Search results

1

Trzy wymiary „słowa Bożego” gwarantujące tożsamość Kościoła (1 J 1,10; 2,5.7.14)

100%

Sikora A. R.

Verbum Vitae

|

2008

|

vol. 13

179-196

PL

L'annalisi dei testi che riguardano la natura e il ruolo della Parola di Dio si concentra sui quttro testi dalla Prima Lettera di s. Giovanni (1,10; 2,5.7.14) perche solo in questa Lettera la parola logos si riferisce alla Parola di Dio. L' esegesi di quattro testi ci da una idea globale sulla natura e sul ruolo della Parola divina. Logos tou Theou appare come la rivelazione portata da Gesu in cui viene sottolineato il motivo soteriologico (1,10; 2,14) e il motivo dell'amore fraterno (2,5.7). La Parola di Dio si identifica con il precetto dell'amore vicendevole che condiziona l'identita cristiana. La Parola si rivela pure come la forza interiore che illumina il credente e che gli fa vincere il Maligno. In questo modo il suo ruolo per la Chiesa e didattico e formatrice.

2

„Trudna jest ta mowa. Któż jej może słuchać?” O kurs podstawowy języka wiary

88%

Kalbarczyk A.

Teologia Praktyczna

|

2014

|

issue 15

PL

.

3

Posługa słowa wśród dzieci i młodzieży

88%

Długosz A.

Sympozjum

|

2006

|

issue 1(15)

49-54

PL

W posłudze Kościoła wielką rolę odgrywa misja prorocka. Możemy ją realizować poprzez ewangelizację, głoszenie homilii oraz prowadzenie katechez. Najszerszy zakres treściowy ma katecheza, ponieważ przekazuje całokształt prawd objawionych w sposób usystematyzowany. Homilia czy kazanie w przekazie treści ograniczają się do czytania biblijnego przeznaczonego na dany dzień. Klasyczna homilia jest dobra wtedy, gdy porusza tematykę zakorzenioną w lekcji czy w Ewangelii. W referacie zwrócę uwagę na głoszenie słowa Bożego podczas homilii, kazania, rekolekcji, a także poprzez inne formy kontaktu ze słowem Bożym, którego adresatami są dzieci i młodzież.

4

Słowo Boże i Eucharystia w Konstytucji Dei Verbum

75%

Królikowski J.

Teologia w Polsce

|

2015

|

vol. 9

|

issue 1

71-81

PL

Wzajemna więź słowa Bożego i Eucharystii – stołu słowa i stołu Ciała Chrystusa – jest tradycyjnym tematem w literaturze teologicznej, a w życiu Kościoła jest to istotna rzeczywistość o podstawowym znaczeniu duchowym i egzystencjalnym. Zasługą II Soboru Watykańskiego jest ponowne zwrócenie uwagi na ten paralelizm, pokazując wierzącym konieczność karmienia się w życiu chrześcijańskim zarówno Pismem Świętym, czyli słowem Bożym spisanym, głoszonym w liturgii, nauczanym na lekcjach religii, jak również Eucharystią, czyli substancjalną obecnością Chrystusa, najwyższym dobrem duchowym Kościoła i każdego wierzącego. W konsekwencji zarówno Pismu Świętemu, jak i Eucharystii należy okazywać właściwą cześć, uzależnioną od typów obecności Chrystusa.

EN

What relation occurs between the written word of God and the Eucharist? Presented in this article response to the above question, follows the line of teaching contained within the Dogmatic Constitution of Dei Verbum of Second Vatican Council. The Council has made the appreciation of the word of God undeniable and directly associated it with the celebration of the Eucharist, however, there is nothing in the Council’s teaching that would allow to equate the importance of the Christ’s presence in the scripture with His presence in the Eucharist. The statements of the Church following the Second Vatican Council clearly confi rm this, therefore the occurring difference should be a point of reference for the formulation of the diverse proposals concerning Bible’s presence in the house of God.

5

Miejsca przepowiadania słowa Bożego. Panorama historyczna

75%

Panuś K., Radej M.

Polonia Sacra

|

2018

|

vol. 22

|

issue 1(50)

5-25

PL

Słowo Boże głoszone było nie tylko w miejscach kultu. Sam Jezus, niedościgły wzór wszystkich kaznodziejów, głosił je także na otwartej przestrzeni, z łodzi, w domach i w czasie uczty. W ślad za Jego wzorem szła praktyka apostolska oraz nauczanie Kościoła pierwszych wieków. Z upływem stuleci chrześcijanie zbudowali imponujące świątynie ze wspaniałymi ambonami służącymi proklamacji słowa Bożego. Nigdy jednak głoszenie kazań nie ograniczało się wyłącznie do miejsc kultu. W poszukiwaniu słuchacza kaznodzieje udawali się bądź tam, gdzie on żył i działał: na pola bitew, na place miast, jarmarki, miejsca wykonywania kar, do leprozoriów i szpitali, bądź tam, gdzie człowiek znajdował miejsce wiecznego spoczynku – na cmentarze. Praktyka głoszenia słowa Bożego w Polsce również koncentrowała się w tych samych miejscach. Czasy najnowsze niewiele do tego dorzuciły. Największe bowiem zgromadzenia wiernych, niejednokrotnie kilkumilionowe, w czasie których głoszono słowo Boże – jak pielgrzymki papieskie czy Światowe Dni Młodzieży – miały swych prekursorów w kaznodziejskiej działalności świętych: Jana Kapistrana czy Wincentego Ferrera.

EN

Following Jesus Christ who preached the Word of God not only in the places of worship, but also in open space, from a boat, in houses or during feasts, there was an apostolic practice and the teaching of the Church of the first centuries. With the passing of centuries the Christians built impressive shrines with wonderful pulpits designed for the proclamation of the Word of God. However, never has preaching been limited to the places of worship. While searching for the listeners the preachers used to go to places where they lived and worked: battlefields, town squares, markets, places of execution, leprosariums and hospitals or where a man crossed the great divide – cemeteries. The practice of preaching the Word of God in Poland was also concentrated in the same places. Modern times have not added much to it. The biggest assemblages of the faithful, often of several million, during which the Word of God was preached, such as Pope pilgrimages, or the World Youth Day, had their forefathers in the preaching activity of the Saints, i.e. John Capistrano, or Vincent Ferrer.

6

Pryncypia ewangelizacji w dziełach egzegetycznych św. Bedy Czcigodnego

75%

Sztuk D.

Seminare. Poszukiwania naukowe

|

2014

|

vol. 35

|

issue 4

11-22

EN

Although, among the works of St. Bede the Venerable there is none that would deal with the theory of evangelization in a systematic way, one has to admit that as a monk and a priest, St. Bede was deeply involved in the service of preaching the Word, and as a vir eruditissimus he left a literary legacy that could be helpful to all those who preach the Good News, both with respect to rhetoric and exegesis of the Holy Scripture. On the basis of St. Bede’s writings one can infer that he was concerned with propagation of the Gospel, with the lives of preachers and the effects of their activity. The present paper aims at a presentation of St. Bede’s thought concerning the principles of evangelization in the works which par excellence refer to the Divine Word and describe the word of life. The author draws from the exegetical works of St. Bede the Venerable a theological reflection on: 1) the attitudes and attributes of preachers; 2) the motivation for the service of preaching; 3) the goals of preaching the word.

7

Słowo Boga w słowach Jezusa

75%

Tomaszewski T.

Verbum Vitae

|

2008

|

vol. 13

129-148

PL

In Gv 10,34-35 Gesu, che e la Parola, si appella alla testimonianza della parola divina contenuta nella Scrittura. Questo richiamo viene rafforzato dalle due frasi: ego eipa (10,34) e ou dunatai luthenai he grafe (10,35). Quindi la Scrittura non puo perdere il suo valore neppure la sua importanza, e quello che e scritto deve essere accolto, poiche dietro il testo sacro si trova l'autorita di Dio stesso. L'argomentazione di Gesu in questa discussione e tipicamente rabinica. Gesu dimostra che non puo essere considerato bestammiatore per il fatto che chiama se stesso figlio di Dio. La sua relazione con Dio (di ascolto, obbedienza ed amore) e ancora piu profonda di quelia in cui si trovano coloro che in Sal 82,6, grazie all'ascolto della parola divina, vengono chiamati "dei''.

8

Sens wyrażenia haddābar hazzeh w Księdze Jeremiasza

75%

Szwarc U.

The Biblical Annals

|

1986

|

vol. 33

|

issue 1

47-52

PL

Die Autorin untersucht die Bedeutuns des Ausdruckes haddābar hazzeh in der Prophezeiungen des Jeremia, in denen er mit iden Verben h-j-h, q-r-ʼ, d-b-r, ʼ-m-r, s-w-h, ʻ-ś-h verbunden ist, und kommt zu der Schlussfolgerung, dass dieser Ausdruck ein Synonym ist für den Begriff debar Jhwh, die Botsdlaft Gottes, die den Menschen so mitgeteilt werden muss, wie die Propheten das Wort Gottes übermittelt haben.

9

Słowo Boże i Eucharystia w konstytucji "Dei Verbum"

75%

Królikowski J.

Teologia w Polsce

|

2015

|

vol. 9

|

issue 1

71-81

EN

What relation occurs between the written word of God and the Eucharist? Presented in this article response to the above question, follows the line of teaching contained within the Dogmatic Constitution of Dei Verbum of Second Vatican Council. The Council has made the appreciation of the word of God undeniable and directly associated it with the celebration of the Eucharist, however, there is nothing in the Council’s teaching that would allow to equate the importance of the Christ’s presence in the scripture with His presence in the Eucharist. The statements of the Church following the Second Vatican Council clearly confirm this, therefore the occurring difference should be a point of reference for the formulation of the diverse proposals concerning Bible’s presence in the house of God.

PL

Wzajemna więź słowa Bożego i Eucharystii – stołu słowa i stołu Ciała Chrystusa – jest tradycyjnym tematem w literaturze teologicznej, a w życiu Kościoła jest to istotna rzeczywistość o podstawowym znaczeniu duchowym i egzystencjalnym. Zasługą II Soboru Watykańskiego jest ponowne zwrócenie uwagi na ten paralelizm, pokazując wierzącym konieczność karmienia się w życiu chrześcijańskim zarówno Pismem Świętym, czyli słowem Bożym spisanym, głoszonym w liturgii, nauczanym na lekcjach religii, jak również Eucharystią, czyli substancjalną obecnością Chrystusa, najwyższym dobrem duchowym Kościoła i każdego wierzącego. W konsekwencji zarówno Pismu Świętemu, jak i Eucharystii należy okazywać właściwą cześć, uzależnioną od typów obecności Chrystusa.

10

Jak mówić dzieciom o Bogu w Kościele i w domu

75%

Kosmana OFMConv. I.

Łódzkie Studia Teologiczne

|

2010

|

vol. 19

81-103

EN

This article concerns homilies for children, of their importance in Church and family life. To speak to children in a way to have them listen and hear, demands taking them seriously and a solid homily preparation. For this reason a wide range of homiletic material has been enclosed with examples from known preachers. This aims to encourage others to use such ideas and suggestions. Upon this was formulated a proposal of cooperation between the preacher and families so that a child wouldn’t be lacking the Word of God during the week. The homily should have it’s “continuation” in the home.

11

Działanie Ducha Świętego w przekazie słowa Bożego

71%

Urbanek B.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

2018

|

vol. 71

|

issue 4

EN

In many places, the New Testament presents the relationship between the Holy Spirit and the Word of God. First, the gift of the Spirit is necessary to discern, take in, and understand the word that God directly communicates to man. Next, the preached word and the awakening and development of faith occur through His power; that is, the Spirit acts not only on the person who preaches the word but on the audience as well. The efficacy of preaching is the result of the activity of the Holy Spirit. Finally, the Word of God written on paper also influences the reader and listener as it breathes the Spirit.

PL

Nowy Testament w wielu miejscach przedstawia związki pomiędzy Duchem Świętym a słowem Bożym. Po pierwsze, dar Ducha konieczny jest do rozpoznania, przyjęcia i zrozumienia słowa przekazywanego bezpośrednio przez Boga człowiekowi. Następnie przepowiadanie słowa oraz wzbudzenie i rozwój wiary dokonuje się Jego mocą, to znaczy Duch oddziałuje nie tylko na głosiciela, lecz także na odbiorców. Skuteczność głoszenia wynika właśnie z działania Ducha Świętego. W końcu, także spisane na kartach Biblii słowo Boże wywiera wpływ na czytelnika i słuchacza, gdyż tchnie Duchem.

12

Wychowanie w rodzinie do słuchania słowa Bożego

71%

Sławiński H.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

2009

|

vol. 62

|

issue 1

EN

The article deals with the issue of children being encouraged to listen to the word of God under parental guidance. The case of Samuel described in the Book of Samuel (1 Sm 3, 4–5. 8–10) shows that preparing children to listen to the word of God is possible and needed. God may talk to people directly in their consciousness, but this is by extraordinary means. God chooses the mediation of people as a regular way of communicating with the human beings. It is the parents who play the most important role in the process of preparing the child to listen to the word of God. In general, the aim of this is to strengthen their integral faith, i.e. the faith influencing daily life. There are also some particular aims discussed in the article, followed by some methods of helping pupils to develop their skill to give heed to the word of God, and the rules which should be respected in the discussed process. As the end of the article, the case of Antonietta Meo is being presented as the fruit of good religious upbringing towards the listening to the words of God.

13

Znaczenie przepowiadania słowa Bożego w liturgii dla budowania wiary katechizowanych

63%

Sławiński H.

Polonia Sacra

|

2017

|

vol. 21

|

issue 2(47)

79-101

PL

Artykuł wyjaśnia znaczenie terminów: przepowiadanie słowa Bożego, homilia i katecheza. Omawia znaczenie homilii jako przepowiadania słowa Bożego w liturgii dla budowania wiary katechizowanych. Ponadto wykazuje kompatybilność homilii i katechezy oraz ich wspólny cel, jakim jest ożywianie i pogłębianie wiary katechizowanych. Przepowiadanie liturgiczne jest przedstawione jako stały pokarm dla uczestników katechezy i wszystkich wierzących.

EN

The article explains the meaning of these terms: preaching the word of God, homily and catechesis. It discusses the importance of the homily as the preaching of the word of God in the liturgy for the building of faith of catechized people. In addition, it demonstrates the compatibility of homilies and catechesis and their common goal of nourishing and deepening the faith of catechized people. The article concludes with the liturgical proclamation of the word of God presented as constant food for all the faithful participating in the liturgy.

14

Jaką rolę odgrywa egzegeza w dogmatyce?

63%

Körner B.

Teologia w Polsce

|

2018

|

vol. 12

|

issue 2

35-48

EN

With the end of neoscholastic theology, there was a necessity of new definition of relation between dogmatics, which is now understood from the perspective of history of salvation, and exegesis which, among other methods, uses a historicocritical method. Fundamentals of that new understanding have been given by the constitution Dei Verbum of Vaticanum II. Reffering to this document, the article presents the thesis that the interpretation of the Holy Scripture by the Church through the ages, that is in the living Tradition, and historicocritical interpretation are two different approaches which, nevertheless, should not be contradicted. What is more, we can read the Bible and understand it not just as a historical text but as the Word of God for today, only when we take into account the mutual influence of these two approaches.

PL

Wraz z końcem teologii neoscholastycznej musiała zostać na nowo zdefiniowana relacja między dogmatyką, która jest teraz rozumiana historiozbawczo, a egzegezą, która posługuje się (między innymi) metodą historyczno-krytyczną. Solidne podstawy ku temu stworzyła konstytucja dogmatyczna o Objawieniu Bożym Dei Verbum Soboru Watykańskiego II. Opierając się na niej, niniejszy tekst reprezentuje tezę, że kościelna interpretacja Pisma Świętego przez stulecia, czyli w ramach żywej Tradycji, i interpretacja historyczno-krytyczna stanowią dwa różne podejścia do Biblii, które nie powinny być sobie przeciwstawiane. Tylko w ich wzajemnym oddziaływaniu można czytać i rozumieć Biblię jako Słowo Boże (!) dzisiaj, a nie tylko jako tekst historyczny.

15

Przepowiadanie apostolskie w tajemnicy objawienia Bożego

63%

Królikowski J.

Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie

|

2018

|

issue 25

27-35

PL

Przepowiadanie, zarówno Chrystusa, jak i apostołów, stanowi kluczowy element objawienia Bożego. Sobór Watykański II w konstytucji Dei Verbum dokonał najpierw ścisłego połączenia wydarzeń i słów w tajemnicy objawienia Bożego, a potem dowartościował słowo wyjaśniające, którego szczególną formą jest przepowiadanie. Soborowa konstytucja skłania nas zatem do refleksji nad teologicznym znaczeniem „przepowiadania apostolskiego”, wychodząc przede wszystkim od jego specyfiki – „jedyności”, którą ukazuje i poniekąd kodyfikuje początek tego przepowiadania w czasach apostolskich, a następnie do określenia jego znaczenia w życiu Kościoła oraz wpływu „normatywnego” na wszelkie przepowiadanie w Kościele. Niniejszy artykuł proponuje kilka wstępnych uwag teologicznych odnośnie do przepowiadania apostolskiego, które w dalszej perspektywie pokazują także specyfikę i znaczenie wszelkiego przepowiadania w Kościele.

EN

The teaching of Christ and the Apostles is the key element of the revelation of God. Vatican II clearly connected the events and the words in the mystery of the revelation of God in the Dogmatic Constitution Dei Verbum, and later enhanced the importance of the explanatory word of which a proclamation is the special form. Therefore, the dogmatic constitution inspires us to reflect on the theological meaning of “the apostolic proclamation”. It begins in its specific “singular” character which points out and somehow codifies the beginning of the proclamation in the times of the Apostles. Then, it defines its meaning in the life of the Church and its “normative” influence on every proclamation within the Church. This article presents several introductory theological remarks that refer to the apostolic proclamation which, in the longer perspective, show the specific character and the meaning of the entire proclamation within the Church.

16

Adresaci słowa Bożego na podstawie II Soboru Watykańskiego i XII Zwyczajnego Zgromadzenia Ogólnego Synodu Biskupów

63%

Kasperowicz P.

Sympozjum

|

2023

|

vol. 1(44)

89-105

PL

Co Duch Święty mówi do Kościoła? Na II Soborze Watykańskim dostrzeżono, że Kościół musi przyjąć słowo Boże w pełni, tj. całe objawienie, bo w nim zawarta jest jego tożsamość, jednak aby należeć do Ludu Bożego, nie wystarczy sama wiedza, potrzeba zażyłości. Wnioski te wysnuto na XII Zwyczajnym Zgromadzeniu Ogólnym Synodu Biskupów, zwracając szczególną uwagę na liturgię słowa Bożego, sakramentalny wymiar tekstów świętych, konieczność pogłębionego ich zgłębiania, wprowadzania słowa w czyn, oraz wskazano sytuacje ludzkie, które szczególnie odpowiadają sytuacjom, w jakich słowo Chrystusa było przepowiadane.

EN

What does the Holy Spirit say to the Church? At the Second Vatican Council it was noticed that the Church must accept the word of God fully, i.e. the entire revelation, because its identity is contained in it, however, in order to belong to God's people, knowledge alone is not enough, the need for familiarity is not enough. These conclusions were made at the XII Ordinary General Assembly of the Synod of Bishops, paying special attention to the liturgy of the Word of God, the sacramental dimension of the sacred texts, the need to study them in depth, to put the word into practice, and to indicate human situations that particularly suit the situations in which the word of Christ was preached.

17

Słowo Boże a życie osobiste i wspólnotowe według pierwotnej katechezy cenobickiej

63%

Ciemała M.

Polonia Sacra

|

2017

|

vol. 21

|

issue 3(48)

67-83

PL

W artykule omówiono pierwotną katechezę cenobicką, której celem była duchowa formacja mnichów dla dobra całej wspólnoty. Prawodawstwo monastyczne sformułowało w sposób wzorcowy biblijne wymagania i wskazania dotyczące postaw cenobitów i tradycji wspólnotowych. Analiza tekstów reguł monastycznych prowadzi do wniosku, że wszystkie zalecenia i praktyczne rozstrzygnięcia płynące ze słowa Bożego służyły budowaniu wspólnego życia osób, które odpowiedziały na dar powołania do „świętej koinônii”. Charakterystyczne dla koinônii pachomiańskiej było dydaktyczne zastosowanie Pisma Świętego do formacji indywidualnej i wspólnotowej. Natomiast Asketikon Bazylego Wielkiego uwydatnia rolę przełożonych, którzy w procesie formacji biblijnej braci mieli być „sługami słowa”. Kształtowaniu koinônii według wzorca biblijnego sprzyjały również liczne formy retorycznego oddziaływania na członków poszczególnych wspólnot.

EN

Monastic legislation has expressed in a perfect way biblical requirements and indications concerning to cenobites’ attitudes and the tradition of the community. It appears, after analysing some of the texts of the monastic rules, that all of the recommendations and conclusions which come from The Word of God, have been designed to create life in the community for those people who responded to the gift of God’s calling to „the holly community”. It has been significant for the Pachomian Community, that The Holy Bible has been didactically applied to the both individual and community’s development. However Asketikon of Basil the Great emphasizes the role of the superiors who were to be „the servants of the word” throughout the biblical formation process. According to the biblical pattern, the community’s creation favoured different forms of rhetorical influence on members of particular communities.

18

Eliasz – wzór sługi słowa Bożego

63%

Łabuda P.

Tarnowskie Studia Teologiczne

|

2018

|

vol. 37

|

issue 1-2

EN

Elijah, the prophet is undoubtedly a unique figure both for the Old Testament and for Christ’s disciples. His life can be served as a model for the evangelists of God’s word. Elijah’s virtues, like faith and devotion to God’s word made his mission powerful. They also strengthened his impression of being the genuine prophet of the Only Jahweh. Studying Elijah’s history is certainly useful for the contemporary prophets of The Only God.

PL

Prorok Eliasz jest niewątpliwie szczególną postacią tak dla Starego Testamentu, jak i dla uczniów Chrystusa. Jego dzieje niewątpliwie mogą, co więcej, powinny stać się wzorem dla głosicieli słowa Bożego. Przymioty Eliasza – nade wszystko jest wiara i wierność słowu Bożemu – sprawiały, że jego misja miała moc. Sprawiały, że Eliasz wiernie trwał jako prawdziwy prorok Jedynego Boga Jahwe. Poznawanie i medytowanie jego dziejów z pewnością jest pomocne dla współczesnych proroków Jedynego Boga.

19

Osobowe spotkanie z Jezusem w słowie Bożym. Aktualność adhortacji „Verbum Domini”

63%

Bieliński K.

Polonia Sacra

|

2017

|

vol. 21

|

issue 2(47)

5-26

PL

Punkt wyjścia artykułu stanowi przedstawione w adhortacji Verbum Domini współczesne rozeznanie i przeświadczenie Kościoła o potrzebie głoszenia chrześcijanom na nowo i z przekonaniem słowa Bożego, „by mogli konkretnie doświadczyć mocy Ewangelii” (VD 96). Przypomniana w dokumencie nieprzedawniona możliwość „ponawiania spotkania” z osobą Jezusa Chrystusa w słowie Bożym ukazana została na podstawie dwóch aspektów misterium słowa Bożego: jego skutecznego isakramentalnego charakteru. Autor przestrzega przed zawężonym rozumieniem misterium słowa, które opowiada się za jego skutecznością zarezerwowaną jedynie do sprawowania liturgii i wskazuje na przeżywającą dziś renesans praktykę modlitwy słowem Bożym na drodze lectio divina.

EN

This article stresses the necessity, expressed in the Exhortation Verbum Domini, of a new and persuasive proclamation of God’s Word, by which the believers “can concretely experience the power of the Gospel” (VD 96). There is a persistent reminder in the document of the need “to reiterate the meeting” with the person of Jesus Christ through the Word of God. The role of the word in that meeting with Christ, who appears himself in His word (VD 73), is shown in the article with two newly revisited aspects relating to mystery of the word of God: its effectiveness and sacramental nature. With regard to the conditions required to experience the effectiveness of the word of God, the author warns of the danger of reduction in comprehension of the mystery of the word, which should not be reduced only to the liturgy, but enlarged towards a recently revitalized praying practice of lectio divina. This ancient practice offers a true opportunity to experience a personal meeting with Jesus, to feel the supernatural effectiveness of the word, to find out with self‑confidence that “God speaks and responds to our questions” (VD 4). The word of God is much more than the speech of God; it is also a deed of God in the history of humankind, inviting to undertake an effort and making it possible to come into personal relation with Jesus present in God’s Word.

20

Duchowa sylwetka alumna Jana Ślęzaka na podstawie notatek rekolekcyjnych z lat 1935–1937

63%

Rąpała T.

Tarnowskie Studia Teologiczne

|

2017

|

vol. 36

|

issue 2

EN

The spiritual notes of seminarian Jan Ślęzak need to be read during the prayer. As a result, it would be easier to understand their deeper meaning that grew in the heart of a young boy, the heart, which was filled with the desire for sanctity. This desire, as he used to say, needs to be achieved with “the iron discipline.”After a lecture of Notatki… we can see that he was open for the seminary formation and he had a vision of the future. Jan submitted himself to the Word of God and worshipped Jesus Christ present in the Blessed Sacrament. This was a source of his spiritual life that he was discovering when we was a seminarian and remained faithful to it till the end of his life. Consequently, his priestly service was so fruitful. Many testimonies of his parishioners are the evidence of his outstanding work.A close relation with God in the prayer enabled seminarian Jan to discover very important issue: gifts that we receive from God. A person who is sensitive to God’s matters is grateful for all that comes from God. The person sees that his whole life and each day is a gift for others.A deeper look, which Jan had, is expressed in his notes on the topic of death. Life is a short period which we need to live in a total closeness to God. It means that death is a passage to the eternity, where the experience of God is in fullness of joy. A spiritual figure of Jan Ślęzak is an example for the present formation of seminarians. It is good to draw on the experience of people, for whom God was a center of every action.

PL

Ksiądz Jan Ślęzak, proboszcz w Ołpinach był człowiekiem, który realizował powołanie w sposób radosny i bardzo ofiarny. Rozpalała go miłość do Boga, a poprzez to do drugiego człowieka. Był księdzem „z powołania” – zgodnie z określeniem, którego wierni używają w odniesieniu do księży, którzy są dla nich, a nie dla siebie.Z Notatek rekolekcyjnych wiemy, w jaki sposób kształtował swe powołanie alumn Jan. Bardzo wyraźnie dostrzegamy jego zaangażowanie w formację ludzką, duchową i intelektualną. To właśnie w Seminarium Duchownym w Tarnowie odnalazł fundament na całe życie. Dlatego też posługa w parafii przynosiła tak wiele owoców.Ksiądz Jan Ślęzak wpisuje się w profil duchowy księdza diecezjalnego, który spala się w posłudze kapłańskiej dla wiernych, ogłaszając zmartwychwstałego Chrystusa. Tym profilem jest bycie dla ludu, bycie z ludem. I to ma najgłębszy sens.

Refine search results

Trzy wymiary „słowa Bożego” gwarantujące tożsamość Kościoła (1 J 1,10; 2,5.7.14)

„Trudna jest ta mowa. Któż jej może słuchać?” O kurs podstawowy języka wiary

Posługa słowa wśród dzieci i młodzieży

Słowo Boże i Eucharystia w Konstytucji Dei Verbum

Miejsca przepowiadania słowa Bożego. Panorama historyczna

Pryncypia ewangelizacji w dziełach egzegetycznych św. Bedy Czcigodnego

Słowo Boga w słowach Jezusa

Sens wyrażenia haddābar hazzeh w Księdze Jeremiasza

Słowo Boże i Eucharystia w konstytucji "Dei Verbum"

Jak mówić dzieciom o Bogu w Kościele i w domu

Działanie Ducha Świętego w przekazie słowa Bożego

Wychowanie w rodzinie do słuchania słowa Bożego

Znaczenie przepowiadania słowa Bożego w liturgii dla budowania wiary katechizowanych

Jaką rolę odgrywa egzegeza w dogmatyce?

Przepowiadanie apostolskie w tajemnicy objawienia Bożego

Adresaci słowa Bożego na podstawie II Soboru Watykańskiego i XII Zwyczajnego Zgromadzenia Ogólnego Synodu Biskupów

Słowo Boże a życie osobiste i wspólnotowe według pierwotnej katechezy cenobickiej

Eliasz – wzór sługi słowa Bożego

Osobowe spotkanie z Jezusem w słowie Bożym. Aktualność adhortacji „Verbum Domini”

Duchowa sylwetka alumna Jana Ślęzaka na podstawie notatek rekolekcyjnych z lat 1935–1937