Search results

1

Przywłaszczenie prawa majątkowego do nieruchomości i lokalu w spółdzielni

100%

Tomczyk M.

Acta Iuris Stetinensis

|

2016

|

issue Acta Iuris nr 14

PL

Na gruncie językowej wykładni znamion przywłaszczania prawa majątkowego ustawodawca dopuszcza możliwość przywłaszczenia prawa do nieruchomości (prawa własności nieruchomości gruntowej, użytkowania wieczystego do gruntu wraz z własnością budynków i częściami składowymi, odrębnej własności nieruchomości lokalowej) oraz spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu. Wykładnia taka jest niemniej o tyle wątpliwa, o ile problematyczne staje się wykazanie nastąpienia skutku stanowiącego znamię czynu zabronionego. Wątpliwe jest nadto twierdzenie, zgodnie z którym sprawca przywłaszczenia prawa majątkowego może pozostawać w stanie faktycznego władztwa nad prawem do nieruchomości lub lokalu. Analiza prezentowanego problemu prowadzi wobec tego do podkreślenia różnic między znaczeniem określeń rzecz ruchoma a prawo majątkowe. Wykazywany jest w związku z tym brak możliwości pozostawania przez sprawcę w stanie faktycznego władztwa nad prawem majątkowym jako sytuacją modalności uprawnienia, w zakresie której sprawca dąży do skorzystania ze świadczenia majątkowego rzeczywiście należnego pokrzywdzonemu. Podkreślany jest także stosunek pokrywania się prawno-karnych zakresów znaczeniowych słów prawo majątkowe ze słowami dokument” oraz rzecz ruchoma. W ramach zagadnienia braku możliwości pozostawania przez sprawcę w stanie faktycznego władztwa nad prawem majątkowym prezentowane jest określenie „stanu faktycznej możliwości wykonywania prawa majątkowego” jako stanu dysponowania dokumentem umożliwiającym wykonywanie takiego prawa. Na tle zagadnienia skutku stanowiącego znamię czynu zabronionego, wskazuje się na niemożliwości spowodowania zmian na szkodę pokrzywdzonego, do jakich sprawca może doprowadzić przywłaszczając rzecz ruchomą, nie mam bowiem możliwości wywołania skutku cywilnoprawnego w postaci przeniesienia prawa do nieruchomości w wyniku zawarcia ułomnej umowy zobowiązująco-rozporządzającej (negotium claudicans). Wskazywana jest tym samym trudność w wykazaniu nastąpienia rzeczywistej szkody majątkowej w mieniu pokrzywdzonego lub realnego stanu zagrażającego nastąpieniem takiej szkody

EN

The linguistic interpretation of verbal phrase (included in art. 284 § 1 of polish Penal code): appropriating of property rights, can lead as to conclusion that polish legislator was tending to penalise the behaviour consisting in appropriating of right to immovable – for example: the ownership, perpetual usufruct and others stipulated by the polish law. However, that interpretation can fail on the ground of requirement of indicate the criminal consequence of an offence as well as the exercising a factual control toward a property right to immovable. Therefore this article shows the differences between the meanings of words movable property and property right, conducted from the scope of civil and criminal substantive norms. Namely this issue needs to emphasize the impossibility of exercising a factual control toward property right in the same way toward movable property. Preferably would be define it as a “the circumstance of possibility to exercise the property right”. It deals with overleaping between the scope of penal-law’s meanings for terms: property right, movable property, document. With the regard to the requirement of indicate criminal consequence issue, must be underline existing obstacles in proving the changes to the detriment of victim in the same way it is caused in the scope of appropriating of movable property. Especially worth mentioning is lack of civil law consequence involving the transfer of property right to immovable thing, duo to improper contract (negotium claudicans). Ipso facto it is presumption to refuse the occurrence real property damage or circumstance creating real danger of that damage

2

Energia elektryczna jako produkt niebezpieczny

100%

Pyryt Z.

Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego

|

2021

|

vol. 16

|

issue 18 (1)

223-233

EN

The operation of a dangerous product is an issue close to the interests of both consumers and entities that supply the product to consumers. Currently, there are many categories of products on the market that may be considered as dangerous products, however, in the author’s opinion, particular attention should be paid to the category of products that cannot be clearly defined, thus this article focuses on electricity considered as a dangerous product. The regulations invoked by the legislator in connection with the operation of a dangerous product raise a number of doubts and lead to discrepancies in the doctrine, as they are not formulated in a sufficiently precise and unambiguous manner, which results in different positions of doctrine representatives. When analyzing the concept of a dangerous product, it should be noted that with regard to electricity, a literal interpretation of the provisions of the Civil Code seems to be appropriate. It is undisputed that under the provisions of the Civil Code, electricity is not a thing, and was recognized as an exception under Article 4491 of the Civil Code. Bearing in mind the way of analogy that could be applied to other types of energy, the principle of exceptionis non sunt extentendae should be invoked.

PL

Działanie produktu niebezpiecznego stanowi zagadnienie bliskie interesom zarówno konsumentów, jak i podmiotów, które dany produkt konsumentom dostarczają. Obecnie na rynku istnieje wiele kategorii produktów, które mogą zostać uznane za produkty niebezpieczne, jednakże szczególnej uwadze w ocenie autora poddać należy tę z kategorii produktów, której nie sposób określić jednoznacznie, tym samym w niniejszym artykule pochylono się nad energią elektryczną rozpatrywaną w charakterze produktu niebezpiecznego. Regulacje, na jakie powołuje się ustawodawca w związku z działaniem produktu niebezpiecznego budzą szereg wątpliwości i prowadzą do rozbieżności w doktrynie, bowiem nie są sformułowane w sposób wystarczająco precyzyjny i jednoznaczny, co skutkuje odmiennością stanowisk przedstawicieli doktryny. Dokonując analizy pojęcia produktu niebezpiecznego wskazać należy, iż w odniesieniu do energii elektrycznej właściwa wydaje się być interpretacja literalna przepisów Kodeksu cywilnego. Bezspornym jest, iż na gruncie przepisów Kodeksu cywilnego energia elektryczna nie jest rzeczą, a została ujęta jako wyjątek na podstawie art. 4491 k.c. Mając na uwadze drogę analogii, jaka mogłaby być zastosowana względem innym rodzajów energii, należy powołać się na zasadę exceptionis non sunt extentendae.

3

Rzecz w prawie karnym – pojęcie cywilnoprawne czy autonomiczne?

80%

Gałązka M.

Studia Prawnicze KUL

|

2013

|

issue 1 (53)

63-78

PL

Przedmiotem artykułu jest znaczenie terminu “rzecz” w Kodeksie karnym z 1997 r. Termin „rzecz (ruchoma)”, zastąpił w szerokim zakresie pojęcie „mienie (ruchome)”, używane w poprzednim stanie prawnym na oznaczenie przedmiotu wykonawczego przestępstw przeciwko mieniu. Kodeks karny z 1997 r. nie wyjaśnia znaczenia terminu „rzecz”, a jedynie wylicza w art. 115 § 9 k.k. jego przykładowe desygnaty. Definicja rzeczy zamieszczona jest natomiast w art. 45 k.c. Za jej stosowaniem w prawie karnym opowiedziano się w uzasadnieniu projektu Kodeksu karnego. Zakres tej definicji jest jednak węższy niż znaczenie pojęcia „mienie” z poprzednich kodeksów karnych. Stąd w orzecznictwie i doktrynie można spotkać pogląd, że pojęcie rzeczy w prawie karnym należy interpretować szerzej niż w prawie cywilnym. Stanowisko to jednak nie może być zaakceptowane jako sprzeczne z wykładnią językową i systemową, a zwłaszcza z zakazem wykładni homonimicznej. Szersze rozumienie pojęcia „rzecz” w stosunku do jego definicji cywilnoprawnej jest w prawie karnym dopuszczalne tylko z mocy przepisu szczególnego o randze ustawowej. Wynika to z zasady nullum crimen sine lege. Wbrew podnoszonym obawom taka interpretacja nie skutkuje raczej luką prawną w ochronie karnej. Gdyby nawet taką lukę stwierdzono to właściwą drogą jej usunięcia byłaby interwencja ustawodawcy.

EN

The article concerns the concept of thing in the Penal Code of 1997. The terms “thing”, “movable thing” have replaced the terms “property”, “movable property” used in former penal legislation to describe the object of prohibited act in provisions on offences against property. The Penal Code of 1997 doesn’t define the term “thing”. Its Article 115 § 9 enumerates only some examples of it. The definition of the term ”thing” is, on the other hand, placed in the Article 45 of Civil Code. The authors of the Penal Code Draft has pronounced in its grounds for application of the Article 45 of Civil Code in penal law. However, the scope of civil law concept of movable thing is narrower than the scope of term “movable property” in two former penal codes. It led many scholars and courts to an opinion that the penal concept of “thing” should be interpreted larger than its civil law definition. This approach is not to be accepted because of inconsistency with the grammatical and systematic interpretation of law, especially with the inadmissibility of homonymic interpretation. Such a conclusion presented in this article is based upon the nullum crimen sine lege principle. In spite of the objections, it doesn’t rather lead to a legal loophole in penal protection. Even if there were such a problem, the only way to eliminate it would be a legislative intervention.

RU

Предметом статьи являыется значение термина „вещь” в Уголовном кодексе от 1997 г. Термин „вещь (подвижная)”, в широком диапазоне заменил термин „имущество (подвижнoe)”, использован в предыдущем законодательстве для определения исполнительнoгo предметa в преступлению против имуществy. Уголовный кодекс от 1997 г. не объясняет значения термина „вещь”, только перечисляет в ст. 115 § 9 у.к. образцовые значение. Oднако, дефиниция вещи находится в ст. 45 Гражданского кодекса. З ее применением согласились в обоснованию проекта Уголовного кодекса. Диапазон этой дефиници является однако более узким, чем значение термина „имущество” c предшествующих yголовных кодексoв. Таким образом, в судебной практике и доктрине можно встретить мнение, что понятие „вещь” в уголовном законодательстве следует интерпретировать более широко чем в гражданском праве. Эта позиция, однако, не может быть принятa как противоречащия язычнoй и системнoй интерпретации, особенно с запретом омонимическoй интерпретации. Более широкое понимание термина „вещь” в отношению к ee дефиници c гражданского права, в уголовном праве допускается только на основании конкретного положения по рангам закона. Это связано с принципом nullumcrimensinelege. В отличие от вопросов, такая интерпретация не приводит к просвету в уголовным правe. Даже если устанoвлeно просвет, правильным путем для ee удаления было бы вмешательство законодателя.

Refine search results

1 Acta Iuris Stetinensis

1 Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego

1 Studia Prawnicze KUL

1 Gałązka M.

1 Pyryt Z.

1 Tomczyk M.

1 2021

1 2016

1 2013

Przywłaszczenie prawa majątkowego do nieruchomości i lokalu w spółdzielni

Energia elektryczna jako produkt niebezpieczny

Rzecz w prawie karnym – pojęcie cywilnoprawne czy autonomiczne?