Search results

1

Aneks 6 – Fotografie

100%

Parfianowicz W., Pawłowska K., Matejek K., Sanktuarium M. B. B. w. S., Pacholski Z.

Rocznik Skrzatuski

|

2021

|

vol. 9

277-292

2

Aneks 4 – Dekret zmiany tytułu kościoła w Skrzatuszu

100%

Roche A., Robertus C. S.

Rocznik Skrzatuski

|

2021

|

vol. 9

275

3

Kalendarium sanktuarium w Skrzatuszu 2019 r.

100%

Ceynowa T.

Rocznik Skrzatuski

|

2020

|

vol. 8

167-179

4

Aneks 5 – Dekret zmiany tytułu kościoła w Skrzatuszu

100%

Roche A.

Rocznik Skrzatuski

|

2021

|

vol. 9

276

5

Manuskrypt ks. Andrzeja Józefa Delerdta jako źródło do początków kultu Matki Bożej Bolesnej w Skrzatuszu

100%

Ceynowa T.

Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie

|

2020

|

issue 27

439–457

PL

Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej w Skrzatuszu położone jest obecnie w diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej. Jest jedynym miejscem, w którym czci się nieprzerwanie od ponad 400 lat cudowną Pietę. Początki Skrzatusza sięgają XV wieku. Wówczas powstała tam pierwsza świątynia. Drugi kościół pw. Wniebowzięcia NMP wybudowano w 1572 roku. Poświęcił go sufragan poznański 3 lata później. W wyniku reformacji wcześniejsza samodzielna parafia skrzatuska został włączona jako filia do Wałcza na początku XVII wieku, wyodrębniona ponownie jako samodzielna przez bpa Wojciecha Tolibowskiego w 1660 roku. Obecna świątynia – sanktuarium i bazylika mniejsza – wybudowana została dzięki staraniom Wojciecha Konstantego Brezy pod koniec XVII wieku. Manuskrypt ks. Delerdta jest nieocenionym źródłem dla dziejów początkowych kultu maryjnego w Skrzatuszu. Autor – wikariusz miejscowy w latach 1768–1793 – na podstawie dostępnych źródeł opisał sposób, w jaki cudowna figura dostała się z Mielęcina do Skrzatusza. Niezwykle cenne są informacje o cudach dokonanych za wstawiennictwem Piety Skrzatuskiej. Ks. Delerdt przedstawia ponad 60 takich wydarzeń, podając często personalia obdarowanego, jego pochodzenie, jak i rodzaj doznanej łaski. Ważne jest skonfrontowanie tego źródła z innymi zachowanymi, a niewykorzystanymi archiwaliami. Warte będzie także porównanie XVIII-wiecznego tekstu ze Skrzatusza z innymi podobnymi z tego okresu.

EN

The Shrine of Our Lady of Sorrows in Skrzatusz is currently located in the diocese of Koszalin-Kolobrzeg (Kołobrzeg). It is the only place where the wonderful Pieta has been worshiped continuously for over 400 years. The beginnings of Skrzatusz date back to the 15th century. Then the first temple was established there. The second church Assumption of the Blessed Virgin Mary was built in 1572. It was consecrated by the Poznan (Poznań) suffragan three years later. As a result of the Reformation, the earlier independent Skrzatusz parish was incorporated as a branch into the town of Walcz (Wałcz) at the beginning of the 17th century, it was separated again as independent by Bishop Wojciech Tolibowski in 1660. The present temple – sanctuary and smaller basilica was built thanks to the efforts of Wojciech Konstanty Breza after the end of the 17th century. Manuscript of Fr. Delerdt is an invaluable source for the early history of the Marian cult in Skrzatusz. The author – local vicar in 1768–1793 described the way in which the miraculous figure got from Mielecin (Mielęcin) to Skrzatusz based on available sources. Information about miracles performed through the intercession of Pieta from Skrzatusz is extremely valuable. Ks. Delerdt presents over 60 such events often giving personal details of the recipient, his origin and the type of grace he suffered. It is important to confront this source with other preserved and unused archives. It will also be worth comparing the 18th-century text from Skrzatusz with other similar texts from that period.

6

Dzieje organów w Diecezjalnym Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej w Skrzatuszu (cz. I)

100%

Łyjak W. Z.

Rocznik Skrzatuski

|

2018

|

vol. 6

65-75

PL

W tekście przedstawiono dzieje skrzatuskich organów, począwszy od opracowania kosztorysu w 1866 roku w firmie Wilhelma Sauera we Frankfurcie nad Odrą. Instrument o 19 głosach powstał w 1874 roku, a jego budowę zrealizowała wspomniana fabryka Sauera. Czas budowy dzieła potwierdzają zarówno rękopiśmienne akta, jak i nieznany dotąd badaczom katalog firmy z 1882 roku, wydrukowany z okazji jej 25-letniego jubileuszu. W 2004 roku obiekt poddano kapitalnemu remontowi i czas ten stanowi krańcową datę opracowania. W artykule znajdują się odpisy i streszczenia niemieckojęzycznych przekazów traktujących o zachowaniu dawnego chóru muzycznego wraz z wbudowaną weń atrapą – pozytywem, pozostałością po dawniejszym instrumencie. Niniejsze opracowanie jest pierwszym z serii dziejów organów w Skrzatuszu.

EN

The text presents the history of organ in Skrzatusz, starting from the cost estimate in 1866 at Wilhelm Sauer in Frankfurt (Oder). The instrument with 19 voices was created in 1874, and its construction was carried out by the said Sauer factory. The time of building the work is confirmed by both hand-written files and until now unknown company's catalog from 1882, printed on the occasion of its 25-year jubilee. In 2004, the building underwent a major renovation and this time is the final date of development. The article contains copies and abstracts of German-language messages about the preservation of the old music choir together with a dummy built-in – a positive, a remnant of a former instrument. This study is the first in a series of organ history in Skrzatusz.

7

Aneks 4 – Dekret przyznania tytułu bazyliki mniejszej kościołowi w Skrzatuszu

100%

Rocznik Skrzatuski

|

2020

|

vol. 8

353-353

8

Aneks 3 – Dekret erygowania Domu Pielgrzyma w Skrzatuszu

100%

Dajczak E., ks. d. W. Ł.

Rocznik Skrzatuski

|

2021

|

vol. 9

274

9

Dekret zmiany nazwy kościoła i parafii rzymskokatolickiej w Skrzatuszu

100%

Dajczak E., Łukasz W.

Rocznik Skrzatuski

|

2022

|

vol. 10

314

10

Aneks 5 – Fotografie

100%

Rocznik Skrzatuski

|

2020

|

vol. 8

355-372

11

Polskie ślady w Sanktuarium Matki Bożej Łaskawej na Mentorelli

100%

Bender A.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

2022

|

vol. 119

29-49

EN

Mentorella is one of the oldest Marian shrines in Italy. Polish Resurrectionists have been ministering there for more than 160 years. According to tradition, the sanctuary stands at the site of the conversion of the Roman tribune Placidus (turn of the first and second centuries A.D.). Pope Gregory I the Great gave Mentorella to the Benedictines of Subiaco. Their 500-year stay left a legacy in form of fragments of ninth-century architecture, a Romanesque temple from the 12th century and several artefacts (the most important being a statue of Our Lady of Mentorella). The next keepers of the sanctuary were the Jesuits, who took care of the place until the order’s suppression in 1773. A visible sign of their presence is the painting of St Stanislaus Kostka in the church. In 1857, Pope Pius IX entrusted the abandoned church and monastery to the newly formed Resurrectionist congregation founded by Poles. Owing to their efforts, the church buildings were renovated, and the church was decorated with paintings and artefacts made by members of the congregation and renowned artists, including Edward Brzozowski and Tomasz Oskar Sosnowski. Before 1970, stained glass windows were made, which were part of the celebration of the millennium of the baptism of Poland in Italy. The earliest surviving entry of Karol Wojtyła in the guest book of the Mentorelli Shrine dates back to 1965. The hierarch visited the place more than 30 times, including eight times as pope. These were private visits, focused on prayer and rest. Currently, one can visit the so-called Papal Room, with collected artefacts of John Paul II. The 502 mountain trail named Sentiero Karol Wojtyla is also a reminder of his visits. The Pope is also commemorated by a bronze statue placed in front of the church entrance. Dozens of photographs of the visits by Pope John Paul II and Polish President Andrzej Duda to the shrine are on display in one of the rooms on the first floor of the monastery building.

PL

Mentorella jest jednym z najstarszych sanktuariów maryjnych w Italii. Od ponad 160 lat posługują w nim polscy zmartwychwstańcy. Według tradycji sanktuarium wznosi się w miejscu nawrócenia trybuna rzymskiego Placyda (przełom I i II wieku po Chr.). Papież Grzegorz I Wielki przekazał Mentorellę benedyktynom z Subiaco. Po ich pięciusetletnim pobycie pozostały fragmenty architektury z IX wieku, romańska bryła świątyni z XII wieku oraz kilka artefaktów (najważniejsze to figura Pani Mentorelskiej). Kolejnymi gospodarzami byli jezuici, którzy opiekowali się tym miejscem do kasaty zakonu w 1773 roku. Widomym śladem ich obecności jest obraz św. Stanisława Kostki w kościele. W 1857 roku opuszczony kościół i klasztor papież Pius IX powierzył nowo powstałemu, założonemu przez Polaków zgromadzeniu zmartwychwstańców. Dzięki ich staraniom odnowiono budynki kościelne, a kościół ozdobiono malowidłami i artefaktami autorstwa członków zgromadzenia oraz uznanych artystów, m.in. Edwarda Brzozowskiego czy Tomasza Oskara Sosnowskiego. Przed 1970 rokiem wykonano witraże, które wpisywały się w obchody tysiąclecia chrztu Polski we Włoszech. Najwcześniejszy zachowany wpis Karola Wojtyła w księdze gości sanktuarium w Mentorelli pochodzi z 1965 roku. Jednak hierarcha nawiedził to miejsce ponad 30 razy, w tym osiem razy jako papież. Były to wizyty prywatne, skoncentrowane na modlitwie i odpoczynku. Aktualnie można odwiedzić tzw. pokój papieski, ze zgromadzonymi artefaktami po Janie Pawle II. Pamiątką po jego wizytach jest także górski szlak 502 nazwany Sentiero Karol Wojtyła. Papieża upamiętnia także figura w brązie, umieszczona przed wejściem do kościoła. Kilkadziesiąt fotografii z odwiedzin sanktuarium przez Jana Pawła II oraz prezydenta RP Andrzeja Dudę zmartwychwstańcy eksponują w jednym z pokoi na parterze budynku klasztornego.

12

Salezjańskie wydawnictwa promujące sanktuarium Matki Bożej Bolesnej w Skrzatuszu

100%

Wąsowicz J.

Rocznik Skrzatuski

|

2015

|

vol. 3

147-155

PL

W latach 1952-2001 opiekę nad parafią pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny oraz sanktuarium Matki Bożej Bolesnej w Skrzatuszu prowadzili salezjanie. W ramach realizacji swojego posłannictwa w Kościele oraz oczekiwań wysuwanych przez władze diecezji i przełożonych zakonnych starali się oni promować to miejsce kultu m.in. poprzez środki społecznego przekazu. W opracowaniu podjęto próbę usystematyzowanej refleksji nad tą płaszczyzną duszpasterskiego zaangażowania duchowych synów św. Jana Bosko w okresie ich posługiwania w głównym sanktuarium maryjnym diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej.

EN

The Salesians took care of the Parish Church of the Assumption of the Blessed Virgin Mary and the Shrine of Our Lady of Sorrows in Skrzatusz in the years 1952-2001. As a part of their mission in the Church and the expectations raised by the dioceses and religious superiors they tried to promote the place of worship through the mass media. The study attempts to reflect on the ground of the pastoral commitment of spiritual sons of St. John Bosco during their service in the main sanctuary of the Virgin Mary in Koszalin-Kolobrzeg diocese.

13

Ksiądz Lech Kasperowicz SDB (1953–2020), kustosz sanktuarium i proboszcz w Skrzatuszu w latach 1987–1992, organizator uroczystości koronacyjnej

100%

Wąsowicz J.

Rocznik Skrzatuski

|

2021

|

vol. 9

101-122

PL

Artykuł omawia koleje życia zmarłego w 2020 r. ks. Lecha Kasperowicza SDB, który w latach 1987–1992 pełnił funkcję proboszcza parafii i kustosza sanktuarium w Skrzatuszu. Był w tym okresie bezpośrednio odpowiedzialny za przygotowanie uroczystości koronacyjnych figury Matki Bożej Bolesnej. W świątyni parafialnej i kościołach filialnych dokonał licznych remontów. Za jego kadencji życie religijne w parafii i sanktuarium dynamicznie się rozwinęło. Troszczył się o rozwój ruchu pielgrzymkowego do Skrzatusza, przygotowując bazę logistyczną dla przybywających do Skrzatusza wiernych. Był założycielem i redaktorem czasopisma Oto Matka Twoja, promującego sanktuarium. Inicjował wiele przedsięwzięć formacyjnych, które funkcjonują w Skrzatuszu do dzisiaj.

EN

The article discusses the life of Fr Lech Kasperowicz SDB who passed away in 2020. In years 1987–1992 he was parish priest and curator of the sanctuary in Skrzatusz. In this period he was directly responsible for preparation of the coronation ceremony of the statue of Our Lady of Sorrows. In the parish church and affiliate churches he carried out many repairs. During his ministry the life of the parish experienced a dynamic growth. He took care of the development of pilgrimage movement to Skrzatusz, prepared a logistic basis for the faithful coming to Skrzatusz. He was a founder and editor of a magazine Behold, thy Mother promoting the sanctuary. He initiated many formative initiatives, still present in Skrzatusz today.

14

Ksiądz Michał Winiarz SDB (1911–1988), proboszcz parafii w Skrzatuszu i kustosz sanktuarium w latach 1965–1972. Życie i twórczość

100%

Wąsowicz J.

Rocznik Skrzatuski

|

2019

|

vol. 7

97-120

PL

Ksiądz Michał Winiarz należał do grona wyróżniających się muzyków salezjańskich. W ciągu swojego twórczego życia komponował pieśni i piosenki religijne, był autorem scenariuszy krótkich form teatralnych, dyrygentem chórów i orkiestr dętych. Swoje muzyczne pasje wykorzy¬stywał także w pracy duszpasterskiej. Posługiwał na wielu salezjańskich parafiach, a w latach 1965–1972 był proboszczem parafii pw. Wniebowzięcia NMP w Skrzatuszu oraz kustoszem tamtejszego sanktuarium Matki Bożej Bolesnej. Był bardzo dobrym administratorem powierzonej swojej pieczy wspólnoty, który dbał o jej rozwój duchowy i materialny. Po skończonej kadencji proboszcza ks. Winiarz pracował jeszcze w Pile i Gdańsku, gdzie zmarł w 1988 r.

EN

Fr Michał Winiarz was one among outstanding Salesian musicians. In his artistic life he composed religious hymns and songs, was an author of screenplays to short theater forms, a conductor of choirs and bands. His musical passion he used also in pastoral work. He worked in many Salesian parishes, in years 1965–1972 he was a parish priest in the Assumption of Our Lady parish in Skrzatusz and the custodian of the sanctuary. He was an outstanding administrator of the community entrusted to him, who cared for its spiritual and material development. After finishing his term of office as a parish priest, Fr Winiarz has worked in Pila (Piła) and Gdansk (Gdańsk), where he died in 1988.

15

Kalendarium sanktuarium w Skrzatuszu 2021 r.

100%

Ceynowa T.

Rocznik Skrzatuski

|

2022

|

vol. 10

165-174

16

Kalendarium sanktuarium w Skrzatuszu 2020 r.

100%

Ceynowa T.

Rocznik Skrzatuski

|

2021

|

vol. 9

167-179

17

Fotografie

100%

Parfianowicz W., Pawłowska K., Matejek K.

Rocznik Skrzatuski

|

2022

|

vol. 10

315-332

18

„Z EKOLOGIĄ ZA PAN BRAT”. TURYSTYKA KULTUROWOPRZYRODNICZA NA PRZYKŁADZIE PARAFIALNEGO OGRODU BOTANICZNEGO W BUJAKOWIE (WOJEWÓDZTWO ŚLĄSKIE)

100%

ŚWITAŁA-TRYBEK D.

Zeszyty Naukowe. Turystyka i Rekreacja

|

2017

|

issue 1(19)

91-106

PL

Przedmiotem niniejszego opracowania jest parafialny ogród botaniczny znajdujący się w jednej z miejscowości w województwie śląskim – Bujakowie (dzielnicy Mikołowa). Ogród o powierzchni 1 ha powstał w latach 70. XX wieku. Pomysłodawcą jego założenia był proboszcz miejscowego kościoła pw. św. Mikołaja. Bezpośrednio z funkcjonowaniem ogrodu związane jest ustanowienie w 2000 roku w Bujakowie sanktuarium Matki Bożej Bujakowskiej – patronki środowiska naturalnego. Dla mieszkańców miejscowości i okolic ogród pełni ważne funkcje (rekreacyjną, edukacyjną, ludyczną, kulturotwórczą), jest również rozpoznawalnym miejscem w turystyce przyrodniczej na obszarze województwa śląskiego.

EN

The subject of this study is the parochial botanical garden located in one of the towns in the Silesian province – Bujakow (a district of Mikolow). The botanical garden covers an area of 1 h and it was created in the 70s of 20th century. The idea to create the garden originated from the parish priest of the local St. Nicholas Church. The garden is associated with the establishment of the Sanctuary of Our Lady Bujakowska – Patron of the Environment in Bujakow in 2000. For the inhabitants of the town and the surrounding area, the garden has important functions (recreational, educational, folk, cultural) and is also a recognizable place in terms of environmental tourism in the Silesian region.

19

Aneks 1 – Homilia biskupa Edwarda Dajczaka wygłoszona podczas Diecezjalnego Spotkania Młodych w Skrzatuszu 19 września 2020 r.

80%

Dajczak E.

Rocznik Skrzatuski

|

2021

|

vol. 9

267-270

20

Aneks 3 – Homilia Prymasa Polski abpa Wojciecha Polaka wygłoszona podczas Mszy św. sprawowanej z okazji odpustu i pielgrzymki diecezjalnej do Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej w Skrzatuszu, z ogłoszeniem nadania kościołowi sanktuaryjnemu tytułu bazyliki mniejszej, Skrzatusz, 15 września 2019 r.

80%

Polak W.

Rocznik Skrzatuski

|

2020

|

vol. 8

349-352

Refine search results

Aneks 6 – Fotografie

Aneks 4 – Dekret zmiany tytułu kościoła w Skrzatuszu

Kalendarium sanktuarium w Skrzatuszu 2019 r.

Aneks 5 – Dekret zmiany tytułu kościoła w Skrzatuszu

Manuskrypt ks. Andrzeja Józefa Delerdta jako źródło do początków kultu Matki Bożej Bolesnej w Skrzatuszu

Dzieje organów w Diecezjalnym Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej w Skrzatuszu (cz. I)

Aneks 4 – Dekret przyznania tytułu bazyliki mniejszej kościołowi w Skrzatuszu

Aneks 3 – Dekret erygowania Domu Pielgrzyma w Skrzatuszu

Dekret zmiany nazwy kościoła i parafii rzymskokatolickiej w Skrzatuszu

Aneks 5 – Fotografie

Polskie ślady w Sanktuarium Matki Bożej Łaskawej na Mentorelli

Salezjańskie wydawnictwa promujące sanktuarium Matki Bożej Bolesnej w Skrzatuszu

Ksiądz Lech Kasperowicz SDB (1953–2020), kustosz sanktuarium i proboszcz w Skrzatuszu w latach 1987–1992, organizator uroczystości koronacyjnej

Ksiądz Michał Winiarz SDB (1911–1988), proboszcz parafii w Skrzatuszu i kustosz sanktuarium w latach 1965–1972. Życie i twórczość

Kalendarium sanktuarium w Skrzatuszu 2021 r.

Kalendarium sanktuarium w Skrzatuszu 2020 r.

Fotografie

„Z EKOLOGIĄ ZA PAN BRAT”. TURYSTYKA KULTUROWOPRZYRODNICZA NA PRZYKŁADZIE PARAFIALNEGO OGRODU BOTANICZNEGO W BUJAKOWIE (WOJEWÓDZTWO ŚLĄSKIE)

Aneks 1 – Homilia biskupa Edwarda Dajczaka wygłoszona podczas Diecezjalnego Spotkania Młodych w Skrzatuszu 19 września 2020 r.