Search results

1

Some Remarks on the Exemption of the Fee for Complaint Regarding the Excessive Length of the Applicant’s Proceedings in Matters of Labour and Social Security Law. Gloss to the Resolution of the Supreme Court of 6 September 2006 (III SPZP 2/06)

100%

Demendecki T.

Studia Iuridica Lublinensia

|

2019

|

vol. 28

|

issue 4

EN

The appropriate system of reimbursement of the costs of proceedings and the institution of exemption from such costs both guarantee the real implementation of the right to court. In connection with the lack of explicit regulation in the Act of 17 June 2004 on complaints about the breach of the right to a trial within a reasonable time in practice, it becomes very important to determine whether it is possible to exempt an authorised entity (the complainant) from a fixed fee of complaint about excessive length of proceedings in matters of labour and social security law. In a resolution of 6 September 2006 (III SPZP 2/06) the Supreme Court stated that a complaint about excessive length of proceedings filed by the insured regarding the appeal examined by the Labour and Social Security Court of fees (Article 96 (1) (4) of the Act of 28 July 2005 on court costs in civil matters). This resolution confirms that in the indicated category of cases there is no obligation to pay the fee, and if it has been paid it is refundable. The position held by the Supreme Court in the above-mentioned resolution shall be accepted. When it comes to conclusion regarding de lege ferenda proposals, there is a need to make appropriate normative changes and introduce to the Act of 17 June 2004 on complaints about the breach of the right to a trial within a reasonable time a suitable regulation that would reflect the right fee exemption, as mentioned above.

PL

Ukształtowanie w odpowiedni sposób modelu kosztów procesu cywilnego, a także instytucji zwolnienia od takich kosztów, stanowi istotną gwarancję realnej realizacji prawa do sądu. W związku z brakiem wyraźnej regulacji w ustawie z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki bardzo istotne staje się w praktyce ustalenie, czy istnieje możliwość zwolnienia podmiotu uprawnionego (skarżącego) od opłaty stałej od skargi na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki w sprawach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych. W uchwale z dnia 6 września 2006 r. (III SPZP 2/06) Sąd Najwyższy stwierdził, że skarga na naruszenie prawa do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki wniesiona przez ubezpieczonego w sprawie odwołania rozpoznawanego przez Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych jest wolna od opłat (art. 96 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych). Uchwała ta potwierdza, że we wskazanej kategorii spraw nie ma obowiązku uiszczania opłaty, a jeżeli takowa została uiszczona, to podlega ona zwrotowi. Stanowisko zajęte przez Sąd Najwyższy w glosowanej uchwale należy w pełni podzielić. Należy także wysunąć postulat, by ustawodawca de lege ferenda dokonał stosownych zmian normatywnych i wprowadził do ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki stosowną regulację przewidującą wprost takie zwolnienie.

2

Skarga na wyrok sądu odwoławczego jako środek zaskarżenia w postępowaniu karnym

80%

Klubińska M.

Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny

|

2019

|

vol. 81

|

issue 3

131-147

EN

The regulations on complaints against appellate court judgements met with critical comments from the vast majority of legal sector representatives as early as during the legislative work. Yet, despite the fact this instrument has functioned in practice for over two years, it has not provided an opportunity to contest most of the arguments questioning the legitimacy of its implementation in the criminal proceedings in Poland, but it has also exposed a series of problems of interpretation which had been overlooked before. Apart from pointing out the mistakes made during the legislative work on the bill implementing the instrument in question, and the consequences thereof, the article discusses the issues associated with the character of a complaint as a legal remedy, and the scope of cognizance in appeal proceedings. Subsequently, conclusions regarding the legitimacy of the implementation of complaints in the criminal procedure in Poland and their influence on the duration of criminal proceedings are presented. Due to the fact that the major work on the article had been done by 1 February 2019, it does not discuss the legal problem presented to the Supreme Court on 7 February 2019 (I KZP 3/19).

PL

Regulacje dotyczące instytucji skargi na wyrok sądu odwoławczego, już na etapie prac legislacyjnych. były przedmiotem krytycznych uwag ze strony zdecydowanej większości przedstawicieli środowisk prawniczych. Ponaddwuletni okres funkcjonowania tego instrumentu w praktyce nie tylko nie pozwolił na podważenie większości argumentów kwestionujących zasadność jego wprowadzenia na grunt polskiego procesu karnego, lecz także ujawnił szereg innych, niedostrzeganych wcześniej problemów interpretacyjnych. W artykule zwrócono uwagę na błędy popełnione na etapie prac legislacyjnych nad ustawą wprowadzający tytułowy instrument i ich konsekwencje, a także omówiono zagadnienia związane z charakterem skargi jako środka zaskarżenia oraz zakresem rozpoznania sprawy w postępowaniu skargowym. Następnie przedstawiono wnioski dotyczące zasadności wprowadzenia skargi na grunt polskiego procesu karnego i jej wpływu na czas trwania postępowania karnego. W związku z faktem, że zasadnicze prace nad artykułem zakończono 1 lutego 2019 r., nie odniesiono się w nim do zagadnienia prawnego przedstawionego Sądowi Najwyższemu 7 lutego 2019 r. (I KZP 3/19).

3

UWAGI NA TEMAT SPRAWIEDLIWOŚCI PROCEDURALNEJ MODELU SKARGI NA PRZEWLEKŁOŚĆ POSTĘPOWANIA KARNEGO

71%

Ochnio A.

Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny

|

2012

|

vol. 74

|

issue 4

51-63

EN

The paper discusses a model of proceedings initiated by a complaint against excessive length of criminal proceedings introduced in the Act of 17 June 2004 on a complaint against violation of a party’s right to have a case examined without undue delay preparatory and judicial proceedings (Journal of Laws 2004, No. 179, item. 1843 as amended). A legislative solution which does not provide for the possibility of appeal against a judgment on lengthiness raises the question of the constitutionality and procedural fairness of such regulation. Moreover, it is unclear whether such a solution was intentional, or is the result of so-called legislative ‘omission’. The existence of the right to appeal against the judgment is a consequence of the choice between the model of incidental proceedings and proceedings on the merits, which reflects the jurisprudence of the Constitutional Court (Trybunał Konstytucyjny) and the Supreme Court. The civil law structure of the State Treasury for the purposes of liability for damages used in the Act, together with a simultaneous limitation of the application of elements of adversarial proceedings, makes the position of the Treasury in the course of the proceedings rather problematic. The existing law requires amendments towards an increased involvement of the contradictory elements. Recognition of the current model of proceedings based on the auxiliary principle of the rapidity as satisfactory would be highly inappropriate in light of the guiding principles of the Polish criminal procedure.

PL

Artykuł traktuje o modelu postępowania zainicjowanego skargą na przewlekłość postępowania karnego, który został ukształtowany w ustawie z 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz. U. 2004, Nr 179, poz. 1843 ze zm.). Rozwiązanie legislacyjne nieprzewidujące możliwości zaskarżenia orzeczenia w przedmiocie przewlekłości budzi wątpliwości natury konstytucyjnej i rodzi pytanie, czy ukształtowana w ten sposób procedura jest sprawiedliwa. Ponadto niejasne jest, czy rozwiązanie takie było zabiegiem celowym, czy też stanowi wynik tak zwanego „pominięcia” legislacyjnego. Istnienie prawa do zaskarżenia orzeczenia jest konsekwencją wyboru między modelem postępowania wpadkowego a pierwotnego, co odzwierciedla orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego oraz Sądu Najwyższego. Zastosowana w ustawie cywilnoprawna konstrukcja Skarbu Państwa dla potrzeb odpowiedzialności odszkodowawczej, przy jednoczesnym ograniczeniu kontradyktoryjności, sprawia, że pozycja Skarbu Państwa w toku postępowania jest problematyczna. Zmiany w ustawie powinny podążać w kierunku większej kontradyktoryjności. Uzasadnienie obecnego modelu, opartego na zasadzie pomocniczej szybkości postępowania, jest wysoce niewystarczające w świetle naczelnych zasad polskiego procesu karnego.

Refine search results

2 Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny

1 Studia Iuridica Lublinensia

1 Demendecki T.

1 Klubińska M.

1 Ochnio A.

2 2019

1 2012

Some Remarks on the Exemption of the Fee for Complaint Regarding the Excessive Length of the Applicant’s Proceedings in Matters of Labour and Social Security Law. Gloss to the Resolution of the Supreme Court of 6 September 2006 (III SPZP 2/06)

Skarga na wyrok sądu odwoławczego jako środek zaskarżenia w postępowaniu karnym

UWAGI NA TEMAT SPRAWIEDLIWOŚCI PROCEDURALNEJ MODELU SKARGI NA PRZEWLEKŁOŚĆ POSTĘPOWANIA KARNEGO