Search results

1

Obraz zaburzeń emocjonalnych w autonarracji K.R. Jamison

100%

Gawda B., Kosacka K.

Zagadnienia Rodzajów Literackich

|

2017

|

vol. 60

|

issue 3 (123)

95-109

EN

The aim of this work is to reconstruct the picture of emotional disorders as revealed in Jamison’s self-narration. The starting point was the question whether self-narration can be a source of information about the patterns of experience of disorder. The self-narrations expressed in the book An Unquiet Mind have been analyzed. The picture of emotional disorders has been reconstructed including the course of depressive and manic episodes and their alternations. The Jamison’s personal description of the experience of disorder was a valuable record of the perception of her own and the world.

2

On Bruno Schulz’s Demythologization of Reality

63%

Durkalewicz W.

Roczniki Humanistyczne

|

2019

|

vol. 67

|

issue 1: Literatura polska - Selected Papers in English

83-111

EN

The Polish version of the article was published in Roczniki Humanistyczne vol. 62, issue 1 (2014). This article is an attempt at an analysis of the changes occurring in the area of Schulz’s narrative identity that is being constituted. It is assumed that the turning point for Schulz’s personal myth was first of all the success of The Street of Crocodiles and a number of events in his personal life (splitting up with his fiancée, his brother’s death, his health problems). Each of these factors starts to influence, in its own way, the writer’s questioning of the possibility to continue writing, that is, interpreting the world, discovering history, “making reality sensible.” The success of The Street of Crocodiles becomes a challenge that is difficult to respond to in these new conditions. The writer’s “brilliant epoch,” the epoch of “writing for himself,” comes to an end. The “Schulz” issue is in danger of sinking into oblivion. The narrative space is gradually transformed into a space of coping with alienation, division, loneliness. These motifs are articulated in a special way in the stories Dodo, The Pensioner, and Loneliness. If, in these stories, overcoming failure in life is indeed impossible (Dodo) or proceeds owing to “sponging off somebody [else]’s life” (The Pensioner), or “parasitizing metaphors” (Loneliness), in The Homeland the rewriting of an individual myth ab origine takes place. The act of this “rewriting” is understood as consequently departing from the basic principles of Schulz’s literary hermeneutics and philosophy of literature. The reality appearing as a result of this departure is a reality that is not rooted in genuine experience, a quasi-reality of “negative values,” a reality of a narrative disaster signaling the definitive “death of Bruno the Great.”

3

Kobiecy głos w męskocentrycznym świecie. Dwór sułtański we wspomnieniach córek Abdülhamida II

63%

Zając G., Filipowska S.

Perspektywy Kultury

|

2022

|

vol. 39

|

issue 4

161-178

EN

This article presents life at the court of Ottoman Sultan Abdülhamid II at the turn of the 20th century, described from the point of view of his two daughters, Şadiye Osmanoğlu (1886–1977) and Ayşe Osmanoğlu (1887–1960). Both, independently of each other, published their memoirs in the 1950s and 1960s, first in the press and later as books. Finally, their autobiographies were published under the same title: Babam Abdülhamid [My Father Abdülhamid]. The literary analysis of the autobiographies focused on the category of selfnarration. The princesses wrote down their memoirs around the age of 70, with the experience of exile from their country and years of nomadic existence, requiring a lot of independence and self-reliance. Nevertheless, reporting on their youth, spent in the Sultan’s harem, they adopted the perspective of young girls, fully dependent on their father’s will and believing in his values. Declaring themselves to be content with life in this male-centric world, they considered a hierarchy-based order as natural. Only the passed over issues and omissions, especially regarding the emotional sphere, brought out in the process of analysing the autobiography, showed that Şadiye and Ayşe Osmanoğlu’s selfnarration, although carefully created, was not always coherent. The principles instilled in childhood, the desire to defend a world of values discarded in the era of the Republic and the plain nostalgia for a comfortable and secure youth in the harem resulted in the decision of the princesses not to make their voices resound more strongly.

PL

Artykuł przedstawia życie na dworze sułtana osmańskiego Abdülhamida II na przełomie XIX i XX w., opisane z punktu widzenia jego dwóch córek: Şadiye Osmanoğlu (1886–1977) i Ayşe Osmanoğlu (1887–1960). Obie, niezależnie od siebie, opublikowały wspomnienia w latach 50. i 60. XX w., najpierw w prasie, później w formie książkowej. Ostatecznie ich autobiografie ukazały się pod tym samym tytułem: Babam Abdülhamid [Mój ojciec Abdülhamid]. Analiza literaturoznawcza autobiografii dotyczyła kategorii autonarracji. Księżniczki spisały swe wspomnienia jako siedemdziesięcioletnie kobiety, mające za sobą doświadczenie wygnania z kraju i wieloletniej tułaczki, wymagającej dużej niezależności i samodzielności. Mimo to relacjonując swą młodość, spędzoną w sułtańskim haremie, przyjęły perspektywę młodych dziewczyn, zależnych w pełni od woli ojca i wierzących w wyznawane przez niego wartości. Deklarując zadowolenie z życia w tym męskocentrycznym świecie, traktowały jako naturalny porządek oparty na hierarchii, podporządkowując się pałacowej etykiecie. Dopiero miejsca przemilczane i niedomówienia, szczególnie dotyczące sfery emocji, wydobyte w procesie analizy autobiografii, pokazały, że autonarracja Şadiye i Ayşe Osmanoğlu, choć starannie kreowana, nie zawsze była spójna. Wpojone w dzieciństwie zasady, pragnienie obrony świata wartości porzuconego w czasach Republiki oraz zwykła tęsknota za wygodną i bezpieczną młodością w haremie sprawiły, że księżniczki nie zdecydowały się na to, by ich głos wybrzmiał mocniej.

4

O Brunona Schulza demitologizacji rzeczywistości

45%

Wiktoria D.

Roczniki Humanistyczne

|

2014

|

vol. 62

|

issue 1: Literatura Polska

157-184

PL

Artykuł jest próbą analizy zmian zachodzących w obrębie konstytuowania się Schulzowskiej tożsamości narracyjnej. Zakłada się, że punktem zwrotnym dla Schulzowskiego mitu osobistego stały się przede wszystkim sukces Sklepów cynamonowych oraz wiele wydarzeń wżyciu prywatnym (zerwanie z narzeczoną, śmierć brata, kłopoty zdrowotne). Każdy z owych czynników na własny sposób zaczyna wpływać na kwestionowanie przez pisarza możliwości dalszego pisania, czyli interpretacji świata, wydobywania historii, „usensowniania” rzeczywistości. Sukces Sklepów cynamonowych staje się w nowych warunkach wyzwaniem, któremu trudno sprostać. Kończy się „genialna epoka”, epoka pisania „dla siebie”. Sprawa „Schulz” grozi odejściem w niepamięć. Przestrzeń narracji przeistacza się stopniowo w przestrzeń uporania się z alienacją, wykluczeniem, samotnością. W szczególny sposób owe motywy wyartykułowane zostały w opowiadaniach Dodo, Emeryt, Samotność. Jeżeli we wspomnianych opowiadaniach przezwyciężenie klęski życiowej jest czymś wręcz niemożliwym (Dodo) lub odbywa się dzięki „pasożytowaniu” na czyimś życiu (Emeryt), „pasożytowaniu na metaforach” (Samotność), to w Ojczyźnie ma miejsce przepisywanie mitu indywidualnego ab origine. Akt owego przepisywania pojmowany jest jako konsekwentne oddalanie się od podstawowych zasad Schulzowskiej hermeneutyki literackiej oraz filozofii literatury. Rzeczywistość, wyłaniająca się w rezultacie owego oddalania się, to rzeczywistość niezakorzeniona w doświadczeniu autentycznym, quasi-rzeczywistość „wartości negatywnych”, rzeczywistość katastrofy narracyjnej, sygnalizująca definitywną „śmierć Brunona Wielkiego”.

EN

The article is an attempt at an analysis of the changes occurring in the area of Schulz’s narration identity that is being constituted. It is assumed that the turning point for Schulz’s personal myth was first of all the success of The Street of Crocodiles and a number of events in his personal life (splitting up with his fiancée, his brother’s death, his health problems). Each of these factors starts to influence in its own way the writer’s questioning the possibility to continue writing, that is interpreting the world, discovering history, “making reality sensible”. The success of The Street of Crocodiles becomes a challenge that is difficult to respond to in the new conditions. The writer’s “brilliant epoch”, the epoch of “writing for himself” comes to an end. The “Schulz” case is in danger of sinking into oblivion. The narration space is gradually transformed into a space of coping with alienation, divide, loneliness. In a special way these motifs are articulated in the stories: Dodo, The Pensioner, and Loneliness. If in the mentioned stories overcoming the life failure is indeed impossible (Dodo) or proceeds owing to “sponging off somebody’s life” (The Pensioner), or “parasitizing metaphors” (Loneliness), in Homeland rewriting an individual myth ab origine takes place. The act of this “rewriting” is understood as consequently going away from the basic principles of Schulz’s literary hermeneutics and philosophy of literature. Reality appearing as a result of this going away is reality that is not rooted in a genuine experience, quasi-reality of “negative values”, reality of a narrative disaster signaling the definitive “death of Bruno the Great”

5

„Znaki więzi” i „znaki istnienia”. Narracje tożsamościowe członków gangów młodzieżowych w przestrzeniach miejskich. Perspektywa interpretatywna w Urban Studies na gruncie pedagogiki resocjalizacyjnej

45%

Michel M.

Forum Pedagogiczne

|

2017

|

vol. 7

|

issue 1

95-120

EN

The following paper encompasses the results of a few years’ qualitative field study concerning self-narrations of youth-gangs members in urban spaces. Some of these narrations bring up the subject of the identity of a given space and the identity of its inhabitants. The studies have been conducted according to interactionist paradigm theory and the obtained data was included in the process of grounded methodology theory. The proposal of creating postulates for pedagogical practice is focused on the “new resocialization pedagogy” in open environment.

PL

Niniejszy artykuł stanowi prezentację fragmentu wyników badań pochodzących z obszernego projektu związanego z badaniem miasta. Koncentruje się na aktywności członków gangów młodzieżowych w postaci praktyk miejskich graffiti. Stanowią one m.in. narracje o tożsamości miejsca i zamieszkujących go ludzi. Prezentowane badania realizowane są w paradygmacie interakcjonistycznym, a pochodzące z nich dane ujęte zostały w procesie metodologii teorii ugruntowanej. Propozycja stworzenia postulatów dla pedagogicznej praktyki skoncentrowana jest na nurcie „nowej pedagogiki resocjalizacyjnej” w środowisku otwartym.

Refine search results

2 Roczniki Humanistyczne

1 Forum Pedagogiczne

1 Perspektywy Kultury

1 Zagadnienia Rodzajów Literackich

1 Durkalewicz W.

1 Filipowska S.

1 Gawda B.

1 Kosacka K.

1 Michel M.

1 Wiktoria D.

1 Zając G.

1 2022

1 2019

2 2017

1 2014

Obraz zaburzeń emocjonalnych w autonarracji K.R. Jamison

On Bruno Schulz’s Demythologization of Reality

Kobiecy głos w męskocentrycznym świecie. Dwór sułtański we wspomnieniach córek Abdülhamida II

O Brunona Schulza demitologizacji rzeczywistości

„Znaki więzi” i „znaki istnienia”. Narracje tożsamościowe członków gangów młodzieżowych w przestrzeniach miejskich. Perspektywa interpretatywna w Urban Studies na gruncie pedagogiki resocjalizacyjnej