Search results

1

Siła czy przesilenie? Działalność i znaczenie Państwa Islamskiego

100%

Bartoszewicz M. G.

Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego

|

2020

|

vol. 12

|

issue 22

39-65

XX

Po październiku 2017 r. pojawiła się pokusa, aby Państwo Islamskie włożyć do lamusa historii i zaprzestać rozważań nad jego istnieniem i oddziaływaniem. Ale to właśnie teraz nadszedł czas na rzetelne analizy i refleksje nad tym fenomenem. W niniejszym artykule omówiono funkcjonowanie PI przy uwzględnieniu jego statusu i celów, jego sojuszników oraz zasięgu terytorialnego, a także dokonano analizy zasobów zarówno twardej, jak i miękkiej siły jego oddziaływania. Na siłę PI składały się następujące elementy: złożona struktura jego armii i różnice taktyczne, w tym dobrze określone kierunki działań wojennych, wysokie morale i wyszkolenie jego żołnierzy, dobre dowodzenie, oraz inkluzyjny charakter organizacji. Państwo Islamskie wykazało się ogromnymi zdolnościami adaptacyjnymi (różne teatry działań), odpornością na straty (ludzkie, terytorialne), zdolnością do kumulacji doświadczeń i otwartością na nowe formy aktywności, ale także na nowe kręgi zwolenników, czy też raczej – wejściem na zupełnie nowy poziom działań wojskowych, politycznych, ideologicznych i terytorialnych. W drugiej części artykułu autorka skupiła się na analizie głównych uczestników wydarzeń bliskowschodnich, którzy często wykorzystywali Kalifat (lub walkę z nim) do osiągnięcia własnych, partykularnych interesów za pomocą rozwiązań siłowych. Odnosi się zarówno do podmiotów lokalnych (państwa arabskie, Iran, Turcja), jak i międzynarodowych (Stany Zjednoczone wraz z zachodnimi sojusznikami, Rosja), porównując ich podejście do PI. Taka analiza pozwala na określenie, jak wysoko w hierarchii celów strategicznych tych państw znajduje się ostateczne wyeliminowanie Kalifatu oraz jak skuteczna jest polityka prowadzona za pomocą siły militarnej i potęgi ekonomicznej. Dla Stanów Zjednoczonych i całego Zachodu istnienie i działania PI oznaczały fiasko prowadzonej dotychczas polityki; dla niektórych państw regionu (Irak, Syria) stanowiło ono zagrożenie dla ich egzystencji, dla innych – było nieco nieobliczalnym, ale użytecznym instrumentem przydatnym do rozwiązań siłowych (Arabia Saudyjska, Katar), dla jeszcze innych (Turcja) – czynnikiem, którego siłę można wykorzystać do własnych celów.

EN

After October 2017, a temptation appeared to put the “Islamic State” in the junkyard of history and to stop pondering about its existence and impact. To the contrary, now the time has come for meticulous analyses and reflections concerning this phenomenon. This article discusses the functioning of IS based on its strength and taking into account its status and goals, allies and territorial coverage, as well as analyzing both hard and soft power of its impact. It is claimed that the strength of PI consisted of the following elements: the complex structure and tactical differences, including well-defined goals of military operations, high morale and training, good command, but also the inclusive nature of the organization. What is more, the Islamic State has shown a great adaptability (various theaters of activities), resistance to losses (human, territorial), the ability to accumulate experiences and an openness to new forms of activity. Furthermore, its inherent strength and the enabling milieu allowed it for achieving a completely new level of military, political, ideological and territorial activities. In the second part of the article, the analysis focuses on the main actors of Middle Eastern events who often used the Caliphate (or the purported struggle against it) as an object of power play to achieve their own particular interests. Specifically, the reflections include local actors (the Arab states, Iran, Turkey) and international (US together with its Western allies and Russia). This comparative analysis allows to determine how high in the hierarchy of their strategic goals the ultimate elimination of the Islamic State could be placed. This is followed by an evaluation of policy effectiveness. The paper concludes that for America and the whole West, the existence and operation of the Islamic State meant the failure of the hitherto policies in the Middle East; for some countries in the region (Iraq, Syria) it was an existential threat, for others a somewhat unpredictable but useful instrument (Saudi Arabia, Qatar), or even (Turkey) a factor whose power can be used for its own purposes.

2

Smart Power Versus Asymmetry of Using Military Force

80%

Piątek J.

Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego ACTA POLITICA

|

2015

|

vol. 31

|

issue 1

5-26

PL

Źródłem istotnej zmiany ról, funkcji, zadań sił zbrojnych pozostaje w ostatnim czasiedokonująca się dynamicznie zmiana ładu międzynarodowego. W ładzie minionym,w czasach zimnej wojny, znaczenie oraz użyteczność sił zbrojnych nie podlegały dyskusji,były oczywiste i zrozumiale. Zagrożenia i ich struktura były znane w wystarczającymdla racjonalnego przewidywania i planowania czasie. W związku z charakteremzagrożeń dla interesów życiowych całego państwa – od ideologicznych po gospodarcze– nie występowały dylematy dotyczące użycia sił zbrojnych. Jasne i osiągalne były celestawiane przed siłami zbrojnymi. W nowym środowisku międzynarodowym w istocienie wiadomo, jakie interesy powinny być chronione przy państwo; prawie niemożliwestaje się określenie teatrów działań państwa. Dobiega końca kolejny rok tzw. wojnyz terroryzmem. Przedwczesna byłaby próba udzielenia odpowiedzi na postawione pytanie,jak mają wyglądać skuteczne metody działania sił zbrojnych w czasie misji humanitarnych.Podobnie jak trudno opisać wymogi współczesnej walki zbrojnej.

EN

Recently, the ongoing dynamic transformation of the international order has activatedsignificant changes in the roles, functions and tasks of the military. In the erstwhile,Cold War order, the significance and utility of the armed forces were indisputable, obvious and intelligible. Jeopardies and their structures would be recognised at the timesufficient for undertaking any rational actions against them. The character of these jeopardiesranging from ideological to economic influencing vital state interests wouldcause few dilemmas as regards the exercise of the armed forces. The rationale behind thearmed forces was therefore clear and workable. In the new international environment it is far more difficult to recognise which interestsought to be safeguarded by the state, and delineating state activity theatres borderson infeasibility. Another year of the so-called war on terrorism is coming to its close. Anattempt both to provide an answer to the question of the effectiveness of the military’soperational methods utilized during humanitarian missions and to demarcate the responsibilitiesof the contemporary warfare would be untimely.

3

Challenges to the strategic art at the beginning of XXI century – the twelve fundamental problems that strategists cannot cope with

80%

Fryc M.

Scientific Journal of the Military University of Land Forces

|

2019

|

vol. 51

|

issue 3(193)

459-472

PL

Głównym celem prezentowanych badań jest zwrócenie uwagi teoretykom i praktykom bezpieczeństwa oraz obronności na powszechnie i często dostrzegane fundamentalne problemy dotyczące opracowywania i wdrażania strategii użycia siły w rozwiązywaniu problemów bezpieczeństwa w sytuacjach konfliktowych. Badania wykazały, że nieskuteczne strategie są często wynikiem dwunastu podstawowych błędów, z którymi stratedzy nie mogą sobie poradzić. Należą do nich: 1) niewystarczający poziom wiedzy przywódców wojskowych i politycznych na temat sztuki strategicznej i samej strategii; 2) trudności w określeniu stanu końcowego operacji, a także wytyczanie nieosiągalnych celów strategicznych; 3) formułowanie strategii w oparciu o błędne założenia; 4) niemożność ustanowienia równowagi między kluczowymi elementami każdej strategii, takimi jak: cele, sposoby i środki; 5) trudności w nawiązaniu i utrzymaniu dialogu polityczno-wojskowego; 6) przecenianie skuteczności i użyteczności „twardej” siły, a także deprecjonowanie użyteczność siły niemilitarnej; 7) niedocenianie wpływu aspektów społecznych i kulturowych na pożądany, końcowy stan operacji; 8) opracowywanie strategii na podstawie nieodpowiednich modeli teoretycznych i praktycznych; 9) stosowanie kompleksowego podejścia podczas opracowywania strategii osiągnięcia przewagi konkurencyjnej nad przeciwnikiem w mechaniczny i nietwórczy sposób; 10) mierzenie powodzenia w realizowanej operacji przez pryzmat efektów krótkoterminowych i taktycznych zamiast długoterminowych i systemowych; 11) postrzeganie „strategii wyjścia” jako z góry określonej daty wycofania sił zbrojnych z operacji; 12) lekceważenie stosowania „sprawiedliwych” strategii zgodnych z międzynarodowymi przepisami prawa. Eliminowanie powyższych błędów z obecnej praktyki strategicznej czynić będzie wszystkie wdrażane strategie zdecydowanie bardziej skutecznymi w swej naturze, a także umożliwi zwiększenie prawdopodobieństwa odniesienia sukcesu w złożonej sytuacji bezpieczeństwa, w której zdecydowano się na użycie siły.

EN

The main aim of this research is to attract security and defense practitioners as well as theorists attention to the common as well as frequently spotted fundamental problems concerning developing and implementing strategies of using force to solve security matters in conflicts. The research identified that ineffective strategies are often hampered by the twelve fundamental errors that strategists cannot cope with. Belong to them: 1) inadequate level of knowledge among military and political leaders concerning the strategic art and strategy itself; 2) hardship in defining the end state of the operation as well as creating unachievable strategic goals; 3) formulating a strategy on flawed assumptions; 4) inability to find the balance among the key components of each strategy like: goals, ways and means; 5) difficulties in achieving a political and military dialogue; 6) overestimating the effectiveness and usefulness of “hard” power as well deprecating utility of non-military power; 7) underestimating the influence of social and cultural aspects on the desired end state of the operation; 8) developing strategy upon inadequate theoretical and practical models; 9) using the comprehensive approach of developing strategy in an uninspired and mechanical way to achieve a competitive advantage over opponent; 10) measuring the success of the operation through the prism of shortterm and tactical effects instead of long-term and systemic one; 11) viewing an “exit strategy” as a predetermined date of withdrawal military forces from operation; 12) disregarding usage of the “just” strategies in accordance with international rules of law. Eliminating those errors form the contemporary practice will make all implemented strategies far for effective in its nature as well as significantly strengthen the probability of success in complex security situation where the force is intended to be applied.

Refine search results

1 Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego

1 Scientific Journal of the Military University of Land Forces

1 Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego ACTA POLITICA

1 Bartoszewicz M. G.

1 Fryc M.

1 Piątek J.

1 2020

1 2019

1 2015

Siła czy przesilenie? Działalność i znaczenie Państwa Islamskiego

Smart Power Versus Asymmetry of Using Military Force

Challenges to the strategic art at the beginning of XXI century – the twelve fundamental problems that strategists cannot cope with