Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 10

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  self-cultivation
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Intuitive Learning in Moral Awareness. Cognitive-Affective Processes in Mencius’ Innatist Theory

100%
Sertdemir İ.
Academicus. International Scientific Journal
|
2022
|
vol. 13
|
issue 25
235-254
EN
Mencius, referred to as second sage in Chinese philosophy history, grounds his theory about original goodness of human nature on psychological components by bringing in something new down ancient ages. Including the principles of virtuous action associated with Confucius to his doctrine, but by composing them along psychosocial development, he theorizes utterly out of the ordinary that makes all the difference to the school. In his argument stated a positive opinion, he explains the method of forming individuals’ moral awareness by means of inseparable integrity of feelings and thoughts, saying human being are born innately good. According to Mencius, heart-mind correlation is the motivational complement of inner incentives. Knowledge and virtue, which are extensions of inborn goodness, comprehended intuitively; then affective motives respond to circumstance, what is learned transmits to cognitive process and eventually behavior emerges. Comparing during the years of Warring State period he lived, in western geography Aristotle, who is one of the pioneers of Greek philosophy, argues deductive and inductive methods in mental activity. On the other hand, Mencius uses analogical reasoning throughout his self-titled work. This essay is an attempt to assert that most postulates of developmental theories, which have been considered an integral part of modern psychology, begin with Mencius in early era. Secondly, this study also aims to discuss the main paradigm of Mencius across emotivist-rationalist opposition, which keeps emotion above thought as well as reason above emotion.
2
Publication available in full text mode
Content available

Elucidating pedagogical objectives for combat systems, martial arts, and combat sports

100%
Johnson J. A., Ha P.
Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology
|
2015
|
vol. 15
|
issue 4
65-74
EN
To date, the varied purposes of studying martial knowledge have been lumped together under the ubiquitous term martial arts. Combat systems, martial arts, and combat sports are commonly assumed to be identical, because their physical skills all stem from using the body or weapons for combat purposes. As such, instructors of these systems tend identify their skill sets under one term. However, from a pedagogical viewpoint, these three systems possess unique learning objectives. This paper thus defines combat systems, martial arts, and combat sports according to their final learning objectives to emphasize their distinctive educational qualities. Combat systems are for use in combat or self-defense situations, otherwise understood as when all social rules give way to violence. Martial arts offer a means of mental and social self-cultivation through a physical education curriculum based upon self-defense techniques. Combat sports are reformulated martial arts with a focus on competition. Consequently, these systems’ learning objectives, or the purposes of studying, differ profoundly. Numerous positive repercussions will occur when these learning systems are properly labeled. For instance, instructors will be able to establish more effective training programs that work effectively toward these goals. Students will additionally understand their learning process and be able to determine their progress in relation to their educational goals. Most importantly, instructors and students will better determine their progress in relation to their personal educational goals.
PL
Dla celów niniejszej pracy, nauka o sztukach walki została sklasyfikowana jako zebrany zasób wiedzy dotyczący umiejętności fizycznych przeznaczonych do celów samoobrony, który poprzednio przez naukowców został zdefiniowany jako „sztuki walki”. Każdy system wiedzy o sztukach walki zawiera unikalne umiejętności i metody poruszania ciała w celu samoobrony. Umiejętności te mają albo filozoficzne, albo praktyczne uzasadnienia. Tak, jak każdy system używa ciała w różny sposób, tak każdy cel nauczania wiedzy o walce będzie się różnić pomiędzy systemami. W niniejszej pracy autorzy klasyfikują trzy zasadnicze rodzaje systemów wiedzy o walce, a mianowicie: systemy walki, sztuki walki i sporty walki w zależności od ich ostatecznych celów nauczania. Systemy walki, jako prekursorzy tego, co powszechnie nazywa się dziś sztukami walki, są systemami samoobrony i walki, które mogą lub nie muszą wykorzystywać broń. Ostatecznym celem systemów walki jest ochrona własnego kraju, mienia lub osobowa/indywidualna. Ochraniają to co jest cenne: życie, rodzinę, kulturę, stabilną sytuację w kraju oraz inne cenne materialne i niematerialne skarby. Termin systemy walki używany tutaj, ma odzwierciedlać cel do badania umiejętności fizycznych występujących w tych systemach; czyli systemy walki są wykorzystywane wyłącznie w celu przetrwania w sytuacjach życia lub śmierci. Te systemy wiedzy „należy rozumieć przede wszystkim jako umiejętności wojskowe, a nie metody własnego samodoskonalenia lub działalności religijnej”. Draeger [2007a] dodaje, że systemy walki są tworzone przez i dla osób angażujących się w działania bojowe. Systemy walki są stosowane zarówno dla samoobrony lub do celów agresywnych, ale mogą być stosowane i/lub zmodyfikowane do innych celów, takich jak utrzymanie pokoju (czyli techniki samoobrony, których uczą się funkcjonariusze policji). Koncentrują się one zazwyczaj na fizycznych formach i strategiach walki oraz zwykle nie stoi za nim ezoteryczna filozofia. Przykładami systemów bojowych są Japońskie jujutsu i program walki dla amerykańskiej marynarki wojennej (MCMAP). Celem uczenia się systemów walki jest więc zaopatrzenie żołnierzy i bojowników w niezbędne fizyczne umiejętności potrzebne do przetrwania na polu walki za wszelką cenę. Lekcje pozyskane z systemów bojowych są jednak ograniczone. Jako swój główny cel stawiają umiejętności przetrwania; motywacja do nauki czegokolwiek innego jest tłumiona. Gdy student nauczy się umiejętności walki, wymaga się od niego wykonywania tych umiejętności, dopóki nie będą już potrzebne. Nie ma potrzeby, aby szukać innych źródeł wiedzy, jako że ostateczny cel nauki został spełniony. Jednak faktem pozostaje to, że lekcje wyciągnięte z systemów walki mogą posiadać zastosowanie pozbawione przemocy. Podczas gdy zamiarem większości systemów walki nie jest pomaganie uczniom stać się lepszymi ludźmi, można jednak wyciągnąć z nich etyczne i moralne lekcje. Sztuka walki, według drugiej klasyfikacji, to system samoobrony z ostatecznym celem samodoskonalenia. Termin sztuka walki jest stosowany w tej pracy, ponieważ systemy te oferują wiedzę samoobrony i są używane do samodoskonalenia. Ponadto praktykujący często wyrażają siebie lub uczucia artystyczne podczas ćwiczeń [Dziwenka 2014]. W ten sposób systemy te oferują znacznie więcej niż tylko waleczność. Zapewniają one lekcje wychowania fizycznego i samodyscypliny w procesie uczenia się umiejętności walki, a także sposób poprawy samego siebie psychicznie, społecznie i (potencjalnie) duchowo. Pozwalają one także na wyrażenia artystycznych umiejętności walecznych, które nie mogą być skuteczne na polu bitwy. Na przykład, rzadko, jeśli w ogóle, żołnierz jest w stanie biec, a następnie odbić się od pleców innej osoby, aby kopnąć cztery stacjonarne cele przed lądowaniem, jak jest powszechnie przedstawiane w pokazach sztuk walki. Niektórzy uczniowie mogą uważać, że takie pokazy mogą wchodzić w sferę sztuki. Adepci sztuk walki mają więcej styczności z wychowaniem fizycznym; nabywają umiejętności życiowych, ponieważ uczą się stosować doświadczenia zdobyte w trakcie szkolenia w codziennym życiu. Sztuki walki udzielają innych lekcji moralnych i etycznych niż systemy walki. Dylematy etyczne i moralne w systemach walki są zakorzenione w zasadach wojny i samorządności lokalnej, które obejmują zasady obowiązujące w sytuacjach samoobrony. Zawodnicy, z drugiej strony, często zajmują się etykietą i prawidłowym zachowaniem się w społeczeństwie. Etyka jest również w czołówce edukacji sztuk walki, zwłaszcza w przypadku judo i taekwondo. Sport walki jest restrukturyzacją i uregulowaniem sztuki walki dla celów współzawodnictwa. Istnieje wiele przykładów systemów walki jak zapasy, judo i taekwondo olimpijskie. W szczególności, wybrane grupy technik sztuk walki są często wybierane i przystosowane do zastosowania w zawodach. Przyczyny ograniczania rodzajów technik i ich zmiany są podyktowane względami bezpieczeństwa zawodników i dla poprawy szans na sukces w turniejach. Na przykład, tylko najszybsze techniki taekwondo olimpijskiego są wykorzystywane w turniejach w celu zwiększenia ilości zdobytych punktów i żadne z nich nie są dozwolone, by zranić przeciwnika w okolicy oczu lub pachwiny. Były to niezbędne modyfikacje oryginalnego systemu w celu zapewnienia bezpieczeństwa zawodników. Sporty walki powinny być uważane za rywalizacyjną stronę sztuk walki. Tak więc główną różnicą między sztuką walki a sportu walki jest elementem rywalizacji. Podczas, gdy sztuka walki jest przede wszystkim środkiem do samodoskonalenia, gdzie celem jest pokonanie negatywnych aspektów samego siebie, sport walki ma zapewnić rywalizację. Niewątpliwie, sport też zapewnia możliwości samodoskonalenia. Jednak sztuki walki i sporty walki różnią się. Niezastosowanie rozróżnienia podstawowych celów sztuk walki i sportów walki powoduje ponadto zamieszanie, nie tylko co do ich ostatecznego celu, ale i sposobu ich osiągnięcia. Sporty walki różnią się od sztuk i systemów walki w szansach edukacyjnych, które oferują. Chociaż lekcje ciężkiej pracy, poświęcenia i pokory są znaczną i naturalną częścią sportu wyczynowego, to są ograniczone. Zawodnicy sportów walki mają niewielką motywację do dalszego doskonalenia się lub nawet przestają uprawiać sport, kiedy przestają brać udział w turniejach. Istnieje zatem limit lekcji wynikający z uprawiania sportu. Chociaż trening i zawody są cenne, to gdy zostaną one zaprzestane stają się częścią przeszłości. W tym sensie sporty walki są ograniczone, ponieważ ich cele edukacyjne (tzn. rywalizacja) zostały osiągnięte. W edukacji sztuki walki stają się coraz bardziej powszechnie akceptowane, jako środek wychowania fizycznego [Cox 1993: 366], badacze powinni zrozumieć naturę ich przedmiotu. Niestety, wiele aspektów sztuk walki jest trudnych do zrozumienia bez wieloletniej praktyki. Praca ta przybliża definicję systemów walki, sztuk walki, i sportów walki z pedagogicznego punktu widzenia. W ten sposób wyróżnienie celów nauczania każdego z wymienionych systemów jest dokonane po raz pierwszy. W związku z powyższym, w przypadku gdy instruktorzy sztuk walki chcą osiągnąć podobny szacunek jak pedagodzy, powinni trzymać się identycznych standardów pedagogicznych. Jednym z nich jest ustalenie jasnych celów i zadań edukacyjnych dla uczniów. Kiedy uczniowie znają swoje cele edukacyjne, mogą zrozumieć swój proces uczenia się i być w stanie określić swoje postępy w odniesieniu do osobistych celów edukacyjnych.
3
Publication available in full text mode
Content available

Czy konfucjanizm jest religią?

100%
Kosior K.
Przegląd Religioznawczy
|
2023
|
issue 4(290)
3-25
EN
Among the five religions (zōngjiào) whose followers operate in eight legal organizations in the Peo-ple’s Republic of China, there is no Confucianism (rújiā). Interestingly, for over half a century, researchers of this tradition have been engaged in a lively, serious discussion about the possibility of recognizing it as a religion. At the beginning of the article, the difficulties associated with this issue are mentioned. Then, by way of introduction, Confucius’s religiosity as illustrated in the Analects is discussed. The main part presents several rele-vant approaches to Confucianism that emphasize, although for different reasons, its religious character. They are accompanied by various references to the phenomenon of religion, which constitute their context, as well as reservations expressed towards these approaches. Additionally, the text contains comments on Chinese spiritu-ality, which are important in relation to attempts to resolve the discussed issue.
4
Publication available in full text mode
Content available

Book of Changes: Cosmological and Anthropological Metaphors in Chinese Philosophy

86%
Sertdemir İ.
Academicus. International Scientific Journal
|
2021
|
vol. 12
|
issue 24
214-225
EN
Ancient Chinese history holds a quality which has syncretized traditional thought with its cultural wealth unified of mystical and mythological figures in the background. Such that classical documents, which had begun to be written before Common Era, has directly influenced the political regime, education system and status of society in China. One of the most prominent features of these works is to propound collective knowledge about perception of cosmology, attitudes to earthiness, community standards, policy and morality. Among Five Classics works of these masterpieces of Chinese philosophy, Book of Changes which stands closest to metaphysical narrative, mainly consists of the texts about prophecy. While this piece of work had been referred as a divination guide in Western Zhou Dynasty (1046-771 BC), it turned into a cosmological text that included a range of philosophical commentary during Warring States Period (475-221 BC). The mainstay of this remarkable change is the direct correlation of all the concepts and terms that characterize the worldly beyond along with the relevant text, especially yin-yang dualism, which symbolizes an extraordinary harmony in early Chinese thought. Traditional idea suggests reciprocity in which heaven, earth and man are interconnected to maintain natural order. However, the superiority attributed to human beings also brings compulsive responsibilities to idealize a compatible society. This paper aims to discuss influences of cosmological and anthropological items on human behaviors explained in prescriptive perspective.
5

Self-Cultivation According to Immanuel Kant

86%
Böhme G.
Dialogue and Universalism
|
2018
|
issue 4
95-108
EN
The author reflects on the anthropological role of the “self-cultivation” category in the philosophical system of Immanuel Kant, for whom self-cultivation stood as the central idea of the Enlightenment. Kant believed that it was man alone who created himself to a rational being, that his rationality was not a granted good but something he had to mature to by way of multiple disciplinary (the reduction of animality in the humanum sphere), civilizing and moralizing (the latter patroned by the Kantian categorical imperative) measures. An interesting avenue in Gernot Böhme’s approach is his assumption that this conceptual perspective applied to all three Kantian Critiques, e.g., that Critique of Pure Reason propounds the disciplining of human cognition under the banner of subordinating the sphere of intuition (Anschauung) to the categories of intellect (Verstand). These categories are not inborn in the human mind, but are built by the willful disciplining of the perceptual elements of cognition anchored in the animal fundaments of the humanum. Towards the close of his essay Böhme attempts a critique of Kant’s philosophy, accusing it of reductionism and depreciating many anthropological powers.
6
Publication available in full text mode
Content available

Enhancing Taekwondo Pedagogy through Multiple Intelligence Theory

72%
Johnson J. A.
Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology
|
2016
|
vol. 16
|
issue 3
57-64
EN
Background. Howard Gardner’s Multiple Intelligence Theory (MI) is one of the leading psychological theories taught in teacher training, yet little research has explored how it can be applied to martial arts. Public school teachers of all subjects, including Physical Education, have successfully incorporated MI into their classrooms, so there can be little doubt as to its potential for success in Taekwondo. Problem. Successful learning of Taekwondo is not only be measured in how quickly and well students acquire the art’s skills but in their ability to adhere to the art’s philosophies as well. To ensure Taekwondo practice is more than just beneficial to one’s physical health, instructors should make their lessons applicable to students’ daily lives. Methods. This paper examines how MI can be applied to Taekwondo’s philosophy of self-cultivation. Three sample plans are provided to illustrate how instructors can teach Taekwondo physical skills and philosophy simultaneously. Results. All teachers can maximize their students’ acquisition of knowledge or skills by incorporating MI into their lesson plans. MI is an effective means for teaching Taekwondo and its philosophy of self-cultivation, because it can aid in creating dynamic and personalized learning experiences. The results of this study indicate MI can facilitate the instruction of Taekwondo philosophy. Conclusions. Taekwondo instructors can become more effective in disseminating their art’s self-cultivation philosophy by identifying students’ specific intelligences to provide personal guidance. Instructors need to communicate in a way that best benefits the learner. It is evident that failing to focus on the self-cultivation ideologies of Taekwondo philosophy could lead students to believe that the art was solely for destructive purposes. Instructors only need to give students a quick incentive to explore Taekwondo’s self-cultivation philosophy for themselves.
PL
Tło. Nauczyciele szkół publicznych wszystkich przedmiotów, w tym wychowania fizycznego, z powodzeniem włączyli Teorię Wielorakich Inteligencji (TWI) do swoich zajęć, więc nie może być wątpliwości co jej potencjalnego sukcesu w środowisku uczenia się sztuk walki. Nauka sztuk walki powinna przekraczać zwykłe umiejętności walki wręcz oraz dostarczyć sposobów poprawy jakości życia studentów. Pomimo posiadania odmiennych doktryn, większość sztuk walki ma wspólne cele edukacyjne dotyczące samorealizacji i autorefleksji poprzez szkolenia. Teoria Wielorakich Inteligencji Gardnera jest jedną z wiodących teorii psychologicznych stosowanych w kształceniu nauczycieli, a jednak niewiele badań zostało przeprowadzonych w celu sprawdzenia, w jaki sposób może być ona stosowana do sztuki walki taekwondo. Problem. Konieczne jest, aby instruktorzy taekwondo kształcili umiejętności pedagogiczne, gdyż nauka sztuk walki ma zdolność do przemiany życia. Mistrzowie taekwondo dawno stwierdzili, że praktyka sztuk walki rozwija charakter. W rezultacie uczniowie powinni sami osądzić jak wykorzystać umiejętności z taekwondo do stosowania w życiu codziennym tak, aby zmaksymalizować korzyści płynące z praktyki. Jednak pytanie, jak efektywnie uczyć filozofii taekwondo nadal pozostaje bez odpowiedzi. Metody. Aby upewnić się, że ćwiczenie Taekwondo przynosi nie tylko korzyści dla zdrowia fizycznego uczniów, instruktorzy powinni pokazać jak umiejętności wyniesione ze sztuk walki mogą być zastosowane w codziennym życiu. Byłoby to również zgodne z filozofią sztuki. Teoretycznie, TWI powinna ułatwiać instuktaż w zróżnicowanej grupie uczniów taekwondo. Obecne badanie pokazuje, jak włączenie TWI może ułatwić osiągnięcie pożądanych rezultatów edukacyjnych przez samego adepta sztuk walki w praktyce i filozofii taekwondo. Niniejsza praca jest analizą holistycznego zastosowania Teorii Wielorakich Inteligencji w taekwondo. Wyniki. Wszyscy nauczyciele mogą zmaksymalizować nabywanie przez uczniów wiedzy i umiejętności poprzez włączenie TWI do lekcji. Korzystanie z TWI jako podstawy do tworzenia lekcji ponadto pozwala instruktorom utrzymać swój styl nauczania i cele edukacyjne. Artykuł przedstawia trzy przykładowe plany lekcji w celu zilustrowania, jak instruktorzy skutecznie nauczają wszystkich aspektów taekwondo. Inteligencje: przestrzenna, cielesno- kinestetyczna i intrapersonalna służą do zilustrowania sposobu, w jakim TWI może ułatwić nauczanie taekwondo w odniesieniu do filozofii samodoskonalenia, jednego z najbardziej nieuchwytnych pojęć w sztuce walki. Wnioski. Instruktorzy taekwondo mogą stać się bardziej skuteczni w rozpowszechnianiu własnej filozofii sztuki walki poprzez identyfikację konkretnych inteligencji uczniów oraz zapewnienie osobistych wskazówek. Instruktorzy muszą także komunikować się z uczniami w sposób dla nich najbardziej korzystny. Aby osiągnąć oba cele, mogą brać pod uwagę TWI w czasie planowania zajęć. Ponieważ TWI ma istotny wkład w psychologii i teorii pedagogiki, jej nieobecność w praktykach pedagogicznych taekwondo może prowadzić do zatrzymania postępu uczniów. Wydaje się oczywiste, że w przypadku braku skupienia się na ideologii samodoskonalenia w filozofii taekwondo, może to prowadzić uczniów do przekonania, że sztuka walki służy wyłącznie celom destrukcyjnym. Instruktorzy potrzebują jedynie dać studentom niewielką zachętę do poszukiwania własnej filozofii samodoskonalenia się związanej z taekwondo.
7

Samodoskonalenie xiu shen – naśladownictwo wzoru osobowego junzi w Analektach

58%
Pejda K.
Roczniki Humanistyczne
|
2016
|
vol. 64
|
issue 9: Sinologia
91-118
EN
The following paper presents Confucius’ view on self-cultivation. The paper also contains analysis of two concepts: de – virtue and xiao – filial piety. The author argues that those two concepts are basis for moral development as described in Analects. De is inborn, given by tian (heaven) whilst xiao, obedience towards parents and relatives, is aquired by proper education. Furher, the paper outlines three stages of self-cultivation which, in Analects, is learing how to behave morally and according to norms li . First stage of cultivation means that one follows li without any alteration, second stage – one can apply them knownig that some changes can be made. The third stage – junzi stage means that norms li no longer limit a moral person. Junzi follows them because it is his ren nature.
PL
Artykuł prezentuje, wyrażone w tekście Analektów i przypisywane Konfucjuszowi poglądy dotyczące samorozwoju moralnego, który prowadził do osiągnięcia idealnego stanu moralnego junzi. Pierwsza część tekstu zawiera także analizę dwóch pojęć: de – cnoty oraz xiao – posłuszeństwa. Według autorki obydwa koncepty są punktem wyjścia rozwoju osoby moralnej opisanej w Analektach. De – cnota – to cecha wrodzona, którą otrzymuje człowiek od nieba (tian), podczas gdy xiao – posłuszeństwo wobec rodziców, starszych i przełożonych – to zachowanie wpojone podczas wczesnych etapów edukacji moralnej. W dalszej części omówione zostały trzy etapy samodoskonalenia, które polega w dużej mierze na przyswajaniu i postępowaniu zgodnie z normami obyczajowymi li. Pierwszy etap polega na postępowaniu zgodnie z normami li, bez żadnych możliwości odstępstw od nich. Kolejny etap dopuszcza drobne odstępstwa od postępowania zgodnego z normami li, etap końcowy zaś to osiągniecie statusu junzi – ideału moralnego, dla którego normy li nie stanowią już ograniczenia, ponieważ stają się częścią naturalnego postępowania.
8
Publication available in full text mode
Content available

Uwikłanie bohatera w mit – drogi duchowego wyzwolenia

58%
Popek K.
IDEA. Studia nad strukturą i rozwojem pojęć filozoficznych
|
2016
|
vol. 28/1
191-216
EN
The work is a frame study of heroism, which manifests itself in particular living people and in mythological characters, heroes concerned for welfare, beauty and truth in everyday struggles. It presents the fates of the mythical benefactors of humanity as well as humans absorbed by efforts for their spiritual salvation. The background of the stated problem concerning the entanglement of the hero into myth is “the philosophical disenfranchisement of art". This issue is a specific basis for the presenting of the figure of fined for his noble intentions Prometheus from the painting by Rubens. Referring to the heroism of the people, we can see that it is also not free of sacrifices. It turns out that there is no turning back from the destination, which is the life of every human according to his own conviction. However, only the awareness of the entanglement into myth and the practice of one’s personal religious belief in spiritual liberation can bring the expected relief in the form of true grace.
9

Being Human Well. A Proto-Ethic

58%
Böhme G.
Dialogue and Universalism
|
2014
|
issue 4
32-43
EN
Gernot Böhme discusses the nature of moral good in the light of what he calls proto-ethics, considering how to be human “well.” Here the predicate “good” takes on an adverbial and not an adjectival form, and Böhme refers to the Aristotelian distinction between praxis and poiesis to show that today's activistic civilisation with its emphasis on achievement as the effect of activity (poiesis) has deprived humans of their ability to focus on activity itself (praxis). Böhme rejects ideologies which profess the “enhance-ment” of humans by medical/pharmacological means, and instead postulates the recrea-tion of praxis skills by physical and spiritual training, especially in human relations with nature and the own body. Backing this postulate are numerous examples of how to be human “well.”
10
Publication available in full text mode
Content available

From technique to way: an investigation into taekwondo’s pedagogical process

58%
Johnson J. A.
Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology
|
2017
|
vol. 17
|
issue 4
3-13
EN
Background. Martial arts in general provide character building traits, but how those qualities are acquired has not been elucidated fully for taekwondo (TKD) practitioners. Problem and Aim. Despite TKD being one of the most widely taught martial arts in the world, its pedagogy remains undefined. Musul (무술, 武術, martial technique), muye (무예, 武藝, martial artistry), and mudo (무도, 武道, martial way), three terms used in Korean martial arts, were defined etymologically to determine their validity and to elucidate TKD’s pedagogy. Methods. Musul, muye, and mudo were redefined according to their hanja (Chinese ideograms used in written Korean) definitions. Then, those definitions were compared and correlated to martial arts education and skill acquisition literature. Results. Musul was defined as martial skill or martial technique, muye as martial artistry, and mudo as martial way. These terms correlate to Western and Eastern skill acquisition models, including shuhari, the established Japanese martial art pedagogy. Conclusions. Musul, muye, and mudo are a stratified pedagogy. They express how TKD skills and knowledge are learned, adapted, and then adopted into daily life routines, respectfully. Determining exactly what and how TKD teaches provides new insights into the art and may permit improvements in its educational practices.
PL
Tło. Sztuki walki ogólnie zapewniają cechy służące budowaniu charakteru, ale sposób, w jaki te cechy zostają nabyte, nie został w pełni wyjaśniony dla adeptów taekwondo (TKD). Problem i cel. Mimo, iż TKD jest jedną z najbardziej popularnych sztuk walki na świecie, jego pedagogika pozostaje niezdefiniowana. Musul (무술, 武術, technika walki), muye ( 무예, 武藝, sztuka walki) i mudo (무도, 武 道, droga walki) – to trzy terminy używane w koreańskich sztukach walki, które zostały zdefiniowane etymologicznie w celu określenia ich ważności i wyjaśnienia sposobu nauczania TKD. Metody. Musul, muye i mudo zostały ponownie zdefiniowane według ich hanji (chińskie ideogramy używane w pisanym języku koreańskim) definicji. Następnie te definicje zostały porównane i skorelowane z nauczaniem sztuk walki i literaturą dotyczącą zdobywania umiejętności. Wyniki. Musul zostało określone, jako umiejętność walki lub techniki walki, muye jako sztuka walki i mudo jako droga walki. Terminy te są skorelowane z zachodnimi i wschodnimi modelami zdobywania umiejętności, w tym z shuhari, uznaną japońską pedagogiką sztuk walki. Wnioski. Terminy musul, muye i mudo stanowią pedagogikę o strukturze warstwowej. Wyrażają one sposób, w jaki umiejętności i wiedza TKD są zdobywane, adaptowane, a następnie przyjmowane do codziennych procedur życia. Określenie dokładnie, czego i jak uczy TKD, daje nowe spojrzenie na sztukę walki i może wpłynąć na poprawę jego praktyk edukacyjnych.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.