Search results

1

Semiotyka turyzmu

100%

Culler J., Baczewska H.

Panoptikum

|

2009

|

issue 8(15)

11-23

EN

Jonathan Culler’s classic semiotic analysis of tourism observes that tourism seems to have an inferior position as a subject of research for cultural critics, while it is one of the most interesting and informative phenomena of contemporary culture and as such demands the unbiased semiotic approach. Grounding his reflections in Dean McCannell’s study The Tourist, Culler discusses differences between traveler and tourist, the authentic and the inauthentic, the natural and the touristy. He also explores the sight/marker relation in the sign structure of the touristic attraction and the complex interconnections between tourism and the world system of multinational capitalism.

2

Archiwum znaków – semiotyka pamięci kulturowej

80%

Czerwiński M.

tekst i dyskurs - text und diskurs

|

2014

|

issue 7

31-48

PL

Przedmiotem niniejszego artykułu jest problem pamięci kulturowej w kontekście badań nad dyskursem o nachyleniu semiotycznym. Podejmowana jest próba wykorzystania instrumentarium analiz dyskursu historycznego w refleksji nad pamięcią. Tytułowe archiwum znaków – semantycznie profilowanych w dyskursie – potraktowane zostaje jako rezerwuar wiedzy zgromadzonej i przenoszonej dzięki językowi, literaturze i sztuce.

EN

The main goal of this article is to present cultural memory in the context of semiotically-oriented discourse studies. An attempt is made to apply theoretical approaches of analyses of historical discourse in the field of cultural memory. The archive of signs, semantically profiled in discourse, is understood as a reservoir of knowledge stored and conveyed by language, literature and arts.

3

Das Zeichen in der digitalen Welt. Semiotische Aspekte der computervermittelten Kommunikation

80%

Szczęsna E.

tekst i dyskurs - text und diskurs

|

2014

|

issue 7

237-246

DE

Im vorliegenden Beitrag wird die Spezifik der semiotischen Organisation des digitalen Textes diskutiert – insbesondere die Struktur des digitalen Zeichens. Analysiert werden drei Aspekte des digitalen Zeichens: die Darstellungsschicht (die polysemiotische und interaktive Natur eines solchen Zeichens), die Struktur (der Null-Eins-Code mit immateriellem Charakter, wodurch Bild, Wort und Ton zu Informationen derselben Art werden, die sich problemlos verlinken und verschicken lassen) sowie die Funktionen, die die digitalen Zeichen erfüllen. Unter den Funktionen der digitalen Zeichen lassen sich folgende Funktionen distinguieren: die Bedeutungsgestaltung, das Verlinken zur anderen Seite sowie die Möglichkeit, mit ihrer Hilfe Änderungen am Text auszuführen (ihn zu modifizieren oder sogar manipulieren). Die Herstellung der Bedeutungen in den digitalen Übermittlungen wird von solchen Eigenschaften des Zeichens und des Textes beeinflusst, wie: Multimedialität und Polysemiotizität, Fähigkeit, verschiedene Rezeptionsarten zu programmieren und miteinander zu verbinden, Bearbeitung als Regel der Textgestaltung, Palimpseste und Hybridisierung des Diskurses.

EN

The article discusses the specific features of the semiotic organization of a digital text and, in particular, the structure of a digital sign. Three aspects of the digital sign are analyzed: the layer of representation (the polysemiotic and interactive nature of the sign), its substance (the 0-1 code, which is of immaterial nature, turns images, words and sounds into information of the same type that can be easily cross-linked and shared) and the functions played by digital signs. One can distinguish the following functions of digital signs: the creation of meanings, the function of linking to another text-page, and the ability to introduce changes to the text (to modify or even manipulate it ). The creation of meanings in a digital message is influenced by such features of the sign and the text as multimediality and polysemiotic character, the ability to program and combine different reception methods, editing as the principle of text creation, palimpsests and hybridization of discourse.

4

Koncentryczność. Wieczność miasta w świetle semiotyki kultury

70%

Machtyl K.

Zeszyty Naukowe Centrum Badań im. Edyty Stein

|

2016

|

issue 15

258-268

PL

There are two ways of considering the eternity presented in this paper: the eternity as a fundamental value, in the context of sacrum, and the eternity expressed as a temporal phenomenon. The author collates linguistic and semiotic view with the ontological and metaphysical one. The text is built on two axes: theoretical and methodological optic founded by authors representing Tartu-Moscow Semiotic Group on the one hand, and the metaphysical way of describing the presence. There is one notion that combines these two approaches: the centre. The text presents characteristic relations betweencultural system and its centre (centres), as well as the centre as a place of presenceand sense (according to the Western metaphysics) or, in contrary, as a “sacred nothing” (according to the Eastern metaphysics). The last part of the article discusses some Old Testament texts presenting Babylon and Jerusalem. Author refers mainly to the conceptsof Lotman, Toporow, Barthes and Derrida.

5

O związku między pojęciem użycia wyrażeń a koncepcją semiotyki. Próba interpretacji wybranych tekstów Jerzego Pelca

61%

Muszyński Z.

Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria

|

2018

|

issue 2

6

Zamiast wstępu

61%

Fast P.

ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura

|

2015

|

issue 31

EN

The guest-editor’s preface devoted to the key ideas for the contemporary literary theory in Russia, which introduces the debates foregrounded in this issue.

PL

Wstęp autorstwa redaktora gościnnego wprowadzający kluczowe zagadnienia dla współczesnej rosyjskiej teorii literatury i komentujący zagadnienia, którym poświęcony jest niniejszy numer.

7

Zabytek architektury jako znak

61%

Szmygin B.

Ochrona Zabytków

|

1988

|

issue 4

255-260

EN

Unpurposefulness and impossibility to preserve all monuments of architecture creates a need for a precise definition of the value of individual objects, which would enable to single out those which should be preserved and to delineate the scope of interference into them as well as to issue necessary legal acts. Therefore, it is necessary to work out — on a bigger scale than so far — scientific bases for the protection of monuments and even the notion of the monument of architecture itself. Of some assistance may be here semiotics. Basing on the studies made by linguists and logicians, making use of semiotic analyses of art historians one can analyze a monument of architecture as a sign or text. A semiotic rendering of monuments of architecture is evoked by the statement made by Ch. S. Peirce who claimed that the sign may be anything, any kind of existence. With regard to old objects, then we see their value mainly in what they direct us to, their antiquity, uniqueness, evidence of the epoch or style, association with people or events et.c. Moreover, at the time of its creation, the building was a sign of its builder, commissioner, fashion, epoch, technical possibilities et.c. And the fact that is also equally important is that often in the intention of their creators the structures were a sign of their wealth, power, life philosophy, technological systems. The reference and definition of semiotic notions with regard to monuments of architecture call of course, for the definition based on other sign systems, e.g. code, content, meaning element and element meant. These definitions may vary depending what concept of semiotics is accepted. Without preference given to any of the concepts, one can already now point out certain possibilities offered by a semiotic approach to monuments of architecture. They are as follows: — the object may be analyzed at three levels, namely syntactic, semantic and pragmatic; this enables a more complete recognition and understanding, — one can analyze processes of denotation and connotation of the object; this may help in learning a semantic field containing what is generally described as the value of the monument, — one can study a process of semiosis in which a historic object participates; the use of a semiotic method of interpretation, — one can analyze the object as a medium of communication and analyze the code, the sender, the recipient, mediate on the language of architecture, examine the effect of non-linguistic circumstance, — one can study the possibility of transferring into the analysis of the object and in particular into the evaluation of conservation treatment done, assumptions of the theory of communication, e.g. to study the object as a channel of information and appearing noises (conservation treatment as the elimination or intensification of noise).

8

Chrystologiczny wymiar Iz 53,1–5

61%

Piotrkowska-Dańkowska M.

Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie

|

2017

|

issue 24

41-54

PL

Artykuł jest próbą uchwycenia chrystologii Iz 53,1–5. Do badania wykorzystano metodę semiotyczną, którą Papieska Komisja Biblijna wskazuje jako narzędzie analizy synchronicznej. Przeprowadzona egzegeza uwydatnia potrzebę zmiany ludzkiego ujmowania rzeczywistości, by otworzyć się na nieprawdopodobieństwo Bożego objawienia. Jego treścią jest przejęcie przez Sługę dramatu ludzkiego grzechu i ułomności, a poprzez to wywyższenie Go przez Boga oraz ofiarowanie człowiekowi uzdrowienia.

EN

The article attempts to capture Christology of Isaiah 53,1–5 (IV Songs of the Suffering Servant). Semiotics that the Pontifical Biblical Commission acknowledges as a tool of synchronic analysis was used in the study. The exegesis conducted shows the need to change human perception of reality in order to accept improbability of God’s epiphany. It shows the act of the Servant who accepts the drama of human sin and infirmity, thus exalts Him through God and presents to people the gift of healing.

9

O matce jako tożsamej, o matce jako innej. Analiza odmiennych taktyk reprezentacji fotograficznych aktów matek

61%

Kościańczuk M.

ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura

|

2016

|

issue 33

EN

The text is an interpretation of three photography projects made by Terry Richardson, Melanie Manchot and Evergon Lunt. Actually the topic of analyze is a relation between the parent and adult child, who is at the same time an artist. All of the photographers asked their mothers to take part in their projects concerning nakedness. This transgression of cultural taboo seems to be an important sign and also identity question. The article is based on ideas of Michel de Certeau and Paul Ricoeur, who points relations between closeness and alienation. The artists construct, de-construct and re-construct the history of family, the rules of family life and also they query the role of individual human being in a society. The term “tactic”is used here in a Michel de Certeau way of understanding this word. It means that tactic is an individual form of using already existing institutions, traditions or practices in a more personal or communal sense. Artistic practices are ways of parasitizing on main-stream culture strategies or psychological/psychoanalytical mechanisms. Tactics are like games, however game is not just postmodern play but also an area of discussing problems of relations between objectivity, freedom and attitude toward mother as the other, very specific other- the other who has been already in a very specific symbiotic relation with her child.

PL

Tekst stanowi analizę projektów fotograficznych trzech artystów: Terry’ego Richardsona, Melanie Manchot oraz Evergona Lunta. Szczegółowym tematem interpretacji jest relacja pomiędzy dorosłym dzieckiem a rodzicem wyrażana we współpracy w tworzeniu projektów fotograficznych, w których występuje nagość. To przekroczenie kulturowego tabu staje się ważnym gestem, będącym zarazem tożsamościowym pytaniem. Artykuł odwołuje się do koncepcji Michela de Certeau oraz Paula Ricouera, wskazując na relacje pomiędzy tożsamością a obcością oraz konstrukcją i re-konstrukcją rodzinnej historii oraz roli jednostki w społeczności. Taktyki, użyte tu są w rozumieniu Michela de Certeau, który wskazuje, że są to indywidualne sposoby użycia zastanych instytucji kulturowych, które zmieniają ich znaczenie, tak że stają się one bardziej spersonalizowane. W artykule przedstawione są zarówno taktyki, które w swoisty sposób „pasożytują” na strategiach kultury wysokiej, ale także na mechanizmach psychologicznych czy psychoanalitycznych. Gra nie jest tutaj jedynie postmodernistyczną „zabawą”, ale stanowi niezwykle istotną przestrzeń rozważań nad podmiotowością i relacją wolności/ swoistości do obcości, inności, wyrażanej w zupełnie niepowtarzalnej relacji pomiędzy dwiema osobami, które niegdyś występowały jako symbiotyczna jedność.

10

Poza tekstem – O antropologii historyczno-kulturowej Christopha Wulfa

61%

Szymczycha M.

Filozofia i Nauka

|

2017

|

vol. 5

151-157

EN

The article is a summary of the key theoretical inspirations and theses of historical-cultural anthropology as presented in Christoph Wulf’s book Anthropology. History – Culture – Philosophy and an attempt to place the views on the analogy between culture and text-as well as on the relationship between thought, language and image-advocated therein in a broader theoretical context.

PL

Tekst przedstawia i syntetyzuje najważniejsze inspiracje teoretyczne i tezy antropologii historyczno-kulturowej Christopha Wulfa zaprezentowane w pracy Antropologia. Historia – kultura – filozofia, a ponadto sytuuje w szerszym kontekście poglądy jej autora na analogię kultury i języka, a także na wzajemne relacje myśli, języka i obrazu.

11

DEFINITION AS A GENRE IN THREE LEGAL SYSTEMS: A COMPARATIVE ANALYSIS

57%

Vecchiato V.

Comparative Legilinguistics

|

2020

|

vol. 44

65-92

EN

This paper aims at comparing the definition of ‘trademark’ in three different legal systems – EU law, international law and US common law – in order to identify the discoursal, generic and textual characteristics of definition as a genre. The selected corpus of analysis is made up of three definitions from EU Regulation 2017/1001, WTO Agreement on Trade-Related aspects of Intellectual Property Rights (TRIPS) and US Lanham Act (sec.45) and of several US cases from 1926 to 2019. The theoretical framework within which the analysis is carried out is the seminal work on definition as carried out by Richard Robinson (1954) and Harris and Hutton (2007). The approach is mainly linguistic, though a historical excursus on the concept of definition is provided as a necessary introductory premise. The findings support the theory that considers EU legal texts as a different genre (Robertson 2012) characterised by a hybrid style (Robertson 2010) further emphasised in the definitional sections here analysed where EU term formation and definition result text-driven (Šarčević 2016). EU legal texts in their English version originate from the dynamic combination of two aspects: one connected to EU legal English – which is not common law English – and one connected to matters of terminology, syntax and general structure which has a French origin.

12

Nazwy własne jako symptomy kultury (na przykładzie tytułów poradników autoterapeutycznych)

57%

Skowronek K.

Onomastica

|

2016

|

vol. 60

47-67

EN

The article discusses the issue of proper names defined as symptoms of culture. The first part is of a theoretical character and develops the theory of symptomatology of culture in the context of semiotics (Ch. Peirce), psychology and psychoanalysis (S. Freud and J. Lacan), and onomastics. Symptomatology of culture is a practice of interpreting a certain group of texts of culture and extracting common qualitative traits within them. This is especially in the case of those traits specific to them and often encountered, which could testify to particular serious and deeply-rooted social phenomena leading to their appearance. In the empirical part the author presents a way of using (onymic) symptomatology in practice to research modern culture. She uses the examples of popular psychological and auto-therapeutic guidebooks and treats them as linguistic symptomatic forms of the most significant linguistic and cultural phenomena along with their social causes and functions which are often dysfunctional or abnormal in character. The analysis comprises the most typical conceptual and syntactic constructions encountered in the group.

13

Trójelementowy model znaczenia onimicznego i pojęciowy model onomastykonu

57%

Włoskowicz W.

Onomastica

|

2015

|

vol. 59

57-76

EN

The dominating onomastic view on onymic semantics is molded by philosophical and logical conceptions, and does not consider the achievements of semiotics. The aim of this paper is to highlight the importance of conceptual elements that establish the indirect relation between onyms and objects, and to highlight the need for a triple model of onymic semantics that is to be based on Ogden– Richards’ semiotic triangle. The onymic status of words is dependent on the status of the concepts they stand for. Proper names are perceived as signs standing for individual concepts, whereas common nouns are to be seen as signs standing for general concepts.

14

Judas Iscariot’s Semiotic Image in Ukrainian Literature at the Beginning of the Twentieth Century

57%

Khajrulina N.

Perspektywy Kultury

|

2020

|

vol. 28

|

issue 1

37-42

PL

Artykuł poświęcono semiotycznej analizie biblijnej postaci Judasza Iskarioty. Biorąc pod uwagę wieloaspektowość jego przedstawienia religijnego, postać Judasza w kulturze stanowi przedmiot współczesnych badań. Artykuł ukazuje paradygmat semiotyczny obrazu Judasza, na który składa się semiotyka portretu (blada cera, zawstydzenie, skrytość), semiotyka gestu (gwałtowne ruchy) oraz semiotyka symbolu (beznadzieja, rozpacz). Nacisk położono na elementy zdrady i sprzedajności człowieka. Udowodniono, że Judasz Iskariota reprezentuje archetyp zdrajcy.

EN

The article under consideration is devoted to the semiotic analyses of the biblical apostle Judas Iscariot, one of the most contradictory religious characters. The article demonstrates the semiotic paradigm of Judas, including portrait semiotics (paleness, timidity, secrecy and slouch), gesture semiotics (abrupt movements) and symbolic semiotics (hopelessness, suicide). The research stresses the aspect of venality. It is proved that Judas Iscariot became the archetype of venality not only in literature, but in art generally. The article’s summary will be used for students learning literary criticism and philologists.

15

Translating Semiotic “Polyphony” of Texts as a Culture-Formative Creation.Based on the Example of Bulgakov’s The Master and Margarita

51%

Squillace C.

Półrocznik Językoznawczy Tertium

|

2021

|

vol. 6

|

issue 2

158-169

PL

Powieść „Mistrz i Małgorzata” jest powszechnie uważana za arcydzieło literackie Michaiła Bułhakowa. Jest ona mieszanką gatunków literackich, motywów, tematów, obrazów i odniesień intertekstualnych. Wszystkie elementy, o których wyżej mowa współdziałają w tworzeniu powieści „polifonicznej”, w ujęciu Bachtina, nie tylko gdy chodzi o odmienny charakter i „głos” pojedynczych postaci, ale także o odniesienie do „wielopoziomowej” konstrukcji samego tekstu. Artykuł zilustruje cechy charakterystyczne powieści Bułhakowa oraz semiotyczny charakter tego utworu, w tym jego zdolność do generowania znaczeń, a więc „semiozy” zdefiniowanej m.in. przez C. S. Peirce’a jako „moc” znaczeniotwórcza niektórych procesów semiotycznych. Autorka niniejszej pracy postara się też znaleźć odpowiedzieć na pytanie, dlaczego powieść ta była wielokrotnie tłumaczona na język polski i włoski od 1967 roku, kiedy to pierwsze wydanie powieści ukazało się w Europie Zachodniej. Ze względu na bardzo specyficzną konstrukcję fabuły i formalne aspekty powieści tłumacze musieli zmierzyć się ze znaczną liczbą problemów „nieprzekładalności”, które mogli rozwiązać jedynie wykorzystując swój potencjał twórczy. Roman Jakobson omawiając kwestię nieprzekładalności stwierdził, że dla tego, co nieprzetłumaczalne – na przykład poezji – „możliwa jest tylko twórcza transpozycja”. Dzięki kreatywności tłumacze mogli także odkryć dalsze interpretacje literatury Bułhakowa, tworzyć i wykonać akt kulturotwórczy, ponieważ ich wysiłki oferują nowy punkt widzenia na rzeczywistość i jej postrzeganie, szerszą wiedzę o życiu społecznym nie tylko, gdy chodzi o czasy radzieckie, ale w bardziej uniwersalnej perspektywie. Ponadto mogli stworzyć także nowe modele tekstu i literackości. Dlatego powieść Bułhakowa była tłumaczona tak wiele razy i nadal jest tłumaczona na dwa wybrane przez autorkę artykułu języki (włoski i polski). I jest to również powód, dla którego można nadal uznać „Mistrza i Małgorzatę” za dzieło tekstotwórcze i kulturotwórcze, mimo że jego pierwsze wydanie ukazało się w 1940 roku.

EN

“The Master and Margarita” is generally considered Mikhail Bulgakov’s literary masterpiece. It is a “melting pot” of literary genres, motives, themes, imagery and intertextual references. All these elements cooperate in creating a “polyphonic” novel, in Bakhtin’s sense of the word, not only when it comes to the different nature and “voice” of single characters but also with reference to the “poly-structured” construction of the text itself. The paper will illustrate the peculiarity of Bulgakov’s novel and the semiotic and semiosic character of his creation. The adjective “semiosic” derives from “semiosis” as defined, among others, by C.S. Peirce, who stresses the meaning-making “power” of some semiotic processes. The paper aims also at answering the question why this novel has been translated several times into Polish and Italian since 1967 (when the first edition of the novel was published in Western Europe). Due to the very specific construction of the plot and of the formal aspects of the novel, translators had to deal with a significant number of problems of “untranslatability” that they could solve only by using their creative potential. It was Roman Jakobson who through his linguistic analysis reached the conclusion that for the untranslatable-poetry for example-“Only creative transposition is possible”. Using creativity translators were also able to discover further interpretations of Bulgakov’s literary work and to perform a culture-formative act as their efforts offer new points of view on reality and its perception, wider knowledge of the social life not only in Soviet times but in a more universal perspective as well as new models of text and literariness. That’s why a novel like Bulgakov’s masterpiece has been translated so many times and it is still translated in the two languages selected for the purposes of this research and all over the world. And this is also the reason why it can be considered a meaning-generative and culture-formative text even if its first edition appeared in 1940.

16

Synergia epistemologiczna na przykładzie wybranych zagadnień semiotyki znaku językowego w retrospektywie

51%

Haładewicz-Grzelak M.

Półrocznik Językoznawczy Tertium

|

2021

|

vol. 6

|

issue 1

1-37

EN

The subject of the article is a study of epistemological synergy in the realm of the semiotics of a linguistic sign as exemplified by selected aspects of semiotic dimension of the work of linguists, which tends to be foreshadowed by their more spectacular achievements in formal linguistics. The study inscribes in the canon of linguistic semiotics, developed for many years in the research of Zdzisław Wąsik (e.g. 1996, 2017). The paper contains two types of research avenues: on the one hand, the study of some aspects of the work of linguists who are less popular among Polish-language academia (for example, Yishai Tobin, Julia Kristeva) and on the other, thoughts of well-known scholars, but considered here from an unusual perspective of their less cited works (Ferdinand de Saussure (1878-79) or Roman Jakobson (1973). Epistemological synergy, the analytical rotor for the presented discussion is understood as the way in which research conducted in one field can foster the development of related paradigms.

PL

Przedmiotem artykułu jest studium synergii epistemologicznej w domenie semiotyki znaku językowego na przykładzie niektórych aspektów semiotycznego wymiaru dzieła językoznawców, często przesłanianego przez ich bardziej spektakularne teorie językoznawstwa formalnego. Badanie wpisuje się w kanon semiotyki językoznawczej, rozwijany od wielu lat w pracach Zdzisława Wąsika (np. 1996, 2017). Do bazy analitycznej wybrałam omówienia dwojakiego rodzaju: zarówno przykłady dzieł językoznawców mniej popularnych wśród polskojęzycznej akademii (na przykład Yishai Tobin, Julia Kristeva), jak i przykłady myśli naukowców bardzo znanych, ale rozważanych z nietypowej perspektywy ich mniej cytowanych dzieł (Ferdynand de Saussure (1878-79), Charles Morris czy Roman Jakobson (1973). Główną tezę artykułu ‒ synergię epistemologiczną ‒ rozumiem jako uwypuklenie sposobu, w jaki badania prowadzone w jednej dziedzinie wspierały rozwój pokrewnych paradygmatów.

17

Демотиваторы как семиотические феномены

51%

Góra N.

Annales Neophilologiarum

|

2014

|

issue 8

39-53

EN

In this article, I gave into consideration the essence of creating demotivators (memes). To fully illustrate their idea, I conducted two surveys which I asked about features and needs fulfilled by these cultural texts. I presented some information about the history, the artists and the “intentions” of so-called demotivating posters. From the bunch of daily created internet memes I chose those that over the years present the highest heads of the Russian state: Boris Yeltsin, Vladimir Putin, Dmitry Medvedev. The most essential demotivator which I have collected is their shared picture, assembled for the purpose of artistic moment, topped with a remarkable commentary. I think that the phenomenon of demotivators can be described as semiotics because they have a significant impact on society. They allow us to evaluate how the spiritual condition of the mass media human is changing. They come from a semiotic system that should be considered in the linguistic context.

PL

W swoim artykule poddałam pod dyskusję istotę tworzenia demotywatorów. Aby w pełni zobrazować ich ideę, przeprowadziłam dwie ankiety, które stawiajá pytanie o to, jakie funkcje i potrzeby spełniają te teksty kultury. Przedstawiłam wybrane informacje o historii, twórcach i „intencjach” tzw. plakatów demotywujących. Z autentycznego zalewu powstających codziennie internetowych memów wybrałam te, które na przestrzeni lat komentu oraz Dmitrija Miedwiediewa. Kwintesencją zebranych przeze mnie demotywatorów jest ich wspólne, zmontowane na potrzeby chwili, zdjęcie okraszone niebanalnym komentarzem. Uważam, że demotywatory można określać mianem fenomenu semiotyki, ponieważ wywierają one znaczący wpływ na społeczeństwo i niewątpliwie pozwalają ocenić, jak zmienia się kondycja duchowa człowieka mass mediów. Demotywatory wywodzą się z systemu semiotycznego, który należałoby rozpatrywać w kontekście lingwistyczym.

18

Krzyż jako symbol władzy kosmicznej w bizantyńsko-słowiańskiej tradycji literackiej

51%

Stradomski J.

Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo

|

2017

|

issue 7(10)

205-215

EN

The image of a cross appearing in the sky has been present in Christian literature not only in the body of texts related to several saints, but it has also become one of the most favourite motives of Christian apocryphal literature, especially in its apocalyptic and eschatological section. Revelation of Pseudo-Methodius Patarensis, which is very popular in Medieval literature, is an example of using the motive of a cross as a symbol of cosmic power to illustrate the scenario of the apocalypse and the second advent awaited by Christians. In the apocryphal text, the image of the cosmic cross serves, inter alia, the purpose of graphic and suggestive presentation of the fundamental axiom of that period concerning the existence and co-dependence of two intermingling parallel worlds, namely the earthly (material, mundane) and the heavenly one (divine, eternal). The text constitutes an example of building apocryphal narrative on the basis of a precise semantic code of the Christian vision of times (the past and also the future) testifying to its multi-faceted mythological, biblical, historical and literary implications.

19

O źródle historycznym. Próba weryfikacji niektórych koncepcji z perspektywy źródłoznawczej

51%

Skibiński E.

Historia Slavorum Occidentis

|

2020

|

issue 4 (27)

163-179

EN

The article discusses the bases of the contemporary concept of the theory of sources. I have made an attempt at re-interpreting this basic concept of historical methodology based on the semiotic concept of signs and reality.

20

Określanie pola subdyscypliny – socjologia kultury Antoniny Kłoskowskiej

51%

Kowalewicz K.

Przegląd Socjologiczny

|

2012

|

vol. 61

|

issue 3

58-65

PL

Antonina Kłoskowska publikując w 1964 roku „Kulturę masową” nie tylko zaprezentowała swój stosunek do tej postaci manifestacji kultury, ale także wypracowała podstawowe instrumentarium jej analizy. W precyzowaniu przez autorkę pojęcia kultury jako obszaru badań ważne miejsce zajęły inspiracje zaczerpnięte z semiotyki. Z czasem kwestie semiotyczne znalazły się w centrum rozważań A. Kłoskowskiej dotyczących określenia pola zainteresowań socjologii kultury. Ich podsumowaniem była „Socjologia kultury” z 1981 roku. Zawarte w niej ustalenia były później punktem odniesienia dla tekstów drukowanych w latach dziewięćdziesiątych minionego stulecia. To prawda, że wówczas już same kwestie semiotyczne nie zajmowały pierwszoplanowego miejsca w tych studiach, ale w zadziwiający sposób współbrzmią te teksty z propozycjami rozwijanymi w obszarze semiotyki, w podejściu wyodrębniającym się jako semioetyka. Nie tylko są więc one odpowiedzią autorki na wyzwania współczesności, ale mogą być źródłem inspiracji dla nowych pokoleń czytelników.

EN

Antonina Kłoskowska, publishing in “Mass Culture” in 1964, not only presented her approach to those types of cultural manifestations, but also elaborated the basic set of instruments for their analysis. In the author’s specification of the concept of culture as a specific area of scientific research, she took special inspiration from the field of semiotics. Over time, semiotic issues and questions became the focus of her considerations as she defined her own field of interest in the sociology of culture. She encapsulated her research interests in “The Sociology of Culture” in 1981. Her postulates from this article later became the focal point for her work in the 1990s. While it’s true that questions concerning semiotics per se were not the main focus of these studies, her texts resonate in a surprisingly way with propositions rooted in the field of semiotics, resulting in the development of her unique approach based on semioethics. Thus not only do the author’s postulates represent a contemporary challenge, but they also constitute a source of inspiration for a new generation of readers.

Refine search results

Semiotyka turyzmu

Archiwum znaków – semiotyka pamięci kulturowej

Das Zeichen in der digitalen Welt. Semiotische Aspekte der computervermittelten Kommunikation

Koncentryczność. Wieczność miasta w świetle semiotyki kultury

O związku między pojęciem użycia wyrażeń a koncepcją semiotyki. Próba interpretacji wybranych tekstów Jerzego Pelca

Zamiast wstępu

Zabytek architektury jako znak

Chrystologiczny wymiar Iz 53,1–5

O matce jako tożsamej, o matce jako innej. Analiza odmiennych taktyk reprezentacji fotograficznych aktów matek

Poza tekstem – O antropologii historyczno-kulturowej Christopha Wulfa

DEFINITION AS A GENRE IN THREE LEGAL SYSTEMS: A COMPARATIVE ANALYSIS

Nazwy własne jako symptomy kultury (na przykładzie tytułów poradników autoterapeutycznych)

Trójelementowy model znaczenia onimicznego i pojęciowy model onomastykonu

Judas Iscariot’s Semiotic Image in Ukrainian Literature at the Beginning of the Twentieth Century

Translating Semiotic “Polyphony” of Texts as a Culture-Formative Creation.Based on the Example of Bulgakov’s The Master and Margarita

Synergia epistemologiczna na przykładzie wybranych zagadnień semiotyki znaku językowego w retrospektywie

Демотиваторы как семиотические феномены

Krzyż jako symbol władzy kosmicznej w bizantyńsko-słowiańskiej tradycji literackiej

O źródle historycznym. Próba weryfikacji niektórych koncepcji z perspektywy źródłoznawczej

Określanie pola subdyscypliny – socjologia kultury Antoniny Kłoskowskiej