Results found: 1

Search results

Search:
in the keywords: sociology of the unintended

Sort By:

Limit search:

Weber’s “Essential Paradox of Social Action”: What Can Sociology of the Unintended Learn from Public Policy Analysis?

100%

Mica A.

Profilaktyka Społeczna i Resocjalizacja

2014

vol. 23

71-95

Within social sciences, the peculiarity of the sociological investigation of the unintended is the focus on paradoxical outcomes, and the analysis of these in relation to purposive social action. Although the analysis recurrently uses examples from public policy, if it comes to theory, the vocabulary employed speaks of contrarian and ironic effects of social action, or purposive social action, and not of social intervention. The inquiry thus arises: What can sociology of the unintended learn from public policy analysis? In order to answer this question, I look at framings and critical appraisal of Weber’s “essential paradox of social action” (Merton 1936) — i.e., the paradox of rational ascetism — in authors who are representative for sociology of the unintended and public policy of the unintended. The findings of the comparison and confrontation are synthesized in two main lessons for sociologists. The first stresses the need to include the structural and ideological circumstances in the analysis of paradoxes. The second indicates that the paradoxes are tricky because they might work as narrative sequences which have the tendency to focus the attention on the spectacular and ironic aspects of processes in the detriment of others.

W obrębie nauk społecznych osobliwością socjologii w śledzeniu niezamierzonego jest koncentracja na paradoksalnych efektach oraz ich analiza w relacji do celowego działania społecznego.Mimo że w analizach wciąż używane są przykłady z zakresu polityk publicznych, od strony teoretycznej stosowane słownictwo odnosi się do sprzecznych i ironicznych efektów działania społecznego lub celowego działania społecznego a nie interwencji społecznej. Pojawia się więc pytanie: Czego socjologia niezamierzonego może nauczyć się od analizy polityk publicznych? W celu udzielenia odpowiedzi na to pytanie rozpatruję ujęcia i krytyki weberowskiego „paradoksu działania społecznego” — tj. paradoksu racjonalnego ascetyzmu — w pracach autorów reprezentujących socjologię niezamierzonego oraz analizę polityk publicznych niezamierzonego. Wnioski z tego porównania ujęte zostają w dwie „lekcje” dla socjologów. W pierwszej lekcji podkreśla się potrzebę włączenia do analizy paradoksów okoliczności strukturalnych i ideologicznych. W drugiej lekcji wskazuje się, że paradoksy bywają zdradliwe, gdyż funkcjonują jako sekwencje narracyjne kierujące uwagę kosztem innych na spektakularne i ironiczne aspekty procesów społecznych.

Refine search results

1 Profilaktyka Społeczna i Resocjalizacja

1 Mica A.

1 2014

Search results

Weber’s “Essential Paradox of Social Action”: What Can Sociology of the Unintended Learn from Public Policy Analysis?