuszało konieczność poznania dawnych technik i technologii. Niestety, konserwację dzielił tylko krok do fałszerstwa, istnieje popyt na wysoko wycenianie autentyki. W efekcie na rynek kolekcjonerski trafiła ogromna liczba doskonałej jakości falsyfikatów o wysokich wartościach artystycznych i stylowych, dowodzących technicznej wirtuozerii wykonawców oraz ich ogromnej wiedzy z zakresu historycznego wzornictwa. Na przełomie wieków rzemieślnicy osiągnęli tak wyrafinowany sposób sporządzania imitacji, że nawet doświadczeni znawcy byli czasem oszukiwani. Nie dziwi więc, że omawiane zabytki przez współczesnych historyków sztuki oceniane są najczęściej negatywnie jako wtórne, quasi-stylowe lub wręcz falsyfikaty. W praktyce określenie ich wieku i proweniencji niejednokrotnie okazuje się zadaniem niełatwym, obarczonym dużym marginesem błędu. Zwłaszcza drobne wyroby z metali nieszlachetnych zmuszają do daleko posuniętej ostrożności, gdyż łatwo jest popełnić błąd, uznając wyrób z XIX wieku za wcześniejszy lub na odwrót, co w niniejszym artykule zostało przedstawione na przykładzie mosiężnych i brązowych kadzielnic.

EN

In the holdings of Polish churches one can find liturgical vessels and artistic metal handcraft from the 19th century, designed in historical styles. These are handcraft items made of precious metals by goldsmiths and jewellers, as well as copper and tin alloys by braziers and similar professionals. These objects were supposed to be distinguished by their material quality and exquisite workmanship from cheaper, mass-produced plated objects. Another group of metal antiques are copies of historical vessels. An increased interest in history and the formation of nation states in the nineteenth century introduced in the whole of Europe the fashion for copying artefacts that were esteemed for their historical, cultural and artistic value. The copied objects were the ones important for the history of the country or representative for the art of the region. However, the main influence on the activities of the 19th-c. masters of metalwork was exerted by the then dynamically developing collections, museums and art market. Antiques required professional repairs, which made it necessary to learn about old techniques and technologies. Unfortunately, conservation was only one step away from counterfeiting, because there was a demand for high-priced originals. As a result, a huge number of high quality forgeries of outstanding artistic and stylistic value, proving the technical virtuosity of their makers and their vast knowledge of historical design, appeared in the collectors’ market. At the turn of the 20th century, craftsmen achieved such a level of sophistication in making imitations that even experienced experts were sometimes deceived. It is not surprising, then, that the discussed antiques are often negatively perceived by contemporary art historians as derivative, pseudo-stylistic, or even forgeries. In practice, determining their age and provenance often turns out to be a difficult task, burdened with a large margin of error. Small products made of base metals in particular require careful attention, because it is easy to make a mistake, identifying a product from the 19th century as an older one or vice versa, which in this article is illustrated by the example of brass and bronze censers.

2

Problem możliwości wykorzystywania dokumentów związanych z wywozem zabytków i dóbr kultury do prób legalizacji na rynku antykwarycznym dzieł sztuki pochodzących z przestępstwa

86%

Jakubowski O.

Opolskie Studia Administracyjno-Prawne

|

2011

|

vol. VIII

53-59

EN

Creation of the Schengen area brought in new problems in respect of combating illicit trade in antiquities. One of these problems is possibility of legalizing artworks coming from uncertain sources or forgeries with use of export documents issued by EC member states. This is caused, among other things, by the fact that issuing authorities do not investigate in detail provenance and originality of an artwork. Furthermore, each member state has its own standards of operating stolen art databases which hinders flow of information between states.

3

Zagadnienia ochrony dóbr kultury w prawie chińskim

51%

Smolarek M. P.

Ius Novum

|

2020

|

vol. 14

|

issue 2

220-221

EN

China is one of the biggest states that are a source of cultural property in the world, which has been losing part of its priceless heritage since the middle of the 19th century due to plunder, illegal trade and intentional or accidental damage. Due to multi-century history and ethnic diversity, China adopted a hierarchical system of the protection of relics and a model of legislation based on co-existence of comprehensive and specialist legislation taking into account a special nature of some objects. The People’s Republic of China is a country with rich culture and long history which, thanks to the consistent improvement of legislation and integration with the international system of cultural property management, holds an important position in the global movement for the protection of relics. The article aims to present the most important issues concerning legal protection of cultural property in China.

PL

Chiny są jednym z największych państw źródłowych dóbr kultury na świecie, które od połowy XIX w. traci część bezcennego dziedzictwa na skutek grabieży, nielegalnej sprzedaży oraz celowego lub przypadkowego niszczenia. Ze względu na wielowiekową historię oraz bogactwo grup etnicznych Chiny przyjęły hierarchiczny system ochrony zabytków oraz model legislacji oparty na koegzystencji ustawodawstwa kompleksowego i specjalistycznego, uwzględniającego szczególny charakter niektórych obiektów. Chińska Republika Ludowa jest krajem o bogatej kulturze i długiej historii, który dzięki konsekwentnemu ulepszaniu legislacji oraz integracji z międzynarodowym systemem zarządzania dobrami kultury zajmuje ważne miejsce w globalnym ruchu na rzecz ochrony zabytków. Celem artykułu jest przedstawienie najważniejszych zagadnień związanych z prawną ochroną dóbr kultury w Chinach.

Refine search results

1 Ius Novum

1 Opolskie Studia Administracyjno-Prawne

1 Sacrum et Decorum. Materiały i studia z historii sztuki sakralnej

1 Jakubowski O.

1 Kierczuk-Macieszko M.

1 Smolarek M. P.

1 2020

1 2019

1 2011

Sakralne złotnictwo oraz metalowe wyroby rzemiosła artystycznego z XIX i początku XX wieku. Oryginał, kopia, falsyfikat?

Problem możliwości wykorzystywania dokumentów związanych z wywozem zabytków i dóbr kultury do prób legalizacji na rynku antykwarycznym dzieł sztuki pochodzących z przestępstwa

Zagadnienia ochrony dóbr kultury w prawie chińskim