Search results

1

Glosa do postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 30 września 2015 r., I KZP 9/15

100%

Żółtek S.

Studia Iuridica

|

2017

|

vol. 69

9-20

PL

Author approves in the commentary to the judgment the position taken by the Supreme Court of Poland in the decision of 30 September 2015, I KZP 9/15. The Supreme Court considered the problem of composition of the District Court – Labour and Social Security Court adjudicating on an appeal against the judgment of the National Disciplinary Court of the National Chamber of Auditors. As argued in the commentary, the District Court does not instigate disciplinary proceedings from the beginning but continues it as an appellate body. The main disciplinary proceedings are held before the National Disciplinary Court of the National Chamber of Auditors. The District Court although acts as a court of first instance with an appeal to the Court of Appeals, has limited powers only to verification of the National Disciplinary Court’s judgment. Thus, the District Court sits in a three-judges panel (art. 29 § 1 k.p.k.).

2

Zasady wpisu na listę stałych mediatorów w Polsce – w kontekście dyskusji nad profesjonalizacją zawodu mediatora

63%

Przylepa-Lewak A., Myślińska M.

Krytyka Prawa. Niezależne studia nad prawem

|

2022

|

vol. 14

|

issue 1

74-91

PL

Wraz z popularyzacją mediacji w Polsce wzrosło zainteresowanie zawodem mediatora. W artykule podejmujemy problematykę związaną z zasadami wpisu na listę stałych mediatorów w Polsce. Przedstawiamy obecnie obowiązujące regulacje prawne oraz dokonujemy ich analizy, skupiając się na wymogu posiadania wiedzy i umiejętności prowadzenia mediacji. Wymóg ten jest różnie interpretowany przez poszczególne organy dokonujące wpisu na listę stałych mediatorów (prezesi Sądów Okręgowych), a jego interpretacja jest również różnie oceniana zarówno w polskiej literaturze i orzecznictwie. Celem niniejszego artykułu jest ukazanie obszarów regulacji prawnych, które wymagają zmian i ujednolicenia, na podstawie analizy wyników badań statystycznych przeprowadzonych przez autorki. Jest to szczególnie istotne z punktu widzenia toczącej się dyskusji o profesjonalizacji zawodu mediatora w Polsce, zwłaszcza w kontekście planowanych zmian i wprowadzeniu Krajowego Rejestru Mediatorów. Realizacji zadania podjętego przez autorki służy przede wszystkim metoda formalno-dogmatyczna jak również wykorzystana w ramach badań statystycznych technika porównawcza, która miała na celu ukazanie rozbieżności w interpretowaniu uregulowań dotyczących mediacji.

3

Sąd Okręgowy w Białej Podlaskiej w latach 1919-1931. Dzieje ustrojowe i pozostałość aktowa

63%

Magier D.

Rozprawy Społeczne

|

2016

|

vol. 10

|

issue 3

20-27

PL

Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę w nowej strukturze sądownictwa powołano Sąd Okręgowy w Białej Podlaskiej, który znajdował się w apelacji warszawskiej i tworzył bialski okręg sądowy obejmujący powiaty: bialski, konstantynowski, radzyński i włodawski. Okręg ten składał się z mniejszych okręgów sądów pokoju (potem grodzkich). Celem artykułu jest przedstawienie dziejów ustrojowych Sądu, sposobu działania jego kancelarii, procesu dokumentowania działalności oraz zabezpieczenia pozostałej po nim spuścizny aktowej. Znaczenie omawianej instytucji dla dziejów regionu bialskopodlaskiego oraz bogactwo informacji dotyczących społeczności lokalnej, które zawiera spuścizna dokumentacyjna po niej, są wystarczającymi przesłankami do zanalizowania powyższej problematyki.

EN

After Poland regained its independence, the District Court in Biała Podlaska, with the Warsaw Appellate Court, was established in the new structure of court system. It functioned as the Biała Podlaska court covering the following counties: Biała Podlaska, Konstantynów, Radzyń Podlaski and Włodawa. The district consisted of the smaller districts of courts with justices of peace (later transformed into municipal courts). The purpose of the article is to present the history of changes of the court as an institution, the way its office functioned, i.e. documented its activity and secured its documentary legacy. The significance of the institution for the Biała Podlaska region as well as the richness of information concerning the local community contained in its documentary legacy seem to be the main reasons for analyzing the above problem.

4

Zamojscy sędziowie pokoju w latach 1917 – 1928

51%

Bereza A.

Res Historica

|

2019

|

issue 48

EN

The article presents the process of building Polish judiciary system of the lowest instance (magistrate courts in Zamość), but also the problems encountered in the staffing of magistrates in the first years of the reborn Polish State. The model of magistrate court, which appeared on 1 September 1917 with the launch of the royal-Polish judiciary system, survived until the court reform in 1929. During this period, the principle of appointing magistrates was maintained, although the March Constitution of 1921 indicated the principle of their election by the population. Initially, the positions of the magistrates of Zamość were held by people who had gained experience in the Russian magistrate judiciary in the Kingdom of Poland, as well as those who had returned from a civil war in Russia. Such staffing was a consequence of the existence of a small group of local lawyers, which, as a result of the Russian national policy pursued by the partitioner, lacked people prepared for judicial work. With time, when the staffing situation improved, inter alia, after the appearance of the first assessed court trainees, the position of magistrate became the first level for further legal career. In the analysed period, 6 Zamość magistrates became district judges in the courts of Lublin courts of appeal. Some of them remained for a short time as magistrates (especially deputies), waiting for a vacancy in the district court. The following presidents of the District Court in Zamość also began their careers as magistrates: Romuald Jaśkiewicz and Władysław Kozłowski. After leaving the service, two magistrates of Zamość were nominated for the positions of notaries, which was (in terms of income) an award of distinction from the Ministry of Justice.

PL

Artykuł przedstawia proces budowy sądownictwa polskiego najniższej instancji (sądów pokoju w Zamościu), ale także problemy z jakimi stykano się przy obsadzie stanowisk sędziów pokoju w pierwszych latach Odrodzonego Państwa Polskiego. Model sądu pokoju, jaki pojawił się od 1 września 1917 r., wraz z uruchomieniem sądownictwa królewsko-polskiego, przetrwał aż do reformy sądowej w 1929 r. W tym okresie utrzymano zasadę nominacji sędziów pokoju, mimo że Konstytucja marcowa z 1921 r. wskazywała na zasadę ich wyboru przez ludność. Na stanowiskach zamojskich sędziów początkowo orzekały osoby, które wyniosły swoje doświadczenie z rosyjskiego sądownictwa pokojowego w Królestwie Polskim, a także ci którzy powracali z ogarniętej wojną domową Rosji. Taka obsada była konsekwencją istnienia nielicznej grupy miejscowych prawników, w której – na skutek prowadzonej przez zaborcę rosyjskiego polityki narodowościowej – brakowało osób przygotowanych do pracy sędziowskiej. Z czasem, gdy sytuacja kadrowa ulegała poprawie m.in. po pojawieniu się pierwszych egzaminowanych aplikantów sądowych, stanowisko sędziego pokoju stawało się pierwszym szczeblem do dalszej kariery prawniczej. W analizowanym okresie 6 zamojskich sędziów pokoju zostało sędziami okręgowymi w sądach apelacji lubelskiej. Niektórzy z nich pozostawali krótko na stanowiskach sędziów pokoju (zwłaszcza zapasowych), oczekując na wakat w sądzie okręgowym. Jako sędziowie pokoju karierę swoją rozpoczęli także prezesi Sądu Okręgowego w Zamościu: Romuald Jaśkiewicz i Władysław Kozłowski. Po zakończeniu służby 2 zamojskich sędziów pokoju otrzymało nominację na stanowisko notariuszy, co stanowiło (z uwagi na osiągane dochody) wyraz wyróżnienia ze strony resortu sprawiedliwości.

5

Kontrowersje na temat istoty i charakteru prawnego spraw o odmowę dokonania przez notariusza czynności notarialnej sprzecznej z prawem oraz właściwości funkcjonalnej w tych sprawach sądu okręgowego

51%

Lubiński K.

Studia Iuridica

|

2018

|

vol. 75

115-130

PL

As a result of a thorough analysis of the title issue, the author comes to the conclusion that the Regional Court, cognizing a complaint against a notary’s refusal to carry out a notarial deed contrary to law, does not resolve the legal dispute between the notary and the participant(s) of the requested notarial deed. The notary is not a participant of such a deed, but the refusal to carry it out is a sui generis decision of the notary as to the compliance of this deed with law. For this reason, the proceedings in this matter may be recognized an equivalent of judicial proceedings in a first instance case. However, the notary’s refusal to carry out the deed whose parties intend to give it a notarial form and which the notary recognized contrary to law shall be qualified as a matter as understood by Art. 45 subpara. 1 of the Constitution of the Republic of Poland. Final and binding judgement of the Regional Court as the second instance court on the merit constitutes an act of justice although the court does not resolve the legal dispute, but resolves the exercise of constitutional freedom or human and citizen rights in these matters.

Refine search results

2 Studia Iuridica

1 Krytyka Prawa. Niezależne studia nad prawem

1 Res Historica

1 Rozprawy Społeczne

1 Bereza A.

1 Lubiński K.

1 Magier D.

1 Myślińska M.

1 Przylepa-Lewak A.

1 Żółtek S.

1 2022

1 2019

1 2018

1 2017

1 2016

Glosa do postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 30 września 2015 r., I KZP 9/15

Zasady wpisu na listę stałych mediatorów w Polsce – w kontekście dyskusji nad profesjonalizacją zawodu mediatora

Sąd Okręgowy w Białej Podlaskiej w latach 1919-1931. Dzieje ustrojowe i pozostałość aktowa

Zamojscy sędziowie pokoju w latach 1917 – 1928

Kontrowersje na temat istoty i charakteru prawnego spraw o odmowę dokonania przez notariusza czynności notarialnej sprzecznej z prawem oraz właściwości funkcjonalnej w tych sprawach sądu okręgowego