Search results

1

Czy warto się spowiadać? Trudna odpowiedź w kulturze współczesnej

100%

Kawecki W.

Sympozjum

|

2008

|

issue 1(17)

7-16

PL

Sakrament pojednania jest uprzywilejowanym znakiem powrotu do Boga, ponieważ przypomina nam, że nawrócenie nie jest tylko moralną doskonałością czy respektowaniem konkretnych przykazań, lecz raczej nawróceniem na życie pełne wiary, nadziei, miłości, sprawiedliwości, pokoju i prawdy. Sakrament ten, będąc dialogiem penitenta ze spowiednikiem, powinien być momentem autentycznego dojrzewania sumienia osoby do niego przystępującej.

2

Sakrament pokuty i pojednania w ujęciu Katechizmu Kościoła Katolickiego (1992)

100%

Ptak R.

Sympozjum

|

2008

|

issue 1(17)

71-81

PL

Artykuł omawia nauczanie Katechizmu Kościoła Katolickiego na temat sakramentu pokuty i pojednania

3

Szafarz sakramentu pokuty

100%

Paluch K.

Sympozjum

|

2008

|

issue 1(17)

57-69

PL

Sprawowanie sakramentu pokuty i pojednania należy do najważniejszych posług kapłańskich. Poprzez tę posługę kapłan uświęca nie tylko penitenta, ale i samego siebie.

4

Jak ukierunkować dzisiaj działania duszpasterskie, aby przywrócić znaczenie i owocność sakramentu pojednania w życiu wiernych

100%

Fryzeł K.

Sympozjum

|

2008

|

issue 1(17)

17-31

PL

Jan Paweł II, pisząc posynodalną adhortację na temat sakramentu pojednania powiedział: „Człowiek w głębi swojej istoty, a także każda ludzka wspólnota tęsknią za jednością, pokojem i zgodą. Także w wymiarze duchowym odkrywamy jakieś pokłady pragnień, oczekiwań za pokojem, poczuciem sensu, wewnętrznej radości. We wszystkich tych przeżyciach chodzi o pragnienie pojednania z Bogiem, z drugim człowiekiem i sobą… Potrzeba więc pojednania każdego poszczególnego człowieka oraz całych wspólnot ludzkich”. Pojednanie takie dokonuje się przede wszystkim w sakramencie pokuty.

5

Obowiązki i zadania spowiednika

80%

Paluch K.

Sympozjum

|

2016

|

issue 1(30)

9-26

PL

Posługa spowiednika jest z jednej strony bardzo wymagająca a z drugiej zobowiązująca. Jest on bowiem świadkiem intymnego spotkania poranionego grzechem człowieka z przebaczającym Bogiem. W trakcie sakramentu pokuty penitent odsłania najtrudniejsze, najbardziej upokarzające i najboleśniejsze strony swego życia. Ukazuje całą swoją słabość, nędzę i grzeszność. Nie jest to łatwo uczynić przed drugim człowiekiem. Częstokroć ludzie mówią o tym tylko spowiednikowi. Winien on więc być świadom wielkiego zaufania jakim został obdarzony przez penitenta i przez Chrystusa, który czyni go znakiem Jego przebaczającej miłości miłosiernej. Posługa ta wymaga od kapłana zachowania w tajemnicy powierzonych mu wiadomości. Niezachowanie sekretu spowiedzi skutkuje dla spowiednika zaciągnięciem kary oraz osłabia a czasem niszczy zaufanie penitenta do szafarza sakramentu. Posługa ta uczy wielkiego szacunku dla grzesznika powstającego ze swego upadku.

EN

The ministry of the confessor is very demanding on the one hand and, on the other very obliging. Confessor is a witness of intimate encounter of a sinful man with pardoning God. During the sacrament of penance the penitent reveals the most difficult, the most humiliating and most painful moments of life. Shows all his weakness, misery and sinfulness. Such condition is not easy to share with other man. Often it is a matter of talk with confessor. Therefore, confessor should be a witness of great confidence which was given to him through penitent and through Christ, who makes him the instrument of His forgiving, merciful love. Such ministry requires from the confessor absolute confidentiality. The effect of breaking the confidentiality of confession, is punishment of the confessor. Breaking the secret of confession also weaken and often destroys the trust towards the confessor. This ministry teaches us to respect the penitent who returns from his sinful way.

6

Samopojednanie u Ojców Kościoła Wschodniego

80%

Kowalski J.

Sympozjum

|

2008

|

issue 1(17)

83-94

PL

Artykuł rozwija temat samopojednania w ujęciu Ojców Kościoła Wschodniego

7

Celebracja sakramentu pokuty i nabożeństwo pokutne w rekolekcjach dla młodzieży

70%

Witkowski P.

Łódzkie Studia Teologiczne

|

2016

|

vol. 25

|

issue 3

159-171

EN

Contemporary Rites put forward three forms of celebration of the sacrament of penance and reconciliation. The intention of Rites of penance in a renewed form was to demonstrate the nature and effect of the sacrament of penance more clearly and to show their social dimension. This is best expressed by the second way of celebration – the rite of reconciliation of many penitents with individual confession and absolution. It helps to understand better a social dimension of sin and forgiveness. In comparison to the first form – the rite of reconciliation of one penitent with individual confession and absolution – we can see how the same elements of penance which are expressed in analogues signs stress a social character of the sacrament. A communal form of the sacrament of penance seem to be underestimated and it is hard to speak about it common usage. Against a background of this reluctance and sometimes of some arbitrariness in the practice of communal penitential celebration we must stress the necessity of sacramental catechesis. Youth retreats are the opportunity to change this situation as during them this form of celebration is often applied. The Penitential Rites include nine models of penitential services and demonstrate their benefit and significance in their theological and pastoral aspects. One can observe a distinct analogy with the penitential rite for many penitents with individual confession and absolution although they are different in their nature. Youth retreats give opportunity to revive the practice of those services. It this case it is necessary to prepare the celebration well. It is particularly important to adapt the content (subjects) and form to recipients and, if possible, to involve the young in the co-creation of the celebration.

8

Antropologiczny kontekst w teologii sakramentu pokuty i pojednania

61%

Kucza G.

Studia Pastoralne

|

2007

|

vol. 3

9-18

EN

In our dissertation attention is concentrated on the sacrament of penance and reconciliation. The fundamental aim is to consider the anthropological dimension of this sacrament. The sacrament of penance, like all the sacraments, is a personal meeting between God and an individual person. Its intent and purpose is to restore that individual's relationship to God: that is, the community of life with Him, lost by sin. The sacrament is not only reconciliation with God, but also with the Church and with other people. Man is reconciled with himself, and what is more, with the whole world. The sacrament of penance and reconciliation is a precious gift given man by a God of Mercy, who is the Father of Mercy and the source of all forgiveness. The sacrament is also a challenge for a person to become totally involved in the process of internal conversion. It builds the identity and integrity of a human being. It allows an individual to find himself and his vocation to live the Divine Life. Finally, it remains the only obvious way of an individual's personal development, the aim of which is to reach human holiness. Our responsibility to freedom is also constantly strengthened by this sacrament.

9

Posługa słowa związana z sakramentem pokuty i pojednania

61%

Twardy J.

Studia Pastoralne

|

2007

|

vol. 3

63-77

EN

Penitential preaching arises from the Scriptures and Tradition of the Church. The significant development of this form of word ministry took place in the Middle Ages, when preachers often spoke about sins and appealed for conversion, founding grounds of it in eschatology. Nowadays, it is advisable to speak often and morę about the sacrament of penance and reconciliation - referring to revelation and anthropology. It is always necessary to remind believers about the essence and fatal effects of sin - either in a homily concerning the sacrament of penance, as well as in a penitential preaching in the whole; in the same way, it is always actual to stress the endless God's mercy, redemptive effects of divine grace - and to appeal to true conversion and compensation for the evil that has been done. There are many occasions for preaching about penance and reconciliation during the liturgical year, especially during Lent and at Easter time. such religious issues come from the Liturgy of the Word for Sundays and feast days and is an essence of liturgy of the Mass. Ali forms of cyclical ministry (such as various retreats, parish missions, days of meditation, the Paschal Triduum, along with examination of conscience) are also closely connected with the sacrament of penance and reconciliation. It is also obvious that the priest himself should be a man of penance, this would enable him to speak with convinction and testify to God's endless mercy. It is also advisable to do research on contemporary word ministry - paying special attention to its relation with the sacrament of penance and reconciliation. As a warning to Polish priests should be the currently wide-spread conviction in many western countries that confession is not necessary, resulting in people often going to Communion without the sacrament of penance.

10

Pastoralne towarzyszenie kapłanom doświadczającym kryzysów

57%

Landwójtowicz P.

Roczniki Teologiczne

|

2020

|

vol. 67

|

issue 11

135-147

EN

Priests are susceptible to crises, too. The realization of pastoral vocation has never been faultless. Priests often manifest behaviors that expose their human imperfections, and this may lead to different crises. In this context, the crucial pastoral task is to properly accompany these priests. The article indicates that the Sacrament of Reconciliation is of great importance among different ways of providing pastoral support. Priests who benefit from it through repentance and forgiveness find a greater unity with themselves, other people and God. In order for pastoral crisis to bear good fruit and bring greater personal maturity, brotherhood and ecclesial support are also needed. This study outlines the reasons of pastoral crises, gives a better theological understanding of a crisis situation in relation to priesthood, as well as suggesting ways of pastoral accompanying priests going through crises.

PL

Kryzysy dotykają także kapłanów. Realizacja powołania kapłańskiego nigdy nie jest doskonała i perfekcyjna. Wielokrotnie pojawiają się zachowania odsłaniające ich ludzkie niedoskonałości, które mogą prowadzić do różnych kryzysów. W ich kontekście niezwykle ważnym zadaniem pastoralnym staje się właściwe towarzyszenie tym kapłanom. Wśród wielu sposobów duszpasterskiego wsparcia, które są możliwe, artykuł wskazuje na istotną rolę, jaką pełni sakrament pokuty i pojednania. Bowiem kapłani korzystający z niego odnajdują poprzez skruchę i przebaczenie większą jedność ze sobą, innymi ludźmi i Bogiem. By kryzys kapłański mógł przynieść pozytywny owoc i większą dojrzałość osobową, potrzeba także wsparcia ze strony wspólnoty braterskiej i eklezjalnej. Niniejsze omówienie szkicuje przyczyny powstawania kryzysów kapłańskich, przybliża teologiczne podstawy rozumienia sytuacji kryzysowej w odniesieniu do kapłaństwa, a w końcowej części kreśli sposoby duszpasterskiego towarzyszenia kapłanom przeżywającym kryzysy.

11

Religijność wrocławskiej młodzieży akademickiej na podstawie próby "studium przypadku" opartego o praktykę sakramentu spowiedzi

51%

Banaczyk M.

Studia Włocławskie

|

2022

|

vol. 24

295-306

EN

When we are considering the phenomenon of discontinuing the practice of sacrament of confession among the faithful of catholic Church, especially in European countries on West, a certain questions comes to mind. Is this sacrament no longer needed? Is sacrament of confession beneficial, or is it a meaningless practice? To answer these questions, a survey among students in Wroclaw was conducted. This paper aims to answer the question stated in the survey: which areas of religiousness are shaped by practice of confession in academic youth? By referring to the concept of religiousness of Cz. Walesa, it was decided to prove in this paper, that sacrament of penance and reconciliation is shaping religiousness of academic youth in such areas as: religious awarness, religious feelings, religious decisions, sense of connection with the community of Church, religious practices, religious morality and religious experience. The research presented in this paper, conducted on a group of young adults, showed that the practice of the sacrament of confession is an important religious practice in the process of shaping their religiosity. Undoubtedly, a great challenge, but also a great opportunity, is to make this social group aware of the impact of the sacrament of confession on the process of conversion and reaching maturity in the human and Christian aspect, and thus the achievement of eternal life in heaven.

PL

Przyglądając się zjawisku odchodzenia od praktyki sakramentu spowiedzi wśród wiernych Kościoła katolickiego w krajach Europy Zachodniej nasuwa się pytanie, czy sakrament ten jest jeszcze potrzebny? Czy spowiedź niesie wymierne korzyści tym, którzy z niej korzystają, czy jest może praktyką pozbawioną sensu? Chcąc odpowiedzieć sobie na te pytania przeprowadzono badania wśród wrocławskiej młodzieży akademickiej. Niniejszy artykuł daje odpowiedź na postawione w badaniach pytanie: jakie dziedziny religijności kształtowane są poprzez praktykę sakramentu pokuty i pojednania u młodzieży akademickiej? Odwołując się do koncepcji religijności C. Walesy, postanowiono udowodnić na podstawie zaprojektowanych badań, że sakrament pokuty i pojednania kształtuje religijność młodzieży akademickiej w takich jej dziedzinach, jak: świadomość religijna, uczucia religijne, decyzje religijne, poczucie więzi ze wspólnotą Kościoła, praktyki religijne, moralność religijna i doświadczenia religijne.

12

Funkcja spowiednika i realizacja sakramentalnej posługi wobec duchowych potrzeb ludzi młodych

51%

Dolata B.

Teologia Praktyczna

|

2019

|

issue 20

115-127

EN

The sacrament of penance and reconciliation is a great gift for the Church. In it, man receives reconciliation with God and the Church, is purified and forms his Christian personality, brings to perfection his/her development of supernatural virtues and spiritual life. The confessor helps a person on this way. In the spirit of his calling, he serves as the Good Shepherd like Christ, as the Catechism of the Catholic Church teaches us (CCC 1465). The task that rests on the confessor is to take care of the people entrusted to him and to do this in the attitude of the servant who bends over the misery of man. The ministry of mercy, which the confessor performs, should always aim at the good of his fellow-creatures. Therefore, all directions given to the penitent should be adjusted so that they correspond as far as possible to his age and state. The article discusses the duties and competences of the priest. First, it presents the requirements for the sacrament, then their implementation in relation to the penitent, and finally shows the importance of these competences in the implementation of the sacramental service among young people, taking into consideration their expectations and problems.

PL

Sakrament pokuty i pojednania to wielki dar dla Kościoła. W nim człowiek otrzymuje pojednanie z Bogiem i z Kościołem, w nim doznaje oczyszczenia i formuje swoją osobowość chrześcijanina, doskonaląc rozwój swoich nadprzyrodzonych cnót i życia duchowego. Pomocą dla niego na tej drodze jest spowiednik. W duchu swojego powołania pełni on posługę Dobrego Pasterza na wzór Chrystusa, o czym uczy nas Katechizm Kościoła katolickiego (KKK 1465). Zadaniem, jakie spoczywa na spowiedniku, jest troska o lud mu powierzony i postawa sługi, który pochyla się nad nędzą drugiego człowieka. Posługa miłosierdzia, jaką podejmuje spowiednik, zawsze powinna mieć na celu dobro bliźniego. Dlatego wszystkie wskazówki udzielane penitentowi powinny być tak dostosowane, aby w jak największym stopniu odpowiadały jego wiekowi i stanowi. W niniejszym artykule omówiono obowiązki i kompetencje kapłana, a także wymagania co do sakramentu pokuty. Następnie ukazano znaczenie tychże kompetencji w realizacji posługi sakramentalnej pośród ludzi młodych z uwzględnieniem ich oczekiwań i problemów.

13

Sakrament pokuty i pojednania w aktualnych programach do szkolnego nauczania religii w Polsce

51%

Tomasik P.

Colloquia Theologica Ottoniana

|

2016

|

issue 2

157-167

PL

Zagadnienia sakramentu oraz postawy pokuty i pojednania w nauczaniu religii w szkole są zawsze aktualne, szczególnie w związku z ogłoszeniem przez papieża Franciszka Nadzwyczajnego Jubileuszu Miłosierdzia. Autor artykułu, na podstawie schematu zaczerpniętego z adhortacji św. Jana Pawła II Reconciliatio et paenitentia, ukazuje główne zakresy tematyczne odnoszące się do sakramentu pokuty i pojednania, jednocześnie wskazując na ich wykorzystanie w Podstawie programowej katechezy i Programie nauczania religii z roku 2010. Podkreśla, że problem związku nawrócenia z ewangelizacją jest złożony, w dużej mierze z tego powodu, że wymyka się planowaniu, w którym można by przewidzieć wszystkie czynniki. Zarówno nawrócenie, jak i ewangelizacja stanowią bowiem obszar, gdzie rozgrywa się walka dobra ze złem, Tego, który jest Prawdą, z ojcem kłamstwa. Działania podejmujących ewangelizację i wzywających do nawrócenia są niełatwe do przewidzenia, bo nikt z nas nie może powiedzieć, że w pełni jest zewangelizowany i że przynajmniej nie potyka się na drodze nawrócenia. Konieczne jest jednak tworzenie ram, w które Duch będzie wlewał swą moc i przychodził w ludzkiej słabości.

EN

Issues of the sacrament and the attitude of penance and reconciliation in the teaching of religion in school is always up to date, especially in connection with the announcement by Pope Francis Extraordinary Jubilee of Mercy. The article, based on the diagram taken from the exhortation of St. John Paul II Reconciliatio et Paenitentia, shows the main subject areas relating to the sacrament of penance and reconciliation, while pointing to their use in the Core Curriculum program of catechesis and religious education from 2010. emphasizes that the problem of the relationship of conversion to evangelism is composed largely of For this reason, it defies planning, which could predict all factors. Both the conversion and evangelization are in fact an area in which takes the struggle between good and evil, the One who is the Truth with the father of lies. Taking action calling for evangelization and conversion are difficult to predict, because none of us can say that it is fully evangelized, and that at least does not stumble on the path of conversion. But it is necessary to create a framework in which the Spirit will be poured its power and came to human weakness.

14

Rola sakramentu pokuty w życiu osób korzystających ze spowiedzi na podstawie badań ankietowych

51%

Gaca A.

Teologia i Moralność

|

2015

|

vol. 10

|

issue 2(18)

117-136

EN

The article is an attempt to describe the attitude toward the sacrament of penance. A questionnaire-based survey carried out on the group of 65 people provided some basic information, including their practical approach to the confession. It has been proved that a highdegree of declared religiousness often does not go hand in hand with practicing of this sacrament because as much as 1/4 of the respondents goes to confession rarely or sporadically. Almost 20% of the group spends little or no time on the examination of conscience and a prayer before the confession. Moreover, the motivation, difficulties and the opinion on how confession influences life, were also diagnosed. It turned out that in many cases there is a noticeable connection between the answers and sex, place of living (urban or rural area), age and level of education. The analysis showed that there is a considerable degree of individualism and selectiveness in attitude toward the sacrament of penance and reconciliation so it is necessary to realize again the need and under- standing of it, especially among men and young people.

PL

Artykuł jest próbą opisania postawy wobec sakramentu pokuty. Badanie ankietowe zostały przeprowadzone na grupie 65 osób. Jeden z aspektów dotyczył praktycznego podejścia osób badanychpraktycznego sakramentu pokuty i pojednania. Wykazano, że wysoki stopień deklarowanej religijności często nie idzie w parze z praktykowania tego sakramentu.

15

Sakrament pokuty i pojednania w katechezie niemieckiej

51%

Chałupniak R.

Colloquia Theologica Ottoniana

|

2016

|

issue 2

7-32

PL

Na temat sakramentu pokuty i pojednania można prowadzić rozważania na różnych płaszczyznach (teologicznej, pedagogicznej, psychologicznej, społecznej). W obecnym artykule podjęto problem przygotowania do korzystania z sakramentu pokuty i pojednania, które dokonuje się w ramach „katechezy niemieckiej”. Termin ten jest szeroki i obejmuje przygotowanie do sakramentu pokuty w Niemczech, w Austrii, Szwajcarii czy Luksemburgu, czyli w krajach niemieckojęzycznych. Kontekstem tej wypowiedzi jest pogłębiający się kryzys wiary w społeczeństwie wielokulturowym, kryzys funkcjonowania Kościoła (ogólnie instytucji i wspólnot religijnych), kryzys znajomości, rozumienia i korzystania z sakramentów, a także kryzys samego sakramentu kapłaństwa (od różnego rodzaju afer przez „urzędowość”, rutynę i zniechęcenie). Rozważania adresowane są do polskich czytelników, stąd rozumienie katechezy jest szerokie – jako nauczanie i wychowanie religijno-moralne, a więc oddziaływanie, które dokonuje się zarówno w szkole (Religionsunterricht), jak i w parafi i (Gemeindekatechese). Wprowadzeniem do rozważań jest ukazanie, w jaki sposób sakrament pokuty i pojednania funkcjonuje w duszpasterstwie niemieckim.

EN

On the sacrament of penance and reconciliation we can lead discussion at various levels (theological, pedagogical, psychological, social). In the present article discusses the problem of preparation for the use of the sacrament of penance and reconciliation, which takes place in the framework of the “German catechesis”. The term is broad and includes preparation for the sacrament of penance in Germany, Austria, Switzerland and Luxembourg, which in German-speaking countries. The context of this statement is the deepening crisis of faith in a multicultural society, the crisis of the functioning of the Church (generally institutions and religious communities), the crisis of knowledge, understanding and use of the sacraments, as well as the crisis of the sacrament of the priesthood (of all kinds of scandals over “offi cialdom” routine and discouragement). Considerations are addressed to Polish readers, hence understanding of catechesis will be wide –as teaching and education of religious and moral, and therefore the impact, which takes place both in school (Religionsunterricht), and in the parish (Gemeindekatechese). The introduction to the discussion is to show how the sacrament of penance is functioning in German ministry.

16

Wypowiedzi Stolicy Apostolskiej na temat znaczenia praktyki spowiedzi w odnawianiu żywotności wiary Kościoła

51%

Derdziuk A.

|

2016

|

vol. 63

|

issue 3: Teologia moralna

107-121

EN

Sacrament of penance is the privileged instrument of the pastoral of the Church, through which the faithful encounter with Christ has granted the grace of mercy, renew their spiritual life, light up in the love of God and learn to generous service to others. By the forgiveness of sins Christian hope is gaining new life and becomes a witness of the resurrection, which brings to the life of the Church dynamism enable the renewal of the world in accordance with God's plan. This article presents a number of incentives Holy See expressed by the Fathers of Vatican II and the Popes Paul VI, John Paul II, Benedict XVI and Francis, who very oft takes this topic and offer laity and clergy use of the sacrament of penance as a way to grow in faith and love.

PL

Sakrament pokuty i pojednania jest uprzywilejowanym narzędziem duszpasterskim Kościoła, przez które wierni, spotykając Chrystusa udzielającego łaski miłosierdzia, odnawiają swoje życie duchowe, zapalają się w miłości do Boga i uczą się ofiarnej służby wobec bliźnich. Przez odpuszczenie grzechów chrześcijanin zyskuje nadzieję nowego życia i staje się świadkiem zmartwychwstania, przez co wnosi w życie Kościoła dynamizm włączania się w odnowę świata zgodnie z planem Boga. Niniejszy artykuł przedstawia liczne zachęty Stolicy Apostolskiej wyrażane przez ojców Soboru Watykańskiego II oraz papieży Pawła VI, Jana Pawła II, Benedykta XVI i Franciszka, którzy niestrudzenie powracają do tego tematu i proponują świeckim i duchownym korzystanie z sakramentu pokuty jako drogi wzrastania w wierze i miłości.

17

Sakrament pokuty pomocą w drodze do małżeńskiej świętości

41%

Pryba A.

Teologia i Moralność

|

2015

|

vol. 10

|

issue 2(18)

153-165

EN

The call to holiness is for the baptized the gift and task. It is a marvelous gift of God's infinite love, by which Christ gave Himself as a sacrifice of expiation for people's sins. Though Him the Church becomes holy. This is manifested in the sanctification of its members. The Church of sinners becomes the Church of saints by the persistent undertaking of conversion.In a particular way, sacramental spouses are participants in the love of Christ. They are invited to participate in this „great mystery". If you truly love and „to the end" - they participate in it and what they become as intended by the Creator himself. The help they get on their way is regular experience of the sacrament of penance combined with spiritual direction.

PL

Powołanie do świętości jest dla ochrzczonych darem i zadaniem. Jest to wspaniały dar nieskończonej miłości Boga, poprzez które Chrystus dał samego siebie jako ofiarę przebłagalną za grzechy ludzi. W Nim Kościół staje się święty. Przejawia się to w uświęceniu jego członków. Kościół grzeszników staje się Kościółem świętych.W sposób szczególny, sakramentalni małżonkowie uczestniczą w miłości Chrystusa. Są Oni zaproszeni do wzięcia udziału w tej "wielkiej tajemnicy" miłości "aż do końca". Uczestniczą w nim i co stają się one w sposób zamierzony przez samego Stwórcę. Pomocą na ich drodze jest regularne doświadczenie sakramentu pokuty w połączeniu z kierownictwem duchowym.

18

Pneumatologiczny wymiar sakramentów uzdrowienia komunii

41%

Jagodziński M.

Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie

|

2021

|

issue 28

127-142

EN

The Church is the sacrament of salvation in communion and all the sacraments are the sacraments of communion – the Trinitarian economy of salvation liturgically realized in the seven evangelical signs that are in the nature of living communion between God and man. “New coming of Christ by the power of the Holy Spirit, and his constant presence and action in the spiritual life are accomplished in the sacramental reality. (…) The Church is the visible dispenser of the sacred signs, while the Holy Spirit acts in them as the invisible dispenser of the life which they signify. Together with the Spirit, Christ Jesus is present and acting. (…) The fullness of the salvific reality, which is Christ in history, extends in a sacramental way in the power of the Spirit Paraclete” (John Paul II, Dominum et Vivificantem, 61–64). The sacraments of the healing of communion are the Sacrament of Penance and the Sacrament of the Anointing of the Sick. Guilt and sin are disruptions of communication and wounds inflicted on communion. The Holy Spirit places people in the presence of Christ and enables them to know the truth so that they can live in harmony with it. The risen Christ calls us to conversion and change of thinking, and the initiative to seek and reach out to Christ belongs also to the Holy Spirit. The process of liberating man from the bondage of sin and iniquity is always done in the Sacrament of Penance and Reconciliation under the influence of the Holy Spirit, who purifies and transforms all with the fire of his presence. Everyone is at risk of disease and its consequence is exclusion of society. Early Christian prayers of consecration attribute the healing effect in the bodily and spiritual realms to the holy oil, which receives power from the Holy Spirit invoked in the epicletic prayer of the Church. The effect of receiving the Sacrament of the Anointing of the Sick is a special gift of the Holy Spirit – the grace of strengthening, peace and courage in overcoming the difficulties associated with a serious illness or inadequacy of old age, renewing trust and faith in God and strengthening against the temptations of the evil spirit, discouragement and fear of death, and healing of soul and body. The words from the Letter of St. James 5:14–15 were originally a prayer of intercession of the priests of the community over the sick, combined with the symbolic laying on of hands – the solidarity of the faithful in a communicative word and a non-verbal communication symbol aimed at asking God to save a seriously ill person from the sphere of death as a breakdown in communication and to prolong life in communion with God and people. The anointing prayer also concerns the survival of the sick beyond the borders of sickness and death in the life-giving Holy Spirit and in communion with the risen Christ. The anointing of the sick celebrates the universal presence of the mission of the Son and the Holy Spirit in man and in the Church beyond sickness and death.

DE

Die Kirche ist das Sakrament des Heils in Gemeinschaft, und alle Sakramente sind die Sakramente der Gemeinschaft - die trinitarische Heilsökonomie, die liturgisch in den sieben evangelischen Zeichen verwirklicht wird, die in der Natur der lebendigen Gemeinschaft zwischen Gott und Mensch sind. „Das neue Kommen Christi durch den Heiligen Geist und seine ständige Präsenz und sein Wirken im geistlichen Leben vollziehen sich in der sakramentalen Wirklichkeit … . Zu den Sakramenten der heilenden Gemeinschaft gehören die Buße und die Krankensalbung. Schuld und Sünde sind Kommunikationsstörungen und Wunden, die der Gemeinschaft zugefügt werden. Der Heilige Geist versetzt die Menschen in die Gegenwart Christi und befähigt sie, die Wahrheit zu erkennen, damit sie in Harmonie damit leben können. Der auferstandene Christus ruft uns zur Umkehr und zum Umdenken auf, und die Initiative, Christus zu suchen und zu erreichen, gehört auch dem Heiligen Geist. Der Prozess der Befreiung des Menschen aus der Knechtschaft der Sünde und Ungerechtigkeit findet im Sakrament der Buße und Versöhnung unter dem Einfluss des Heiligen Geistes statt, der jeden mit dem Feuer seiner Gegenwart reinigt und verwandelt. Jeder ist von Krankheiten bedroht und ihre Folgen sind ausschließlich der Gesellschaft vorbehalten. Frühchristliche Weihegebete schreiben dem heiligen Öl heilende Wirkungen im physischen und spirituellen Bereich zu, das vom Heiligen Geist, der im epikletischen Gebet der Kirche angerufen wird, Kraft erhält. Die Wirkung des Sakramentes der Krankensalbung ist eine besondere Gabe des Heiligen Geistes - die Gnade der Stärkung, des Friedens und des Mutes, die mit einer schweren Krankheit oder Unzulänglichkeit des Alters verbundenen Schwierigkeiten zu überwinden, das Vertrauen und den Glauben an Gott zu erneuern , und Stärkung gegen die Versuchungen des bösen Geistes, Entmutigung und Todesangst und Heilung von Seele und Körper. Die Worte des Briefes von St. Jakobus 5,14-15 waren ursprünglich ein Fürbittegebet der Priester der Gemeinde für die Kranken, verbunden mit der symbolischen Handauflegung – der Solidarität der Gläubigen im kommunikativen Wort und nonverbalen Kommunikationssymbol mit dem Ziel, Gott um Erlösung zu bitten einen schwerkranken Menschen aus der Sphäre des Todes als Kommunikationszusammenbruch und Verlängerung des Lebens in Gemeinschaft mit Gott und mit den Menschen. Das Salbungsgebet betrifft auch das Überleben der Kranken über die Grenze von Krankheit und Tod hinaus im lebenspendenden Heiligen Geist und in Gemeinschaft mit dem auferstandenen Christus. Die Krankensalbung feiert die universelle Präsenz der Sendung des Sohnes und des Heiligen Geistes im Menschen und in der Kirche über Krankheit und Tod hinaus.

PL

Kościół jest sakramentem zbawienia w komunii i wszystkie sakramenty są sakramentami komunii – trynitarną ekonomią zbawienia urzeczywistnianą liturgicznie w siedmiu znakach ewangelicznych o charakterze żywej komunii między Bogiem a człowiekiem. „Nowe przychodzenie Chrystusa za sprawą Ducha Świętego i jego stała obecność i działanie w życiu duchowym dokonują się w rzeczywistości sakramentalnej (…) Kościół jest widzialnym szafarzem świętych znaków, podczas gdy Duch Święty działa jako niewidzialny szafarz życia, które one oznaczają (…) Chrystus rozprzestrzenia się w sposób sakramentalny w mocy Ducha–Parakleta” (Jan Paweł II, Dominum et Vivificantem, 61–64). Do sakramentów uzdro¬wienia komunii należą sakramenty pokuty i namaszczenie chorych. Wina i grzech są zakłóceniami komunikacji i ranami zadanymi komunii. Duch Święty stawia ludzi w obecności Chrystusa i umożliwia im poznanie prawdy, by mogli żyć z nią w zgodzie. Zmartwychwstały Chrystus wzywa do nawrócenia i przemiany myślenia, a inicjatywa szukania i wychodzenia naprzeciw Chrystusowi należy też do Ducha Świętego. Proces wyzwalania się człowieka z niewoli grzechu i nieprawości dokonuje się w sakramencie pokuty i pojednania pod wpływem Ducha Świętego, który oczyszcza i przemienia wszystkich ogniem swojej obecności. Każdy człowiek jest narażony na chorobę i jej konsekwencje wyłączające ze społeczności. Wczesnochrześcijańskie modlitwy poświęcenia przypisują uzdrawiające działanie w sferze cielesnej i duchowej olejowi świętemu, który otrzymuje moc od Ducha Świętego przyzywanego w modlitwie epikletycznej Kościoła. Skutkiem przyjęcia sakramentu namaszczenia chorych jest szczególny dar Ducha Świętego – łaska umocnienia, pokoju i odwagi w przezwyciężaniu trudności związanych z ciężką chorobą lub niedołęstwem starości, odnowienie ufności i wiary w Boga oraz umocnienie przeciw pokusom złego ducha, zniechęceniu i trwodze przed śmiercią oraz uzdrowienie duszy i ciała. Słowa Listu św. Jakuba 5,14–15 były pierwotnie modlitwą wstawienniczą prezbiterów gminy nad chorym połączoną z symbolicznym nałożeniem rąk – solidarnym działaniem wiernych w komunikacyjnym słowie i niewerbalnym symbolu komunikacyjnym mającym na celu wyproszenie u Boga uratowania ciężko chorej osoby ze sfery śmierci jako załamania się komunikacji oraz przedłużenia życia w komunii z Bogiem i z ludźmi. Modlitwa przy namaszczeniu dotyczy także przetrwania chorego poza granicą choroby i śmierci w dającym życie Duchu Świętym oraz we wspólnocie ze zmartwychwstałym Chrystusem. Namaszczenie chorych jest świętowaniem uniwersalnej obecności posłannictwa Syna i Ducha Świętego w człowieku i w Kościele ponad chorobą i śmiercią.

19

Ideał życia kapłańskiego w nauczaniu arcybiskupa Józefa Michalika

41%

Florek W.

Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej

|

2019

|

issue 26

67-82

EN

In the article there was undertaken attempt which shows the ideal of priestly life in the teaching of Archbishop Józef Michalik. The first part presents the essence of the priesthood, which is a great gift of the Son of God. The priest, as an intercession between man and God the Father, also acts in the name of God who wants people’s salvation. The second part of the article presents means which help the priest to strive for the ideal. It was emphasized that out of their spirituality each presbyter is best shaped by the Eucharist. The other most important means include prayer as the simplest form of contact with God, the examination of conscience and the sacrament of atonement through which the priest can return to his original sanctity. In conclusion, it was emphasized that striving for the ideal of priestly life is a huge effort, but this effort brings the fruits of labor and holy life.

20

Dylematy sakramentu pokuty i pojednania w kontekście nadużyć seksualnych wobec nieletnich w świetle nauczania papieża Franciszka

31%

Kućko W.

Teologia i Moralność

|

2020

|

vol. 15

|

issue 1(27)

65-88

EN

Sexual abuse against minors painfully hurts the entire community of the Catholic Church. The sacrament of penance and reconciliation is one of the fundamental realities in which healing the wounds of victims is carried out, as well as appealing to the consciences of perpetrators. The purpose of the article is to show the various dilemmas of the sacrament of penance and reconciliation in the context of sexual abuses of minors, especially in the light of the teaching of Pope Francis. The difficult moral issues discussed concern both confession of victims of pedophilia and perpetrators of these sins. The problem of the moral responsibility of the superiors of abusers is also raised, as well as the question of the responsibility of the entire community of the Catholic Church for shaping proper moral thinking about the sins of abuse.

PL

Nadużycia seksualne wobec nieletnich boleśnie ranią całą wspólnotę Kościoła katolickiego. Sakrament pokuty i pojednania jest jedną z fundamentalnych rzeczywistości, w której dokonuje się leczenie ran ofiar, a także apelowanie do sumień sprawców. Celem artykułu jest ukazanie różnych dylematów sakramentu pokuty i pojednania w kontekście nadużyć seksualnych wobec nieletnich, zwłaszcza w świetle nauczania papieża Franciszka. Omówione trudne kwestie moralne dotyczą zarówno spowiedzi ofiar pedofilii, jak i sprawców tych grzechów. Zostaje również podjęty problem odpowiedzialności moralnej przełożonych sprawców nadużyć, jak i pytanie o odpowiedzialność całej wspólnoty Kościoła katolickiego za kształtowanie właściwego myślenia moralnego o grzechach nadużyć.

Refine search results

Czy warto się spowiadać? Trudna odpowiedź w kulturze współczesnej

Sakrament pokuty i pojednania w ujęciu Katechizmu Kościoła Katolickiego (1992)

Szafarz sakramentu pokuty

Jak ukierunkować dzisiaj działania duszpasterskie, aby przywrócić znaczenie i owocność sakramentu pojednania w życiu wiernych

Obowiązki i zadania spowiednika

Samopojednanie u Ojców Kościoła Wschodniego

Celebracja sakramentu pokuty i nabożeństwo pokutne w rekolekcjach dla młodzieży

Antropologiczny kontekst w teologii sakramentu pokuty i pojednania

Posługa słowa związana z sakramentem pokuty i pojednania

Pastoralne towarzyszenie kapłanom doświadczającym kryzysów

Religijność wrocławskiej młodzieży akademickiej na podstawie próby "studium przypadku" opartego o praktykę sakramentu spowiedzi

Funkcja spowiednika i realizacja sakramentalnej posługi wobec duchowych potrzeb ludzi młodych

Sakrament pokuty i pojednania w aktualnych programach do szkolnego nauczania religii w Polsce

Rola sakramentu pokuty w życiu osób korzystających ze spowiedzi na podstawie badań ankietowych

Sakrament pokuty i pojednania w katechezie niemieckiej

Wypowiedzi Stolicy Apostolskiej na temat znaczenia praktyki spowiedzi w odnawianiu żywotności wiary Kościoła

Sakrament pokuty pomocą w drodze do małżeńskiej świętości

Pneumatologiczny wymiar sakramentów uzdrowienia komunii

Ideał życia kapłańskiego w nauczaniu arcybiskupa Józefa Michalika

Dylematy sakramentu pokuty i pojednania w kontekście nadużyć seksualnych wobec nieletnich w świetle nauczania papieża Franciszka