Results found: 1

Search results

Search:
in the keywords: samoobrona indywidualna

Sort By:

Limit search:

Prawo siły czy siła prawa – reminiscencje w dwusetleciu Kongresu Wiedeńskiego 1815 r.

100%

Łaski P.

Studia Prawnicze KUL

2016

issue 2

81-103

Analysing power and for her applying by you to raise belongs, that her nucleon - it is using the military force which is ultima ratio of contemporary couples in the defence of their territory and the population - with word of their statehood. And although in the sphere of the international law we are dealing with the ban on for her applying, in practice a relative capacity has it is that ban, what results not that much from the plot of the Charter o the United Nations, what above all from the practice of states. The one whereas in the individual, collective, preventive situation of the self-defence, in the fight against terrorism or in case of humane intervention as allowing situations for her using is appealing to the military force. Contemporary states with reference to using force are guided by a rule that where it is about business of the state she is before regulations. And this state of affairs didn't change in two hundred past years which passed from the Congress of Vienna 1815. Of him whereas participants were of the opinion then, which in spite of the expiry of two centuries, didn't change, and coming down to the fact that in world altogether his military and economic power is deciding on the position of the state, and only then participation in alliances of servicemen what results from the fact that legal-international regulations referring to using force don't have a deciding influence on taken action with for her using international relations towards other participants.

Analizując siłę i jej stosowanie przez państwa podnieść należy, iż jej nukleon – to użycie siły zbrojnej, która jest ultima ratio współczesnych państwa w obronie ich terytorium i ludności – słowem ich państwowości. I jakkolwiek w sferze prawa międzynarodowego mamy do czynienia z zakazem jej stosowania, to ów zakaz w praktyce ma względny charakter, co wynika nie tyle z treści Karty NZ, co przede wszystkim z praktyki państw. Ta zaś odwołuje się do siły zbrojnej w sytuacji samoobrony indywidualnej, zbiorowej, prewencyjnej, w walce z terroryzmem czy w razie interwencji humanitarnej jako sytuacji dopuszczających jej użycie. Współczesne państwa w odniesieniu do użycia siły kierują się regułą, że tam, gdzie chodzi o interes państwa jest ona przed uregulowaniami prawnymi. I ten stan rzeczy nie uległ zmianie w minionych dwustu latach, jakie upłynęły od Kongresu Wiedeńskiego 1815 r. Jego zaś uczestnicy stali wówczas na stanowisku, które mimo upływu dwóch stuleci, nie uległo zmianie, a sprowadzające się do tego, że o pozycji państwa w świecie decyduje łącznie jego siła militarna i ekonomiczna, a dopiero potem uczestnictwo w sojuszach wojskowych, co wynika z faktu, iż prawnomiędzynarodowe unormowania odnoszące się do użycia siły nie mają decydującego wpływu na podejmowane działania z jej użyciem w stosunku do innych uczestników stosunków międzynarodowych.

Refine search results

1 Studia Prawnicze KUL

1 Łaski P.

1 2016

Search results

Prawo siły czy siła prawa – reminiscencje w dwusetleciu Kongresu Wiedeńskiego 1815 r.