Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 6

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  slow cinema
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1

Heathen Camerawork: Crossing the Liminal Border with The Third Day Cinematography

100%
Stasiowski M.
Kwartalnik Filmowy
|
2022
|
issue 118 Jedno ujęcie
93-112
EN
This article focuses on cinematography and digital enhancement of the image, exploring the role of visualization strategies in augmenting the fictionalized filmic space in lieu of an immersive (liminal) experience and the ideas behind the technical conflation of HD photographic indexicality and magical realism (through portrayal of radical subjectivity, estrangement of familiar settings, and supernatural occurrences) in the surreal environment of a Samhain-like ritual portrayed in Sky TV’s The Third Day: Autumn (2020). Whereas slow cinema’s use of long takes traditionally intended to create a contemplative mood in the viewer in order to draw attention to fleeting aspects of the image, while providing involvement with a supposedly factual place, the episode’s extreme “take” on the theme induces a trance-like state through disfiguration – firstly, by numbing attention through apparent boredom; secondly, by catching the watcher (who is most likely already well accustomed to the conventions of the livestream “genre”) off-guard – as the festival transgresses from ritualistic procedures to cinematographic staging of a delirious consciousness.
PL
Autor artykułu analizuje rolę strategii wizualizacyjnych w konstruowaniu fikcyjnej przestrzeni filmowej przy wykorzystaniu techniki nieprzerwanego ujęcia. Łącząc fotografię HD i realizm magiczny w immersyjnym doświadczeniu specjalnego odcinka serii Sky TV, Dzień trzeci. Jesień (The Third Day: Autumn, 2020), pojedyncze ujęcie spełnia wiele funkcji: od niemal dokumentalnej rejestracji pogań- skiego festiwalu po wprawienie widza, w geście zaangażowanej etnografii, w Rouchowski trans. O ile w filmach zaliczanych do nurtów (re)modernizmu i slow cinema długie ujęcia służą zazwyczaj kontemplacji, o tyle w Jesieni indukowane poczucie nudy usypia czujność. Można dostrzec tu odwołanie do konwencji slow cinema/TV i livestreamu, a przy tym aktualizację konwencji na potrzeby nowych modeli konsumpcji tekstów audiowizualnych.
2

Uwznioślające kino peryferii

100%
Fiuk E.
Kwartalnik Filmowy
|
2020
|
issue 112 Polski dokument, polska animacja
241-248
PL
Artykuł jest recenzją pracy Marty Stańczyk pt. Czas w kinie. Doświadczenie temporalne w „slow cinema” (2019). Jego autorka przedstawia strukturę książki i omawia dość szczegółowo jej zawartość, doceniając potencjał kreatywny Stańczyk, zarazem jednak polemizując z nią i odnosząc się krytycznie do niektórych jej założeń. Tekst otwiera odwołanie do słów Theodora W. Adorna określającego film jako drastyczne medium przemysłu kulturalnego. Autorka przyjmuje, że jednym z głównych celów publikacji jest zaprzeczenie tej tezie i wskazanie unikatowości slow cinema na tle (nie tylko) współczesnej produkcji filmowej. Dzieła reprezentujące tę konwencję są bowiem w istocie nie tyle historiami do oglądania, ile stanami do przeżycia – stanami, w których pojawiają się określone reakcje afektywne, takie jak choćby „uwznioślająca” nuda, spowodowana przede wszystkim działaniem czasu. Sam czas w ujęciu Stańczyk okazuje się jednym z najważniejszych parametrów przeżycia kinowego w przypadku slow filmów, a tym samym fundamentem towarzyszącej im koncepcji artystycznej.
EN
The article is a review of the book Czas w kinie. Doświadczenie temporalne w “slow cinema” [Time in Cinema: Temporal Experience in “Slow Cinema”] (2019) by Marta Stańczyk. The reviewer presents the structure of the book and discusses its content in detail. She appreciates Stańczyk’s creative potential, but also argues with some of her assumptions. The review begins with the words by Theodor W. Adorno, who once defined film as a radical medium of the culture industry. The reviewer claims that one of the main purposes of Stańczyk’s book is to contradict this view and to point out the uniqueness of slow cinema against (not only) the contemporary film production, since films representing slow cinema are in fact not so much stories to watch but states to experience. Typical for those states are some affective reactions (for example an “ennobling” boredom) induced by time. Time itself is, in Stańczyk’s view, one of the most important parameters of the cinematic experience in the case of slow cinema, and hence its fundamental artistic concept.
3
Publication available in full text mode
Content available

Uważne spojrzenie – nowy paradygmat poznawczy dla europejskiego kina slow

100%
Piskorska A. M.
Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka
|
2020
|
vol. 110
|
issue 3
148-159
EN
Putting the increasingly popular concept of mindfulness in a wider context of slow movement, the article focuses on its representation in the film culture. Developed in the late 20th century, slow cinema is a cross-cultural trend in art cinema film-making that is not only appreciated but also initiated by the viewers themselves, film critics, selectors, and cinema enthusiasts. According to the author, the artificial construct of slow cinema emerged from the need to experience the so-called secular epiphany, a phenomenon that as of yet hasn’t been thoroughly studied. To capture this post-secular potential of slow cinema, she refers to the concept of mindfulness (or awareness) analysed here both with respect to Jon Kabat-Zinn’s functional definition of mindfulness and the original Buddhist concept of sati (as updated in terms of its epistemological and soteriological sense). The hypothetical usefulness of the concept of mindfulness is verified in the process of interpreting three films included among the classics of slow cinema: Werckmeister Harmonies (2000) by Béla Tarr and Ágnes Hranitzky, Birdsong (2008) by Albert Serra, and Outside Satan (2011) by Bruno Dumont.
4
Publication available in full text mode
Content available

Zielona edukacja filmowa. Studium dwóch przypadków

100%
Budzik J. H., Szeląg U.
Z Teorii i Praktyki Dydaktycznej Języka Polskiego
|
2022
|
vol. 31
1-16
EN
The paper discusses film education issues in the context of educating on climate. The authors focus on tracing the presence of the concepts of environmental humanities and ecocriticism in educational materials by selecting two lesson projects related to films. In the first part of the paper, the authors give a broader perspective on the theoretical context; in the second and the third part, respectively, they comment on the lesson projects concerning Ága (the New Horizons of Film Education program) and The Biggest Little Farm (distributor’s proposition published on www.edukacjafilmowa.pl).
PL
W artykule poruszono problematykę edukacji filmowej w kontekście klimatycznym. Skoncentrowano się na badaniu obecności założeń humanistyki ekologicznej i ekokrytyki w materiałach edukacyjnych, przede wszystkim na analizie dwóch scenariuszy lekcji bazujących na filmach. Pierwsza część artykułu została poświęcona zagadnieniom teoretycznym, druga dotyczy materiałów dydaktycznych udostępnionych w programie Nowe Horyzonty Edukacji Filmowej odnoszących się do filmu Ága, natomiast ostatnia, trzecia część zawiera uwagi do filmu Nasze miejsce na Ziemi oraz opartego na analizie i interpretacji filmu scenariusza lekcyjnego udostępnionego przez dystrybutora produkcji na stronie EdukacjaFilmowa.pl.
5
Publication available in full text mode
Content available

Macho w kryzysie. O pasywnej męskości i dominującej kobiecości w filmie „Krew” Amata Escalante

100%
ŁOMANOWSKA I.
Ameryka Łacińska. Kwartalnik analityczno-informacyjny
|
2017
|
issue 2(92)
72-83
PL
Celem artykułu jest analiza meksykańskiego filmu Krew Amata Escalante (2005) w kontekście transformacji wizerunków kobiecości i męskości dokonujących się w krajach latynoamerykańskich. Proces emancypacji kobiet i kryzys męskiej tożsamości doprowadziły do zachwiania równowagi społecznej i wystąpienia pewnych patologii. Szczególnie intensywne przemiany zachodzą w silnie zmaskulinizowanej kulturze meksykańskiej, w której do niedawna obowiązującym modelem męskości był macho. Krew należy do grupy filmów powstających obecnie w Ameryce Łacińskiej, które ukazują te procesy. Jest też przedstawicielem stosunkowo nowego nurtu w kinie artystycznym – slow cinema
EN
The aim of the article is to analyze Mexican movie Sangre by Amat Escalante (2005) in a context of femininity and masculinity transforming models in Latin American countries. The process of women emancipation and the crisis of male identity led to a social instability and the occurrence of some pathologies. Particularly intense changes take effect now in strongly masculinized Mexican culture, where the only effective model of masculinity until very recently was macho. Sangre belongs to a group of films made in Latin America, which shows these processes. Also representative the slow cinema trend, which is relatively new in the art-house cinema.
6
Content available remote

Frozen Time in Gustav Deutsch’s "Shirley: Visions of Reality"

85%
Front S.
Anglica Wratislaviensia
|
2019
|
issue 57
37-48
EN
Gustav Deutsch’s film Shirley: Visions of Reality (2013) is a slow cinema film which employs Edward Hopper’s paintings and reproduces their aesthetics. Both Hopper’s art and slow cinema can be characterized by silence, passivity, and the theme of alienation. The mood of alienation and loneliness, accompanied by the visual motifs and the tension between light and shadow taken from Hopper’s paintings, create an image of suspended time in the film. This is also enacted by the techniques characteristic of slow cinema that the film uses, particularly the long take. The poetics of slow cinema is employed to present the protagonist in in-between spaces, times and states that are located beyond the productive precinct of capitalism. The painterly stillness evoked in the film reflects the continuous present of the character’s existence and her subjective experience of time away from the culture of acceleration. Her interior time is juxtaposed with other time vectors: the historical time of 1930s–1960s America, historical decontextualization and the temporality of non-places. The distinct time vectors contribute to the sense of timelessness that the film ultimately generates.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.