Celem niniejszego tekstu jest dyskusja nad „ocenianiem kształtującym”, które już od pewnego czasu cieszy się coraz większym zainteresowaniem w polskim środowisku edukacyjnym. Podstawowe pytania w tym obszarze sprowadzają się do rozstrzygnięcia, czy ocenianie kształtujące jest po prostu rodzajem oceniania, czy raczej swoistą innowacją, procesem, a może zbiorem technik/strategii postępowania dydaktycznego, czy raczej zbiorem zasad efektywnego nauczania, a może czymś innym/czymś więcej? Na podstawie przeglądu dostępnej polskiej i anglojęzycznej literatury przedmiotu podjęto próbę wyjaśnienia i uspójnienia terminologii związanej z omawianą problematyką i dookreślenia istoty oceniania kształtującego. Następnie akcent przesunięto w stronę rozważań o kulturze samoregulowanego i autonomicznego uczenia się, bowiem omówione działania i proponowane strategie utożsamiane z „ocenianiem kształtującym” świadczą o zamierzonym tworzeniu specyficznego środowiska dydaktycznego. Syntezę tych rozważań stanowi propozycja teoretycznego modelu oceniania kształtującego opracowana przez Iana Clarka (2012), która stanowi kombinację poznawczych, społecznych i kulturowych teorii uczenia się wyznaczających postępowanie nauczyciela oraz uruchamiających samoregulowane strategie uczenia się uczniów.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.