Search results

1

Zygmunt Krzyżanowski w kontekście literatury mniejszej – zarys problematyki badawczej

100%

Łaniewski P.

Napis. Pismo poświęcone literaturze okolicznościowej i użytkowej

|

2018

|

vol. 24: Nie tylko wiersz, nie tolko roman. Literatura polska i rosyjska w kontekście gatunków literackich

84-104

RU

Понятие малых литератур, сформулированное Жилем Делезом и Феликсом Гваттари, занимает особенное место в современном литературоведении. Социальная специфика авторской позиции предопределяет широкий спектр вариантов модификаций языка, поэтики и композиции, а также отвечает за формирование уникального философского фона, приспособленного для высказывания меньшинства. По мнению ученых, идеальным примером этого течения в литературе стал Франц Кафка – пражский еврей, писавший на немецком языке. Автор статьи очерчивает проблематику исследований темы меньшинства в творчестве Сигизмунда Кржижановского – русского писателя польского происхождения, одного из самых интересных представителей постсимволизма, наследие которого по политическим причинам известно стало только во время перестройки. Рассматриваемые вопросы (общественная позиция Кржижановского, стратегия конструирования описаний пространства, роль звука в его художественном мире) являются вступлением к дальнейшим исследованием поэтики малой литературы и философских концепций в прозе писателя.

EN

The trend of minor literatures, defined by Gilles Deleuze and Félix Guattari, took up a special place in contemporary literary research. The particular social status of the creator determines within them a wide range of modifications to the fabrics of language, poetics and composition. It is also responsible for the development of a unique philosophical background, adapted to representing the voice of the minority. From the researchers’ point of view, Franz Kafka became the model writer of this movement: a Jew from Prague, writing in German. The author of the article presents an outline of research into the aspects of minor-ness in the work of Zygmunt Krzyżanowski – a Russian writer with a Polish background, one of the

2

Umknąć pochwyceniu. Co schizoanaliza oferuje teorii migracji?

100%

Kujawa D.

Praktyka Teoretyczna

|

2016

|

vol. 21

|

issue 3

118-137

EN

The article applies the schizoanalytic approach to migration theory and focuses on the tension between the constantly growing flow of a mobile workforce and the power of the contemporary “liquid” capital. By juxtaposing the theses posed by critical migration scholars (Sassen, Mezzadra, Neilson, Tsianos, Papadopoulos, Trimikliniotis) with three concepts from Gilles Deleuze and Félix Guattari (the apparatus of capture; becoming; the nomadic war machine), the article elaborates on new modes of subversion. It claims they could be useful to labour and migration movements nowadays. Although such an approach does not provide any specific and verified means of resistance, it reveals what patterns of struggle are nowadays needed to oppose the global network of surveillance and exploitation.aimed to make free mobility possible are becoming its main source of danger.

PL

W artykule zaprezentowane zostało schizoanalityczne spojrzenie na teorię migracji, a przede wszystkim na kwestię napięcia pomiędzy nieprzerwanie wzrastającymi przepływami mobilnej siły roboczej i władzą współczesnego, „płynnego” kapitału. Zestawiając tezy postawione przez najbardziej wpływowych teoretyków migracji (m.in. Sassen, Mezzadrę i Neilsona, Tsianosa, Papadopoulosa, Trimikliniotisa) z trzema pojęciami Gilles’a Deleuze’a oraz Féliksa Guattariego (kolejno: aparat pochwycenia, stawanie-się, nomadyczna maszyna wojenna), staram się wypracować nowe formuły subwersji w ramach dzisiejszych ruchów pracowniczych i migracyjnych. Pomimo że ta optyka nie proponuje żadnych jednoznacznych, zweryfikowanych taktyk oporu, jasno daje do zrozumienia, jakich form walki potrzebujemy współcześnie, by przeciwstawić się globalnej sieci nadzoru i wyzysku.

3

Psychoanaliza jako „Martwy punkt odwiecznej iluzji symetrii”, czyli Irigaray spotyka Deleuze’a i Guattariego

100%

Szopa K.

Praktyka Teoretyczna

|

2017

|

vol. 25

|

issue 3

342-353

EN

The article presents a critical reading of traditional psychoanalysis from the perspective introduced by Gilles Deleuze, Fèlix Guattari and Luce Irigaray in their early works. Despite significant differences noticeable within their thought, it is interesting to compare two fundamental books, Anti-Oedipus (1972) and Speculum (1974), in order to emphasize the point of convergence, notably the reformulation of the oedipal triangle through releasing desire from the normative process of oedipalization.

PL

Niniejszy tekst stanowi próbę krytycznej lektury tradycyjnej psychoanalizy w perspektywie założeń zaprezentowanych przez Gilles’a Deleuze’a i Fèlixa Guattariego oraz Luce Irigaray. Zestawiając dwie wczesne prace myślicieli, Anty-Edypa (1972) i Speculum (1974), pomimo dzielących je różnic, można zaobserwować wiele punktów wspólnych, a jednym z nich jest próba przeformułowania trójkąta edypalnego poprzez uwolnienie pragnienia z ram normalizującej edypalizacji.

4

Félix Guattari, krytyka psychoanalizy i przypadek La Borde

100%

Mrówka A.

Praktyka Teoretyczna

|

2017

|

vol. 25

|

issue 3

331-341

EN

The article explores basic theoretical approaches of Félix Guattari, who was associated with La Borde clinic where the innovative methods of institutional therapy were created. Criticizing Freud and Lacan’s psychoanalysis, Guattari established non-traditional tools for treating individual and collective identities, as well as alternative means of perception for subjectivity production and group phantasm. At La Borde, Guattari, along with collaborators such as Frantz Fanon, developed the schizoanalytical method based on transversal relations and machinic unconsciousness, terms strictly related to the theoretical and philosophical assumptions of Anti-Oedipus.

PL

Artykuł przedstawia podstawowe założenia teoretyczne Féliksa Guattariego, zawodowo związanego z kliniką La Borde, w której zostały wypracowane nowatorskie metody terapii instytucjonalnej. Krytykując psychoanalizę spod znaku Freuda i Lacana, Guattari stworzył bowiem nietradycyjne narzędzia traktowania tożsamości jednostkowej i zbiorowej, jak również alternatywne sposoby postrzegania produkcji subiektywności oraz fantazmatu grupowego. W klinice La Borde wraz z innymi pracownikami (np. Frantzem Fanonem) rozwinął metody schizoanalityczne oparte m.in. na transwersalnych relacjach i maszynowej nieświadomości, czyli terminach ściśle powiązanych z teoretycznymi i filozoficznymi założeniami Anty-Edypa.

5

Anety Grzeszykowskiej schizoanalityczne sporządzanie Ciała bez Organów

100%

Oczkowska K.

Kwartalnik Filmowy

|

2020

|

issue 111 Zmysły i afekty

39-53

PL

Punktem wyjścia tekstu jest tryptyk wideo artystki wizualnej Anety Grzeszykowskiej Black (2007), Ból głowy (2008) i Bolimorfia (2008). Autorka omawia te prace z perspektywy schizoanalizy, której materialistyczny i transcendentalny program Gilles Deleuze i Félix Guattari wyłożyli w dwóch tomach Kapitalizmu i schizofrenii. Centralnym problemem staje się w niniejszym wywodzie kategoria Ciała bez Organów, a więc podstawowy przedmiot praktyki schizoanalitycznej, opartej na nowej koncepcji nieświadomego i produkcji pragnienia. W artykule została podjęta próba odpowiedzi na pytanie, czy ucieleśnienie w eksperymentalnych filmach artystki pozwala na sporządzenie Ciała bez Organów oraz jak odbiorca lub odbiorczyni za pomocą afektywnego odczuwania doświadcza schizoanalitycznego stawania-się, bowiem w ujęciu Deleuze’a i Guattariego afekt jest podstawowym elementem współczesnego kina.

EN

The starting point of the text are three short films by visual artist Aneta Grzeszykowska: Black (2007), Ból głowy (Headache, 2008) and Bolimorfia (Painmorphia, 2008), analyzed from the perspective of the Gilles Deleuze and Félix Guattari’s schizoanalysis, whose materialistic and transcendental program they proposed in Capitalism and Schizophrenia. The central problem in the essay is Body without Organs, the basic object of schizoanalytic practice, which draws on a new concept of the unconscious and the production of desire. The text attempts to determine whether the embodiment of the artist’s experimental films allows her to prepare a Body without Organs, and, secondly, how the spectator experiences it affectively. In Deleuze and Guattari’s view, the affect is a basic element of modern cinema.

6

Intensywna podróż: od psychoanalizy do schizoanalizy kina

63%

Kotwasińska A.

Praktyka Teoretyczna

|

2017

|

vol. 25

|

issue 3

371-383

EN

The aim of the article is to trace how the critique of psychoanalysis, developed by Gilles Deleuze and Félix Guattari in Anti-Oedipus, has influenced Anglo-American film theory in the last two decades. In the first part of the article, the author describes a somewhat peculiar theoretical impasse that has plagued film studies; a blockage caused by an overemphasis on psychoanalytic interpretations which revolve around identification, spectatorship, and representation. In the second part, the author presents selected publications that have entered into a creative dialogue with both cinepsychoanalysis and schizoanalysis, and includes two interpretations of famous horror movies: Psycho and The Dawn of the Dead. In both cases psychoanalytic commentary is pushed aside, while the deleuzian-guattarian concept of desire and the notion of an affective film experience are moved into the foreground.

PL

Celem artykułu jest prześledzenie wpływu krytyki psychoanalitycznej doksy, zaprezentowanej w Anty-Edypie przez Gillles’a Deleuze’a i Feliksa Guattariego, na angloamerykańską teorię filmową ostatnich dwóch dekad. W pierwszej części autorka przybliża specyficzny impas teoretyczny, w który wpadło filmoznawstwo, zbyt mocno skupiając się na psychoanalitycznych ścieżkach interpretacyjnych obracających się wokół identyfikacji, relacji widz-ekran oraz przedstawienia. W drugiej części artykułu autorka prezentuje wybrane publikacje wchodzące w kreatywny dialog zarówno z psychoanalizą kina, jak i schizoanalizą oraz przedstawia przykładowe interpretacje dwóch słynnych horrorów: Psychozy oraz Świtu żywych trupów. W obu przypadkach psychoanalityczny komentarz zostaje odsunięty na bok, a na pierwszy plan wysuwa się deleuzjańsko-guattariańska idea pragnienia oraz afektywne doświadczanie filmu.

Refine search results

4 Praktyka Teoretyczna

1 Kwartalnik Filmowy

1 Napis. Pismo poświęcone literaturze okolicznościowej i użytkowej

1 Kotwasińska A.

1 Kujawa D.

1 Mrówka A.

1 Oczkowska K.

1 Szopa K.

1 Łaniewski P.

1 2020

1 2018

3 2017

1 2016

Zygmunt Krzyżanowski w kontekście literatury mniejszej – zarys problematyki badawczej

Umknąć pochwyceniu. Co schizoanaliza oferuje teorii migracji?

Psychoanaliza jako „Martwy punkt odwiecznej iluzji symetrii”, czyli Irigaray spotyka Deleuze’a i Guattariego

Félix Guattari, krytyka psychoanalizy i przypadek La Borde

Anety Grzeszykowskiej schizoanalityczne sporządzanie Ciała bez Organów

Intensywna podróż: od psychoanalizy do schizoanalizy kina