Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 19

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  słabość
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Content available remote

Spokój, Bezruch, Cisza

100%
Krupa M.
|
2019
|
vol. 73
|
issue 3 (326)
193-196
PL
Chodzenie jest słabszą formą aktywności niż jeżdżenie, wszystko jedno czym – konno, samochodem, tramwajem, pociągiem. Jeżeli chodzenie jest jakąś słabością, to czy jest coś, co jest słabsze od chodzenia? Wydaje się, że tylko bezruch. Synonimy bezruchu to nieruchomość, statyczność, ale także spoczynek i martwota. Może więc nie-chodzenie, zatrzymanie. Ale to nie-chodzenie, bez-ruch, mają w sobie pewną negatywność. A tu chodzi o coś pozytywnego. Po angielsku wystarczyłoby jedno słowo – stillness. Po polsku, by adekwatnie oddać pole znaczeniowe angielskiego stillness, musimy użyć co najmniej trzech słów – „spokój”, „bezruch”, „cisza”. Przysłówek still znaczy między innymi „nieruchomo”. Przymiotnik still to „nieruchomy”, „spokojny”, „cichy”, także „martwy”. Dom należy tu do sfery bezruchu i spokoju; prawnicze określenie domu, budynku, działki to „nieruchomość”. A ruchomość to bezdomność, która wiąże się z przemieszczaniem, brakiem zakorzenienia, ruchem. Homo viator to podróżny, pielgrzym, tułacz, człowiek w drodze. Chodzenie to słaba forma podróżowania, ma bowiem daleko idące ograniczenia – prędkość, zmęczenie, konieczność zatrzymania.
EN
Walking is a weaker form of activity than driving or riding, regardless whether on horseback, a car, or in a tram or a train. If this is true then what is weaker than walking? Apparently, the answer is: only motionlessness. Its synonyms are immobility and a certain static quality, but also rest and numbness. Perhaps then the terms we seek are: non-walking, stopping. But non-walking and motionlessness posses a certain negative quality, while we are concerned with something positive. In English a single word: stillness would suffice. In Polish we are compelled to use at least three words: calmness, motionlessness, and silence in order to render the meaning of stillness. The adverb still means, i.a. “motionlessly”. The adjective still denotes “immobile”, ”quiescent”, “silent”, and “dead”. Here the home belongs to the sphere of immobility and stillness; the legal definition of a home, a building, and a lot is “real estate/immobility”. Mobility denotes homelessness associated with changing places, the absence of enrootment, motion. Homo viator is a traveller, a pilgrim, a wanderer, a man on his way. Walking is a weak form of travelling due to its far-reaching limitations – speed, exhaustion, and the need to rest.
2
Content available remote

Słabość

100%
Szpilka K.
|
2019
|
vol. 73
|
issue 3 (326)
197-204
PL
Znamy słabość. Doświadczamy jej osobiście, spotykamy ją wokół siebie. To gorący temat medialnych przekazów, fundamentalna i wciąż powracająca przestrzeń sztuki. Wielość odniesień, oczywiste zdawałoby się znaczenie, dojmująca bliskość, a mimo to trudno jest wykładać słabość. Już na poziomie języka mierzymy się ze znacznym pomieszaniem rzeczy.
EN
We are familiar with weakness, experience it personally, and encounter it all around us. It constitutes a scoop for media coverage, a fundamental and ever-returning space of art. Multiplicity of references, ostensibly obvious significance, poignant closeness – but it is still difficult to speak about weakness. Already upon the level of language we confront considerable confusion.
3
Content available remote

„To nie jest kraj dla starych ludzi…”. Dwie fenomenologie starzenia się: Cycero i Améry

100%
Koczanowicz L.
|
2019
|
vol. 73
|
issue 3 (326)
111-116
PL
Artykuł dotyczy starości i roli, jaką pełni ta epoka w życiu w (po)nowoczesności. Aby w pełni uwypuklić specyfikę (po)nowoczesności analizuję trzy koncepcje starości. Pierwsza z nich została przedstawiona przez Cycerona i pozwala zrozumieć koncepcję starości w klasycznej starożytności. Druga sformułowana przez Jeana Améry pozwala intepretować, jak starość jest postrzegana w nowoczesności. Trzecia natomiast to ujęcie starości w bestsellerowej powieści holenderskiej Małe eksperymenty ze szczęściem. Sekretny dziennik Henryka Groena lat 83 ¼, które, jak myślę, daje wgląd w to, jak starość jest rozumiana w ponowoczesności.
EN
The article discusses old age and the role played by that stage in life at the time of (post)modernity. In order to fully accentuate the specificity of (post)modernity the author of analysed three conceptions of old age. The first was depicted by Cicero and enables us to comprehend the idea of old age in Classical antiquity. The second, formulated by Jean Améry, allows us to interpret the manner in which old age is perceived in modern times. The third is an interpretation of old age in the Dutch bestseller: Little Happiness Experiments /The Secret Diary of Henrik Groen, 83 ¼ Years Old, which, in the opinion of Leszek Koczanowicz, provides insight into the way in which old age is understood in the postmodern era.
4
Publication available in full text mode
Content available

Starość w kulturach Wschodu Starożytnego na przykładzie wybranych tekstów literackich

80%
Nowicki S.
Theologica Wratislaviensia
|
2015
|
vol. 10. Widoki na starość. Interdyscyplinarne studia gerontologiczne
87-97
EN
The aim of this article is to present and describe the supposed image of old age and elders, as well as features ascribed to them, that can be found in preserved literary sources from the areas of ancient Mesopotamia, Anatolia and Ugarit. The main part of this article is based on the data contained in cuneiform sources that were written in Sumerian, Akkadian and Ugaritic. Most non-literary sources (i.e., legal and economic texts, royal inscriptions or correspondence) were ignored, as were also Biblical and Egyptian texts. The main result of this short survey is quite ambiguous. On the one hand, it seems that societies from the Fertile Crescent area were oriented towards the vitality and youthfulness as the most important factors in human's life. In fact, they are hardly any pieces of art, where old people are depicted, or any pieces of literature dedicated to them. On the other hand, these short and acare textual fragments, which are available to us, can be interpreted as showing old age in quite an optimistic way. Although old people don't have strength and very good health, they have great wisdom instead, and as such can be a very useful and appreciated part of society.
5
Content available remote

Słabość w badaniach terenowych, czyli o mocy bezmocnych informatorów i słabościach badaczy

80%
Jarząbek M.
|
2019
|
vol. 73
|
issue 3 (326)
128-133
PL
Artykuł na wybranych przykładach szeroko rozumianych badań terenowych (z etnologii, historii, historii mówionej, socjologii) analizuje taktyki podejmowane przez informatorów, którzy w relacji z badaczem stoją na słabszej pozycji, gdy idzie o kapitał kulturowy, narzędzia komunikowania się oraz interpretacji. Słabość staje się w takich sytuacjach postawą wykorzystywaną do zerwania kontaktu, maksymalnego ograniczenia treści przekazywanych badaczowi lub do ukrycia wybranych wątków i tematów. Wyróżniając i omawiając taktyki: milczenia, zdawkowości i unikania, zwodzenia i kłamstwa, odciągania uwagi oraz „przebiegłej układności” zwracam uwagę także na sytuację wykorzystania badań przez informatora do upublicznienia i upodmiotowienia swojego głosu. Wreszcie wskazuję, że sposób podejścia do słabości Innego mimowolnie ujawnia także własne słabości badacza.
EN
Upon the basis of selected examples of widely comprehended field studies (from the domains of ethnology, history, oral history, and sociology) the article analyses tactics applied by informants who in relations with the researcher hold a weaker position as regards cultural capital, communication tools, and interpretation. In such situations weakness becomes a stand used for severing contact, a maximum limitation of contents relayed to the researcher, or the concealment of selected motifs and themes. By distinguishing and discussing assorted tactics: silence, desultoriness and evasion, deceit and lies, the process of drawing attention away and “cunning complaisance” the author of this article pointed to a situation in which research is used by the informant for the sake of rendering his opinion public and empowering it. Finally, he indicated that the manner of approaching the weakness of the Other unintentionally reveals also the weakness of the researcher.
6
Content available remote

Słabość i śmierć. Próby z fenomenologii zjawisk twórczych

80%
Klinger M.
|
2019
|
vol. 73
|
issue 3 (326)
106-110
PL
Słabość antropologicznie jest dominantą ciała. Przedstawiony jest „topos” kulturowy ciało – miłość – śmierć na podstawie licznych utworów, jak Padlina Baudelaire’a, motywu „wskrzeszenia Łazarza” w Zbrodni i karze, hymnów prawosławia i in. Z analizy wyłania się obraz solidarności Boga z człowiekiem w dramacie cielesności, nie w transcendencji. Przywołuje to ich „współzależność” w rodzaju panteizmu o cechach egzystencjalno-osobowych. „Co zrobisz, gdy ja umrę, Panie?” (Silesius, Rilke w Rosji).. Na tle kenozy Boga człowiek – „czymże jest?!”. Tajemnica zła nie wyczerpuje tajemnicy człowieka. Powołany jest do twórczości (Bierdiajew), której dzieła nie przewidzi nawet Bóg. Jednak człowiek poddaje się kenozie, czy „na podobieństwo” Boga?
EN
Anthropological weakness is a dominant of the body. The article presents the cultural body-love-death topos upon the basis of numerous works, such as Une Charogne by Charles Baudelaire, the motif of “the raising of Lazarus” in Crime and Punishment, Russian Orthodox hymns, et al. The analysis produces an image of solidarity between God and man within the drama of corporeality and not within transcendence, evoking their “co-dependence” in sui generis pantheism possessing existential-personal features. “What will you do, God, when I die?” (Silesius, Rilke in Russia). “What is man?” against the kenosis of God. The mystery of evil does not exhaust the mystery of man. His vocation is creativity (Berdyaev), whose outcome is not foreseen even by God. Nonetheless, man succumbs to kenosis – “in the image” of God?
7
Content available remote

Słabość i siła w perspektywie doświadczenia granicznego. Casus: Zagłada

80%
Leociak J.
|
2019
|
vol. 73
|
issue 3 (326)
91-99
PL
Analiza jednego z napisanych w getcie warszawskim esejów Icchaka Berensteina (?–1942) pt. Jom Kipur odsłania specyficzny typ doświadczenia religijnego, mieszczący się w polu paradoksu, zwątpienia, odrzucenia. Berenstein rozwija własną teologię Zagłady. W centrum swoich rozważań interpretacyjnych stawiam kluczowe dla tego tekstu pojęcie „bezsilności”. Bezsilność w medytacji Berensteina mieni się znaczeniami, które nakładają się na siebie i odsłaniają swą paradoksalną naturę. Bezsilność ma wymiar czysto ludzki, psychologiczny i historyczny: każdy jest wobec grozy getta bezsilny. Ale też ma wymiar duchowy, religijny: jest zwątpieniem, odwróceniem się od Boga, jest zapomnieniem o dziesięciu przykazaniach. Dialog między Bogiem i człowiekiem zamiera. W Berensteina mamy do czynienia doświadczeniem teologicznej inwersji i można sądzić, że to odwrócenie pozwala mu dotknąć niedotykalnej tajemnicy Zagłady. To, co było zabronione (sięgnięcie po moralną samowiedzę i moc samodzielnego stanowienia o tym, co jest dobre, a co złe), teraz jest nakazane. Człowiek zostaje wrzucony w piekło poznania dobra i zła, których zakorzenienie jest tylko w nim samym. To jest pokusa szatańska i w Księdze Rodzaju podsuwa ją człowiekowi wąż. U Berensteina to Bóg skazuje człowieka na to, by dostąpił wiedzy zastrzeżonej dla Boga samego. Fenomen esejów Icchaka Berensteina polega na ścisłym związku teraźniejszości i wieczności, materialnego szczegółu i uniwersalnego sensu, konkretnego wydarzenia i exemplum, historii świeckiej i historii świętej. Doskonale autorowi znana topografia getta warszawskiego wpisuje się w topografię eschatologiczną.
EN
An analysis of Jom Kipur, one of the essays written in the Warsaw ghetto by Icchak Berenstein (?–1942), discloses a specific type of religious experience within the domain of paradox, doubt, and rejection. Berenstein developed a personal theology of the Holocaust. The author of the article placed in the centre of his interpretation reflections on the concept of “helplessness”, crucial for the text. In Berenstein’s meditation helplessness brims with meanings that overlap each other and reveal their paradoxical nature. Here helplessness possesses a purely human, sociological, and historical dimension: everyone is helpless in the face of the horror of the ghetto. It also has a spiritual, religious dimension: it constitutes doubt, a process of turning away from God and forgetting the Ten Commandments. The dialogue between God and man expires. In the case of Berenstein we are dealing with the experience of theological inversion and are entitled to assume that this reversal allowed him to touch the untouchable mystery of the Holocaust. The forbidden (reaching for moral self-knowledge and the power of constituting independently what is good and what is bad) is now enjoined. Man becomes thrust into the hell of the knowledge of good and evil, enrooted only in him. This is the satanic temptation suggested to man by the serpent of the Book of Genesis. In Berenstein’s writings it is God who condemns man to enjoying knowledge reserved for Him. The phenomenon of essays by Icchak Berenstein consists of close relations between the present and eternity, material detail and universal sense, concrete event and exemplum, secular and holy history. The topography of the Warsaw ghetto, with which the author of the article is thoroughly acquainted, becomes part of eschatological topography.
8
Content available remote

O oddziaływaniach słabych

80%
Meissner K. A.
|
2019
|
vol. 73
|
issue 3 (326)
117-118
PL
Oddziaływania słabe, pozornie nieobecne i nieistotne, okazują się kluczowe dla naszego powstania (nadwyżka materii nad antymaterią we wczesnym Wszechświecie), istnienia (świecenie Słońca) i końca (wyczerpanie paliwa w Słońcu) – lekceważenie słabości może być kardynalnym błędem…
EN
Weak impacts, ostensibly absent and non-essential, prove to be of key importance for our origin (surplus of matter over anti-matter in the early Universe), existence (sunshine), and end (the exhaustion of fuel on the Sun) – ignoring weakness could become a cardinal error…
9
Content available remote

Wola słabości

80%
Bohdziewicz J.
|
2019
|
vol. 73
|
issue 3 (326)
84-90
PL
Celem szkicu jest pomyślenie słabości poza utrwalonym schematem jej wartościowania w opozycji do siły lub mocy. Esej czerpie inspiracje z szeroko rozumianego nurtu „myśli słabej” i stanowi komentarz do książki Julii Kristevej i Jeana Vaniera (Bez)sens słabości. Dialog wiary z niewiarą o wykluczeniu. W toku medytacji ludzkich losów i wyobrażeń szczęścia sformułowane jest główne przesłanie artykułu – słabość może być wyjściem poza przeciwstawienie przemocy i bezsilności wobec życia w stronę umiaru, rodzącego się z przyjęcia istnienia jako daru a nie własności. Następnie, w kontekście kwestii relacji z osobami niepełnosprawnymi, myśl ta przeobraża się w zarys projektu zmiany społecznej, cywilizacyjnej i metafizycznej. Rzecz jasna, ten drobny szkic stanowi ledwie prowokację do namysłu i dalszego opracowywania tego zagadnienia.
EN
The purpose of the sketch is to contemplate weakness outside the established scheme of its evaluation in an opposition to strength or might. The essay is inspired by a widely comprehended current of “weak thought” and comprises a commentary to the book by Julia Kristeva and Jean Vanier: Leur regard perce nos ombres. The prime message of the article is formulated in the course of meditation on human plight and images of happiness – weakness could be a solution beyond a juxtaposition of violence and helplessness in the face of life leaning towards moderation, originating from the acceptance of existence as a gift and not as property. Subsequently, within the context of the relation with the handicapped this reflection assumed the form of an outline of a project of social, civilizational, and metaphysical transformation. Naturally, this modest sketch merely proposes reflections and further work on the titular issue.
10
Content available remote

W okowach słabości – wyjście z platońskiej jaskini

80%
Fereński P. J.
|
2019
|
vol. 73
|
issue 3 (326)
155-160
PL
Artykuł poświęcony jest współczesnej sytuacji nauki w Polsce i w innych krajach (w Stanach Zjednoczonych, na Węgrzech). Autor szczególną uwagę poświęca dyscyplinom humanistycznym i społecznym, a kondycja uniwersytetu interesuje go przede wszystkim w perspektywie dwóch zasadniczych heteronomii zinstytucjonalizowanej wiedzy, do których to zalicza on uwarunkowania finansowe i polityczne. Pyta o rolę humanistyki w kontekście ideologii neoliberalnej, współczesnych procesów ekonomicznych, rozwoju technologicznego, biurokracji, władzy, edukacji, demokracji i mediów.
EN
An article dedicated to the contemporary situation of science in Poland and other countries: the USA and Hungary. The author paid special attention to the humanities and social sciences, and is interested in the condition of the university primarily from the viewpoint of two fundamental heteronomies of institutionalised knowledge, into which he included financial and political determinants. In doing so he asked about the role of the humanities within the context of neo-liberal ideology, contemporary economic processes, technological progress, bureaucracy, power, education, democracy, and the media.
11
Content available remote

Kultura jako źródło słabości. Fryderyk Nietzsche. Jak kultura osłabia potencjał twórczy człowieka

80%
Bartoś T.
|
2019
|
vol. 73
|
issue 3 (326)
138-140
PL
Recepcja myśli Fryderyka Nietzschego narażona jest na swobodną, niekiedy także sprzeczną pomiędzy różnymi komentatorami interpretację. Wynika to z otwartości używanych przez niemieckiego filozofa pojęć, aforystycznej, niesystematycznej formy wypowiedzi. Pojęcie słabości, którego rewersem jest siła, moc, wola mocy, wymaga uważnej lektury, także dlatego, że najbardziej powierzchowna i sugestywna jest po dziś dzień interpretacja nazistowska. Pochwała siły, mocy, żywotności, wielkich duchów niewiele ma jednak wspólnego z resentymentalną, reaktywną agresją małych, zakompleksionych przywódców III Rzeszy. Nietzsche w swych pismach dowodzi, że kult słabości, uniżania się jest wytworem chrześcijańskiej kultury. W tym sensie jego filozofia jest filozofią kultury. Odkrycie zapomnianego w tej cywilizacji pojęcia mocy było jego istotnym celem badawczym. Przyswojenie myśli Nietzschego o tyle nie dokonało się w naszej kulturze, o ile regułami społecznych zachowań rządzą ciągle żywotne mechanizmy resentymentu.
EN
The reception of the thought of Friedrich Nietzsche is threatened with an unhampered interpretation, sometimes also contradictory in the case of assorted commentators. This tendency is the outcome of the openness of the conceits applied by the German philosopher as well as the aphoristic and non-systemic form of his statements. The concept of weakness, whose reverse is strength, will, and will to power, also calls for a careful approach because up to this day the most evocative and superficial interpretation is the Nazi one. Praise of power, force, vitality, and great spirits has, however, little in common with the mental and reactive aggression of the complex-ridden leaders of the Third Reich. In his writings Nietzsche proved that the cult of weakness and servility is the outcome of Christian culture. In this sense his philosophy is that of culture, and his essential research target consists of discovering the concept of strength, forgotten in Christian civilisation. Nietzschean reflections were actually not adopted in our culture since the rules of social behaviour are still governed by vital mechanisms of resentment.
12
Content available remote

Słabość jako siła

80%
Krajewski S.
|
2019
|
vol. 73
|
issue 3 (326)
46-51
PL
Ograniczając dostępne środki osłabiamy się, ale jeśli mimo to osiągniemy cel, okazujemy siłę – taką siłę, która inaczej pozostałaby utajona. Tak jest ze wspinaczką klasyczną, tak bywa z matematyką. Pierwsze przykłady są w Biblii: Tora przedstawia historię Jakuba i Ezawa: siła tego drugiego ustępuje przed słabością pierwszego. Jednak potem pokazana jest siła fizyczna Jakuba; zatem najwyraźniej to jego misja wymaga samoograniczenia. Prawdziwa, czyli niewymuszona, walka zgodna z ideałem non-violence jest niezwykle trudna. Miał tego świadomość nawet jej najbardziej znany propagator – Gandhi. Na ograniczenia tego ideału w odniesieniu do sytuacji Żydów wskazywał mu Martin Buber, skądinąd radykalny zwolennik rozwiązań bezprzemocowych. Warto je stosować, gdy tylko jest to możliwe. Aby słabość była głównym źródłem siły, musi nastąpić nowa epoka – epoka mesjańska.
EN
By limiting available measures we render ourselves weaker, but if we attain our goal then we demonstrate strength – the sort that would otherwise remain concealed. This is the case in classical mountain climbing and mathematics. First examples are to found in the Bible: the Torah tells the story of Jacob and Esau: the strength of the latter gives way to the weakness of the former. Nonetheless, subsequently Jacob’s strength is demonstrated; obviously, his mission calls for self-restriction. True, an unconstrained battle waged in accordance with the ideal of non-violence is extremely difficult. Even Ghandi, its most renowned propagator, was well of aware of this fact. The limitation of this ideal in relation to the situation of the Jews was indicated by Martin Buber, otherwise a radical adherent of non-violence solutions worth applying whenever it is possible. A new epoch - that of messianism - must take place so that weakness could become the prime source of strength.
13
Content available remote

Twórcza siła niedostatku. Od sztuki gotowania do sztuki przetrwania

80%
Koczanowicz D.
|
2019
|
vol. 73
|
issue 3 (326)
172-176
PL
Artykuł dotyczy sytuacji twórczego przekroczenia ograniczeń, które towarzyszą gotowaniu. O powinowactwie braku i kreatywności można mówić posługując się przykładami z codziennej praktyki kuchennej matek i babek, ale siłę, której źródło bije w niedostatku docenili też szefowie kuchni wysokiej. Tekst dotyka również granicznych wydarzeń wojny. W przypadku głodu i walki o życie, bezinteresowność twórczego działania w kuchni, a także wysiłek dokumentacji w postaci przepisów fantazji o przeszłym i przeszłym gotowaniu, okazał się pomocnym narzędziem przetrwania najbardziej opresyjnej sytuacji. O skuteczności tej strategii zaświadcza dobitnie przypadek kobiet z Terezina.
EN
The article is about the situation of a creative crossing of limitations accompanying cooking. One can speak about the affiliation of shortage and creativity by using examples of daily kitchen tasks performed by mothers and grandmothers, although haute cuisine chefs too appreciated the force generated by privation. The text focuses also on borderline wartime events. In the case of famine and a struggle to keep alive the selflessness of creative cooking as well as the effort of documenting, in the form of recipes, fantasies about the past and cooking in the past proved to be a helpful instrument for surviving the most oppressive situation. The effectiveness of this strategy is confirmed vividly by the example of women from Ghetto Theresienstadt.
14
Content available remote

Płeć słaba. Zagadnienie obecności

80%
Szpilka J.
|
2019
|
vol. 73
|
issue 3 (326)
141-145
PL
W tekście Płeć słaba przybliżam problem, jaki na kulturowym i językowym poziomie staje przed nami, kiedy próbujemy wypowiedzeić swoją tożsamość płciową w kategoriach wychodzących poza binarny podział kobieta/mężczyzna. Poprzez odwołanie do rozważań Hannah Arendt o relacji między władzą nad życiem prywatnym, a możliwością udziału w polityce, przedstawiam w jaki sposób kwestia „posiadania płci” wpływa na naszą możliwość bycia publicznie obecnymi.
EN
In Płeć słaba. Zagadnienie obecności the author of this article brought the reader closer to the problem faced on both cultural and language levels whenever we try to express our secular identity in categories transcending the binary woman/man division. By referring to Hannah Arendt’s reflections on the relation between power and private life and the possibility of participating in politics Jan Szpilka presented the way in which the question of “gender possession” impacts our possibility of being publicly present.
15
Content available remote

Nocny dziennik terenowy. Palermo i słabość antropologa

80%
Darmach K.
|
2019
|
vol. 73
|
issue 3 (326)
188-192
PL
Słabość antropologa i antropologii, która próbuje wgryźć się w nocną (nie)rzeczywistość. Słabość do życia nocnego, słabość opisu, słabość ogranych kategorii antropologicznych i pojęciowej aparatury w zmaganiu z nocnym doświadczaniem miasta; sytuacjami badawczymi, które generują poznawcze problemy podmiotu. Noc, która pozwala skradać się, chować. Puścić wodze języka, znieść lub brać wszystko w cudzysłów. Na przekór antropologicznej/ naukowej ogładzie. Antropologia pisana czarnym atramentem, nocnym temperamentem. Na wyczerpaniu, w poznawczej słabości, w konfrontacji z siłą języka, pod naporem zmysłów, wrażeń, wątpliwości. Proponuję zakamuflowane refleksyjne spojrzenie na własną próbę badawczej obecności w terenie – nocnym Palermo.
EN
The weakness of an anthropologist and anthropology, both trying to dig into night-time (non)reality. A predilection for night life, the weakness of description, the weakness of worn out anthropological categories and conceptual apparatus tackling night-time experiencing of a town; research situations generating cognitive problems faced by the subject. The night, which makes it possible to skulk and hide oneself. To speak freely and to do away with everything or put it in inverted commas. In spite of anthropological / scientific civility. Anthropology written in black ink, night-time temperament. In a state of exhaustion, cognitive weakness, and confrontation with the power of language, under the pressure of senses, impressions, and doubts. The author of the article proposed a camouflaged, reflective view of his attempt at field studies – in Palermo by night.
16
Publication available in full text mode
Content available

Między kruchością a wielkością człowieka. Refleksja Syracha nad tajemnicą ludzkiego istnienia

51%
Popielewski W.
Verbum Vitae
|
2009
|
vol. 15
61-84
PL
Le livre de Sira est une œuvre complète pour ce qui concerne la réflexion à la vie humaine dans les livres de sagesse de l'ancien Israël. Même si les questions de la vie après la mort ne trouvent pas les réponses définitives, le livre de Sira ose les poser. Il nous présente une vision de l'homme vivant sous la protection du Créateur qui agit avec la miséricorde envers la fragilité de sa création. Le Seigneur sait bien que la fin de la vie humaine est une pitié ; aussi multiplie-t-il son pardon. La mort qui nous attend est présentée dans le livre de Sira sans en faire un drame. C'est plutôt un fait naturel qu'on doit accepter. A‘autre part la mort porte une douleur ; elle est l'objet de la réflexion et la crainte du cœur de l'homme (40,1-2). La mort est amère a l'homme qui "vit tranquille", mais sa sentence est bienvenue "pour l 'homme dont les forces diminuent" (41,1-2). La question de la mort est posée par Sira dans le contexte de la rétribution. Quand Dieu va-t-il rendre à l'homme le prix de sa vie ? Sira répond: au moment de mourir (11,26). C'est alors que chacun va voir toute sa vie et sa valeur. L'homme, même si la fin de sa vie est mort, a sa dignité de la création. Et c'est un des aspects bien positifs dans la pensée de Sira: on doit mourir - c'est vrai, mais on vit la vie et mort avec dignité et en sachant d'avoir le Créateur Miséricordieux.
17
Publication available in full text mode
Content available

Nowotestamentalny paradoks mocnej słabości w egzegezie biblijnej Orygenesa

51%
Szram M.
Vox Patrum
|
2018
|
vol. 69
611-621
EN
The subject of the article is the extraction and systematization of the basic aspects of Origen’s exegesis of biblical texts on the paradox of strong weakness (Mt 5, 10-11; 2Cor 12, 8-9) and embedding them in the realities of the epoch. According to Origen all human weakness – resulting both from man’s own sins and from the oppression experienced from outside – is a situation that should be used as an opportunity to take up spiritual fight and to accept God’s power, wit­hout which man is unable to overcome any difficulties. This interpretation reflects several circumstances of that era: martyr’s piety, consisting in a desire to become like Christ suffering; the necessity of finding a theological justification for various experiences that make a person in a situation of extreme weakness, such as: per­secution for faith or the practice of slavery; and finally, the conviction that the final victory is close, resulting from literally understood words of Christ about His return and the end of the world, before this generation passes away (cf. Mt 23, 34). The model of spirituality, developed on the basis of the biblical paradox of strong weakness and consisting in enduring suffering in connection with Christ and with the help of His divine power, has become an indispensable component of Christian piety also in later epochs. It could be a kind of medicine for being too attached to the own human capabilities in spiritual struggle with passions, which was the legacy of extremely conceived stoic ethics and could influence the deve­lopment of later movements limiting the power of God’s grace in the fight against own weaknesses, such as Pelagianism.
18
Publication available in full text mode
Content available

Melancholia i mitologia. Noce i dnie a pokusy słabości

41%
Chyła K.
Tematy i Konteksty
|
2018
|
vol. 13
|
issue 8
64-80
EN
The author analyzes tropes and techniques used in Maria Dąbrowska’s Noce i dnie both to describe and to simultaneously reject peculiarities of the melancholic identity. She also claims that, despite of abhorrence which such extreme ontological fragility seems to provoke in Dąbrowska’s world, novel as a whole manages to open itself discretely and sensitively to the several aspects of variously understood liquidity, weak subjectiviti and incomplete presence.
19
Publication available in full text mode
Content available

Człowiek i jego powołanie w ujęciu Księgi Proroka Jeremiasza

36%
Niestrój J. P.
Scriptura Sacra
|
2022
|
issue 26
363-408
EN
The context of the study was the experience that in the modern world there is less and less recognition of the need to fulfill life’s vocation, to which God calls. Man at the turn of the 20th and 21st centuries often tries to drown out the voice he hears inside his heart in favor of the shallow and imitative happiness of this world’s goods. Attempts are made to live from day to day, without deeper reflection on the use of all gifts and talents according to God’s plan. This is often due to fear of the future and the suffering that can be encountered on the path the Creator has chosen for man. The aim became to study how people in ancient times responded to being called by God. It was limited to the Book of Jeremiah. The study used selected texts from this Book. The prophet from Anatot is among the great prophets. He was chosen already in his mother’s womb. God called and “consecrated” him to a very difficult mission to save Israel. The prophet had the courage to proclaim God’s Word, disregarding the danger that threatened him. He sought to eradicate every form of idolatry, oppression and harlotry that took place in his native land. Inherent in his vocation were hardships and suffering. Jeremiah’s life was a sign to his people so that God’s saving plan could be revealed in their existence. For this reason, the prophet did not enter into any marital relationship. His daily life was subordinated to the proclamation of the prophecies given to him by the Creator. Jeremiah was able to trust God in any difficult situation only because of his conversation with God, which was sincere and deep and flowed from love for the Creator. In this regard, Jeremiah can be a model of one who trusted God unreservedly despite the constant threats and dangers. He thus became a man who perfectly fulfilled his vocation, relying only on the grace of God. So research questions should be asked: How can one trust God unreservedly in this day and age? How to deal with the obstacles inherent in the path of vocation? What can be done to fully carry out what God has planned for man? The subject of the study will be an attempt to find answers to the above questions. The research used the method of theological exegesis, advocated by Pope Benedict XVI, with elements of philological analysis, as well as the historical-critical method based on literary and historical analysis of the text.
PL
Kontekstem przeprowadzonych badań było doświadczenie, że we współczesnym świecie coraz mniej dostrzega się potrzebę spełniania życiowego powołania, do którego wzywa Bóg. Człowiek przełomu XX i XXI w. często próbuje zagłuszyć głos, który słyszy we wnętrzu swojego serca, na rzecz płytkich i imitujących szczęście dóbr tego świata. Podejmowane są próby życia z dnia na dzień, bez głębszej refleksji nad wykorzystaniem wszystkich darów i talentów według planu Boga. Często spowodowane jest to strachem przed przyszłością oraz cierpieniem, które można spotkać na drodze, jaką wybrał dla człowieka Stwórca. Celem stało się zbadanie, jak w starożytności ludzie odpowiadali na powołanie przez Boga. Ograniczono się do Księgi Jeremiasza. W badaniu wykorzystano wybrane teksty z tej Księgi. Prorok z Anatot należy do proroków wielkich. Został wybrany już w łonie swojej matki. Bóg powołał go i „konsekrował” do bardzo trudnej misji, która miała na celu zbawienie Izraela. Prorok miał odwagę głosić Boże Słowo, nie zważając na grożące mu niebezpieczeństwo. Starał się wykorzenić każdą formę bałwochwalstwa, ucisku i nierządu, które miały miejsce w jego ojczystym kraju. Nieodłącznymi elementami jego powołania były trudności i cierpienia. Życie Jeremiasza było znakiem dla jego narodu, by w jego egzystencji mógł objawić się zbawczy plan Boga. Dlatego też prorok nie wszedł w żaden związek małżeński. Jego codzienność była podporządkowana głoszeniu proroctw danych mu przez Stwórcę. Jeremiasz potrafił zawierzyć Bogu w każdej trudnej sytuacji tylko dzięki rozmowie z Bogiem, która była szczera i głęboka oraz wypływała z miłości do Stwórcy. W tym zakresie Jeremiasz może być wzorem tego, który bezgranicznie zaufał Bogu mimo nieustannie pojawiających się zagrożeń i niebezpieczeństw. Stał się w ten sposób człowiekiem, który doskonale wypełnił swoje powołanie, zdając się jedynie na łaskę Boga. Zatem należy postawić pytania badawcze: Jak w dzisiejszych czasach można bezgranicznie zaufać Bogu? Jak poradzić sobie z przeszkodami, które są nieodłącznym elementem na drodze powołania? Co zrobić, aby w pełni wykonać to, co zaplanował dla człowieka Bóg? Przedmiotem badań będzie próba znalezienia odpowiedzi na powyższe pytania. W badaniach została wykorzystana metoda egzegezy teologicznej, postulowana poprzez Benedykta XVI, z elementami analizy filologicznej, a także metoda historyczno-krytyczna oparta na analizie literackiej i historycznej tekstu.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.